Ο "πολιτισμός" του πλαστικού

[Μπλε]

Αντιγράφω από την παρακάτω ιστοσελίδα-ντοκουμέντο...


These photographs of albatross chicks were made just a few weeks ago on Midway Atoll, a tiny stretch of sand and coral near the middle of the North Pacific. The nesting babies are fed bellies-full of plastic by their parents, who soar out over the vast polluted ocean collecting what looks to them like food to bring back to their young. On this diet of human trash, every year tens of thousands of albatross chicks die on Midway from starvation, toxicity, and choking.

To document this phenomenon as faithfully as possible, not a single piece of plastic in any of these photographs was moved, placed, manipulated, arranged, or altered in any way. These images depict the actual stomach contents of baby birds in one of the world's most remote marine sanctuaries, more than 2000 miles from the nearest continent.

Δείτε λοιπόν και τις φωτογραφίες! http://www.chrisjordan.com/current_set2.php?id=11

[Μπλε]

και η συνέχεια του θέματος στο "Message in the Waves"

iVjue0R5tHQ

[Physalia]

και ακόμα ένα σχετικό, ο Captain Moore για τις "Θάλασσες από πλαστικό", ένα βίντεο που προβλήθηκε και στο χτεσινό TEDxAthens προλογίζοντας την ομιλία του δικού μας Βύρωνα Ρηγινού...

M7K-nq0xkWY

απόγνωση....:(

[Έκτωρ]

Συμπτωματικά έγραψα ένα αρθράκι για κάποιο περιοδικό ελεύθερης διανομής πριν από λίγες μέρες.


Μια τοξική σούπα στο πιάτο μας.

Είναι απόλυτα κατανοητό κάθε φορά που λες «θα φύγω θα πάω αλλού» να σκέφτεσαι τον Ειρηνικό ωκεανό. Εκείνες οι εικόνες από της παρθένες ατόλες την νήνεμη θάλασσα και η απεραντοσύνη του ωκεανού είναι ασφαλώς οι πιο συνδεδεμένες με αυτό που λέμε «μακριά από τον πολιτισμό». Πιθανότατα έκανες λάθος επιλογή! στο διάστημα έπρεπε να διαλέξεις να πας διότι ο πολιτισμός θα σε κυνηγάει παντού σε αυτόν τον πλανήτη.
Έτσι ο σύγχρονος πολιτισμός μας έκανε την εμφάνιση του στον Β. Ειρηνικό ωκεανό κάπου μεταξύ Χαβάης και Καλιφόρνια με την μορφή μιας τεράστιας σούπας από σκουπίδια. Την ανακαλύψαμε το 1997 κάποιος Αμερικάνος ναύτης Charles Moore και τα ονόματα που της δόθηκαν είναι τα κολακευτικά «τοξική σούπα» ή «νησί από σκουπίδια». Πρόκειται για μια έκταση περίπου δύο φορές όσο η πολιτεία του Τέξας όπου τα πρώτα 10 μέτρα στην στήλη του νερού είναι γεμάτα από πλαστικά σκουπίδια που επιπλέουν. Ένοχος φυσικά δεν είναι ο άνθρωπος αλλά τα ωκεάνια ρεύματα τα οποία με την κυκλική πορεία που κάνουν παγιδεύουν στο εσωτερικό της σπείρας τους τα πλαστικά. Σε μερικά σημεία λέγετε πως μπορείς να σταθείς απάνω στα σκουπίδια. Πάντως το σίγουρο είναι πως στην πραγματικότητα δεν μπορούμε να ξέρουμε τις συνέπειες που θα έχει αυτό το τερατούργημά στο οικοσύστημα και είναι ένα θέμα για περαιτέρω μελέτη για πανεπιστήμια όπως αυτό της Χαβάης. Ίσως βέβαια η κατάσταση δεν είναι και τόσο τραγική αφού φαίνεται αρκετά πιθανό να χρηματοδοτηθούν προγράμματα για την περισυλλογή και ανακύκλωση του μνημείου του σύγχρονου πολιτισμού μας. Πάντως μέχρι τότε η σούπα θα είναι στο πιάτο μας, αφού το πλαστικό κατά την διάλυση του περνάει μέσα στην τροφική αλυσίδα και από εκεί κατευθείαν στα στομάχια μας. Οι άνθρωποι βέβαια είμαστε οι τυχεροί αφού τα πουλιά, τα ψάρια και τα θαλάσσια θηλαστικά και ερπετά τρώνε κατευθείαν τα πλαστικά, γεγονός που προκαλεί τον ακαριαίο θάνατό από ασφυξία στην καλύτερη περίπτωση. Στην χειρότερη περίπτωση τα πλαστικά συγκεντρώνονται στο στομάχι τους προκαλώντας αυτή την φορά έναν πιο αργό και οδυνηρό θάνατο. Χαρακτηριστικές μάλιστα είναι οι φωτογραφίες από νεκρά και σκελετωμένα πουλιά που στην περιοχή του στομαχιού τους μπορείς να δεις πολλά πλαστικά πραγματάκια της καθημερινότητας σου.
Το νησί του Βορειοανατολικού Ειρηνικού δεν είναι το μοναδικό επίτευγμα μας. Ένα ακόμα υπάρχει στον Βορειοδυτικό Ειρηνικό σχετικά πιο κοντά στην Ιαπωνία και ένα μικρότερο στην θαλάσσια περιοχή τον νήσων Μαλδίβων. Στην Μεσόγειο δεν έχει παρατηρηθεί ακόμα κάτι τέτοιο αλλά αυτό πρέπει να οφείλεται στην απουσία παρόμοιων ρευμάτων μιας και οι λαοί που ζούμε στης ακτές της δεν είμαστε και οι πιο νοικοκυρεμένοι στην διαχείριση των απορριμάτων μας.

[Sunshine]

οσο περνανε τα χρονια ο αληθινος μας κοσμος θυμιζει όλο και πιο πολυ ταινια επιστημονικης φαντασιας................ . . .

[Έκτωρ]

Στην Μεσόγειο δεν έχει παρατηρηθεί ακόμα κάτι τέτοιο αλλά αυτό πρέπει να οφείλεται στην απουσία παρόμοιων ρευμάτων μιας και οι λαοί που ζούμε στης ακτές της δεν είμαστε και οι πιο νοικοκυρεμένοι στην διαχείριση των απορριμάτων μας.

Πέρα από κάτι φαντεζί παραλίες σαν και αυτήν κάτω από το ΣΕΦ έχουμε και τo δικό μας υποθαλάσσιο πάρκο με σκουπίδια από ότι φαίνεται.

http://comlmaps.org/ge_layers/More_Garbage_Than_Sea_Life

Sunshine συμφωνώ αν και νομίζω πως η πραγματικότητα έχει ξεπεράσει κάθε ταινία και κάθε κόμικ.

O "εσωτερικός πλανήτης" των Moebius / Jodorowsky
http://www.coinbd.com/images/planches/incal_t3.jpg
H "θάλασσα" των Παπανδρέου / Μητσοτάκης (που λέγε και ο πρόεδρος:crazy:)
http://clubs.pathfinder.gr/sailing_charters/399406