Προσοχή!! Στη Χαλκιδική, οτιδήποτε κινείται υποβρυχίως είναι επικηρυγμένο!

[Phoevos]

Αρχικό μήνυμα απο dimkar

Προτείνω σκάφος στην Ερυθρά, αίμα στη θάλασσα για να πλακώσουν κάμποσοι καρχαρίες και να κάνουν οι ψαροκυνηγοί διαγωνισμό ποιος θα ρίξει περισσότερες σφαλιάρες στους καρχαρίες... Γιατί δεν ξεκινάτε μαθαίνοντας τις συνήθειες τους; Ψαράκια είναι άλλωστε κι αυτοί. Μέρος της θάλασσας θα γινόσασταν...

Εγώ το δηλώνω πάντως, είμαι χέστης και θα απολάμβανα το θέαμα από την ακτή.

Δημήτρης

Απόλαυσε φίλε Δημήτρη . Andre Hartman, freediving with great whites (δυστυχώς η μουσική δεν είναι ότι καλύτερο).



Έχω φίλους που έχουν κατέβει Αυστραλία, coral sea. Μόνο και μόνο για τη μαγεία της ένταξης στη τροφική αλυσίδα. Εκεί που ο άνθρωπος δεν είναι παντοδύναμος, εκεί που ο άνθρωπος δεν είναι στη κορυφή της πυραμίδας. Δυστυχώς το κόστος είναι υψηλό και δεν μπορεί ο καθένας να πάει...

Αρχικό μήνυμα απο gmav

άλλο πάλι και αυτό....

η αυτόνομη κατάδυση είναι πιο παλιά απο την ελεύθερη????
δηλαδή πρώτα ο άνθρωπος ανακάλυψε τη μπουκάλα και το ρυθμιστή πίεσης και μετά τη μάσκα και τον αναπνευστήρα???

σα να μπερδεύτηκα τώρα....

Κάκιστη διατύπωση απο μέρους μου. Εννοώ ότι η αυτόνομη κατάδυση είναι οργανωμένη πολλά περισσότερα χρόνια απο την ελεύθερη κατάδυση. Για να κάνει κάποιος αυτόνομη πρέπει να έχει παρακολουθήσει κάποιο σχολείο αυτόνομης. Αυτό ίσχυε απο τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Για την ελεύθερη, χρονικά προγενέστερη σίγουρα, δεν ίσχυε (ούτε ισχύει δυστυχώς...) κάτι τέτοιο. Απο όσο γνωρίζω απο τη δεκαετία του 90 άρχισαν οι πρώτες προσπάθειες για σχολεία ελεύθερης κατάδυσης (όχι ψαροντούφεκου). Την τρέχουσα εποχή άρχισαν οι πρώτες προσπάθειες για "καταδυτικό τουρισμό" σχετιζόμενο με την ελεύθερη κατάδυση

http://www.freediving-club.gr
http://www.freedivingschool.gr

Αρχικό μήνυμα απο geogeo

Να σημειώσω ότι πρόθεσή μου δεν είναι η προσωπική αντιπαράθεση με κανέναν, απλά προσπαθώ μέσα απ' το θέμα ολόκληρο να καταλάβω τις διαφορές.

Γιατί οι λαγοκεφαλοκυνηγοί είναι ανήθικοι κι "εσύ" ηθικός?

Γιατί το δελφίνι και η χελώνα έζησαν και ο λαγοκέφαλος, η σφυρίδα και η παρέα της έγιναν τρόπαια?

Φίλε Γιώργο σε χαιρετώ.

Σε καμμία περίπτωση δεν τίθεται θέμα ηθικής. Και να ξεκαθαρίσω: δεν είμαι εδώ για να υπερασπιστώ το θηρευτή του λαγοκέφαλου, ούτε όμως και για να τον κατακρίνω. Η ηθική, είναι και αυτή μια καθαρά ανθρώπινη επινόηση, δεν απαντάται ως νόμος της φύσης στο σύμπαν. Έτσι ποτέ δεν θα τη βάλω στους λογισμούς μου, για να αιτιολογήσω κάτι. Απο την άλλη πολλές φορές οι άνθρωποι σκοτώνουμε γιατί φοβόμαστε (όπως και τόσα άλλα πλάσματα, π.χ. φίδια) ή απο περιέργεια. Όταν ξεκινούσα τα βήματα μου στο υποβρύχιο ψάρεμα είχα ξεκληρίσει ότι πέρκα και χειλού έβρισκα μπροστά μου. Τώρα ποτέ δεν χτυπώ τέτοια πλάσματα. Αλλά το υποβρύχιο ψάρεμα είναι ακριβώς αυτό: εξέλιξη, πάει να πει, αλλαγή.

Το δελφίνι είναι θηλαστικό, δεν θα μπορούσα ποτέ να χτυπήσω ένα. Είναι έξυπνα πλάσματα, και η νοημοσύνη είναι κάτι το οποίο σέβομαι απεριόριστα. Έχουν κοινωνικούς δεσμούς μεταξύ τους, συναισθήματα. Στην εγκυκλοπαίδεια του Κουστώ είχα διαβάσει απίστευτα πράγματα για αυτά. Ακραία ανθρωπόμορφα συναισθήματα, όπως μελαγχολία και τάσεις αυτοκτονίας. Είναι ύπαρξη με ευφυία, αυτό τα καθιστά τόσο όμορφα. Αν και τα δελφίνια δεν είναι πάντα τόσο ρομαντικά και όμορφα όσο νομίζουμε. Όλοι έχουν μια σκοτεινή πλευρά τελικά:



Δείτε το βίντεο με την επίθεση δελφινιού σε άνθρωπο:

http://channel.nationalgeographic.co...ideos/02394_00

Η νοημοσύνη φέρνει σεβασμό. Μάλιστα αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο σπάνια πιάνω χταπόδι. Είναι έξυπνα πλάσματα! Βλέπεις τα συναισθήματα τους στη συμπεριφορά τους, στα χρώματα τους. Και δεν αποτελούν και πρόκληση: εκεί ακίνητα περιμένουν καρτερικά. Μόνη άμυνα η χρωματική παραλλαγή. Δεν με ευχαριστεί ένας τέτοιος φόνος. Ιδίως το θέαμα ενός φοβισμένου χταποδιού (όταν γίνεται κάτασπρο και μένουν μαύρα μόνο τα μάτια του) με στενοχωρεί και με αποτρέπει αρκετές φορές απο το να συλλάβω κάποιο. Αν και θα τύχει να ξαναπιάσω, παραμένουν νόστιμα. Σίγουρα ποτέ κάποιο μικρό. Πάντα θα προσέξω πλέον αν έχει αβγά στη φωλιά του, πριν κάνω βολή (κάποτε, εν αγνοία μου, έκανα αυτό το λάθος ). Τα χταπόδια είναι μαγευτικά πλάσματα, απολαύστε:



Η χελώνα δεν αποτελεί θηρευτική πρόκληση. Άσε που είναι και όμορφη. Ειλικρινά, δεν ξέρω γιατί δεν θα χτυπούσα ποτέ μια χελώνα (ίσως ναυαγός, σε ανάγκη για τροφή, αλλά ποτέ για χόμπυ). Ίσως τα κοινωνικά πρότυπα που έχουμε μας επιτρέπουν να διοχετεύσουμε τα κυνηγετικά μας ένστικτα προς συγκεκριμένες κατευθύνσεις. Δε ξέρω ειλικρινά γιατί δεν θα χτυπούσα μια χελώνα.

Μπορώ όμως να σου πω πολλούς λόγους για τους οποίους θα χτυπούσα μια σφυρίδα μαζί με τη παρέα της: Ο τρόπος συμπεριφοράς αυτών των ψαριών είναι προκλητικός απο πολλές απόψεις. Έχουν έντονο το ένστικτο της κυριαρχίας του χώρου τους. Είναι και τα ίδια κυνηγετικά πλάσματα. Σκοτώνουν για να τραφούν. Τα ίδια φυσικά ισχύουν και για όλη τη παρέα της. Ο τρόπος με τον οποίο θα έρθουν αυτά τα ψάρια στο καρτέρι είναι προκλητικός. Θα έρθουν να ελέγξουν τη περιοχή τους, να δουν τον εισβολέα. Όσο πιο μικρός φανείς για αυτά, τόσο πιο προκλητικά-επιθετικά θα συμπεριφερθούν. Δε θα ξεχάσω ποτέ το θέαμα όταν σε ένα καρτέρι μου περικυκλώθηκα απο σφυρίδες που ακινητούσαν ψηλότερα απο εμένα. Ήταν πολύ επιβλητικό θέαμα, και σίγουρα ήταν για ζήτημα κυριαρχίας στο χώρο: Αν ένα ψάρι είναι φοβισμένο ποτέ δε θα συμπεριφερθεί έτσι. Θα κοιτάξει να κρυφτεί. Θα παρατηρεί απο κάποιο φρύδι του βυθού κρυμένο.

Δε ξέρω γιατί οι φάλαινες δολοφόνοι σκοτώνουν. Δε ξέρω γιατί τα δελφίνια σκοτώνουν. Ξέρω ότι υπάρχει απόλαυση σε αυτό. Όσο περίεργο και αν ακούγεται, είναι αληθινό (και συνήθως και πολύ νόστιμο!). Είναι κάτι που έχουμε μέσα μας, απο τότε που γεννηθήκαμε. Δεν είναι τυχαίο ότι το ανθρώπινο έμβρυο, κατά τα στάδια της κύησης, περνά φάσεις που αναπαριστούν διάφορα εξελικτικά στάδια της πορείας μας (δυστυχώς δεν έχω παραπομπή να σας βάλω για αυτό). Είναι ένα κομμάτι αγριάδας μέσα μας.

Και άγριος σημαίνει ελεύθερος.

Σας χαιρετώ
Φοίβος