Παλαιοτέρα επικρατούσε η άποψη ότι πρώτα κάνουμε την βαθύτερη βουτιά και μετά ακολουθεί η ρηχή. Δεν υπάρχει όμως καμία ιατρική έρευνα που να τεκμηριώνει αυτή την άποψη.
Επομένως δεν έχει καμία σημασία με ποια σειρά θα πραγματοποιηθούν οι βουτιές αν πραγματοποιηθούν βάσει των κανόνων που ξέρουμε. Για πρακτικούς λόγους και ίσως για λόγους ασφαλείας είναι ποιο σωστό η σειρά να είναι πρώτα η βαθιά και μετά η ρηχή βουτιά όπως θα γίνει κατανοητό με τα παραδείγματα που ακολουθούν ποιο κάτω.
Ας εξετάσουμε όμως τα δυο παραδείγματα επαναληπτικής (διαδοχικής) βουτιάς με την χρήση του πίνακα αποσυμπίεσης
"DECO 2000"(Dr. Max Hahn) και να συγκρίνουμε τα συμπεράσματα που θα προκύψουν.
Παράδειγμα πρώτο.
Πρώτα η ρηχή βουτιά: 18m για 35 λεπτά, (δεν απαιτείται αποσυμπίεση), απαιτούμενη ποσότητα αέρος 1575 λίτρα (με κατανάλωση 15 λίτρα / λεπτό), χρόνος παραμονής στην επιφάνεια 2h, RG (Repetitive Group) E.
Επαναληπτική βαθιά βουτιά: 27m για 30 λεπτά πρέπει να κάνουμε αποσυμπίεση στα 6m 7 λεπτά και στα 3m 18 λεπτά, απαιτούμενη ποσότητα αέρος 2290 λίτρα.
Συνολικός χρόνος κατάδυσης: 90 λεπτά.
Παράδειγμα δεύτερο αντιστρέφοντας τις βουτιές.
Πρώτα η βαθιά βουτιά:
27m για 30 λεπτά, πρέπει να κάνουμε αποσυμπίεση στα 3m 8 λεπτά, απαιτούμενη ποσότητα αέρος 1930 λίτρα (με κατανάλωση 15 λίτρα / λεπτό) χρόνος παραμονής στην επιφάνεια 2h, RG (Repetitive Group) F.
Επαναληπτική ρηχή βουτιά:
18m για 35 λεπτά πρέπει να κάνουμε αποσυμπίεση στα 3m 8 λεπτά, απαιτούμενη ποσότητα αέρος 1730 λίτρα.
Συνολικός χρόνος κατάδυσης: 81 λεπτά.
Συμπέρασμα:
Βλέπουμε ότι στο πρώτο παράδειγμα όπου η επαναληπτική βουτιά είναι η βαθύτερη συμβαίνουν τα εξής:
- Έχουμε μεγαλύτερους χρόνους αποσυμπίεσης και κατ’ επέκταση μεγαλύτερο συνολικό χρόνο κατάδυσης 90 λεπτά έναντι 81 λεπτά στο δεύτερο παράδειγμα.
- Έχουμε μειονεκτική κατανομή του αέρα που χρειαζόμαστε, 1575 λίτρα για την πρώτη βουτιά, 2290 λίτρα για την δεύτερη.
- Έχουμε μεγαλύτερη σωματική και ψυχική κούραση αφού η δεύτερη βουτιά είναι ποιο βαθιά από την πρώτη.
- Αν για τον Α ή Β λόγο χρειαστεί να παραμείνουμε λίγο παραπάνω τότε μεγαλώνουν οι χρόνοι αποσυμπίεσης τόσο πολύ που κινδυνεύουμε να μην επαρκεί ο αέρας που έχουμε στην διάθεση μας.
Απεναντίας στο δεύτερο παράδειγμα όπου η επαναληπτική βουτιά είναι ποιο ρηχή βλέπουμε ότι:
- Ο συνολικός χρόνος και ο χρόνος αποσυμπίεσης είναι μικρότερος και ποιο καλά κατανεμημένος.
- Έχουμε καλύτερη κατανομή κατανάλωσης του αέρα 1930 λίτρα στην πρώτη βουτιά, 1730 λίτρα στην δεύτερη.
- Έχουμε πλεονέκτημα αφού η δεύτερη βουτιά είναι ποιο άνετη λόγω του μικρότερου βάθους και του μικρότερου χρόνου αποσυμπίεσης αλλά και του συνολικού χρόνου.
- Αν χρειαστεί να παραμείνουμε για τον Α ή Β λόγο παραπάνω έχουμε περισσότερο αέρα διαθέσιμο για να αντιμετωπίσουμε καλύτερα το όποιο πρόβλημα μας έχει προκύψει.
Είναι σαφές ότι το δεύτερο παράδειγμα όπου κάνουμε πρώτα την βαθύτερη βουτιά και μετά την ρηχή υπερτερεί και στα 4 σημεία, μόνο για αυτούς τους λόγους, είναι ποιο σωστό να γίνεται πρώτα η βαθιά βουτιά και έπειτα να ακολουθεί η ρηχή.
Με όλα τα παραπάνω δεν σημαίνει πως δεν μπορούμε να κάνουμε της βουτιές μας και αντίθετα, προϋποθέτει όμως σωστό υπολογισμό και εφαρμογή των κανόνων.
Προσωπικά επιλέγω πάντα πρώτα την βαθιά βουτιά και μετά την ρηχή σαν επαναληπτική βουτιά.
Επίσης κάτι πολύ σημαντικό, ο χρόνος στην επιφάνεια πρέπει να είναι "εύλογος" πάνω από 2 ώρες και να αποφεύγουμε στον προγραμματισμό μας το RG (Repetitive Group) G το οποίον θεωρείται ως “το ποιο επικίνδυνο” και ποιο κοντά σε πιθανό καταδυτικό ατύχημα.
Χρήστος Ευθυμίου