Μαρια, τωρα μολις διαβασα το post σου και μου φαινεται απιστευτη συμπτωση (γιατι τηλεπαθητικος δεν ειμαι). Το μεσημερι δε θυμαμαι πως, μου ηρθε στο μυαλο να γραψω κατι για τα "καψονια" της στεγανης. Τα τελευταια χρονια ασυνηθιστα πολλοι rec (και οχι μονο) εχουν τσιμπησει στεγανες για να ειναι ανετοι ολες τις εποχες. Cool! ομως ακομα και οσοι εχουν κανει ψαξιμο, εξοικιωση η ακομα και μινι εκπαιδευση για αυτες κινδυνευουν απο τα σκοτεινα σημεια του να εχεις δυο ασκους επανω σου κατω απο το νερο και να διαχειριστεις ανεξαρτητα δυο αδειασματα κατα τη διαρκεια της αναδυσης.
Ο κινδυνος συνισταται στο οτι εχοντας ψωμοτυρι την αναδυση με υγρη και πλησιαζοντας τα ρηχοτερα μπορεις να αποσπαστεις απο τη παρακολουθηση ενος dc η του ζευγαριου και να υποτιμησεις την επιταχυνση της στεγανης.
Καλα εκανες και ανεφερες το αντιστιχο περιστατικο γιατι οταν αρχιζει το φουσκωμα ειναι τις περισοτερε φορες ηδη πολυ αργα για διορθωσεις.
Αποψη μου ειναι οτι εκτος απο την τελειοτητα που θα πρεπει να εχει κανεις προσεγγισει στην διαχειριση πλευστοτητας με στεγανη κατα την αναδυση, δεν ειναι απαραιτητο να την ασκει παντα και στην περιπτωση δουλειας. Γιατι να μη μειωσεις το task loading με τη χρηση ενος dsmb απο τα 30 και να ξεμπερδεψεις ετσι απο το κολημα των ματιων στο βαθυμετρο και την "μικρομετρικη" ρυθμιση πλευστοτητας.
Οσο για την επιστροφη στο βαθος απο το οποιο χασαμε ελεγχο, "θα κανω του κεφαλιου μου", δεν θα παρακολουθησω τα μοντελα αλλα θα επιστρεψω στα 15m (η στο μισο απο το βαθος που αρχισε η εκτοξευση - οχι το μεγιστο βαθος), στο βαθμο που μπορω και αφου συνενοηθω με την ομαδα. Γιατι εκτος απο τη φυσικη των διαλυμενων αεριων υπαρχει και η μηχανικη των διεσταλμενων μεμβρανων
.
but that is just my personal opinion