Sunshine
01-03-10, 13:26
Όλοι οι τροπικοί κοραλλιογενείς ύφαλοι του κόσμου κινδυνεύουν να έχουν θρυμματιστεί πριν το τέλος του αιώνα, λόγω της αύξησης της οξύτητας των ωκεανών που προκαλείται από τη συσσώρευση ανθρωπογενών εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα, σύμφωνα με νέα μελέτη.
Οι κοραλλιογενείς ύφαλοι (http://www.independent.co.uk/environment/nature/coral-reefs-in-danger-of-being-destroyed-1908544.html?action=Popup) αρχίζουν να διασπώνται, όταν η οξύτητα των ωκεανών αυξάνεται πέραν ενός ορισμένου ορίου. Το όριο αυτό είναι πιθανό να ξεπεραστεί πριν από το 2100, σχολιάζει ο Jacob Silverman του Carnegie Institution of Science στην Ουάσιγκτον.
Το διοξείδιο του άνθρακα της ατμόσφαιρας διαλύεται στη θάλασσα με τη μορφή ανθρακικού οξέος, το οποίο εμποδίζει τα κοράλλια να παράγουν το ανθρακικό ασβέστιο που τους δίνει τη δυνατότητα να σχηματίζουν τους κοραλλιογενείς υφάλους, υποστηρίζει ο δρ. Silversman. Μόλις όμως τα κοράλλια σταματήσουν την παραγωγή, ο ύφαλος αρχίζει να θρυμματίζεται γρήγορα.
«Ένα μαθηματικό μοντέλο χρησιμοποιήθηκε για να μελετηθεί ο τρόπος με τον οποίο 9.000 κοραλλιογενείς ύφαλοι από όλο τον κόσμο θα ανταποκριθούν στην αύξηση των επιπέδων του διοξειδίου του άνθρακα και την αύξηση της οξύτητας των ωκεανών» εξηγεί ο δρ Silverman.
«Όπως προκύπτει από έναν παγκόσμιο χάρτη που δημιουργήθηκε με βάση τους υπολογισμούς αυτούς, η ανάπτυξη όλων των κοραλλιογενών υφάλων αναμένεται να σταματήσει και ως συνέπεια θα αρχίσει η διάλυσή τους, όταν το CO2 της ατμόσφαιρας φτάσει τα 560 μέρη ανά εκατομμύριο – στο διπλάσιο δηλαδή από το προ-βιομηχανικό του επίπεδο. Κάτι τέτοιο αναμένεται να συμβεί έως το τέλος του 21ου αιώνα» πρόσθεσε και επεσήμανε «τα οικοσυστήματα αυτά, που φιλοξενούν τη μεγαλύτερη ποικιλία της θαλάσσιας ζωής στους ωκεανούς, μπορεί να μειωθούν δραματικά σε λιγότερο από 100 χρόνια».
Τα συμπεράσματα βασίστηκαν σε μια λεπτομερή μελέτη του τρόπου που η αύξηση της οξύτητας επηρεάζει το μεταβολισμό και την ανάπτυξη μίας ευρύτερης περιοχής κοραλλιογενών υφάλων στη Βόρειο Ερυθρά Θάλασσα. Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι η ικανότητα των κοραλλιών να σχηματίσουν ασβέστιο εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την οξύτητα και σε μικρότερο βαθμό από τη θερμοκρασία.
Οι κοραλλιογενείς ύφαλοι θεωρούνται τα «τροπικά δάση των ωκεανών» επειδή αποτελούν το "σπίτι" μίας τεράστιας ποικιλίας ψαριών και άλλων ζώων, υποστηρίζοντας ουσιαστικά το ένα τέταρτο του συνόλου των θαλάσσιων οργανισμών. Παρέχουν επίσης τροφή για περίπου 500 εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο.
Τα ατμοσφαιρικά επίπεδα του διοξειδίου του άνθρακα είναι υψηλότερα από ότι σε οποιαδήποτε άλλη περίοδο κατά τα τελευταία χρόνια και συνεχίζουν να αυξάνονται ως αποτέλεσμα της καύσης των ορυκτών καυσίμων. Περίπου η μισή ποσότητα των εκπομπών CO2 που έχουν παραχθεί από την έναρξη της βιομηχανικής επανάστασης έχει διαλυθεί στους ωκεανούς.
Οι επιστήμονες έχουν υπολογίσει ότι περίπου 118 δισεκατομμύρια τόνοι διοξειδίου του άνθρακα που απελευθερώθηκαν στον αέρα από το 1800 έως και το 1994, κατέληξαν στους ωκεανούς.
Ο Dr Simon Donner, του Πανεπιστημίου της British Columbia στον Καναδά, υποστηρίζει ότι η αύξηση της θερμοκρασίας των ωκεανών κάνει τους κοραλλιογενείς υφάλους πιο επιρρεπείς στη λεύκανση που προκαλείται από την απώλεια της φωτοσυνθετικής φύκης από την οποία εξαρτώνται οι κοραλλιογενείς οργανισμοί. Τα κοράλλια έχουν μία συμβιωτική σχέση με τα μικροσκοπικά φύκια που ζουν στους ιστούς τους. Εκτός από το ζωντανό χρώμα που δίνει στους κοραλλιογενείς υφάλους, τα φύκια παρέχουν στα πλάσματα του υφάλου το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειάς τους.
Ο δρ Donner τονίζει «ακόμη και αν οι εκπομπές διοξειδίου «παγώσουν» σήμερα, ο πλανήτης έχει «αποθέματα» αρκετά που καταστούν την «λεύκανση» επικίνδυνη για τους υφάλους σε όλο τον κόσμο.
Πηγή: http://tvxs.gr/news/%CE%BA%CE%BF%CF%81%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%B9%CE%B1-%CF%83%CE%B5-%CE%BA%CE%AF%CE%BD%CE%B4%CF%85%CE%BD%CE%BF
Οι κοραλλιογενείς ύφαλοι (http://www.independent.co.uk/environment/nature/coral-reefs-in-danger-of-being-destroyed-1908544.html?action=Popup) αρχίζουν να διασπώνται, όταν η οξύτητα των ωκεανών αυξάνεται πέραν ενός ορισμένου ορίου. Το όριο αυτό είναι πιθανό να ξεπεραστεί πριν από το 2100, σχολιάζει ο Jacob Silverman του Carnegie Institution of Science στην Ουάσιγκτον.
Το διοξείδιο του άνθρακα της ατμόσφαιρας διαλύεται στη θάλασσα με τη μορφή ανθρακικού οξέος, το οποίο εμποδίζει τα κοράλλια να παράγουν το ανθρακικό ασβέστιο που τους δίνει τη δυνατότητα να σχηματίζουν τους κοραλλιογενείς υφάλους, υποστηρίζει ο δρ. Silversman. Μόλις όμως τα κοράλλια σταματήσουν την παραγωγή, ο ύφαλος αρχίζει να θρυμματίζεται γρήγορα.
«Ένα μαθηματικό μοντέλο χρησιμοποιήθηκε για να μελετηθεί ο τρόπος με τον οποίο 9.000 κοραλλιογενείς ύφαλοι από όλο τον κόσμο θα ανταποκριθούν στην αύξηση των επιπέδων του διοξειδίου του άνθρακα και την αύξηση της οξύτητας των ωκεανών» εξηγεί ο δρ Silverman.
«Όπως προκύπτει από έναν παγκόσμιο χάρτη που δημιουργήθηκε με βάση τους υπολογισμούς αυτούς, η ανάπτυξη όλων των κοραλλιογενών υφάλων αναμένεται να σταματήσει και ως συνέπεια θα αρχίσει η διάλυσή τους, όταν το CO2 της ατμόσφαιρας φτάσει τα 560 μέρη ανά εκατομμύριο – στο διπλάσιο δηλαδή από το προ-βιομηχανικό του επίπεδο. Κάτι τέτοιο αναμένεται να συμβεί έως το τέλος του 21ου αιώνα» πρόσθεσε και επεσήμανε «τα οικοσυστήματα αυτά, που φιλοξενούν τη μεγαλύτερη ποικιλία της θαλάσσιας ζωής στους ωκεανούς, μπορεί να μειωθούν δραματικά σε λιγότερο από 100 χρόνια».
Τα συμπεράσματα βασίστηκαν σε μια λεπτομερή μελέτη του τρόπου που η αύξηση της οξύτητας επηρεάζει το μεταβολισμό και την ανάπτυξη μίας ευρύτερης περιοχής κοραλλιογενών υφάλων στη Βόρειο Ερυθρά Θάλασσα. Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι η ικανότητα των κοραλλιών να σχηματίσουν ασβέστιο εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την οξύτητα και σε μικρότερο βαθμό από τη θερμοκρασία.
Οι κοραλλιογενείς ύφαλοι θεωρούνται τα «τροπικά δάση των ωκεανών» επειδή αποτελούν το "σπίτι" μίας τεράστιας ποικιλίας ψαριών και άλλων ζώων, υποστηρίζοντας ουσιαστικά το ένα τέταρτο του συνόλου των θαλάσσιων οργανισμών. Παρέχουν επίσης τροφή για περίπου 500 εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο.
Τα ατμοσφαιρικά επίπεδα του διοξειδίου του άνθρακα είναι υψηλότερα από ότι σε οποιαδήποτε άλλη περίοδο κατά τα τελευταία χρόνια και συνεχίζουν να αυξάνονται ως αποτέλεσμα της καύσης των ορυκτών καυσίμων. Περίπου η μισή ποσότητα των εκπομπών CO2 που έχουν παραχθεί από την έναρξη της βιομηχανικής επανάστασης έχει διαλυθεί στους ωκεανούς.
Οι επιστήμονες έχουν υπολογίσει ότι περίπου 118 δισεκατομμύρια τόνοι διοξειδίου του άνθρακα που απελευθερώθηκαν στον αέρα από το 1800 έως και το 1994, κατέληξαν στους ωκεανούς.
Ο Dr Simon Donner, του Πανεπιστημίου της British Columbia στον Καναδά, υποστηρίζει ότι η αύξηση της θερμοκρασίας των ωκεανών κάνει τους κοραλλιογενείς υφάλους πιο επιρρεπείς στη λεύκανση που προκαλείται από την απώλεια της φωτοσυνθετικής φύκης από την οποία εξαρτώνται οι κοραλλιογενείς οργανισμοί. Τα κοράλλια έχουν μία συμβιωτική σχέση με τα μικροσκοπικά φύκια που ζουν στους ιστούς τους. Εκτός από το ζωντανό χρώμα που δίνει στους κοραλλιογενείς υφάλους, τα φύκια παρέχουν στα πλάσματα του υφάλου το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειάς τους.
Ο δρ Donner τονίζει «ακόμη και αν οι εκπομπές διοξειδίου «παγώσουν» σήμερα, ο πλανήτης έχει «αποθέματα» αρκετά που καταστούν την «λεύκανση» επικίνδυνη για τους υφάλους σε όλο τον κόσμο.
Πηγή: http://tvxs.gr/news/%CE%BA%CE%BF%CF%81%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%B9%CE%B1-%CF%83%CE%B5-%CE%BA%CE%AF%CE%BD%CE%B4%CF%85%CE%BD%CE%BF