Σχεση Καταδυτικού κέντρου-ενοικιαστή εξοπλισμού

[yan]

Το θέμα που με χαρά βλέπω και αναπτύσσεται τις τελευταίες μέρες (με χαρά διότι επιτέλους ένας επαγγελματίας συζητάει τα του επαγγέλματός του με ερασιτέχνες) στριμώχνει στο κεφάλι μου δύο παραμέτρους.

Νόμος και Ηθική.

Κατά πάσα πιθανότητα, οι δύο αυτοί στρατοί κάπου συγκρούονται, επιδεικνύοντας ο ένας στον άλλον
λάφυρα, κεκτημένες περιοχές και αριθμό βιασμένων γυναικών και ορφανών.
Η δική μου πανοπλία είναι βαμμένη με τα χρώματα του στρατού της Ηθικής (και με λίγο αίμα από κάποιες πληγές που θρασύτατα μου άνοιξαν κάποιοι στρατιώτες του Νόμου όταν με παγίδευσαν με δόλο, πριν λίγα χρόνια).

Δεν με πολυνοιάζουν οι νόμοι, υπάρχουν άλλοι νόμοι ή άλλοι άνθρωποι που ξέρουν να τους ξεπερνούν. Αυτό δεν σημαίνει φυσικά ότι τους αγνοώ. Όπως και δεν σημαίνει ότι, παρόλο που τους υπακούω δεν θα τιμωρηθώ. Ή ότι, ακόμα κι αν τους παραβιάσω, δεν θα καταφέρω να ξεφύγω.

Η Ηθική με κέρδισε, είναι γυναίκα κατ’ αρχήν, με πανέμορφους μηρούς να διαγράφονται κάτω από αραχνοΰφαντο πέπλο της. Έπειτα, είναι πανέξυπνη και ξέρει να μου βάζει προκλήσεις που κανένας γνήσιος πολεμιστής δεν θα μπορούσε να αγνοήσει. Και –το καλύτερο- κάθε βράδυ, έρχεται ξυπόλητη δίπλα στο κρεβάτι μου, και μου προσφέρει να πιω μέσα από τα γυμνά της χέρια αυτό το μαγικό βότανο που χαρίζει τον πιο γλυκό ύπνο.
Κανείς δεν μπορεί να μου υποδείξει πως θα της συμπεριφερθώ και πως θα την υπερασπιστώ.

Όμως, στην μάχη επικράτησης μπαίνει κι ένα τρίτο Βασίλειο, αυτό της Προσωπικής Ελευθερίας. Ακόμα μια γυναίκα, μόνο που αυτή είναι λίγο παχουλή πράγμα που την κάνει και λίγο δυσκίνητη. Ίσως γι’ αυτό είναι συνήθως πολύ διακριτική και δεν εμπλέκεται στις δουλειές των άλλων δύο δυνάμεων.
Τα βασίλεια του Νόμου και της Ηθικής, πολλές φορές το εκμεταλλεύονται αυτό και πιέζουν την Προσωπική Ελευθερία. Μέχρι αυτή να αντιδράσει, το ‘χει κάνει στο παρελθόν και δεν θα διστάσει να το ξανακάνει αν χρειαστεί.

Στο πεδίο μάχης, είμαι περιτριγυρισμένος από Μαύρα, Άσπρα και Γκρι λάβαρα. Άλλα όρθια, άλλα πεσμένα.
Ουφ, μακάρι να μην εμφανιστούν κι άλλα.





Συγνώμη για το αλληγορικό πρωί-πρωί… αλλά κάνει ζέστη..