-diver-
09-05-11, 16:30
Πρόκειται να σας διηγηθώ μια προσωπική εμπειρία η οποία στιγμάτισε εμένα και τον άνθρωπο με τον οποίο είμαι μαζί του εδώ και 17 χρόνια.
Ένα πρωινό Σεπτεμβρίου πριν από περίπου 10 χρόνια αποφασίσαμε (4 ζευγάρια δυτών) να πάμε για μια κατάδυση σε ένα βραχώδες μέρος για να απολαύσουμε έναν διαφορετικό βυθό μιας και είχαμε βαρεθεί την κατάδυση στον ίδιο βυθό ξανά και ξανά. Σημειωτέον εκείνη την περίοδο δεν είχαν ‘ανοίξει’ καινούρια μέρη για κατάδυση και αναγκαζόμασταν να βουτάμε στο ίδιο μέρος.
Ο καιρός ήταν μουντός και ως γνωστόν ‘ο λύκος αντάρες κυνηγάει’ και βρήκαμε την ευκαιρία να πάμε σε κάποιο μέρος το οποίο δεν ήταν ‘ανοιχτό’. Ο υπογράφων το άρθρο έχοντας πάρα πολλές βουτιές στο ενεργητικό του πήρε το έταιρον του ήμισυ και καταδύθηκαν. Το μέγιστο βάθος κατάδυσης γύρω στα 20-25 μέτρα. Κατά την επιστροφή φτάσαμε κοντά σε έναν τοίχο και αποφάσισα να αναδυθούμε παράλληλα με αυτόν και σε μια εύλογη απόσταση από αυτόν γύρω στα 5-8 μέτρα. Το ζευγάρι μου όντως λιγότερο έμπειρο από εμένα κατευθύνθηκε προς τον τοίχο. Όταν έφτασε στην επιφάνεια κύμματα ύψους 2 μέτρων άρχισαν να την σκεπάζουν. Τότε άρχισαν όλα! Από τον πανικό δεν έχει φουσκώσει το BC, έχει πετάξει τον ρυθμιστή, πετάει την μάσκα και χάνει από το έντονο κολύμπι για να κρατηθεί στην επιφάνεια το ένα βατραχοπέδιλο. Εγώ δεν έχω βγάλει τίποτα, έχω φουσκώσει το BC δεν μπορώ να της μιλήσω και να της πω τι να κάνει διότι και εγώ παλεύω μέσα στα κύμματα. Σε δευτερόλεπτα την βλέπω να βουλιάζει με τα μάτια ορθάνοιχτα. Έχοντας εγώ φουσκώσει το δικό μου BC δεν μπορώ να καταδυθώ για να την πιάσω και μου έρχεται μια φλασιά να την πιάσω με τα πόδια από τον λαιμό. Τελικά το ενχείρημα αποδίδει και γραπώνω σφιχτά τον ιμάντα από το BC της και συντονίζοντας τις πεδιλιές μου με τα κύμματα που χτυπούν στα βράχια καταφέρνω να βγούμε πάνω στα βράχια αλλά η επιστροφή των κυμμάτων να θέλει να μας πάρει πίσω.
Τελικά μετά από αγωνιώδεις προσπάθειες την έσωσα και είμαι εδώ και σας διηγούμαι αυτή την πραγματικά τρομακτική ιστορία.
Υ.Γ. Όταν τελικά βγήκαμε στα βράχια η στολή και των δυο μας είχε γίνει κομμάτια και από μπλέ χρώμα έγινε μωβ από τα αίμματα που έτρεχαν επειδή είχαμε κοπεί από τα βίαια χτυπήματα στα βράχια.
Δόξα τω Θεό και μη χειρότερα!!!!!!!!
Ένα πρωινό Σεπτεμβρίου πριν από περίπου 10 χρόνια αποφασίσαμε (4 ζευγάρια δυτών) να πάμε για μια κατάδυση σε ένα βραχώδες μέρος για να απολαύσουμε έναν διαφορετικό βυθό μιας και είχαμε βαρεθεί την κατάδυση στον ίδιο βυθό ξανά και ξανά. Σημειωτέον εκείνη την περίοδο δεν είχαν ‘ανοίξει’ καινούρια μέρη για κατάδυση και αναγκαζόμασταν να βουτάμε στο ίδιο μέρος.
Ο καιρός ήταν μουντός και ως γνωστόν ‘ο λύκος αντάρες κυνηγάει’ και βρήκαμε την ευκαιρία να πάμε σε κάποιο μέρος το οποίο δεν ήταν ‘ανοιχτό’. Ο υπογράφων το άρθρο έχοντας πάρα πολλές βουτιές στο ενεργητικό του πήρε το έταιρον του ήμισυ και καταδύθηκαν. Το μέγιστο βάθος κατάδυσης γύρω στα 20-25 μέτρα. Κατά την επιστροφή φτάσαμε κοντά σε έναν τοίχο και αποφάσισα να αναδυθούμε παράλληλα με αυτόν και σε μια εύλογη απόσταση από αυτόν γύρω στα 5-8 μέτρα. Το ζευγάρι μου όντως λιγότερο έμπειρο από εμένα κατευθύνθηκε προς τον τοίχο. Όταν έφτασε στην επιφάνεια κύμματα ύψους 2 μέτρων άρχισαν να την σκεπάζουν. Τότε άρχισαν όλα! Από τον πανικό δεν έχει φουσκώσει το BC, έχει πετάξει τον ρυθμιστή, πετάει την μάσκα και χάνει από το έντονο κολύμπι για να κρατηθεί στην επιφάνεια το ένα βατραχοπέδιλο. Εγώ δεν έχω βγάλει τίποτα, έχω φουσκώσει το BC δεν μπορώ να της μιλήσω και να της πω τι να κάνει διότι και εγώ παλεύω μέσα στα κύμματα. Σε δευτερόλεπτα την βλέπω να βουλιάζει με τα μάτια ορθάνοιχτα. Έχοντας εγώ φουσκώσει το δικό μου BC δεν μπορώ να καταδυθώ για να την πιάσω και μου έρχεται μια φλασιά να την πιάσω με τα πόδια από τον λαιμό. Τελικά το ενχείρημα αποδίδει και γραπώνω σφιχτά τον ιμάντα από το BC της και συντονίζοντας τις πεδιλιές μου με τα κύμματα που χτυπούν στα βράχια καταφέρνω να βγούμε πάνω στα βράχια αλλά η επιστροφή των κυμμάτων να θέλει να μας πάρει πίσω.
Τελικά μετά από αγωνιώδεις προσπάθειες την έσωσα και είμαι εδώ και σας διηγούμαι αυτή την πραγματικά τρομακτική ιστορία.
Υ.Γ. Όταν τελικά βγήκαμε στα βράχια η στολή και των δυο μας είχε γίνει κομμάτια και από μπλέ χρώμα έγινε μωβ από τα αίμματα που έτρεχαν επειδή είχαμε κοπεί από τα βίαια χτυπήματα στα βράχια.
Δόξα τω Θεό και μη χειρότερα!!!!!!!!