Δέκα χρόνια χωρίς τον Cousteau

[Χρηστος Ευθυμιου]

Δέκα χρόνια χωρίς τον Cousteau

Πέρασαν ήδη δέκα χρόνια από τότε που έφυγε για πάντα από κοντά μας ο μεγάλος της κατάδυσης Jacques-Yves Cousteau. Η κληρονομιά που μας άφησε όμως είναι απίστευτα μεγάλη. Από το 1950 ακούραστος έδωσε τον δικό του αγώνα προσφέροντας 150 ταινίες και 60 βιβλία που αγάπησαν εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο.

Ποιος ήταν αυτός ο άνθρωπος

Γεννήθηκε στις 11.06.1910 στην Πόλη Saint-Andre-de-Cubzac της Γαλλίας και μεγάλωσε στην Marseille όπου και ανακάλυψε την αγάπη του για την Θάλασσα. Σε ηλικία 23 ετών απεφοίτησε από την ναυτική σχολή και κατετάγη στο Γαλλικό Ναυτικό όπου και παρέμεινε μέχρι το 1950. Εγκατέλειψε το Γαλλικό Ναυτικό με τον βαθμό του Πλοιάρχου. Λόγω ενός σοβαρού αυτοκινητιστικού ατυχήματος το 1936 δεν μπόρεσε να πραγματοποίηση το παιδικό του όνειρο να γίνει Πιλότος.
Το 1937 παντρεύτηκε την Simone Melchior και απέκτησαν δυο γιους τον Jean-Michel και τον Philippe.

Την ίδια χρονιά κατασκεύασε την πρώτη θήκη για μηχανές λήψεως της εποχής και δημιούργησε την πρώτη του ταινία.
Στην διάρκεια του Β Παγκόσμιου πολέμου έκανε κατασκοπία σε βυθισμένα εχθρικά πλοία που είχαν βυθιστεί στην μεσόγειο κινηματογραφώντας τον εξοπλισμό τους για λογαριασμό του γαλλικού ναυτικού.

Το ανήσυχο πνεύμα του δεν σταμάτησε να εξερευνά και να ανακαλύπτει νέα πράγματα, έτσι μαζί με τον Emile Gagnan ολοκλήρωσαν την κατασκευή του πρώτου ρυθμιστή “Aqualung” που είχε σχεδιάσει o άλλος μεγάλος πατέρας της κατάδυσης ο Hans Haas. Συνέχισε με πάμπολλες κατασκευές όπως τα υποβρύχια Scooter, ερευνητικά υποβρύχια, θήκες για φωτογραφικές μηχανές που μπορούσαν να φωτογραφίσουν σε πολύ μεγάλα βάθη.

Το 1950 παρέλαβε από τον γνωστό Ιρλανδό επιχειρηματία Guinness ένα παλαιό ναρκαλιευτικό σκάφος το οποίον ο Cousteau μετασκεύασε σε ερευνητικό πλοίο που γνωρίζει όλη η ανθρωπότητα το “Calypso”. Με το “Calypso” ταξίδεψε σε όλες τις θάλασσες του πλανήτη στην Ανταρκτική και στον Αμαζόνιο, ερευνώντας και καταγράφοντας την υποβρύχια ζωή προσφέροντας στην ανθρωπότητα γνώση όσο κανείς άλλος. Ο Jacques-Yves Cousteau με τα φανταστικά υποβρύχια ντοκιμαντέρ έγινε το ποιο αναγνωρίσιμο άτομο στον κόσμο. Στα ταξίδια του φιλοξενούσε πάντα διάσημους επιστήμονες δίνοντας την ευκαιρία να τροφοδοτούν την ανθρωπότητα με ανακαλύψεις και στοιχεία που μέχρι τότε πολλά ήταν άγνωστα.

Στενά συνδεδεμένος με το οικολογικό σύστημα εξέδιδε κραυγές αγωνίας για την υπερεκμετάλλευση της φύσης από τον άνθρωπο.

Το 1956 ο Cousteau βραβεύτηκε στις Κάννες με τον χρυσό φοίνικα για την ταινία του “Le Monde du Silence” (Ο κόσμος της Σιωπής).

Το 1965 βραβεύτηκε με Oscar για το καλύτερο ντοκιμαντέρ “Le Monde sans Soleil” (Κόσμος χωρίς ήλιο)

Από το 1957 και μέχρι 1989 ήταν επικεφαλής στο Ωκεανογραφικό Μουσείο του Μονακό.

Το 1974 ο Cousteau μαζί με τους δυο γιους του Jean-Michel και Philippe ίδρυσε στις ΗΠΑ και αργότερα στην Γαλλία το ίδρυμα που φέρει το όνομα του με σκοπό την να στηρίζει παγκοσμίως την προστασία του περιβάλλοντος.

Το 1988 έγινε μέλος της Γαλλικής ακαδημίας με την αναγγελία “O ΑΕΡΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΝΕΡΟ ΕΝΑΙ ΑΓΑΘΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ, ΚΑΘΗΚΟΝ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΤΑ ΔΙΑΦΥΛΑΞΕΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤIΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΓΕΝΙΕΣ “

Ο μεγάλος Cousteau δεν δίστασε να εναντιωθεί ακόμα και στην πατρίδα του την Γαλλία, όταν η Γαλλία ξεκίνησε τις ατομικές δοκιμές στα νησιά του Ειρηνικού Ωκεανού Muruoa

Το 1960 χάριν στους αγώνες και τις διαμαρτυρίες του, ανάγκασε την Γαλλική Κυβέρνηση να αναθεωρήσει την απόφαση που είχε πάρει, να ρίχνει τα ατομικά απόβλητα των εργοστασίων στην Μεσόγειο.
Όμως οι δραστηριότητες του Cousteau δεν σταματούν εδώ, έπεισε με τις ομιλίες του στα ηνωμένα Έθνη (UNO) να ανακηρύξουν την ανταρκτική ως προστατευόμενη περιοχή.

Ποιος άραγε μπορεί να ξεχάσει τις 5.000.000 υπογραφές που κατέθεσε το 1992 στο παγκόσμιο συνέδριο του Rio de Janeiro για την προστασία του περιβάλλοντος διεκδικώντας με αυτόν τον τρόπο “Τα δικαιώματα των μελλοντικών γενεών”.

Στις 25.06.1997 o Jacques-Yves Cousteau έφυγε για πάντα σε ηλικία 87 ετών παίρνοντας στην ιστορία αφήνοντας πίσω του ένα τεράστιο έργο που θα εμπνέει τις επόμενες γενιές

“Jacques-Yves Cousteau, το έργο σου, με δίδαξε να αγαπώ και να σέβομαι την θάλασσα”.

Χρήστος Ευθυμίου

[Nikos]

σε ευχαριστούμε...

[Beracuda]

Πολύ κατατοπιστική και ενδιαφέρουσα η βιογραφία του μεγάλου Κουστώ που παρέθεσε ο Χρήστος Ευθυμίου

Εξ΄ίσου μεγάλη και η απουσία του...
Μήπως θα άξιζε να διοργανωθεί μια κάποια εκδήλωση, διάλεξη, παρουσίαση του έργου του, κάπου, κατά Σεπτ-Οκτώβρη?

Να προσθέσω επίσης οτι ο Κουστώ πρώτος ανακάλυψε-εντόπισε το καταπληκτικό ναυάγιο του Βρεττανικού, ανοικτά του λιμανιού Αγ. Νικόλαος της Κέας. Συνοδευόταν τότε απο τον επαγγελματία και φίλο δύτη Πέτρο Νικολαϊδη...

[sfougarisb]

Μια από της εντονότερες αναμνήσεις της παιδικής μου ηλικίας ήταν ο διακαής πόθος να βρω θέση, έστω και μούτσου, στο Καλυψώ. Το να γυρίζεις συνεχώς τις θάλασσες, και εξερευνείς νέες μορφές ζωής, και τον εκπληκτικό τρόπο που αλληλοσυνδέονται πλάσματα και οικοσυστήματα, έμοιαζε στα μάτια μου ο μοναδικός αξιόλογος τρόπος για να περάσει κανείς τη ζωή του.
Η αντίληψη μας για τη ζωή και τους ωκεανούς έχει κάνει τεράστια άλματα από τότε, σε σημείο που τα πρώτα documentaries του Cousteau να μοιάζουν απελπιστικά ερασιτεχνικά, ακόμα και αφελή. Ήταν όμως ο πρωτοπόρος (και να μην ξεχνάμε ότι δεν ήταν καν ειδικευμένος επιστήμονας) που με το πάθος του άνοιξε το δρόμο σε ερασιτέχνες και ειδικούς. Του οφείλουμε αιώνια εκτίμηση και αγάπη.

[geogeo]

Χρήστο σ' ευχαριστούμε !
Για πολούς από εμάς τους μεγαλύτερους, τα ντοκυμαντέρ του Κουστώ στην τηλεόραση της δεκαετίας του 70 (με τις ελάχιστες διαθέσιμες επιλογές) έδωσαν το πρώτο και μεγαλύτερο κέντρισμα στο ενδιαφέρον μας για επαφή με την θάλασσα. Μέσω δε της θεματολογίας τους αλλά και της οπτικής τους μας έδωσαν ερεθίσματα για το ποιά μπορεί - πρέπει να είναι η σχέση του ανθρώπου με τη θάλασσα και γενικά με το περιβάλλον.
Σήμερα, η εξέλιξη της τεχνολογίας και οι ανάγκες της καταδυτικής αγοράς έχουν συμβάλλει στη δημιουργία τεχνικά ανώτερων ντοκυμαντέρ, αλλά αυτό, κατά τη γνώμη μου, δεν αφαιρεί τίποτα από την αξία των δημιουργιών του πρωτοπόρου Ζακ Υβ Κουστώ και των συντρόφων του.
Για τον λόγο αυτό, πάντα η φιγούρα του κυρίου με το ναυτικό σκούφο και τα γυαλιά θα είναι για εμάς οικεία και αυτός θα είναι ένας δικός μας άνθρωπος.

[ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΒΕΡΟΥΔΗΣ]

μπαμπη και να μην ειχαμε γνωριστει στον ποζιδη θα ειχαμε γνωριστει ως μουτσοι στο Καλυψω...

Παρεπιτωντος (και αν εχει καμμια σημειολογικη σημασια) το τελευταιο μαθημα που εδωσα στο Φυσικο πριν τα παρατησω για τις καταδυσεις, ηταν ωακεανογραφια την μερα που ο μεγαλος Ζακ υβ μας αφησε.... ακομα θυμαμαι τη στεναχωρια που ειχα νοιωσει μεσα στο αμφιθεατρο οταν μας ανακοινωθηκε η ειδηση...

[Dimitris]

[quote=ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΒΕΡΟΥΔΗΣ;1611ακομα θυμαμαι τη στεναχωρια που ειχα νοιωσει μεσα στο αμφιθεατρο οταν μας ανακοινωθηκε η ειδηση...[/quote]

Γιωργο το θυμαμαι λες και εγινε εχθες.

Μετα απο διπλη βουτια στο 2 λιμανακι καθομασταν στην καντινα για καφε και το ακουσαμε απο τον σταθμο που επαιζε μουσικη. Εκεινη την στιγμη εξηγουσα σε μια κοπελα για ποιο λογο βαζουμε σαλιο στην μασκα. (μνημη ελεφαντα εχω)

Ο μαθητης σου.
Βελιδης Δημητρης