Ας υποθέσουμε ότι έχετε κάνει μια «βαθειά» βουτιά, κάτι κοντά στα 40 μέτρα ας πούμε.
Ας υποθέσουμε ότι κάποια στιγμή κατά τη σταδιακή σας επιστροφή, κάπου σε ένα μέσο πλέον βάθος (20-25μ) συμβαίνει το κουλό κι εσείς πετάγεστε σούμπιτοι στην επιφάνεια. Ας υποθέσουμε ότι -καλώς εχόντων των πραγμάτων- δεν έχετε πάθει κάποιο βαρότραυμα ή εμβολή και δεν έχετε κάποιο ορατό σύμπτωμα νόσου.
Πώς θα αντιμετωπίζατε ένα τέτοιο περιστατικό;
Ο λόγος που ρωτάω είναι γιατί προσωπικά, θα προτιμούσα να βουτήξω ξανά -όσο το δυνατόν πιο γρήγορα μάλιστα- και θα συνέχιζα τη βουτιά μου από εκεί που την άφησα, με ένα ίσως λίγο πιο τσιμπημένο σε αυστηρότητα προφίλ αποσυμπίεσης από αυτό που συνηθίζω (το οποίο προφανώς θα αναγκαζόμουν να προσαρμόσω στο όποιο απόθεμα του αέρα μου
).
Είχα γενικά την τάση να πιστεύω ότι μια ταχεία ανάδυση χωρίς συμπτώματα, μπορεί να αντιμετωπιστεί υποβρυχίως. Σε συζήτηση όμως που είχα σήμερα με καλούς γνώστες του αντικειμένου, φαίνεται ότι η θεώρησή μου είναι απολύτως λάθος και ο μόνος τρόπος αντιμετώπισης ενός τέτοιου περιστατικού, είναι ο θάλαμος, έστω και προληπτικά.
Ποια είναι η δική σας γνώμη; Σας έχει συμβεί κάτι ανάλογο; Κι αν σας συνέβαινε, πώς θα το αντιμετωπίζατε;