Εδώ μπορούμε να πούμε
“όλοι έχουν δίκαιο”
Από τη μια μεριά, ο νόμος του
Henry είναι σαφείς και παραδέχεται σταθερή θερμοκρασία.
Σε σταθερή θερμοκρασία, η ποσότητα ενός αερίου που διαχέεται σε ένα υγρό είναι σχεδόν ανάλογη ως προς τη μερική
πίεση του αερίου.
Η διαλυτότητα ενός αερίου είναι αντιστρόφως ανάλογη ως προς την θερμοκρασία, ή αλλιώς, όσο αυξάνει η θερμοκρασία
τόσο μειώνεται η διαλυτότητα ενός αερίου μέσα σε ένα υγρό και αντίστροφα.
Επομένως, η χαμηλή θερμοκρασία αυξάνει αναλογικά την διαλυτότητα των αερίων στους ιστούς, κατά συνέπεια ευνοεί μια πιθανή
εξέλιξη νόσου, σε πιο βαθμό όμως δεν μπορεί να απαντηθεί εύκολα ούτε μπορεί να το υπολογίσει κάποιο DC με ακρίβεια.
Από την άλλη, ο
A. Bühlmann στο βιβλίο του
“Dekompression- Dekompressionskrankheit” περιγράφει τον δείκτη διαλυτότητας ως εξής:
O όγκος ενός αερίου (ml/l) στο αίμα* με φυσιολογική διάλυση σε 1 bar πίεση και 37 °C είναι:
Για το He = 8,686 ml/l *
Για το N
2 = 12,831 ml/l *
*Με αιματοκρίτη 45%.
Και εδώ με αστερίσκο, διότι είναι μεταβλητό μέγεθος από άνθρωπο σε άνθρωπο.
Ο
A. Bühlmann βάζει ακόμα μια παράμετρο και περιγράφει ότι υπάρχει διαφορά πίεσης 0,01-0,02 bar στις κυψελίδες των πνευμόνων
λόγω διαφορετικής αιμάτωσης.
Άλλη παράμετρος, υπάρχει διαφορά αν ο δύτης καταδύεται με καλές συνθήκες, ή παράγει έργο παλεύοντας έναντια σε δυνατό ρεύμα….
Παρατηρούμε λοιπόν ότι υπάρχουν αστερίσκοι με πάρα πολλές παράμετρους ακόμα.
Θα μπορούσα να συνεχίσω με παραδείγματα, πιστεύω πως δεν χρειάζονται άλλα.
Όλα τα παραπάνω και πολλά ακόμα μεταβλητά μεγέθη από άνθρωπο σε άνθρωπο, συνυπολογίζονται (κατά προσσέγγιση) στο σύνολο τους
από τον εκάστοτε αλγόριθμο.
Έτσι δικαιολογείται και η επινόηση των κατασκευαστών DC, την επιλογή από τον ίδιο τον δύτη σκάλας συντηρητισμού, ανάλογα με τις
συνθήκες της εκάστοτε κατάδυσης (P0 κανονικό, P1 συντηρητικό P2 πιο συντηρητικό), ή Α0, Α1, Α2, διαφέρει από κατασκευαστή
σε κατασκευαστή DC.
Αυτός είναι και o λόγος, όπου από καιρό εις καιρό αλλάζουν κάποια δεδομένα όπως π.χ.
- η ταχύτητα ανόδου παλαιότερα (μέχρι το 1992) από 18m/min σε 10 m/min.
- αύξηση χρόνου "διάλειμμα επιφανείας" για διαδοχικές καταδύσεις από 10min (το 1990) σε 2 ώρες (πίνακας "DECO 2000")
- προληπτική στάση αποσυμπίεσης
- κ.λ.π....κ.λ.π
Γι’ αυτό λοιπόν,
“όλοι έχουν δίκαιο”
Εμείς οι αυτοδύτες, πρέπει να γνωρίζουμε κάποια βασικά πράγματα, ώστε να είμαστε σε θέση να αξιολογούμε τα δεδομένα και να προσαρμόζουμε
την καταδυτική μας συμπεριφορά ανάλογα.
Χρήστος Ευθυμίου