ΟΥΚ και η στρατιωτική παρέλαση της 25ης Μαρτίου

[Έκτωρ]

Έλα Στέλιο έχω καμιά πενηντάρια «ακριβώς» στο τι με χαλάει άλλα-----

Εκδοχή πρώτη) με πήρε αργά η ώρα να τα απαριθμήσω και να τα βάλω σε μια σειρά οπότε θα στα γράψω άλλη μέρα.

Εκδοχή δεύτερη) σαν σήμερα εκτελέστηκε ο Μπελλογιάννης. Κάποτε κάποιοι Έλληνες τιμούσαν την φυλή τούτη και κάτι παρόμοιοι με αυτούς της παρέλασης και αυτούς τους εξουσιάζοντας των ημερών μας τους εκτελούσαν (το κάποτε δεν θα με χαλάσει αν το βάλετε σε εισαγωγικά).
Αντιγράφω από την wikipedia (link http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%...84.CE.BF.CF.85)

Το πολιτικό παρασκήνιο

Η δίκη και η εκτέλεση του Μπελογιάννη συνέβησαν την περίοδο που ο τότε πρωθυπουργός Νικόλαος Πλαστήρας επιχειρούσε να επιβάλει πολιτική εθνικής συμφιλίωσης. Στο πρόγραμμά του ήταν η απελευθέρωση των εκτοπισμένων και των πολιτικών κρατουμένων και ενδεχομένως ακόμα και η νομιμοποίηση του ΚΚΕ. Η ενεργοποίηση όμως του νόμου περί κατασκοπείας και η καταδίκη του Μπελογιάννη ώθησαν τα πράγματα στα άκρα, δημιουργώντας την υπόνοια ότι η όλη υπόθεση υποκινήθηκε από ανώτερους αξιωματικούς, ενδεχομένως και με τη στήριξη των Ανακτόρων, ώστε να τορπιλιστεί η πολιτική Πλαστήρα. Ο ίδιος ο Πλαστήρας φέρεται να ήταν αντίθετος στις εκτελέσεις, όμως ήταν μόνος (οι υπόλοιποι πολιτικοί αρχηγοί του Κέντρου, ο Σοφοκλής Βενιζέλος, που στήριζε την κυβέρνηση Πλαστήρα, και ο Γεώργιος Παπανδρέου ήταν υπέρ των εκτελέσεων) και άρρωστος. Επίσημα όμως δέψευσε ότι δεν ήταν κύριος της κατάστασης και ότι οι εκτελέσεις έγιναν χωρίς την έγκρισή του. Η εκτέλεση Μπελογιάννη κατέφερε πλήγμα στην αξιοπιστία της κεντρώας κυβέρνησης, η οποία σε ένα από τα βασικά της συνθήματα, την ειρήνευση, φάνηκε ανακόλουθη.
Με τον θάνατό του ο Μπελογιάννης έγινε ένας από τους μεγαλύτερους ήρωες της ελληνικής αριστεράς. Λίγες μέρες μετά την εκτέλεση το όνομά του δόθηκε σε ένα χωριό στην Ουγγαρία που στέγαζε Έλληνες πολιτικούς πρόσφυγες. Το χωριό Μπελογιάννης υπάρχει μέχρι σήμερα.
[Επεξεργασία] Πολιτιστικές αναφορές

• Πάμπλο Πικάσο, σκίτσο «Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο».
• Νίκου Τζίμα, ταινία «Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο» (1980).
• Γιάννη Ρίτσου, ποιητική συλλογή "Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο".