Οπα, ρε παιδια .
Τι εγινε.
Α, ρε πως ξεφευγει ομορφα το θεμα και ταξιδευει στην νοσταλγια.
Ωραια, ενοτητα ομως...
Και εγω θυμαμαι ακομα τις μπλε μασκες με το μπαλακι του πινκ-πονκ,
τα πρασινα ή πορτοκαλι πεδιλακια που τα χαλουσα γρηγορα για να παρω μετα
μαυρα. Απο τοτε ειχα κολλημα με τα μαυρα (μεχρι σημερα).
Αργοτερα επεισα τον πατερα μου να μου αγορασει μια στρογγυλη μαυρη.
Και λιγο αργοτερα μια εξωπραγματικη οβαλ μεγαλου ογκου με ενιαιο κρυσταλλο. Αυτη την κρατησα ενθυμιο και δεν θα την πεταξω ποτε.
Νομιζω οτι βγαινει ακομα σε σιλικονη!
Ε, ρε χρονια παιδικα. Τα περασα στην Θασο, στην Ασπροβαλτα, στην Χαλκιδικη κανοντας βουτιες απο τους μολους, προσπαθωντας να παμε ολο και πιο βαθυτερα και να πιασουμε αμμο (γατι πονανε τα αυτια ρε γαμωτο), ωρες ατελειωτες μεσα στη θαλασσα με το σωμα στο ορια της υποθερμιας να τρεμει.
Βγες απ' το νερο γρηγορα! - ΟΧΙ - Βγες αλλιως θα φας ξυλο - ΔΕΝ ΒΓΑΙΝΩ - Εμεις φευγουμε και θα σε αφησουμε εδω - ΚΑΛΑ ΦΥΓΕΤΕ ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΡΧΟΜΑΙ - Βγες ειπα τωρααααααα
- Ε ΡΕ ΔΕΝ ΘΑ ΜΕΓΑΛΩΣΩ, ΘΑ ΔΕΙΤΕ ΕΣΕΙΣ, ΘΑ ΚΑΘΟΜΑΙ ΟΣΟ ΘΕΛΩ!!!