Dimitris
06-02-08, 03:12
ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΤΑΔΥΣΗΣ
Εδώ και μερικά χρόνια ξεκίνησε να υπάρχει ενδιαφέρον για τα μακροχρόνια προβλήματα της κατάδυσης ( ή αλλιώς απώτερης επέλευσης) ανάμεσα στους δύτες. Αν και αυτά τα προβλήματα παρατηρούνται περισσότερο στους επαγγελματίες δύτες, εντούτοις προσφάτως έχουν γίνει αρκετές επισημάνσεις για τις μακροχρόνιες επιρροές της κατάδυσης που συμβαίνουν και στην ερασιτεχνική κατάδυση.
Μακροχρόνια προβλήματα παρατηρούνται στα αυτιά, την σπονδυλική στήλη, τα οστά, τον εγκέφαλο και τα νεύρα.
Η συμπίεση του αυτιού είναι το πιο συνηθισμένο φαινόμενο εμμέσου τραυματισμού ανάμεσα στους δύτες όλων των επιπέδων. Η άμεση θεραπεία μπορεί να λύσει το πρόβλημα. Ένας πιο σοβαρός τραυματισμός όμως είναι αυτός της ρήξης της στρογγυλής θυρίδας.
Σποραδικές συμπιέσεις στο τύμπανο ίσως να μην προκαλέσουν μακροχρόνιο πρόβλημα. Η επανειλημμένη όμως συμπίεση του τυμπάνου από αποτυχημένες εξισώσεις μπορεί να έχει σαν αποτέλεσμα τη χρόνια μόλυνση του έσω αυτιού, τη μόνιμη παραμόρφωση του τυμπάνου και την υποακουσία.
Όλες αυτές οι συνέπειες μπορούν να αποφευχθούν με τη σωστή και προσεκτική εξίσωση των αυτιών. Αν επανειλημμένα έχετε πρόβλημα με την εξίσωση, τότε επισκεφθείτε έναν ειδικό ΩΡΛ που θα σας κάνει μια εξέταση στα αυτιά και στη μύτη, έτσι ώστε να προσδιοριστεί το πρόβλημα.
Ο πιο σοβαρός τραυματισμός του αυτιού είναι η ρήξη της στρογγυλής θυρίδας ( Ρ Σ Θ ) του έσω αυτιού.
Μπορείτε να προκαλέσετε Ρ Σ Θ προσπαθώντας να κάνετε με δύναμη εξίσωση, κατά τη διάρκεια της κατάδυσης. Κάνοντας Valsava για να εξισώσουμε μπορεί να προκαλέσουμε άνοδο της πίεσης στο έσω αυτί πάνω από αυτή του περιβάλλοντος. Αν τώρα η ευσταχιανή σάλπιγγα είναι μπλοκαρισμένη, τότε το μέσω αυτί θα έχει πίεση μικρότερη από αυτή του περιβάλλοντος. Το αποτέλεσμα μεταξύ της διαφοράς μεταξύ έσω και μέσου αυτιού, μπορεί να προκαλέσει Ρ Σ Θ .
Όταν γίνει η Ρ Σ Θ τότε το υγρό που υπάρχει στο έσω αυτί, θα χυθεί στο μέσο αυτί. Και όταν όλο το υγρό χαθεί από το έσω αυτί, τότε χάνουμε την ακοή μας, έχουμε ιλίγγους και ακούμε σφυρίγματα ή βόμβους συνεχώς. Ένας μικρός τραυματισμός στη στρογγυλή θυρίδα του έσω αυτιού μπορεί να επουλωθεί και από μόνος του, συνήθως όμως χρειάζεται χειρουργική επέμβαση για να διορθωθεί το πρόβλημα. Αν η επιδιόρθωση είναι ελλιπής, συνήθως υπάρχει μερική απώλεια ακοής, η οποία συνήθως είναι μόνιμη, οπότε οι περαιτέρω καταδύσεις δεν ενδείκνυνται.
Η Ρ Σ Θ όπως και το βαρότραυμα του μέσου αυτιού είναι προβλέψιμα και μπορούν να αποφευχθούν με τη σωστή εξίσωση. Σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις μπορεί να προκληθεί νόσος του έσω αυτιού και αυτό να προκαλέσει μόνιμη απώλεια ακοής ή μόνιμες ανωμαλίες στην ισορροπία. Η νόσος του έσω αυτιού συνήθως εμφανίζεται στους επαγγελματίες δύτες μετά από παρατεταμένες καταδύσεις κορεσμού.
Βλάβη εγκεφάλου και σπονδυλικής στήλης
Η βλάβη της σπονδυλικής στήλης συνήθως είναι μόνιμη και η πρόληψή της (από οποιαδήποτε αιτία) είναι απαραίτητη. Οι δύτες με νόσο νευρολογικής φύσεως συνήθως έχουν πρόβλημα στη σπονδυλική στήλη. Η επέκταση της βλάβης εξαρτάται από την οξύτητα της νόσου και από την επιτυχία της θεραπείας. Στην καλύτερη των περιπτώσεων, 15 με 20% με πρόβλημα στην σπονδυλική στήλη θα έχουν μόνιμη βλάβη με ανωμαλίες νευρολογικών λειτουργιών, συνδεδεμένα συνήθως με την ουροδόχο κύστη, την κοιλιά, τις σεξουαλικές λειτουργίες και την αδυναμία των μυών στα πόδια.
Μελέτες που έγιναν σε μερικούς επαγγελματίες δύτες που είχαν πάθει νόσο και θεραπεύτηκαν, αλλά πέθαναν μετά από καιρό από άσχετες αιτίες, αποκάλυψαν εκ των υστέρων μετά από νεκροψία, ότι είχαν μη ανιχνεύσιμες βλάβες στην σπονδυλική στήλη, ακόμα και όταν όλες οι νευρολογικές λειτουργίες έδειχναν να είναι φυσιολογικές.
Αυτά τα ευρήματα είναι εφαρμόσιμα και αφορούν όλους τους δύτες. Αν ο δύτης πάθει νόσο με βλάβη στην σπονδυλική στήλη, τότε θα έχει μερική μόνιμη βλάβη. Η πρόληψη της νόσου είναι κάτι το οποίο είναι στα όρια όλων των δυτών.
Οι προσωπικές μας καταδυτικές συνήθειες μπορούν να μας κάνουν επιρρεπείς στη νόσο ή μπορούν να μειώσουν στο ελάχιστο τον κίνδυνο. Κρατώντας το διαλυμένο Ν2 που περιέχεται στους ιστούς σε χαμηλά επίπεδα, πάλι μειώνουμε τον κίνδυνο.
Αυτή η πρόταση απαιτεί μικρότερους χρόνους βυθού, λιγότερες επαναληπτικές καταδύσεις (2 ως 3 μέσα σε 24 ώρες), και καταδύσεις σε βάθη μικρότερα των 40μ. Η ώθηση πέραν αυτών των ορίων θα σας φορτώσει με περισσότερο Ν2 και α αυξήσει τον κίνδυνο για βλάβη στην σπονδυλική στήλη. Δεν υπάρχουν μόνιμες πληροφορίες που να δηλώνουν ότι υπάρχουν βλάβες στον εγκέφαλο, συνέπεια των καταδύσεων ρουτίνας. Ασφαλώς, αν πάθουμε ποτέ αρτηριακή εμβολή αέρος στον εγκέφαλο, θα έχουμε μόνιμη βλάβη.
Μελέτες σε επαγγελματίες δύτες που χρησιμοποιούσαν τους πίνακες λανθασμένα, υποδεικνύουν ότι μπορεί να συμβεί μόνιμη βλάβη μετά από επανειλημμένα ατυχήματα νόσου. Δεν υπάρχουν στοιχεία για εγκεφαλική βλάβη σε ερασιτέχνες δύτες ή επαγγελματίες μέχρι σήμερα, παρά τις μελέτες που έχουν γίνει, από τη στιγμή που ακολουθούν ασφαλείς διαδικασίες αποσυμπίεσης.
Μερικές μελέτες που έγιναν σε δύτες κάνουν υπαινιγμούς για ανωμαλίες στον εγκέφαλο που βρέθηκαν μετά από αξονικές τομογραφίες, αλλά μελέτες που έγιναν σε άτομα που δεν ασχολούνται με την κατάδυση, έδειξαν παρόμοια ευρήματα.
Βλάβη οστών (δυσβαρική οστεονέκρωση)
Στο παρελθόν βλάβες του γοφού και στις κλειδώσεις των ποδιών είχαν βρεθεί σε ανθρακωρύχους που εργάζονταν σε τούνελ σε μεγάλα βάθη. Οι εκθέσεις τους σε αυτά τα βάθη ήταν μεγάλες, σε βάρδιες των 8 ωρών, κυμαινόμενες από μερικές μέρες ως και βδομάδες σε πιέσεις 4 bar ή και περισσότερο.
Αν και δημιουργήθηκαν ειδικοί πίνακες για αυτές τους τις εκθέσεις, εντούτοις πολλοί εργάτες εμφάνισαν βλάβη στα οστά 4 με 8 χρόνια μετά. Αυτό πιθανώς ήταν το αποτέλεσμα φραγής μικρών αρτηριών στα οστά από φυσαλίδες, με αποτέλεσμα την βλάβη και τον εκφυλισμό τους. Αυτή η ασθένεια λέγεται δυσβαρική οστεονέκρωση. Το πρόβλημα για τους ανθρακωρύχους λύθηκε με την έκδοση καινούριων αναθεωρημένων πινάκων αποσυμπίεσης.
Βλάβες στα οστά επίσης έχουν βρεθεί σε μερικές εξειδικευμένες ομάδες επαγγελματιών δυτών που κάνουν καταδύσεις κορεσμού με He – O2 και στους οποίους ανιχνεύθηκε αύξηση των περιπτώσεων ανωμαλιών στα οστά. Επίσης μερική επαγγελματίες οι οποίοι καταδύονται μεν στα ρηχά με αέρα, αλλά βρίσκονται εκτός των συνηθισμένων αποσυμπίεσης, έχει βρεθεί ότι έχουν δυσβαρική βλάβη στα οστά. Μέχρι σήμερα όμως δεν έχουν βρεθεί περιπτώσεις δυσβαρικής οστεονέκρωσης σε δύτες ερασιτεχνικής κατάδυσης. Από τη στιγμή που η κατάδυση έχει ξεπεράσει την ηλικία των 30 ετών και έχει περάσει επαρκής χρόνος για να παρατηρηθούν βλάβες στα οστά, εντούτοις δεν υπάρχουν τέτοια στοιχεία.
Αυτοί που μένουν πιστοί στα πρότυπα της ερασιτεχνικής κατάδυσης σε σχέση με το βάθος και το χρόνο, θα πρέπει να ξέρουν ότι δεν διατρέχουν κανένα κίνδυνο.
Θα πρέπει να επισημάνουμε ότι η νέκρωση στα οστά, μπορεί να προέλθει και από άλλες αιτίες. Υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ, χρήση κορτιζόνης ή άλλων φαρμάκων και κληρονομικές ανωμαλίες, μπορούν όλα αυτά να επηρεάσουν την κυκλοφορία του αίματος στα οστά και να προκαλέσουν νεκρώσεις.
Αν ακολουθείτε ασφαλείς διαδικασίες ερασιτεχνικής κατάδυσης, αποφεύγετε τις βαθιές και σε μεγάλο χρόνο καταδύσεις, αποφεύγετε να καταδύεστε όταν είστε κρυωμένοι και παρακολουθείτε τα αυτιά σας για σωστή εξίσωση, δεν θα πρέπει να φοβάστε για μακροχρόνια προβλήματα.
Η πρόληψη είναι ακόμη και σήμερα ο καλύτερος τρόπος για να εξαλείψετε τις μόνιμες βλάβες που μπορούν να προκληθούν μελλοντικά από την κατάδυση.
Εδώ και μερικά χρόνια ξεκίνησε να υπάρχει ενδιαφέρον για τα μακροχρόνια προβλήματα της κατάδυσης ( ή αλλιώς απώτερης επέλευσης) ανάμεσα στους δύτες. Αν και αυτά τα προβλήματα παρατηρούνται περισσότερο στους επαγγελματίες δύτες, εντούτοις προσφάτως έχουν γίνει αρκετές επισημάνσεις για τις μακροχρόνιες επιρροές της κατάδυσης που συμβαίνουν και στην ερασιτεχνική κατάδυση.
Μακροχρόνια προβλήματα παρατηρούνται στα αυτιά, την σπονδυλική στήλη, τα οστά, τον εγκέφαλο και τα νεύρα.
Η συμπίεση του αυτιού είναι το πιο συνηθισμένο φαινόμενο εμμέσου τραυματισμού ανάμεσα στους δύτες όλων των επιπέδων. Η άμεση θεραπεία μπορεί να λύσει το πρόβλημα. Ένας πιο σοβαρός τραυματισμός όμως είναι αυτός της ρήξης της στρογγυλής θυρίδας.
Σποραδικές συμπιέσεις στο τύμπανο ίσως να μην προκαλέσουν μακροχρόνιο πρόβλημα. Η επανειλημμένη όμως συμπίεση του τυμπάνου από αποτυχημένες εξισώσεις μπορεί να έχει σαν αποτέλεσμα τη χρόνια μόλυνση του έσω αυτιού, τη μόνιμη παραμόρφωση του τυμπάνου και την υποακουσία.
Όλες αυτές οι συνέπειες μπορούν να αποφευχθούν με τη σωστή και προσεκτική εξίσωση των αυτιών. Αν επανειλημμένα έχετε πρόβλημα με την εξίσωση, τότε επισκεφθείτε έναν ειδικό ΩΡΛ που θα σας κάνει μια εξέταση στα αυτιά και στη μύτη, έτσι ώστε να προσδιοριστεί το πρόβλημα.
Ο πιο σοβαρός τραυματισμός του αυτιού είναι η ρήξη της στρογγυλής θυρίδας ( Ρ Σ Θ ) του έσω αυτιού.
Μπορείτε να προκαλέσετε Ρ Σ Θ προσπαθώντας να κάνετε με δύναμη εξίσωση, κατά τη διάρκεια της κατάδυσης. Κάνοντας Valsava για να εξισώσουμε μπορεί να προκαλέσουμε άνοδο της πίεσης στο έσω αυτί πάνω από αυτή του περιβάλλοντος. Αν τώρα η ευσταχιανή σάλπιγγα είναι μπλοκαρισμένη, τότε το μέσω αυτί θα έχει πίεση μικρότερη από αυτή του περιβάλλοντος. Το αποτέλεσμα μεταξύ της διαφοράς μεταξύ έσω και μέσου αυτιού, μπορεί να προκαλέσει Ρ Σ Θ .
Όταν γίνει η Ρ Σ Θ τότε το υγρό που υπάρχει στο έσω αυτί, θα χυθεί στο μέσο αυτί. Και όταν όλο το υγρό χαθεί από το έσω αυτί, τότε χάνουμε την ακοή μας, έχουμε ιλίγγους και ακούμε σφυρίγματα ή βόμβους συνεχώς. Ένας μικρός τραυματισμός στη στρογγυλή θυρίδα του έσω αυτιού μπορεί να επουλωθεί και από μόνος του, συνήθως όμως χρειάζεται χειρουργική επέμβαση για να διορθωθεί το πρόβλημα. Αν η επιδιόρθωση είναι ελλιπής, συνήθως υπάρχει μερική απώλεια ακοής, η οποία συνήθως είναι μόνιμη, οπότε οι περαιτέρω καταδύσεις δεν ενδείκνυνται.
Η Ρ Σ Θ όπως και το βαρότραυμα του μέσου αυτιού είναι προβλέψιμα και μπορούν να αποφευχθούν με τη σωστή εξίσωση. Σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις μπορεί να προκληθεί νόσος του έσω αυτιού και αυτό να προκαλέσει μόνιμη απώλεια ακοής ή μόνιμες ανωμαλίες στην ισορροπία. Η νόσος του έσω αυτιού συνήθως εμφανίζεται στους επαγγελματίες δύτες μετά από παρατεταμένες καταδύσεις κορεσμού.
Βλάβη εγκεφάλου και σπονδυλικής στήλης
Η βλάβη της σπονδυλικής στήλης συνήθως είναι μόνιμη και η πρόληψή της (από οποιαδήποτε αιτία) είναι απαραίτητη. Οι δύτες με νόσο νευρολογικής φύσεως συνήθως έχουν πρόβλημα στη σπονδυλική στήλη. Η επέκταση της βλάβης εξαρτάται από την οξύτητα της νόσου και από την επιτυχία της θεραπείας. Στην καλύτερη των περιπτώσεων, 15 με 20% με πρόβλημα στην σπονδυλική στήλη θα έχουν μόνιμη βλάβη με ανωμαλίες νευρολογικών λειτουργιών, συνδεδεμένα συνήθως με την ουροδόχο κύστη, την κοιλιά, τις σεξουαλικές λειτουργίες και την αδυναμία των μυών στα πόδια.
Μελέτες που έγιναν σε μερικούς επαγγελματίες δύτες που είχαν πάθει νόσο και θεραπεύτηκαν, αλλά πέθαναν μετά από καιρό από άσχετες αιτίες, αποκάλυψαν εκ των υστέρων μετά από νεκροψία, ότι είχαν μη ανιχνεύσιμες βλάβες στην σπονδυλική στήλη, ακόμα και όταν όλες οι νευρολογικές λειτουργίες έδειχναν να είναι φυσιολογικές.
Αυτά τα ευρήματα είναι εφαρμόσιμα και αφορούν όλους τους δύτες. Αν ο δύτης πάθει νόσο με βλάβη στην σπονδυλική στήλη, τότε θα έχει μερική μόνιμη βλάβη. Η πρόληψη της νόσου είναι κάτι το οποίο είναι στα όρια όλων των δυτών.
Οι προσωπικές μας καταδυτικές συνήθειες μπορούν να μας κάνουν επιρρεπείς στη νόσο ή μπορούν να μειώσουν στο ελάχιστο τον κίνδυνο. Κρατώντας το διαλυμένο Ν2 που περιέχεται στους ιστούς σε χαμηλά επίπεδα, πάλι μειώνουμε τον κίνδυνο.
Αυτή η πρόταση απαιτεί μικρότερους χρόνους βυθού, λιγότερες επαναληπτικές καταδύσεις (2 ως 3 μέσα σε 24 ώρες), και καταδύσεις σε βάθη μικρότερα των 40μ. Η ώθηση πέραν αυτών των ορίων θα σας φορτώσει με περισσότερο Ν2 και α αυξήσει τον κίνδυνο για βλάβη στην σπονδυλική στήλη. Δεν υπάρχουν μόνιμες πληροφορίες που να δηλώνουν ότι υπάρχουν βλάβες στον εγκέφαλο, συνέπεια των καταδύσεων ρουτίνας. Ασφαλώς, αν πάθουμε ποτέ αρτηριακή εμβολή αέρος στον εγκέφαλο, θα έχουμε μόνιμη βλάβη.
Μελέτες σε επαγγελματίες δύτες που χρησιμοποιούσαν τους πίνακες λανθασμένα, υποδεικνύουν ότι μπορεί να συμβεί μόνιμη βλάβη μετά από επανειλημμένα ατυχήματα νόσου. Δεν υπάρχουν στοιχεία για εγκεφαλική βλάβη σε ερασιτέχνες δύτες ή επαγγελματίες μέχρι σήμερα, παρά τις μελέτες που έχουν γίνει, από τη στιγμή που ακολουθούν ασφαλείς διαδικασίες αποσυμπίεσης.
Μερικές μελέτες που έγιναν σε δύτες κάνουν υπαινιγμούς για ανωμαλίες στον εγκέφαλο που βρέθηκαν μετά από αξονικές τομογραφίες, αλλά μελέτες που έγιναν σε άτομα που δεν ασχολούνται με την κατάδυση, έδειξαν παρόμοια ευρήματα.
Βλάβη οστών (δυσβαρική οστεονέκρωση)
Στο παρελθόν βλάβες του γοφού και στις κλειδώσεις των ποδιών είχαν βρεθεί σε ανθρακωρύχους που εργάζονταν σε τούνελ σε μεγάλα βάθη. Οι εκθέσεις τους σε αυτά τα βάθη ήταν μεγάλες, σε βάρδιες των 8 ωρών, κυμαινόμενες από μερικές μέρες ως και βδομάδες σε πιέσεις 4 bar ή και περισσότερο.
Αν και δημιουργήθηκαν ειδικοί πίνακες για αυτές τους τις εκθέσεις, εντούτοις πολλοί εργάτες εμφάνισαν βλάβη στα οστά 4 με 8 χρόνια μετά. Αυτό πιθανώς ήταν το αποτέλεσμα φραγής μικρών αρτηριών στα οστά από φυσαλίδες, με αποτέλεσμα την βλάβη και τον εκφυλισμό τους. Αυτή η ασθένεια λέγεται δυσβαρική οστεονέκρωση. Το πρόβλημα για τους ανθρακωρύχους λύθηκε με την έκδοση καινούριων αναθεωρημένων πινάκων αποσυμπίεσης.
Βλάβες στα οστά επίσης έχουν βρεθεί σε μερικές εξειδικευμένες ομάδες επαγγελματιών δυτών που κάνουν καταδύσεις κορεσμού με He – O2 και στους οποίους ανιχνεύθηκε αύξηση των περιπτώσεων ανωμαλιών στα οστά. Επίσης μερική επαγγελματίες οι οποίοι καταδύονται μεν στα ρηχά με αέρα, αλλά βρίσκονται εκτός των συνηθισμένων αποσυμπίεσης, έχει βρεθεί ότι έχουν δυσβαρική βλάβη στα οστά. Μέχρι σήμερα όμως δεν έχουν βρεθεί περιπτώσεις δυσβαρικής οστεονέκρωσης σε δύτες ερασιτεχνικής κατάδυσης. Από τη στιγμή που η κατάδυση έχει ξεπεράσει την ηλικία των 30 ετών και έχει περάσει επαρκής χρόνος για να παρατηρηθούν βλάβες στα οστά, εντούτοις δεν υπάρχουν τέτοια στοιχεία.
Αυτοί που μένουν πιστοί στα πρότυπα της ερασιτεχνικής κατάδυσης σε σχέση με το βάθος και το χρόνο, θα πρέπει να ξέρουν ότι δεν διατρέχουν κανένα κίνδυνο.
Θα πρέπει να επισημάνουμε ότι η νέκρωση στα οστά, μπορεί να προέλθει και από άλλες αιτίες. Υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ, χρήση κορτιζόνης ή άλλων φαρμάκων και κληρονομικές ανωμαλίες, μπορούν όλα αυτά να επηρεάσουν την κυκλοφορία του αίματος στα οστά και να προκαλέσουν νεκρώσεις.
Αν ακολουθείτε ασφαλείς διαδικασίες ερασιτεχνικής κατάδυσης, αποφεύγετε τις βαθιές και σε μεγάλο χρόνο καταδύσεις, αποφεύγετε να καταδύεστε όταν είστε κρυωμένοι και παρακολουθείτε τα αυτιά σας για σωστή εξίσωση, δεν θα πρέπει να φοβάστε για μακροχρόνια προβλήματα.
Η πρόληψη είναι ακόμη και σήμερα ο καλύτερος τρόπος για να εξαλείψετε τις μόνιμες βλάβες που μπορούν να προκληθούν μελλοντικά από την κατάδυση.