Επανέρχομαι λοιπόν αντιγράφοντας από το
δελτίου τύπου που εξεδώθει με το πέρας της αποστολής που απέδωσε την σε μεγαλύτερη σε σχέση με την επιφάνεια της γης ελληνική σπηλαιοκατάδυση:
Παράθεση:
"Ο Σπηλαιολογικός Ελληνικός Αθλητικός Σύλλογος (ΣΕΛΑΣ), σε συνεργασία με την Επιτροπή Διοργάνωσης Διεθνών Αποστολών της Γαλλικής Ομοσπονδίας Σπηλαιολογίας (CREI/FFS) και με την υποστήριξη του Σπηλαιολογικού Ομίλου Κρήτης (ΣΠΟΚ), διοργάνωσε από τις 20 Ιουλίου έως και τις 11 Αυγούστου 2002 διεθνή σπηλαιολογική αποστολή στα Ανώγεια Μυλοποτάμου Ρεθύμνου Κρήτης.
...
Κύριος στόχος της αποστολής ήταν η συνέχεια των εξερευνήσεων του συστήματος σπηλαίων της περιοχής Πετραδολάκια – Αγ. Φανούριος σε υψόμετρο μεταξύ 1250 και 1500μ στον Ψηλορείτη (υψ. 2.456μ) καθώς και το άμεσα συνδεδεμένο βάραθρο «Κορίτσι». Επίσης στους στόχους ήταν και η διοργάνωση σχολείου Βοηθών Εκπαιδευτών σπηλαιολογίας, η σπηλαιοκατάδυση, η χαρτογράφηση, η βιντεοσκόπηση και η φωτογράφηση των σπηλαίων.
...
Στο υπό εξερεύνηση σύστημα σπηλαίων συμπεριλαμβάνονται τα σπήλαια «Πετραδολάκια», «Ταφκούρα» και «Διπλοτάφκι» τρία από τα εννέα βαθύτερα ελληνικά σπήλαια. Και τα τρία έχουν τις εισόδους τους πολύ κοντά μεταξύ τους. Χαρακτηρίζονται από παρόμοια διαμόρφωση καθώς αποτελούνται από κατακόρυφες καταβάσεις (με σκοινιά) στενώματα, γαλαρίες, υπόγειες αίθουσες καταρράκτες, λίμνες και ποτάμια με σημαντική παροχή νερού. Αξίζει να αναφερθεί ότι οι είσοδοι των σπηλαίων «Ταφκούρα» και «Διπλοτάφκι» απέχουν 900 μέτρα, ενώ οι σπηλαιολόγοι μέλη της αποστολής τα πλησίασαν υπογείως σε απόσταση μόλις 190μ. Η πολυμελής ομάδα δούλεψε σκληρά μιας και πολλές φορές χρειάστηκαν αναρριχήσεις, διάνοιξη στενών σημείων και εξερεύνηση κάτω από αφιλόξενες και δύσκολες συνθήκες.
Μικρή κατάβαση σε βάθος περί τα -650μ, Ταφκούρα (-860μ), φώτο. Κ.Αδαμόπουλος 1997
Το πιο δύσκολο όμως εγχείρημα της αποστολής ήταν η σπηλαιοκατάδυση που πραγματοποιήθηκε στο σπηλαιοβάραθρο «Ταφκούρα» από τους Έλληνες σπηλαιολόγους. Από την αρχή είχε επιλεγεί το τελικό σιφόνι του σπηλαίου σε βάθος -810μ. Η μεταφορά του απαιτούμενου όγκου σπηλαιοκαταδυτικών υλικών ανάμεσα στα στενά και λασπωμένα περάσματα ήταν ιδιαίτερα επίπονη. Χρειάστηκαν 4 ημέρες επίπονης προετοιμασίας για να γίνει εφικτή μια σπηλαιοκατάδυση διάρκειας 29 λεπτών σε νερό χαμηλής θερμοκρασίας (10ο C). Ο σπηλαιοδύτης του ΣΕΛΑΣ, Ν. Μητσάκης κατάφερε να διεισδύσει σε μήκος 90 μέτρων και βάθος -50 μέτρα από την επιφάνεια πετυχαίνοντας με αυτόν τον τρόπο την πρώτη σπηλαιοκατάδυση σε αυτό το βάθος (-810μ) στην Ελλάδα και επεκτείνοντας το εξερευνημένο βάθος του σπηλαίου στα -860μ."
|
Τέσσερις μέρες μεταφοράς (μόνο για κάτω) για μια κατάδυση 29 λεπτών... Αυτά είναι...
Υπόσχομαι πως θα προσπαθήσω να βρω φωτογραφίες από την κατάδυση αυτή. Ξέρετε όμως πως είναι αυτά τα πράγματα. Ειδικά με τα συγκεκριμένα άτομα που η φράση: "δεν έχω φωτό". "δεν τραβάω φωτό", "δεν ξέρω που τις έχω" κλπ είναι ψωμοτύρι...
Σε ό,τι αφορά τώρα το Σίντζι μια εξαιρετική δουλειά μπορεί να βρεθεί στα
Πρακτικά της 9ης Πανελλήνιας Σπηλαιολογικής Συνάντησης (σελ. (13-16). Αντιγράφω από το κείμενο των Γιώργου Τριανταφύλλου και Βασίλη Τριζώνη:
Παράθεση:
"Πριν την είσοδο του σπηλαίου – πηγής υπάρχει πλούσια βλάστηση και αρκετές φορές χρειάζεται να καθαριστεί ώστε να έχουμε πρόσβαση σ’ αυτήν. Η είσοδος του είναι μια σχετικά στενή διάκλαση και βρίσκεται πίσω από μικρό βράχο. Έχει κλίση σχεδόν 4 μοίρες και καταλήγει σε μια μικρή αίθουσα διαστάσεων 4x3 μέτρων με βάθος 4, μέτρων.
...
Η κύρια διαδρομή έχει κατεύθυνση 220ο, όπως φαίνεται και στο σχετικό χάρτη. Υπάρχει σχετική ροή, τα τοιχώματα είναι ασβεστολιθικά ενώ συναντάμε μικρή ποσότητα ιζήματος. Η διαύγεια του νερού σε γενικές γραμμές είναι καλή, όμως σε κατάδυση και μετά από βροχή η ορατότητα μειώθηκε σε 1 με 2 μέτρα λόγω αύξησης του ιζήματος. Η μέση θερμοκρασία του νερού τον χειμώνα είναι σχεδόν 7- ο C ενώ τους καλοκαιρινούς μήνες αυξάνεται περίπου στους 11ο C. Ο κύριος άξονας του σπηλαίου μέχρι τα 100 μέτρα, όπως φαίνεται και από την χαρτογράφηση έχει αρκετές στροφές. Σε κάποια σημεία του υπάρχουν παρακλάδια τα οποία ακόμα δεν έχουν εξερευνηθεί. Στα 100 μέτρα (σημείο Α12), υπάρχει μια μικρή αίθουσα όπου ο βασικός άξονας του σπηλαίου αλλάζει κατεύθυνση ( ο), γίνεται πιο στενό και βαθαίνει, περίπου στα 11 μέτρα. Ο διάδρομος τελειώνει στα 311 μέτρα σε μια αίθουσα με αρκετό ίζημα, το οποίο με την παραμικρή κίνηση θολώνει
δραματικά την ορατότητα.
Λίγα μέτρα πριν από τον «βασικό» αγωγό το σπήλαιο συνεχίζει δεξιά στα 260 μέτρα (σημείο Α2 ). Η κατεύθυνση του είναι 90ο, στην αρχή του έχει μια σχετικά μεγάλη αίθουσα (3 x 4 μέτρα) και μέγιστο βάθος τα 20 μέτρα. Στην αρχή πιστεύαμε πως είναι η βασική συνέχεια του αγωγού, αλλά μετά από μεγάλη μας έκπληξη συναντήσαμε τον κεντρικό μίτο. Όπως φαίνεται άλλωστε και από την χαρτογράφηση έχουμε έναν μεγάλο βρόγχο (loop). Επίσης, ένα ακόμα παρακλάδι στην αρχή κάνει βρόγχο και συναντά τον κεντρικό αγωγό στα 100 μέτρα περίπου (δεν έχει ωστόσο ολοκληρωθεί η χαρτογράφηση του). Ωστόσο, σε όλο το μήκος του βασικού άξονα παρατηρήσαμε αρκετές διακλαδώσεις τις οποίες σκοπεύουμε να εξερευνήσουμε σε επόμενες αποστολές."
|
Για τα -126 όμως μέτρα του Γιώργου Τζαβέλα θα ξετρυπώσουμε με πολύ κόπο μόνο δύο γραμμές...
Αντιγράφω από τη ιστοσελίδα του
ΣΠΕΛΕΟ:
Παράθεση:
"23 Aout 2007
Με μία μοναδική για τα Ελληνικά χρονικά σπηλαιοκατάδυση το μέλος μας Γιώργος Τζαβέλας αλλάζει την κατάταξη με τα βαθύτερα Ελληνικά σπήλαια για δεύτερη φορά μέσα στο 2007. Η κατάδυση πραγματοποιήθηκε στην πηγή Σίντζι που τελεί ακόμα υπό εξερεύνηση από τους δύτες του συλλόγου
1. Σίvτζι , 126 μέτρα, Γ. Τζαβέλας (ΣΠΕΛΕΟ)"
|
Το εξαιρετικά ενδιαφέρον είναι πως το Σίντζι θα δώσει ακόμη πιο ενδιαφέροντα πράγματα στο μέλλον. Η φράση "τελεί ακόμα υπό εξερεύνηση" τα περικλείει όλα.
Δημήτρης