[MICHALIS]

Δυστυχως μου εχει συμβει στο παρελθον . Εκρηκτικη (σταδιακα εκρηκτικοτερη ... φυσικα) απο τα -42 , παρατημενος απο την dive buddy μου (που ηταν και υπο την παρακολουθηση μου ) , ευτυχως προτου προλαβω να φορτωθω ιδιαιτερα . Φυσικα οσο και να μην φορτωθηκα εως τα 42 λογω του οτι το περιστατικο συνεβη σχεδον αμεσα (κλιμακωτα εξελιχθηκε αλλα ξεκινησε μολις εφτασα εκει ) , σιγουρα η αναδυση μου με εκανε γκαζοζα !! Οταν βγηκα , ενημερωσα την dive master , δεν με αφησαν να ασχοληθω με τον εξοπλισμο μου , τον ανελαβαν αυτοι στο φουσκωτο , μολις βγηκαμε στην στερια μου εδωσαν μια μασκα συνεχους ροης να παρω οξυγονο για περιπου μια ωρα . Δεν πιστευω οτι με εσωσε αυτο , αλλα πιστευω οτι αν υπηρχε θαλαμος σε κοντινοτερη αποσταση (υπαρχει στην Θεσσαλονικη και ημουν στην Σιθωνια , στο Πλατανιτσι ) , θα πηγαινα χωρις δευτερη σκεψη . Ευτυχως επιβιωσα , χωρις καμμια ενοχληση , αλλα αυτο μαλλον ηταν τυχαιο . Θυμαμαι χαρακτηριστικα την φαση της αναδυσης και μεσα σε κατασταση πανικου μια φωτεινη σκεψη να μου υπενθυμιζει να αναπνεω και να σταματησω , εστω και για λιγοστα δευτερολεπτα για να ανακοψω την ορμη μου (η φωτεινη σκεψη μαλλον θα ηταν ενα βροντερο "ΞΕΚΟΛΛΑ ΜΑ..ΚΑΑΑΑΑΑΑΑΑ) . Μετα , μολις εφτασα επιφανεια , πιο ηρεμος αλλα και τελειως μπλε , ανακατεμενος στο αντιμαμαλο αρχισα να ψαχνω α) το σκαφος (που βρισκοταν 150 μετρα μακρυα ) , β) καποιον ανθρωπο βρε παιδι μου να με βοηθησει , που δεν υπηρχε ψυχη γ) για το ζευγαρι μου και τους αλλους που εβοσκαν περιπου στα -40 αμεριμνοι (το ζευγαρι μου το προειδοποιησα να με ακολουθησει επειδη ειχα προβλημα και μου απαντησε απλα "ΟΧΙ , εγω μαζευω κοχυλια παω πιο κατω ") .
Σε παρομοια περιπτωση , αν υπαρχει θαλαμος σε λογικη αποσταση θα πηγαινα , αν και πιστευω , πως αν ο θαλαμος ειναι η μονη λυση , οπου και να ειναι πρεπει να προσπαθησω να ερθω τουλαχιστον σε συνεννοηση ( αλλωστε γι αυτο γραφτηκα στην DAN)