[Kardinalios]

Είναι θλιβερό να ακούει κανείς τη σήμερον ημέρα πράγματα σαν και αυτά και μάλιστα στην εθνική επέτειο της Ελλάδας.
Είναι θλιβερό γιατί γιορτάζουμε το έθνος και την αγάπη μας γι αυτό, όχι το μίσος για κάποιους άλλους που πληρώνουν χωρίς να έχουν φταίξει.
Είναι θλιβερό γιατί και οι Έλληνες έχουν πληρώσει πάμπολλες φορές χωρίς να έχουν φταίξει και έχουν αναζητήσει ένα καλύτερο αύριο σε πολλές χώρες του εξωτερικού, αλλά κανένας δεν το θυμάται αυτό. Η γιαγιά μου ήταν μικρασιάτισσα πρόσφυγας, από αυτούς που έζησαν φριχτά πράγματα στο όνομα μιας ανεξήγητης και ανεκδιήγητης φυλετικής έχθρας, την οποία πλήρωσαν μόνο αυτοί που δεν έφταιξαν. Οι γονείς μου υπήρξαν μετανάστες γιατί η Ελλάδα του ΄50 ήταν ιδιαίτερα αφιλόξενη για τους Έλληνες εκείνη την εποχή. Κι εγώ αρνούμαι να δεχτώ ως φυσιολογική αντίληψη ή νοοτροπία την ξενοφοβία ή τον ρατσισμό.
Είναι θλιβερό που οι άνθρωποι μιλούν χωρίς να ξέρουν. Γιατί όποιος γνωρίζει, ξέρει την πρωταρχική διαφορά μεταξύ του πατριώτη και του εθνικιστή. Ο πατριώτης αγαπάει την πατρίδα του και φροντίζει γι αυτή (έχει εθνική συνείδηση ας πούμε). Ο εθνικιστής είναι αυτός που νομίζει ότι αγαπάει την πατρίδα του αλλά στην πραγματικότητα την καταστρέφει στο όνομα μιας εθνικής καθαρότητας που ακόμα δεν έχω καταλάβει τι προσφέρει.
Είναι θλιβερό που οι άνθρωποι μιλούν χωρίς να ξέρουν γιατί και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι (για τους οποίους ο λόγος γίνεται πολύ συχνά καθώς οι απόγονοί τους δεν έχουν και πολλά να επιδείξουν προφανώς), έλεγαν ότι Έλληνας είναι αυτός που έχει ελληνική παιδεία. Και αυτοί που βγαίνουν και λένε τέτοια πράγματα δεν έχουν καν παιδεία.
Είναι θλιβερό που οι άνθρωποι κατηγορούν φτωχούς αλλοδαπούς που όταν τους κάνουν τις δουλειές που οι Έλληνες εργάτες αρνούνται είναι μια χαρά και μετά τους κατηγορούν ως κλέφτες. Τη στιγμή που αυτοί που τους κλέβουν δεν είναι άλλοι από τους γνήσιους συμπατριώτες τους που οι ίδιοι νόμιμα εξέλεξαν ως αρχηγούς τους. Αν λοιπόν θέλουν να ξέρουν τι λένε, ας ανοίξουν τα μάτια τους και ας κατηγορήσουν για κλεψιά αυτούς που τους κλέβουν αισχρά και φανερά και μόνο οι ίδιοι δεν αντιλαμβάνονται.
Είναι θλιβερό που κατηγορούν ανθρώπους για την εγκληματικότητα γιατί αυτό που τη δημιουργεί είναι η φτώχεια. Αν θέλουν λοιπόν μια χώρα χωρίς εγκληματικότητα η λύση δεν είναι η ξενοφοβία ή ο αποκλεισμός αλλά η δημιουργία μιας ευνομούμενης και ευημερούσας πολιτείας. Και αυτό γίνεται μόνο αν όλοι δουλέψουμε γι αυτό. Και αυτό σημαίνει ότι δεν βολεύουμε και δεν βολευόμαστε.
Είναι θλιβερό να νομίζει κανείς ότι χτίζει για τα παιδιά του μια καλύτερη πολιτεία βασιζόμενος στο μίσος.
Είναι θλιβερό να νομίζει κανείς ότι κάνει κάτι επικαλούμενος αποφάσεις που δεν είναι δικές του, γιατί τις ίδιες του τις αδυναμίες και ανικανότητες δικαιολογεί.
Είναι θλιβερό να είναι κανείς ρατσιστής γιατί είναι επικίνδυνο να μην γνωρίζει κανείς τι βλέπει και τι είναι εν τέλει αυτό που γνωρίζει. Και πιο επικίνδυνο από όλα είναι η ημιμάθεια, η πληγή που αποτελούν αυτοί που νομίζουν ότι γνωρίζουν κάτι ενώ δεν ορίζουν τον ίδιο τους τον εαυτό. Γιατί πάντα ήταν πιο εύκολο να φανεί κανείς μειώνοντας τον άλλο και όχι τονίζοντας τις αρετές του ιδίου του του εαυτού - το εθνικό μας σπορ δηλαδή από αρχαιοτάτων χρόνων.
Και τέλος, είναι θλιβερό που αυτοί οι άνθρωποι τη σήμερον ημέρα και μετά από πληθώρα ιστορικών παραδειγμάτων συνεχίζουν και υποστηρίζουν αυτές τις απόψεις και βγαίνουν και τα λένε χωρίς να μπορούν να τα υποστηρίξουν.
Και εύχομαι όλοι αυτοί που τα λένε αυτά να μη χρειαστεί να καταφύγουν σε μια πολιτισμένη χώρα ως μετανάστες ή πρόσφυγες.