Ηταν εξαιρετικη συμπτωση να εχω περασει 2 μηνες δουλευοντας βιντεο με καρχαριες και μολις εχω τελειωσει τη δουλεια αυτη να μου ζητηθει να μιλησω για αυτους...
Εχοντας περασει ατελειωτες ωρες μπροστα στο μηχανημα μπορεσα να κρατησω ολοζωντανη, στο μυαλο μου, τη μνημη μιας ξεχωριστης καταδυσης με ενα ξεχωριστο ψαρι κι ετσι ηταν πιο ευκολο το σαββατο να βγαλω με λεξεις το παθος που μου προκαλει η θαλασσα και τα θαυματα της...
Καταλαβαινω οτι μια δισδιαστατη εικονα (αλλα ουτε και οι λεξεις) δεν μπορει να μεταφερει την συναισθημα που με γεμιζει οποτε ακουω τη μουσικη του κ Zimmer και ξαναβλεπω τις εικονες απο το μακρινο Yap...
Για καποιο λογο (και ελπιζω να μην ειναι ξερά το εγω) νιωθω εντονη την αναγκη να μοιραστω αυτο το παθος με οποιον συνανταω...
18-10-10, 11:42
Θεματικός Τρόπος