Παράθεση:
Αρχικό μήνυμα απο dimkar
Υποθέτω πως το "κόλπο" είναι ότι καταφέρνουν να εστιάζουν σε διαφορετικό σημείο από ότι "κανονικά" οπότε διορθώνουν την "θολούρα" που προκαλεί η διάθλαση του νερού.
(...)
Δημήτρης
|
Δημήτρη νομίζω πως δεν έχει σχέση με το σημείο εστίασης αλλά με το βάθος πεδίου. Όπως και στη φωτογράφιση, το μικρότερο διάφραγμα - δηλ. το μικρότερο μέγεθος ίριδας στην περίπτωσή μας - μεγαλώνει το βάθος πεδίου και κάνει αντικείμενα που φαινόντουσαν φλου να είναι εστιασμένα (ή τουλάχιστον πιο εστιασμένα).
Άλλα παραδείγματα: Αν είσαι μύωπας, δεν έχεις τα γυαλιά σου και προσπαθείς να δεις κάτι μακριά, μπορείς να κάνεις ένα μικρό κυκλάκι με το χέρι σου (διάμετρος 1-2 mm) και να κοιτάξεις μέσα από αυτό. Θα δεις πολύ πιο καθαρά
Όπως επίσης αν είσαι μύωπας, το απόγευμα προς βραδάκι βλέπεις χειρότερα γιατί η ίριδα ανοίγει (λόγω έλλειψης φωτός) και το βάθος πεδίου μικραίνει, με αποτέλεσμα τα πιο μακρινά αντικείμενα να βρίσκονται έτσι κι αλλιώς εκτός βάθους πεδίου.
Αν κατάλαβα καλά, το εντυπωσιακό με τα παιδιά που "βλέπουν" υποβρυχίως είναι ότι ενώ το φυσικό αντακλαστικό της ίριδας μέσα στο νερό είναι να ανοίξει -λόγω μικρότερου φωτισμού- τα παιδιά παρακάμπτουν το αντανακλαστικό και μαθαίνουν να κλείνουν την ίριδα υποβρυχίως, για να βλέπουν πιο καθαρά
Αυτό που δεν κατάλαβα είναι ποιος ο λόγος -αν το έχουν μάθει από μικροί- να μη μπορούν να το κάνουν και οι ενήλικες τσιγγάνοι της Ταυλάνδης?
...και το άλλο είναι: Καταφέρνουν αυτά τα παιδιά τελικά να κλείνουν την ίριδά τους πιο πολύ από τα παιδιά των ευρωπαίων ή απλώς μαθαίνουν να την κλείνουν?
Ίσως να λέω κι εγώ βλακείες, οπότε θα περιμένω να μας διαφωτίσει περισσότερο ο Γιώργος (eye-love-scuba) που είναι και σχετικός λόγω επαγγέλματος