Παράθεση:
Αρχικό μήνυμα απο Dimitris Galon
Καθώς έχω δει αρκετές φορές, εδώ στο φόρουμ και αλλού, φωτογραφίες τραβηγμένες χωρίς φλας και γενικά τα τελευταία χρόνια πολλούς πρωτοπόρους φωτογράφους να φωτογραφίζουν, εκ΄ πεπειθήσεως, σε κανονικές συνθήκες φωτισμού, αναρωτιέμαι για το "χάσμα" που ίσως άρχισε να δημιουργείται ανάμεσα στην από την πειθώ εκπορευόμενη αισθητική αντιμετώπιση, τουτέστιν "no strobe", και στην κλασική και βαθιά εδραιωμένη τεχνική του μικτού φωτισμού (mixed light).  |
Το σκεφτόμουν λίγο αυτό που είπες και κάτι δε μου πάει καλά. Δεν έχω πάρει είδηση για τέτοια "τάση" που αναφέρεις, αν και καταλαβαίνω σε ποια παραδείγματα αναφέρεσαι στο δικό μας φόρουμ... Αυτό από μόνο του, τα 2 "τοπικά" δείγματα δηλαδή (sorry guys που αναφέρομαι σε σας ως δείγματα!) δε μου αρκούν για να πιάσω την τάση. Μήπως είναι εύκολο να παραθέσεις και άλλα παραδείγματα, εκτός του δικού μας forum (για να είναι εφικτός ο σχολιασμός χωρίς παρεξηγήσεις);
Όπως το βλέπω εγώ, είναι καθαρά θέμα αισθητικής και μηνύματος. Δεν είναι δυνατό μια φωτογραφία που βγήκε καλή με φλας να βγει εξίσου καλή χωρίς. Η χρήση του φλας γίνεται για πολύ συγκεκριμένους λόγους, και με αυτό το στόχο στο μυαλό όταν φωτογραφίζεις, δεν μπορείς να κάνεις διαφορετικά. Από την άλλη, φλας δε βάζεις συνήθως συνειδητά (σε κανονικές συνθήκες που θα μπορούσες) όταν δεν θέλεις να παρασύρεις το βλέμμα σε μονοπάτια που δεν ήταν ο σκοπός σου. Τυχαίνει (?) μάλιστα, αυτά τα μονοπάτια να είναι πολύχρωμα.
Υπάρχουν για παράδειγμα περιπτώσεις που το χρώμα αποσπά την προσοχή από το μήνυμα/αίσθηση/συναίσθημα. Είναι αυτές οι ίδιες περιπτώσεις που θα σε οδηγήσουν στην ασπρόμαυρη φωτογραφία, όπου για να σταθεί μια φωτογραφία πρέπει να έχει...κάτι!
Χωρίς να υπονοήσω ότι οι συγκεκριμένες φωτογραφίες έχουν το κάτι που χρειάζεται μια ασπρόμαυρη, ας τις εξετάσουμε ως βολικό παράδειγμα.
...
Οι φωτογραφίες αυτές λοιπόν στέκουν μια χαρά στο ασπρόμαυρο (ή μαυρόασπρο, εξαρτάται από τη σχολή σας
). Στα δικά μου μάτια, στέκουν μάλιστα καλύτερα σαν ασπρόμαυρες παρά σαν έγχρωμες, πολύ απλά γιατί το χρώμα εισάγει θόρυβο σε αυτό που θέλω να δείξω (στη συγκεκριμένη περίπτωση, να αναδείξω μορφές).
Ορίστε και ένα χτυπητό παράδειγμα από Doubilet, για άλλη μια φορά...
Κατ΄επέκταση, φωτογραφίες που θα έστεκαν ως ασπρόμαυρες είναι συνήθως φωτογραφίες που θα έβγαιναν καλές/καλύτερες χωρίς φλας -όταν το φλας χρησιμοποιείται για να επαναφέρει τα χρώματα, να προσθέσω-!
Οι παραπάνω μου παρατηρήσεις δεν αφορούν μόνο στην υποβρύχια φωτογραφία, αλλά και στο βίντεο και τον κινηματογράφο. Γνωρίζω πάντως ότι υπάρχει ολόκληρη σχολή στην υποβρύχια κινηματογράφηση που απορρίπτει τα φώτα πάνω στην κάμερα και συνειδητά "τραβάει" με φυσικό φως, σε αποχρώσεις του bleu (sic). Μια φρέσκια ματιά στο παλιό πια Blue Planet (και ενδεχομένως και στο Oceans που θα βγει σύντομα επιτέλους) θα σας πείσει. Δε μιλάω μόνο για τα πλάνα στο πέλαγος, που είναι και ζόρι να βάλεις φώτα, αλλά και για (ευρυγώνια πάντα, ε! *) πλάνα στους υφάλους, που είναι ντυμένοι στο μπλε (π.χ. το πλάνο με τη θαλάσσια χελώνα). Εδώ μιλάμε για συνειδητές επιλογές, γιατί θέλει να δοθεί η έμφαση στην κίνηση και τη μορφή παρά στην πολυπλοκότητα του υποβάθρου. Μόνο όταν γίνεται λόγος για τα κοράλλια για παράδειγμα, είναι τα πλάνα μες στο χρώμα.
* Υπάρχει και σχολή που υποστηρίζει ότι οι αληθινοί υποβρύχιοι κινηματογραφιστές, ιδιαίτερα αυτοι της παλιότερης γενιάς (Noirot, Scoones κ.ά.) δεν ασχολούνται με μάκρο και χαζομάρες, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα 