Κι εγώ ταυτίζομαι με τις απορίες του Δημήτρη (Γκαλών).
Τα περισσότερα από τα είδη που καταφθάνουν, είναι είδη που θα μπορούσαμε όντως να εκμεταλλευθούμε εμπορικά. Ακόμα και ο λαγοκέφαλος όπως έχουμε ξαναπεί χρυσοπληρώνεται στους εξιδικευμένους σεφ. Ας πάει και κανένας δικός μας στην Ιαπωνία για μεταπτυχιακό -να σπάσουμε και το μονοπώλιο των σεισμολόγων....
Υποψιάζομαι ότι το όλο στόρυ έχει να κάνει περισσότερο με την αδράνεια της αγοράς. Δηλαδή -άσχετα με το γεγονός ότι είναι όντως εδώδιμα- μέχρι να φτασουμε να πειστεί ο καταναλωτής που δεν έχει μάθει να αγοράζει και να μαγειρεύει τα συγκεκριμένα είδη, θα χρειαστεί ένα ικανό διάστημα μέσα στο οποίο τα εξωτικά εδέσματα θα μένουν στα τελάρα.
(Αλήθεια, εχετε ποτέ δοκιμάσει να πείσετε κάποιον πρωτάρη να φάει σούσι λέγοντάς του τι ακριβώς είναι;
)
Πρόσφατα ένας συνάδελφος προσπαθούσε να πείσει πελοποννήσιους ψαράδες ότι ο Γερμανός όχι μόνο τρώγεται αλλά είναι και εκλεκτός μεζές....
Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα.
Εγώ θα ήθελα (ακόμα μια φορά) να υποστηρίξω τη δική μου και ίσως ρηξικέλυθη άποψη ότι ευτυχώς που έρχονται και νέα είδη γιατί αλλιώς θα καταλήγαμε στην κακαβιά με καλόγρια, χάνους και γύλους (έτσι όπως τα έχουμε κάνει δηλαδή τα πράγματα)
Τι τα θες, πάντα οι δόλιοι οι μετανάστες την πληρώνουν στο τέλος.....