Ο Πάρσιφαλ, οι ουσίες, και οι τρύπες

[Dimitris Galon]

Ο Πάρσιφαλ, οι ουσίες, και οι τρύπες

Στην γερμανική γλώσσα της καθομιλουμένης υπάρχει μια λέξη η οποία χρησιμοποιείτε για να περιγράψει την συνεχή και χωρίς σοβαρό υπόβαθρο παράθεση αμφίβολων νοημάτων, ευφυημάτων, και επιχειρημάτων. Η λέξη αυτή είναι ο σύνθετος όρος „kokolores“ (προφέρεται κοκολόρες).

Αν και ο όρος αυτός προέρχεται ετυμολογικά πρωτίστως από την μεσαιωνική λέξη „Gaukler“ που δεν σημαίνει τίποτα άλλο από „κοκοράκι“, υπάρχει και μια δεύτερη ετυμολογική προσέγγιση η οποία θεωρεί ότι ο συγκεκριμένος όρος προέρχεται από την δεκαετία του 1920, και προέκυψε σαν απόρροια της υπέρμετρης κατανάλωσης κοκαΐνης στην οποία είχαν επιδοθεί τα „ανυποψίαστα μπουλούκια του γλεντιού“ των „Golden 20´s“. Αυτός ο όρος-λέξη λοιπόν -αποτελούμενος από τα συστατικά „Κοκό“, το οποίο εμφανώς αναφέρεται στην γνωστή ουσία την προερχόμενη από το φυτό Erythroxylum coca, και „lores“, ο οποίος αντλεί την προέλευση του από την μεσαιωνική λέξη laizā (διδαχή) και έχει σαν παράγωγα το γερμανικό „Lehre“ καθώς και το αγγλικό „Lore“, που υπάρχει στην υπογραφή του αγαπητού μέλους του συλλόγου μας Yan (βλ. But more wonderful than the lore of old men and the lore of books is the secret lore of ocean)- περιγράφει την χωρίς νόημα και παντελή απουσία συνοχής μιας συνεχιζόμενης παράθεσης επιχειρημάτων και αναφορών, τα οποία όχι μόνο δεν μπορεί να κατανοήσει κανείς αλλά ούτε καν να τα πάρει στα σοβαρά.

Πάει το πρώτο.

Μετά την επιστολή της 11/5/2010 του Δ.Σ. του Σ.Ε.Α. ΤΗΘΥΣ, με θέμα του την „Αναφορά του Συλλόγου Ερασιτεχνών Αυτοδυτών «Τηθύς» για πιθανή παράνομη ανέλκυση όπλου από ναυάγιο αεροσκάφους Junkers 52 του Β’ Π.Π. στην θαλάσσια περιοχή της Κέας“, η προϊσταμένη της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων του ΥΠΠΟΤ απήντησε με επιστολή έχοντα τον αριθμό πρωτοκόλλου Φ13/2647, κοινοποιημένη ταυτόχρονα προς το ΥΠΠΟΤ, Διεύθυνση Τεκμηρίωσης και Προστασίας Πολιτιστικών Αγαθών, καθώς και προς το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη Δ/νση Λιμενικής Αστυνομίας (βλ. μήνυμα #53) όπου μεταξύ άλλων αναφέρεται ότι: „Συνημμένα σας διαβιβάζουμε την με αριθ. Πρωτ. 15/11-5-2010 αναφορά του Συλλόγου Ερασιτεχνών Αυτοδυτών ΤΗΘΥΣ, που αφορά στη διενέργεια παράνομων καταδύσεων σε αεροσκάφος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και αφαίρεση οπλισμού του ...“

Αν παρατηρήσει προσεκτικά ο επιμελής αναγνώστης θα διαπιστώσει ότι ενώ η επιστολή του συλλόγου αναφέρει μόνο την „πιθανή παράνομη ανέλκυση όπλου από ναυάγιο αεροσκάφους Junkers 52 του Β’ Π.Π.“, η επιστολή της προϊσταμένης της ΕΕΑ του ΥΠΠΟΤ αναφέρεται σε αναφορά του συλλόγου „που αφορά στη διενέργεια παράνομων καταδύσεων σε αεροσκάφος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου“.

Πάει και το δεύτερο.

Στην συνέχεια η συντάκτης της προαναφερόμενης επιστολής κάνει χρήση της ρηματικής του νόμου ΥΠΠΟ/ΓΔΑΠΚ/ΑΡΧ/Α1/Φ43/48604/3385/5-9-03 „Χαρακτηρισμός ναυαγίων ως πολιτιστικών αγαθών“ (ΦΕΚ 1701/Β/19-11-03), και της ρητής θέσης ότι η „οποιαδήποτε κατάδυση σε ναυάγια πλοίων ή αεροσκαφών που έχουν βυθισθεί πριν από 50 χρόνια [...] είναι πράξη, η οποία αντίκειται στη κείμενη νομοθεσία“, για να καταλήξει ασκαρδαμυκτί στην ρήση ότι για το „2009 δεν χορηγήθηκε ή εγκρίθηκε καμία άδεια διενέργειας καταδύσεων στο εν λόγω ναυάγιο [αναφέρεται στο S/S BURDIGALA] ούτε επίσης σε αεροσκάφος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου“.

Στην επιχειρηματολογική αυτή ρηματική η συντάκτης βέβαια αγνοεί παντελώς ότι μέχρι την 2α Ιουνίου του 2009 και την παράδοση των στοιχείων του συγκεκριμένου αεροσκάφους -το οποίο ταυτοποιήθηκε σαν Junkers 52 , έχων τον αριθμό κατασκευής 6590, προερχόμενο από την Πρώτη Σμηναρχία της Μεταγωγικής Πτέρυγας 4 της γερμανικής Πολεμικής Αεροπορίας (Luftwaffe) με έδρα της το Καλαμάκι Αττικής- από την ομάδα μας στο Λιμεναρχείο Λαυρίου καθώς και στην Υδρογραφική Υπηρεσία του Πολεμικού Ναυτικού, συνοδευόμενα από τις ακριβείς γεωγραφικές συντεταγμένες του ναυαγίου, το αεροσκάφος δεν ήταν ένα „αεροσκάφος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου“ αλλά ένα απλό άγνωστο αεροσκάφος το οποίο δεν υπαγόταν στις ρήσεις του νόμου ΥΠΠΟ/ΓΔΑΠΚ/ΑΡΧ/Α1/Φ43/48604/3385/5-9-03 „Χαρακτηρισμός ναυαγίων ως πολιτιστικών αγαθών“ (ΦΕΚ 1701/Β/19-11-03).

Άξιο αναφοράς αποτελεί το γεγονός ότι η προσέγγιση του αεροσκάφους από την ομάδα μας, και η άδεια της Λιμενικής Αστυνομίας, του Λιμεναρχείου Λαυρίου και του Λιμενικού Σταθμού Κέας για να το καταδυθούμε, στηρίζεται ακριβώς στο ΦΕΚ 1701/Β/19-11-03, όπως αυτό αναφέρεται στην αίτηση μας της 26ης Μαΐου 2009. Έτσι λοιπόν, όπως αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα μας και όπως πολύ σωστά ανέφερε το Δ.Σ. του Σ.Ε.Α. ΤΗΘΥΣ στην προαναφερθείσα επιστολή του, „η αποστολή υπό την επωνυμία «SS BURDIGALA PROJECT» το χρονικό διάστημα 25 Μαΐου – 6 Ιουνίου 2009, καταδύθηκε στο στίγμα του ίχνους αγνώστου αεροσκάφους σε βάθος περίπου 65 μέτρων.“

Πάει και το τρίτο.

Την 9η Νοεμβρίου του έτους 2010, ημέρα Τρίτη και ώρα 13.00, μου παραδόθηκε από υπάλληλο του Ελληνικού Γενικού Προξενείου του Αμβούργου κλήση του προξενικού λιμενάρχη Αμβούργου, με αριθμό πρωτοκόλλου 2100/1/2010, όπου με κλητεύει να παραστώ σαν μάρτυρας, εκπροσωπώντας την καταδυτική ομάδα του S/S Burdigala Project 2009, „αναφορικά με την διενέργεια παράνομων καταδύσεων σε αεροσκάφος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και την αφαίρεση οπλισμού του στην θαλάσσια περιοχή Κέας“.

Λαμβάνοντας υπ΄ όψιν τις γενικές θέσεις του συλλόγου και ειδικά την προσπάθεια του „να δώσουμε το προφίλ της παρουσίας του σύγχρονου ερασιτέχνη αυτοδύτη στις ελεύθερες θάλασσες μας“, όπως αυτό αναφέρεται στην επιστολή του Δ.Σ. (βλ. μήνυμα #3) θα παραστώ σαν μάρτυρας κατάθεσης στην κλήση των αρχών βοηθώντας όσο μπορώ, στην διευθέτηση του θέματος.

Πάει και το τέταρτο και τελευταίο.

Μετά από την όλη αυτή χρονοβόρα διαδικασία, επιχειρηματολογία, νομική ρηματική, παραποίηση, και παρανόηση από μέρους των αρχών και όχι του συλλόγου, το τονίζω, ένα μόνο έχω να δηλώσω σε σχέση με τις „ελεύθερες θάλασσες“ μας.

Κοκολόρες

Υ.Γ.
Είναι πασιφανές ότι η θεματική αναφορά του τίτλου, σε σχέση με τις τρύπες, έχει να κάνει απόλυτα με τα νομικά κενά και τις ασάφειες του νόμου ΥΠΠΟ/ΓΔΑΠΚ/ΑΡΧ/Α1/Φ43/48604/3385/5-9-03 „Χαρακτηρισμός ναυαγίων ως πολιτιστικών αγαθών“ (ΦΕΚ 1701/Β/19-11-03). Όσον αφορά δε τον Πάρσιφαλ, τον κόκκινο ιππότη του Wolfram von Eschenbach, αυτός αγαπητέ αναγνώστη ταιριάζει παντού καθώς ήταν αρρενωπός, είχε στυλ, και αναζητούσε την „α - λήθεια“, ενίοτε και σε μορφή άγιου δισκοπότηρου.


DG