[neokles]

Μπορούμε να πάρουμε και εκείνο το καημένο το βιβλίο που μετά τον (πραγματικό) καταιγισμό και μέσα στο άγχος της πρώτης επαφής με τον νερό μπορούν να μας θυμίσουν πάρα πολλά πράγματα. Πολύ καλή η δουλειά της PADI στο ελληνικό OW manual.

Τώρα για πιο σύνθετες πορείες σαν αυτές που έχει στο μυαλό της η Zin (και για να μην εκτροχιάσουμε το θέμα) ισχύουν όσα αναφέρθηκαν τα οποία φυσικά θέλουν τριβή και υπομονή. Προσωπικά βρίσκω πολύ δύσκολο να μετρήσω πεδιλιες γιατί ξεχνάω (!). Θα μου χαλάσει την βουτιά όταν έχω στο νού μου το μέτρημα. Πιο καλά μου πάει ο χρόνος αλλά αν χαζέψουμε κάπου πολύ τότε πρέπει να αλλάξει ο υπολογισμός. Πιο καλά μου πάει να πάρω κατευθήνσεις από την πυξίδα και να έχω στο νού μου χαρακτηριστικά του βυθού για τις στροφές. Βέβαια και η μέθοδος του κοντορεβυθούλη (την περιέγραψε ο Σώτος) είναι καλή αρκεί να γυρίσεις από τον δρόμο που ξεκίνησες (και δεν κάνεις πχ ένα τετράγωνο). Τώρα αν έχει τόσο ρεύμα που δεν μπορείς να υπολογίσεις τότε σίγουρα θα ξεφύγεις από την πορεία το θέμα είναι να μην ξεφύγεις πολύ (αν είσαι πχ στις Μαλδίβες μηι βρεθείς σε άλλη Ατόλη). Σε αυτό θα σε βοηθήσει η εμπειρία να υπολογίζεις το ρεύμα και φυσικά η εμπειρία του πότε είναι εφικτό αυτό που θέλεις να κάνεις.

Στην νυχτερινή κουβαλάω μερικά σιαλούμ μαζί μου (τα περνάω στο ρολόι μου) έτσι αν δω ότι η πορεία δυσκολεύει αφήνω ένα πίσω μου για να το έχω σαν σημείο αναφοράς.

Σε όλα τα παραπάνω δεν είπα τον μίτο μια που είναι από τις τεχνικές που δεν χρησιμοποιούμε και ιδιαίτερα σε μεγάλες αποστάσεις. Αν έχουμε όμως και ξέρουμε να τον χρησιμοποιούμε (για να μην κινδυνεύσουμε να γίνουμε κοκορέτσι με τον μίτο) είναι πολύ καλή λύση.