[GKAM]

Διαβάζοντας ορισμένα posts, αλλά και με αφορμή ΡΜ που λαμβάνω κατά καιρούς σκέφτηκα να μοιραστώ μερικές σκέψεις γύρω από το θέμα. Σήμερα πλέον, η συντριπτική πλειοψηφία καταδύεται με DC. Αναμφίβολα, τα μικρά αυτά γκατζετάκια μας διευκολύνουν στο να μεγιστοποιήσουμε τον χρόνο μας στο βυθό και αποτελούν ένα πολύτιμο βοήθημα. Φυσικά όπως όλα τα εργαλεία θέλουν προσοχή και σύνεση στη χρήση τους και προϋποθέτουν ότι έχεις τις απαραίτητες γνώσεις για να τα δουλέψεις σωστά.

Σχετικά πρόσφατα, έχουν κάνει την εμφάνιση τους και τα „tech diving“ DCs. Με αυτό τον όρο εννοώ μπλιμπλίκια που υποστηρίζουν πολλαπλά μίγματα και trimix. Αυτά, προορίζονται σχεδόν αποκλειστικά για καταδύσεις με ήλιο και συνεπώς σχεδόν εξ’ ορισμού καταδύσεις με αποσυμπίεση.

Προσωπική μου άποψη είναι ότι τέτοια DC ανήκουν στην κατηγορία των “nice to have“ και όχι “must have” εργαλείων και είναι ίσως το τελευταίο πράγμα που θα πρέπει να αγοράζει κανείς. Υπάρχουν ελάχιστες εξαιρέσεις τις οποίες θα αναφέρω παρακάτω. Ας αρχίσουμε όμως με τους λόγους που ΔΕΝ τα κάνουν απαραίτητα εργαλεία για καταδύσεις

• Έχουν θέματα αξιοπιστίας (ότι και να διαβάζεις, ακόμα όλοι οι παίκτες της αγοράς έχουν bugs και χαμηλά MTBF)
• Είναι πολύπλοκα (όσο μάγκας και να είσαι, δεν το φοράς και πετάς)
• Θέλουν ένα PC από πίσω να τα προγραμματίζει και να τα νταντεύει
• Χρησιμοποιούν αλγόριθμους που διαφέρουν από τα άλλα DC οπότε δεν μπορείς να τα «ταιριάξεις» σε computer dive με άλλους
• Σε κάνουν λιγότερο αυστηρό στον σχεδιασμό της κατάδυσης (μπορεί να πας χωρίς πλάνο βαθύτερα ή να μείνεις κάτω περισσότερο ή και τα δύο και να προκύψουν θέματα με το διαθέσιμο αέριο)
• Είναι overkill ως DC για καταδύσεις αναψυχής, άρα έχεις σκάσει το χιλιάρικο για βουτιές που δε κάνεις συχνά
• Ορισμένα έχουν δυσκολίες στο να τα ταιριάξεις με πίνακες bailout
• Είναι ακριβά και ίσως υπάρχουν πιο χρήσιμα πράγματα να δώσεις τα λεφτά σου
• Είναι ογκώδη και θυμίζουν μπιφτέκια ή τούβλα στην καλύτερη (εκτός αν η μούρη πάει με το κιλό )
• Οι περισσότερες "σοβαρές" βαθιές καταδύσεις είναι απο σκάφος και με ορθογώνιο profile οπότε οι πίνακες σε καλύπτουν απόλυτα.

Ο βασικότερος λόγος για τον οποίο τα προμηθεύεται κανείς σήμερα είναι για να αποφεύγει την χρήση του runtime. Αυτό είναι και το σημαντικότερο λάθος. Κατά τη γνώμη μου, η κατάδυση πρέπει να γίνεται *με βάση το runtime* και όχι το DC, εκτός από τις παρακάτω περιπτώσεις:

• Αν έχεις 2 ίδια DC απάνω σου (+ πίνακες για backup)
• Αν το ζευγάρι σου έχει ίδιο DC και ακολουθείτε μαζί, ΠΙΣΤΑ το ίδιο πλάνο (+ πίνακες για backup)
• Αν κάνεις πολυεπίπεδη κατάδυση την οποία *έχεις σχεδιάσει εκ των προτέρων* και έχεις σχετικούς πίνακες μαζί σου προσθέτοντας ένα μεγάλο περιθώριο συντηρητισμού στο πλάνο σου
• Σε ορισμένες περιπτώσεις οπου χρησιμοποιείς το DC συνδεδεμένο με mCCR/eCCR ή συνοδευτικά στο CCR (αλλά εκεί είναι μια άλλη και πολύ μεγάλη συζήτηση)

Συνεπώς το DC πρέπει να παίζει *συμβουλευτικό* ρόλο σε μια κατάδυση και όχι να έχει τον πρώτο λόγο. Η εκτέλεση μιας κατάδυσης trimix πρέπει να γίνεται με βάση τους πίνακες και το DC απλά να επιβεβαιώνει ότι (κατά πάσα πιθανότητα) αποσυμπιέστηκες σωστά. Και πριν αρχίσει κανείς να αναλύει σε θεωρητικό επίπεδο βάζω μια μικρή λίστα από τις δικές μου εμπειρίες:

• Δύο καταδύσεις στα 20m και 65m: λάθος ρύθμιση στο DC (είχε μείνει ανοιχτή η θύρα του Ο2 cell από προηγούμενη κατάδυση με rebreather) με αποτέλεσμα να θεωρεί λάθος ppO2 και να βγάλει εξωφρενικούς χρόνους αποσυμπίεσης. Η κατάδυση ολοκληρώθηκε κανονικά με πίνακες
• Κατάδυση στα 75m: αστοχία του pressure transducer στην κάθοδο (έδειχνε 5m ρηχότερα). Η κατάδυση ολοκληρώθηκε κανονικά με πίνακες και τα backup gauges
• Κατάδυση στα 75m: Αλλαγή μίγματος με καθυστέρηση (γιατί απλά το ξέχασα J). Η κατάδυση ολοκληρώθηκε κανονικά με πίνακες και το DC μας πρόλαβε κάπου στα μισά
• Κατάδυση στα 70m: ζευγάρι με ίδια DC και ολόιδιο προφίλ σε trimix computer dive. Μια καθυστέρηση στα πρώτα μέτρα της ανάδυσης είχε σαν αποτέλεσμα αυξανόμενο TTS που θα μας έβγαζε εκτός ώρας. Το πέρασμα σε runtime μεγιστοποίησε το ascent curve χωρίς πρόσθετες καθυστερήσεις.
• Κατάδυση στα 95m: πέφτοντας πρώτος από το σκάφος πρέπει να κατάφερα να βάλω το χέρι μου βαθύτερα από το -1,5m για λίγο. Μετά από αναμονή 15 λεπτών στην επιφάνεια μέχρι να ετοιμαστεί ένα μέλος της ομάδας, συνειδητοποίησα ότι το DC είχε μπει σε dive mode και είχε ξαναβγεί με αποτέλεσμα το BG να γίνει reset σε αέρα! Φυσικά ήταν αδύνατο να διορθωθεί στο νερό οπότε η κατάδυση ολοκληρώθηκε με πίνακες. (Πλέον φροντίζω να έχω και σε άλλη θέση του gas menu το bottom mix)
• Σπηλαιοκατάδυση (2 φίλοι μου, εδώ στην Ελλάδα): παρόμοια profiles σε βαθιά κατάδυση εντός σπηλαίου. Αποσυμπίεση με βάση *ένα* DC. Ο δύτης που δεν φορούσε το trimix DC, κατέληξε στον θάλαμο με νόσο. Η αποθεραπεία του, ολοκληρώθηκε επιτυχώς και ευτυχώς χωρίς επιπλοκές.

Αυτά τα ολίγα για τα ”tech” DC. Ελπίζω να μη κούρασε το μακρύ κείμενο αλλά εδώ στο Μόναχο πέφτει το πρώτο χιόνι και δε με βλέπω για έξω σήμερα. Όποιος έχει όρεξη για Κυριακάτικη συζήτηση ας συνεχίσει από κάτω.

/GKAM