Manogr
09-06-08, 11:42
Διαβάζουμε στο in.gr (http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=907733&lngDtrID=252):( :
Αντίο για πάντα
Εξαφανίστηκε από την Καραϊβική η φώκια μονάχους
Η φώκια μονάχους της Καραϊβικής, στενός συγγενής της μεσογειακής φώκιας, ακολούθησε το δρόμο πολλών ακόμα ειδών και εξαφανίστηκε για πάντα, επιβεβαίωσαν ομοσπονδιακοί αξιωματούχοι στις ΗΠΑ.
Η φώκια μοναχός Monachus tropicalis εθεάθη για τελευταία φορά το 1952 ανάμεσα στη Τζαμάικα και τη χερσόνησο Γιουκάταν του Μεξικού.
Οι επιστήμονες υποψιάζονταν εδώ και καιρό ότι είχε εξαφανιστεί και προειδοποιούν τώρα ότι η φώκια μονάχους της Χαβάης Monachus schauinslandi και ο ξάδελφός της στη Μεσόγειο Monachus monachus, θα έχουν την ίδια κατάληξη.
«Ελπίζω ότι πήραμε το μάθημα από την εξάλειψη της φώκιας μονάχους της Καραϊβικής και μπορούμε να παράσχουμε καλύτερη προστασία για τους συγγενείς της στη Χαβάη και τη Μεσόγειο» σχολίασε ο Κάιλ Μπέικερ, βιολόγος της Υπηρεσίας Αλιευμάτων της αμερικανικής Εθνικής Υπηρεσίας Ωκεανών και Ατμόσφαιρας (NOAA).
Επισήμανε ότι σήμερα υπάρχουν περίπου 1.500 φώκιες του ίδιου γένους στη Χαβάη και λιγότερες από 500 στη Μεσόγειο.
Κρίσιμο όριο
Οι φώκιες μονάχους είναι ιδιαίτερα ευάλωτες στην ανθρώπινη δραστηριότητα και ήταν εύκολος στόχος για τους κυνηγούς, καθώς συνήθιζαν να λιάζονται και να γεννούν τα μικρά τους στην παραλία. Σήμερα αντιμετωπίζουν άλλες προκλήσεις, όπως η παράκτια ανάπτυξη, η κλιματική αλλαγή και τα δίχτυα.
Ακόμα και αν υπάρξει αποτελεσματική προστασία, οι πληθυσμοί δεν μπορούν να ανακάμψουν αν πέσουν κάτω από ένα κρίσιμο όριο και χάσουν τη γενετική τους ποικιλότητα.
«Όταν οι πληθυσμοί είναι πολύ μικροί, γίνονται ασταθείς. Γίνονται πολύ ευάλωτοι σε απειλές όπως οι ασθένειες και οι επιθέσεις από καρχαρίες» εξήγησε ο Μπέικερ.
Η φώκια μονάχους της Καραϊβικής ανακαλύφθηκε στη διάρκεια της δεύτερης αποστολής του Χριστόφορου Κολόμβου το 1494.
Κάποτε ο πληθυσμός της αριθμούσε πάνω από 250.000 άτομα.
Από τον 18ο έως τον 20ό αιώνα οι φώκιες μονάχους ήταν περιζήτητες για το λίπος τους, που μετατρεπόταν σε λάδι και χρησιμοποιείτο ως λιπαντικό και ως επίστρωση για την κοιλιά πλοίων. Το δέρμα τους γινόταν τσάντες και ρούχα.
Αντίο για πάντα
Εξαφανίστηκε από την Καραϊβική η φώκια μονάχους
Η φώκια μονάχους της Καραϊβικής, στενός συγγενής της μεσογειακής φώκιας, ακολούθησε το δρόμο πολλών ακόμα ειδών και εξαφανίστηκε για πάντα, επιβεβαίωσαν ομοσπονδιακοί αξιωματούχοι στις ΗΠΑ.
Η φώκια μοναχός Monachus tropicalis εθεάθη για τελευταία φορά το 1952 ανάμεσα στη Τζαμάικα και τη χερσόνησο Γιουκάταν του Μεξικού.
Οι επιστήμονες υποψιάζονταν εδώ και καιρό ότι είχε εξαφανιστεί και προειδοποιούν τώρα ότι η φώκια μονάχους της Χαβάης Monachus schauinslandi και ο ξάδελφός της στη Μεσόγειο Monachus monachus, θα έχουν την ίδια κατάληξη.
«Ελπίζω ότι πήραμε το μάθημα από την εξάλειψη της φώκιας μονάχους της Καραϊβικής και μπορούμε να παράσχουμε καλύτερη προστασία για τους συγγενείς της στη Χαβάη και τη Μεσόγειο» σχολίασε ο Κάιλ Μπέικερ, βιολόγος της Υπηρεσίας Αλιευμάτων της αμερικανικής Εθνικής Υπηρεσίας Ωκεανών και Ατμόσφαιρας (NOAA).
Επισήμανε ότι σήμερα υπάρχουν περίπου 1.500 φώκιες του ίδιου γένους στη Χαβάη και λιγότερες από 500 στη Μεσόγειο.
Κρίσιμο όριο
Οι φώκιες μονάχους είναι ιδιαίτερα ευάλωτες στην ανθρώπινη δραστηριότητα και ήταν εύκολος στόχος για τους κυνηγούς, καθώς συνήθιζαν να λιάζονται και να γεννούν τα μικρά τους στην παραλία. Σήμερα αντιμετωπίζουν άλλες προκλήσεις, όπως η παράκτια ανάπτυξη, η κλιματική αλλαγή και τα δίχτυα.
Ακόμα και αν υπάρξει αποτελεσματική προστασία, οι πληθυσμοί δεν μπορούν να ανακάμψουν αν πέσουν κάτω από ένα κρίσιμο όριο και χάσουν τη γενετική τους ποικιλότητα.
«Όταν οι πληθυσμοί είναι πολύ μικροί, γίνονται ασταθείς. Γίνονται πολύ ευάλωτοι σε απειλές όπως οι ασθένειες και οι επιθέσεις από καρχαρίες» εξήγησε ο Μπέικερ.
Η φώκια μονάχους της Καραϊβικής ανακαλύφθηκε στη διάρκεια της δεύτερης αποστολής του Χριστόφορου Κολόμβου το 1494.
Κάποτε ο πληθυσμός της αριθμούσε πάνω από 250.000 άτομα.
Από τον 18ο έως τον 20ό αιώνα οι φώκιες μονάχους ήταν περιζήτητες για το λίπος τους, που μετατρεπόταν σε λάδι και χρησιμοποιείτο ως λιπαντικό και ως επίστρωση για την κοιλιά πλοίων. Το δέρμα τους γινόταν τσάντες και ρούχα.