Στο πυρετό του DIR

[GKAM]

Πάνε δύο χρόνια σχεδόν που η καταδυτική σκηνή στην Ελλάδα έχει αρχίσει να αλλάζει με ραγδαίους ρυθμούς. Καταλυτικό ρόλο πιστεύω ότι έχουν παίξει οι διαδικτυακές κοινότητες που παρέχουν στους δύτες μια πλατφόρμα επικοινωνίας και ενημέρωσης.

Μαζί με αυτές τις αλλαγές έχουν έρθει και νέες μόδες, νέες φιλοσοφίες και όροι ή έννοιες όπως DIR, DOTF, END, EAD, CCR, SCR, ICD και άλλα ενδιαφέροντα. Ξαφνικά το DIR και το Trimix μαζί με τα deep stops έχουν γίνει ψωμοτύρι. Τα backplates και τα wings είναι must και ο μέσος δύτης αναψυχής είναι ο «ξενέρωτος»…

Το ενδιαφέρον όμως είναι ότι ο απλός και ξενέρωτος δύτης αναψυχής φαίνεται ότι είναι τελικά ο μόνος μέσα στο νερό. Συνεχίζει να κάνει τις εκδρομές και τις καταδύσεις του, αμέριμνος αγνοώντας τους «κινδύνους» που τον περιτριγυρίζουν. Στην άλλη πλευρά, βρίσκεται (τις περισσότερες φορές στεγνός και άβρεχτος) ο διαδικτυακά ενημερωμένος και (κατά την άποψη του,) πλήρως καταρτισμένος δύτης. Έχει ακούσει για το DIR και το "techical diving", έχει ξεκοκαλίσει το internet και προσπαθεί να αφομοιώσει όσα διαβάζει και να τα προσαρμόσει στην δική του καταδυτική φιλοσοφία. Έχει δώσει κάμποσα χρήματα μάλιστα, για να αγοράσει και τον «κατάλληλο» εξοπλισμό.

Είναι ο δύτης που κάποτε έκανε ταρζανιές με το «μονομπούκαλο» και κατάλαβε ότι η κατάσταση δε σηκώνει πολλά, ή είναι ο δύτης που απλά αρέσκεται στο «να ψάχνεται». Συνήθως, έχει 45-50 βουτιές και βρίσκεται ακριβώς στην φάση του «ξεψαρώματος». Η βασική του εκπαίδευση βρίσκεται συνήθως στο επίπεδο AOW και έχει και ένα «nitrox-άκι» για να βρίσκεται.

Μιλώντας για τους περισσότερους δύτες εντός Αττικής, ευτυχώς συνεχίζει να καταδύεται (όταν το καταφέρνει) στα ίδια μέρη με τους «κοινούς θνητούς» τσακίζοντας την πλάτη του με stage ή/και διπλές φιάλες, στολισμένος σαν Χριστουγεννιάτικο δένδρο για καταδύσεις που οι κοινοί θνητοί ολοκληρώνουν με μία απλή δωδεκάλιτρη. (Βλέπετε, το κουβάλημα το λύσιμο και το πλύσιμο μαζί με τα τόσα γεμίσματα για μία βουτιά, δεν είναι για κάθε μέρα.) Μέχρι εδώ καλά. Το μόνο που έχουμε είναι καλές πωλήσεις. Ο δύτης πουλά μερικά κιλά «μούρης» και το μαγαζί μερικά κιλά εξοπλισμού...

Αυτό που με προβληματίζει, δεν είναι η ενημέρωση, η διάθεση της πληροφορίας ή η ανταλλαγή απόψεων. Ίσα-ίσα, αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο συμμετέχω σε διαδικτυακές συζητήσεις. Το θέμα μου, βρίσκεται με το «επόμενο βήμα». Αρκετοί από τους επίδοξους «τεχνικαλάδες» αρχίζουν δειλά-δειλά να καταδύονται βαθύτερα. Αρκετοί μάλιστα αποκτούν πιστοποιήσεις με αστρονομική ταχύτητα, την μία μετά την άλλη χωρίς να δίνουν χρόνο ώστε να αφομοιώσουν το υλικό σωστά και να γίνει ένα σωστό πέρασμα από την θεωρία στην πράξη καταλήγοντας στην εμπειρία. Μαζί τους, παρασύρουν και αρκετούς από τους γύρω δύτες αναψυχής μπερδεύοντας τους με όρους και πρακτικές που οι ίδιοι δεν κατανοούν πλήρως.

Οι ανησυχίες μου λοιπόν, είναι δύο:
- Τι θα γίνει όταν οι νέοι techdivers ξεμυτίσουν και αρχίσουν να καταδύονται σε βάθη ή συνθήκες που είναι πέρα από την εμπειρία ή τις δυνατότητές τους.
- Πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί η ημιμάθεια και ή παραπληροφόρηση που προκαλούν σύγχυση στους αυτοδύτες αναψυχής.

Διαβάζοντας τις αντιδράσεις του Γιώργου Δελβερούδη, στην αρχή παραξενεύτηκα και μέσα μου διαφώνησα. Στη συνέχεια όμως συνειδητοποίησα ότι έχει αρκετό δίκιο σε αυτό που κάνει. Στην ουσία, προστατεύει με τον τρόπο του, τους απλούς δύτες αναψυχής επιβάλλοντας το δικό του DIR. Πρακτικά, τους αποτρέπει από πειραματισμούς και τους θυμίζει να μην παρεκκλίνουν από αυτά που έχουν διδαχθεί. (Φυσικά βασική προϋπόθεση είναι να έχουν εκπαιδευτεί σωστά και να καταδύονται εντός των ορίων αναψυχής.)

Υπάρχουν δύο βασικές κατηγορίες δυτών πλέον. Οι δύτες αναψυχής (sport / recreational divers) και αυτοί που ασχολούνται με την τεχνική κατάδυση (technical divers). Πρόκειται για δύο διαφορετικές και απόλυτα διακριτές κατηγορίες.

Βασικό τους χαρακτηριστικό δεν είναι τα wings ή τα long hoses αλλά η *διαφορετική νοοτροπία*. Πρέπει, και οφείλουμε να κρατήσουμε τις κατηγορίες ξεχωριστά. Οι τρόποι εκπαίδευσης, κατάδυσης και ο τρόπος σκέψης ενός δύτη αναψυχής είναι και πρέπει να είναι διαφορετικός από αυτόν ενός technical diver. (OK, ίσως πρέπει να κάνει και λίγα safety stops παραπάνω ).

Το μόνο που πρέπει να κάνουμε (doing it right) είναι να κρατήσουμε χωριστά τις καταδύσεις αναψυχής από το technical diving. Σε δεύτερη φάση, να διασφαλίσουμε ότι οι επίδοξοι tech divers «μπαίνουν στον χορό» με την κατάλληλη νοοτροπία, την απαιτούμενη φυσική κατάσταση, τον σωστό εξοπλισμό και επαρκή εκπαίδευση.

Για όσους έχουν διάθεση για διαδικτυακό ξεκοκάλισμα, προτείνω μερικά καλά σημεία:

http://iucrr.org/aa.htm
http://www.nitroxdiver.com/Library/article2.html
http://www.cisatlantic.com/trimix/AQUAcorps/contents.htm
http://www.cisatlantic.com/trimix/AQUAcorps/survive/survivecont.htm
http://www.cisatlantic.com/trimix/AQUAcorps/Incidentreps/incidentcontent.htm

Συγνώμη για την πρωινή φλυαρία.

/GKAM