Παράθεση:
Αρχικό μήνυμα απο Zin
Σιγουρα η γρηγορη ανάδυση δεν είναι οτι καλύτερο, υπάρχει όμως κάποιο "οριο/ελάχιστες προυποθέσεις" που μπορεί να κάνει κάποιον να μην ανυσυχεί και τόσο?
το ρωτάω αυτο για να δικαιολογήσω και την αντίδραση των γύρω μου  |
Μια γρήγορη ανάδυση από τα -15 είναι σαφώς πιο επικίνδυνη και θα πρέπει (και μπορείς) να εξασφαλίσεις - καθώς γίνεσαι πιο έμπειρη - ότι δε θα σου ξανασυμβεί.
Γρήγορη ανάδυση (ή έστω αργή αλλά μή ελεγχόμενη) από τα -5, -4, -3 νομίζω ότι όλοι έχουμε βιώσει, ειδικά στις πρώτες μας καταδύσεις ή π.χ. στην πρώτη μας κατάδυση με φιάλη αλουμινίου που δεν έχουμε υπολογίσει σωστά τα κιλά μας.
Όσο για τα "όρια/ελάχιστες προυποθέσεις" που ρωτάς, για μια γρήγορη ανάδυση από τα -15 μέτρα, θα ανησυχούσα σίγουρα λιγότερο αν μου συνέβαινε
στην αρχή της βουτιάς, δηλ. χωρίς να έχω πάει πιο βαθιά και έχοντας μείνει το πολύ 5-10 λεπτά στα -15.
Στην περίπτωση αυτή μηδενίζεται σχεδόν ο παράγοντας νόσου (ο οργανισμός έχει πολύ μικρή χρέωση αζώτου) αλλά εξακολουθεί όμως να παραμένει ο κίνδυνος βαροτραύματος λόγω πνευμονικής υπερδιάτασης, που όπως μας ανέλυσε ωραία ο φίλος
eye love scuba παραπάνω δεν είναι καθόλου αμελητέος και πρέπει να τον λαμβάνουμε σοβαρά υπ' όψιν.
Η αγορά δικού μας εξοπλισμού (BCD, στολή, φιάλη) και η εξοικίωση μ' αυτόν σίγουρα βοηθάει να ρυθμίζουμε τα βάρη και την πλευστότητά μας καλύτερα.
Με λίγη προσοχή όταν βουτάμε με δανεικό ή καινούργιο εξοπλισμό (π.χ. 2-3 κιλά παραπάνω βάρη) νομίζω ότι μπορούμε να αποφύγουμε το 99% των περιπτώσεων ανεξέλεγκτης ανόδου
Τώρα για την περίπτωση που κολήσει η βαλβίδα του BCD και φουσκώνει συνέχεια ή την περίπτωση στεγανής στολής που μαζευτεί ο αέρας στα πόδια, εκεί είναι πιο δύσκολα τα πράγματα και χρειάζεται εμπειρία και ψυχραιμία για να αποφύγουμε τα χειρότερα.