Παράθεση:
Αρχικό μήνυμα απο Χρηστος Ευθυμιου
Δεν αναφέρεις τον χρόνο κατάδυσης ο οποίος είναι ίσως ο πιο σημαντικός παράγοντας.
Υποθέτω πως η βουτιές σου είναι μέσα στα πλαίσια του “χρόνου 0”.
|
Εννοείται!! Και μάλιστα -συνήθως- αρκετά
μέσα στον χρόνο 0...
Παράθεση:
Σε αυτή την περίπτωση, θα σε συμβούλευα, να αποφεύγεις την κατάδυση όταν ξέρεις πως αμέσως μετά έχεις υπηρεσία.
|
Γενικά προσπαθώ να είμαι συντηρητικός μέχρι αηδίας! Θέλω -για να αισθάνομαι ψυχολογικά καλύτερα
- να έχω μεγάλα περιθώρια πριν τον χρόνο 0, να κάθομαι αρκετά μετά την κατάδυση κλπ. Άλλαξα μέχρι και διαδρομή επιστροφής από το καταδυτικό στο σπίτι μου, γιατί η πρώτη διαδρομή που ακολουθούσα έφτανε τα 230 μέτρα υψόμετρο, ενώ η τωρινή δεν ξεπερνά τα 115!
Το ζήτημα είναι ότι αρχίζω να συνειδητοποιώ πως πλέον δεν μπορώ να είμαι συντηρητικός πέραν του συνιστώμενου, αφού οι υπόλοιποι τομείς της καθημερινότητάς μου επιδρούν καμιά φορά αστάθμητα. Πχ, μερικές φορές (σπάνια, αλλά συμβαίνει) δεν μπορείς να το προγραμματίσεις 100% την υπηρεσία σου. Μπορεί πχ να γνωρίζεις ότι τις επόμενες 2 ημέρες έχεις ρεπό, το πρωί του πρώτου ρεπό να πας για βουτιά και το μεσημέρι να σε φωνάξουν για υπηρεσία γιατί ξέσπασε κάποια μεγάλη πυρκαγιά, ή άλλαξαν οι μετεωρολογικές συνθήκες προς το χειρότερο
Άλλο πρόσφατο παράδειγμα, κάποιο Σάββατο βράδυ χρειάστηκε να παραβρεθώ σε κοινωνική υποχρέωση σε κάποιο ορεινό σημείο, κάπου στα 1000 μέτρα υψόμετρο. Αφού επέστρεψα, συνειδητοποίησα ότι ακριβώς την προηγούμενη το πρωί είχα κάνει πολύ χαλαρή βουτιά (~52' στα -6μ)! Είχαν περάσει πάνω από 30 ώρες από την έξοδό μου από το νερό, όμως με "άγχωσε" το γεγονός ότι πριν ανέβω στο υψόμετρο δεν πέρασε
καν από το μυαλό μου ότι αυτό ήταν κάτι που
πιθανώς να αλληλεπιδρούσε με την προηγούμενη βουτιά μου!
Κάπου το παρακάνω μάλλον κι εγώ με τον συντηρητισμό
, ελπίζω σταδιακά να το ξεπεράσω και να κινούμαι χωρίς να αγχώνομαι μέσα σε πιο λογικά όρια......