14 Ιουνίου 2009
Πρώτη κατάδυση στο Scapa Flow και συγκεκριμένα στο ναυάγιο του καταδρομικού Karlshruhe. Το ναυάγιο βρίσκεται στη θέση 58ο 53.388Ν 03ο 11.282 W σε μέγιστο βάθος 24 μέτρα. Ναυπηγήθηκε στο Wilhelmshaven από το Kaiserliches Werft και καθελκύστηκε στις 31 Ιανουαρίου 1916. Ήταν λίγο ψηλότερο από τα πλοία της κλάσης του Coln και Dresden με εκτόπισμα 5.354 tons. Οι δύο τουρμπινομηχανές με κάρβουνο και λάδι κινούσαν δύο προπέλες με τις οποίες ανάπτυσσε μέγιστη ταχύτητα 28 κόμβων. Διέθετε θωράκιση 2,4 ιντσών στο κατάστρωμα και περιφερειακά του κήτους, ενώ το πάχος της θωράκισης στη γέφυρα και τον πύργο ελέγχου πυρός, έφτανε τις 3,8 ίντσες. Διέθετε οκτώ πυροβόλα των 5,9 ιντσών σε μονούς πύργους. Τον οπλισμό του συμπλήρωναν δύο αντιαεροπορικά πυροβόλα των 3,5 ιντσών και δύο τορπιλοσωλήνες των 19,7 ιντσών. Όπως και τα υπόλοιπα πλοία της κλάσης διέθετε περί τις 200 νάρκες, ενώ το πλήρωμά του αποτελούνταν από 475 αξιωματικούς και ναύτες.
Το μικρό σχετικά βάθος του ναυαγίου είναι ο λόγος ότι αποτέλεσε την πρώτη βουτιά της εβδομάδας, και παράλληλα το «ταρακούνημα» σχετικά με το είδος των καταδύσεων που θα αντιμετωπίζαμε στο Scapa Flow. Χρειάστηκαν περίπου 40 λεπτά για να φτάσουμε από το Stromenss στο σημείο κατάδυσης. Στο διάστημα αυτό είχαμε το χρόνο να ετοιμαστούμε σετάροντας εξοπλισμούς και κάνοντας τους απαραίτητους ελέγχους. Φτάνοντας στο σημείο κατάδυσης η είσοδος στο νερό έγινε ανά καταδυτικά ζεύγη. Το σκάφος σε καμία από τις καταδύσεις δεν αγκυροβόλησε και βρισκόταν με τις μηχανές κράτει μονίμως εκατό περίπου μέτρα από τη σημαδούρα της γραμμής κατάδυσης. Το προφίλ της βουτιάς ήταν σχεδόν ίδιο σε όλες τις ναυαγιοκαταδύσεις. Η κάθοδος γινόταν πάντα από το σχοινί της σημαδούρας όπως και η ανάδυση και μόνο φυσικά στις περιπτώσεις που ήταν δυνατός ο εντοπισμός του κατά την επιστροφή. Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις η ανάδυση γινόταν με την απελευθέρωση smb, καθώς η κίνηση στην περιοχή ήταν έντονη όχι μόνο από καταδυτικά σκάφη. Το άλμα από το σκάφος δεν δυσκόλεψε κανέναν παρά το σχετικά μεγάλο ύψος και τον βαρύ εξοπλισμό. Σε όλες τις βουτιές χρησιμοποιήθηκε τριαντάρι Nitrox με μονή φιάλη των δεκαπέντε λίτρων και 3λιτρο pony με το ίδιο μίγμα ως εφεδρεία. Η θερμοκρασία του νερού ήταν σταθερά στους 10ο C και η στεγανή με ένα διακοσάρι ισοθερμικό ήταν επαρκής για διάρκεια βουτιάς κατά μέσο όρο 50 λεπτά. Από τη στιγμή που ο καπετάνιος έδινε το Go δεν υπήρχε καθυστέρηση. Giant step και κολύμπι προς τη σημαδούρα. Η πρώτη εντύπωση από την ορατότητα των 5-7 μέτρων ήταν ανάμικτη. Εντυπωσιακή από τη μια για την πρόκληση που είχαμε να αντιμετωπίσουμε, τρομακτική από την άλλη καθώς οι καταδύσεις μπορούσαν να εξελιχτούν σε εξαιρετικά δύσκολες. Από το 151,4 μέτρων ελαφρύ καταδρομικό μπορούσαμε να διακρίνουμε ένα ελάχιστο μέρος και να παρατηρήσουμε μόνο ότι επέτρεπε η μέτρια για τα Αγγλικά και τραγική για την Ελληνικά δεδομένα ορατότητα. Το ναυάγιο κατασκευής 1915 είναι καθισμένο με τη δεξιά πλευρά του στα 24 μέτρα και το ρηχότερο σημείο βρίσκεται στα 12 μέτρα. Σε αντίθεση με τα υπόλοιπα σκάφη της κλάσης του δεν είναι σε πολύ καλή κατάσταση, καθώς μεγάλο τμήμα του έχει ανατιναχθεί κατά τις εργασίες ανέλκυσής του. Ως αποτέλεσμα των εκρήξεων και της κατάρρευσης που τις συνόδεψε δύο από τα πλάγια πυροβόλα έχουν αποκολληθεί με ένα από αυτά να βρίσκεται στο πυθμένα με τον πύργο ελέγχου πυρός και ένα από τους δύο ιστούς του σκάφους ακριβώς δίπλα. Το σύνολο της γέφυρας έχει ανελκυθεί, ενώ από τις δύο μεγάλες άγκυρες, μία είναι ακόμα ορατή με την αλυσίδα της. Ο πυθμένας είναι διάσπαρτος με πιάτα, μπουκάλια και απομεινάρια των εργασιών ανέλκυσης. Το σκάφος είναι πλούσιο σε ζωή, καλυμμένο με ανεμώνες, ενώ εκτός από τα μικρόψαρα υπήρχαν μεγάλοι μπακαλιάροι, hadock, καβούρια και scallops
Η δεύτερη βουτιά της ημέρας ήταν στο αντιτορπιλικό (Torpedo-boat destroyer) V83. Το ναυάγιο είναι κοντά στο Lyness και το μικρό του μέγεθος και σκάφος το κάνουν ιδανικό για δεύτερη βουτιά. Ναυπηγήθηκε στο Αμβούργο από το ναυπηγείο A.G. Vulcan και εντάχθηκε σε υπηρεσία με το Γερμανικό στόλο το 1916. Το εκτόπισμά του ήταν 909 tons και το μήκος του τα 269 μέτρα. Διέθετε δύο μηχανές και το μικρό του εκτόπισμα του επέτρεπε να ανάπτυσσε ταχύτητες της τάξης των 36 κόμβων. Ο οπλισμός του περιελάμβανε τρία πυροβόλα των 3,4 ιντσών και έξι τορπιλοσωλήνες των 19,7 ιντσών, καθώς και 24 περίπου νάρκες. Το ναυάγιο είναι σπασμένο σε δύο κομμάτια με την πλώρη να βρίσκεται στα ρηχά και να βλέπει την ακτή και την πρύμνη στο μέγιστο βάθος των 17 μέτρων. Το μεσαίο κομμάτι είναι διαλυμένο από έκρηξη και στο σωρό από τις λαμαρίνες εύκολα μπορεί να χαθεί ο προσανατολισμός. Μέσα στα συντρίμμια διακρίναμε ένα από τους boilers του σκάφους, κομμάτια από τους τορπιλοσωλήνες και τμήμα από έναν από τους δύο άξονες του σκάφους. Παρά την προσπάθεια δεν κατέστη δυνατός ο εντοπισμός του ενός εκ των πυροβόλων των 3,4 ιντσών. Η ζωή και πάλι ήταν ιδιαίτερα πλούσια με πολλά ψάρια και καρκινοειδή. Ιδιαίτερη προσοχή έπρεπε να δοθεί στα αυγά από μέδουσες, που ήταν κολλημένα σαν κλωστές πάνω στο σκάφος και το μήκος τους ξεπερνούσε τα δύο μέτρα. Η επαφή με αυτά ιδιαίτερα στο ακάλυπτο τμήμα του προσώπου κοντά στο ρυθμιστή μπορεί να προκαλέσει πολύ πόνο και πιθανό αλλεργικό σοκ.
