Σωστή Αναπνοή στην Κατάδυση

[dmanetakis]

Oγκος μπαλονακίου περί τα 3,180 lt το έβγαλα εγώ.

Eχει ύψος 100cm και 20cm περιφέρεια φουσκωμένο.

[Σπύρος Κόλλας]

Καλημέρα και καλή εβδομάδα σε όλους

Χαίρομαι κ εγώ πολύ που το θέμα πυροδότησε καταδύσεις με σκοπό την έρευνα!!!
Θα ήταν πραγματικά πολύ όμορφο να βλέπαμε συχνότερα παρόμοιες δράσεις από όλους εσάς που έχετε πάθος με την κατάδυση.

@sharkius

Αυτό που μαθαίνουμε στο Nitrox ή πρέπει τέλος πάντων να μαθαίνουμε είναι ότι το οξυγόνο είναι πιο ναρκωτικό από το άζωτο άλλα λόγω του μεταβολισμού του δεχόμαστε ότι έχει την ίδια ναρκωτική επίδραση με το άζωτο και έτσι το υπολογίζουμε ότι δηλαδή έχουμε την ίδια ναρκωτική επίδραση με τον αέρα.Τουλάχιστον μέχρι να ξεκαθαριστεί τι ακριβώς γίνεται αυτή είναι η ασφαλέστερη προσέγγιση.

Για το οξυγόνο ισχύουν τα:
1) Ναρκωτικό
2) Καύσιμο
Για το άζωτο ισχύουν τα:
1) Ναρκωτικό
2) Αδρανές
Άλλο το ότι είναι το ίδιο ναρκωτικό σαν αέριο και άλλο το αν έχει συγκριτικό πλεονέκτημα. Εγώ λοιπόν αναφέρθηκα στο ‘’πλεονέκτημα’’

Η αύξηση του αριθμού και του μεγέθους των τριχοειδών λόγω κρατήματος της αναπνοής δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ στον μέσο αυτοδύτη που καταδύεται μία φορά την βδομάδα για 30-40 λεπτά. Αν μιλάμε για κάποιον που κάνει ελεύθερη κατάδυση σε πολύ υψηλό επίπεδο και προπονείται καθημερινά με μεγάλες παρατεταμένες άπνοιες να το συζητήσουμε αλλά για τον μέσο αυτοδύτη δεν ισχύει. Η αερόβια προπόνηση έχει πολύ καλύτερα και γρηγορότερα αποτελέσματα στον τομέα αυτό.

Πως είσαι τόσο απόλυτος;;;
Σε κατά μέσο όρο, αύξηση δεκάλεπτου και μεγάλη μείωση της κατανάλωσης , αναφέρονται αυτόνομοι δύτες οι οποίοι παρακολούθησαν μόνο το πρώτο επίπεδο ελεύθερου δύτη και το οποίο απ όσο ξέρω δεν κρατάει χρόνια αλλά μερικές ημέρες.

Το ότι τα αέρια που βρίσκονται διαλυμένα στο αίμα δεν ασκούν τις όποιες επιδράσεις έχουν από πού προκύπτει? Το ότι βρίσκονται διαλυμένα δε σημαίνει ότι εξαφανίστηκαν από το σώμα. Ο ρυθμός μεταβολισμού του οξυγόνου δεν έχει να κάνει με το πόσο κρατάω την αναπνοή μου αλλά με το τι ανάγκες έχουν οι ιστοί λόγω του παραγόμενου κάθε φορά έργου. Θυμήσου ότι το οξυγόνου ή μάλλον η έλλειψη του δεν είναι το μεγάλο πρόβλημα (το έγραψες και εσύ στην αρχική δημοσίευση). Το μεγάλο πρόβλημα είναι να ξεφορτωθώ όσο καλύτερα μπορώ το διοξείδιο και αυτό σίγουρα δεν γίνεται με το κράτημα της αναπνοής που προτείνεις.

Τα αέρια ασκούν άμεσα τις επιδράσεις τους κατά κύριο λόγο όταν μειώνεται η περιβάλλουσα πίεση. Ότι ακριβώς συμβαίνει με το άζωτο όπου δεν κινδυνεύω άμεσα από την παραμονή στο βάθος (βγάλε απ έξω θέματα της νάρκωσης γιατί υπάρχει λύση σε αυτό το πρόβλημα), αλλά από τη διαχείριση της ανάδυσης.

Πως περιορίζω την συγκέντρωση του αζώτου δηλαδή? Το μίγμα που αναπνέω έχει άζωτο το οποίο αναπνέω σε κάποια μερική πίεση αυτή η αυξημένη μερική πίεση είναι που δημιουργεί τα προβλήματα νάρκωσης. Αρκετές μελέτες σε ελεύθερους δύτες δείχνουν ότι και αυτοί επηρεάζονται από το άζωτο σε θέματα νάρκωσης ιδιαίτερα σε βαθιές καταδύσεις που η μερική πίεση του αζώτου αυξάνεται πολύ. Όχι μόνο δεν έχεις πλεονέκτημα με το κράτημα της αναπνοής αλλά έχεις σοβαρό μειονέκτημα αφού βάζεις στο παιχνίδι και το αυξημένο ποσοστό διοξειδίου (που θεωρείται πολύ πιο ναρκωτικό από το άζωτο) που με το κράτημα της αναπνοής δεν μπορείς να αποβάλεις αποτελεσματικά.Μήπως έχεις οδηγηθεί σε λάθος συμπέρασμα?

Έχεις δίκιο. Η διατύπωση είναι λάθος

Κανένα κράτημα της αναπνοής στην αυτόνομη κατάδυση δεν ωφελεί. Μπορεί ένα δύο μικρά κρατήματα της αναπνοής, για να βγάλω την φωτογραφία ή για να μην «τρομάξω» ένα ψάρι που χαζεύω, να μην με επηρεάζουν τόσο δραματικά αλλά δεν σημαίνει ότι ωφελούν κιόλας. Άλλαξε διατύπωση στην αρχική δημοσίευση γιατί είναι πολύ εύκολο να μπερδευτεί κάποιος. Μακρόσυρτες εισπνοές και γρήγορες εκπνοές έτσι και αλλιώς έχουμε το γιατί το περιέγραψαν πολλοί και σωστά σε παραπάνω δημοσιεύσεις. Αν κάποιος θέλει να κάνει την αναπνοή του πιο αποδοτική πρέπει να επιμηκύνει ελαφρά το διάστημα εκπνοής για να εξασφαλίσει το δυνατόν καλύτερο αερισμό. Συνοψίζοντας αργή συνεχόμενη αναπνοή με ίσα διαστήματα εισπνοής εκπνοής ή και την εκπνοή ελαφρά μακρύτερη από την εισπνοή είναι το ιδανικό. Αποφυγή πάση θυσία λαχανιάσματος ή κρατήματος της αναπνοής που θα οδηγήσει μοιραία σε λαχάνιασμα κάποια στιγμή. Μάλλον το αντίθετο από ότι προτείνεις με λίγα λόγια.

Αν επιμηκύνει το διάστημα της εκπνοής θα αλλάξει η πλευστότητά του. Εκπνοή = γρηγορότερα/ευκολότερα προς τα κάτω, Εισπνοή = αργά/δυσκολότερα προς τα πάνω. Άρα με τον τρόπο που περιγράφεις, ο άνθρωπος αυτός, με κάθε νέα του εκπνοή θα βρίσκεται όλο και βαθύτερα. Δεν μπορείς να έχεις αργή συνεχόμενη εισπνοή με ΙΣΑ διαστήματα εκπνοής. Ο όρος ‘’ιδανικό’’ επίσης δεν ισχύει γιατί γενικότερα στην κατάδυση δεν υπάρχει ‘’ιδανικό’’
Από κει και πέρα…
Το λαχάνιασμα θα έρθει από τη στιγμή που θα προσπαθήσεις να γεμίσεις τους πνεύμονες και με τα 5-6 λίτρα και κατόπιν να κρατήσεις την αναπνοή σου. Όταν έχω δηλαδή το tidal volume μπορώ να κρατήσω ενώ όταν έχω το inspiratory capacity δεν μπορώ – δεν πρέπει να κρατήσω την αναπνοή μου.

Με συγχωρείς αλλά συγκρίνεις μήλα με πορτοκάλια…. Η ερώτηση είναι αν δύτης που δεν παράγει έργο θα καταναλώσει τελικά λιγότερο αέριο αν κρατά την αναπνοή του (όπως υποστηρίζεις) σε σχέση με το αν αναπνέει κανονικά χωρίς να κρατά την αναπνοή του και εσύ απαντάς συγκρίνοντας την κατανάλωση σε δύτη χωρίς παραγωγή έργου σε σχέση με δύτη που παράγει έργο…. Δεν έχει βέβαια νόημα να το ξαναρωτήσω είναι φανερό ότι αν κρατάς την αναπνοή σου θα καταναλώσεις τελικά περισσότερο αέριο διότι δεν αποβάλεις αποτελεσματικά το διοξείδιο και το κέντρο αναπνοής θα απαιτήσει γρήγορα ή αργά αύξηση του ρυθμού αναπνοής.

Μμε συγχωρείς κ εμένα αλλά συγκρίνεις μήλα με πορτοκάλια.
Έκανα αναφορά σε ‘’πλεονέκτημα’’ και όχι λιγότερο ή περισσότερο.
Εσύ το αποδίδεις στην παραγωγή διοξειδίου μη λαμβάνοντας υπ όψιν τις προϋποθέσεις παραγωγής του διοξειδίου, ηρεμία, άγχος, κρύο κλπ, τα οποία διαφέρουν από άνθρωπο σε άνθρωπο.
Μήπως έχεις κάνει το ίδιο λάθος με το παράδειγμα του αντικειμένου;;;

Σε ένα σώμα που βρίσκεται σε κατάσταση ουδέτερης πλευστότητας η άνωση με το βάρος (έλξη το λες εσύ) είναι δυνάμεις ίσες και αντίθετες Αν προσθέσω στην άνωση ή αφαιρέσω από το βάρος το σώμα θα κινηθεί προς το πάνω κατά το ίδιο μέτρο που θα κινηθεί προς το κάτω αν αντίστοιχα αφαιρέσω άνωση ή προσθέσω βάρος. Βασική εφαρμογή της αρχής του Αρχιμήδη. Το πόσο υγρό υπάρχει από πάνω ή από κάτω είναι άσχετο. Φέρε στο μυαλό σου ένα απλό πρόβλημα ανέλκυσης αντικειμένου επιπέδου AOW και θα το καταλάβεις.

Χρησιμοποιείς το υποθετικό ΑΝ τη στιγμή που εγώ έδωσα μια πιο βατή προσέγγιση (τόσο, όσο…) ενισχύοντάς τη με τον όρο ‘’ρύθμιση’’ συμπεριλαμβάνοντας την παρουσία κάποιου που μπορεί να εξασφαλίσει προϋποθέσεις ασφάλειας. Παρ όλα αυτά, αυτό που περιγράφεις είναι μεν σωστό αλλά δεν έχει καμία σχέση με αυτό που έγραψα μιας και εσύ αναφέρθηκες σε ένα αντικείμενο (μάζα) το οποίο είναι σε απόλυτη ισορροπία, ενώ εγώ αναφέρομαι σε ανθρώπινο σώμα το οποίο ΔΕΝ είναι μάζα και δεν υπάρχει περίπτωση, ούτε μία στο εκατομμύριο, να βρεθεί σε απόλυτη ισορροπία!!!

Επαναλαμβάνω γιατί το μπέρδεμα είναι εύκολο να γίνει καλό θα είναι να επαναδιατυπώσεις την αρχική δημοσίευση και να το ξεκαθαρίσεις. Κανένα κράτημα της αναπνοής δεν είναι ωφέλιμο. Το skip breathing δεν αναφέρεται καθόλου σε μισές εκπνοές αναφέρεται σε εκούσιο κράτημα της αναπνοής (σαν και αυτό που σε μικρό βαθμό αναφέρεσαι). Οι γρήγορες εκπνοές δεν είναι αποτελεσματικός τρόπος αερισμού ιδιαίτερα στα βαθιά που η πυκνότητα του διακινούμενου αερίου είναι μεγάλη και σε αυτό συμφωνεί νομίζω σύσσωμη η ιατρική καταδυτική κοινότητα χωρίς διάσταση απόψεων.

Για να το ξεκαθαρίσουμε μια και καλή, το CO2 build up και το skip breathing αφορούν ΜΟΝΟ τον συνδυασμό κρατήματος της αναπνοής και ανάδυσης. Αν προσθέσω και το κλείσιμο της επιγλωττίδας, τότε εξ αιτίας του ότι δημιουργείται νεκρός αεροφόρος χώρος ο οποίος είναι ευάλωτος στην εμβολή.
Για δες εδώ http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3610912 μιας και αναφέρθηκες σε σύσσωμη καταδυτική ιατρική κοινότητα


@fivos
Φοίβο, δεν έχω λόγο να ισχυριστώ ότι αυτά που γράφεις δεν είναι σωστά μιας και αρκετά εξ αυτών συμφωνούν μ αυτά που αρχικά έγραψα.
Αυτό που ΔΕΝ αλλάζει όμως είναι
1) το γεγονός ότι το θέμα αυτό (περί φυσικής) ξεκίνησε από λάθος ερώτημα του sharkious, παρ όλο που του ζήτησα να γίνει πιο συγκεκριμένος φέρνοντας ένα παράδειγμα και λέγοντάς εξ αρχής ότι αν και πάμε να συγκρίνουμε δυο ανόμοια πράγματα, θα κάνω μια προσπάθεια να το προσεγγίσω για να καταλάβω το σκεπτικό του. Παρ όλα αυτά…
a. Έγραψες ότι η υδροστατική πίεση δεν έχει σχέση με την άνωση. Η υδροστατική πίεση δεν είναι το βάρος του υγρού…;;;
- Η άνωση δεν είναι μια δύναμη η οποία ορίζεται ως η εξουδετέρωση της υδροστατικής πίεσης μιας και η άνωση εξαρτάται από την πίεση που δέχεται και μάλιστα υπάρχει η στατική και η δυναμική άνωση…;;;
b. Σχετικά με τη μάζα τώρα. Η μάζα περιλαμβάνει την πυκνότητα μιας και η πυκνότητα οφείλετε στη μάζα.
c. Έλξη ασκεί η γη στη συγκεκριμένη μάζα υγρού. Έλξη = η ιδιότητα των υλικών σομάτων να έλκουν άλλα υλικά σώματα.
d. Αν τα βάζαμε σε σειρά αυτή θα ήταν
- Υδροστατική πίεση – βαρύτητα – βάρος ρευστού – δύναμη της έλξης που ασκείται από μια ‘’μεγαλύτερη’’ μάζα που ονομάζεται γη


2) Για κάποιο μαγικό τελικά λόγο εκπνοή = γρηγορότερα/ευκολότερα προς τα κάτω ΚΑΙ εισπνοή = πιο αργά/δυσκολότερα προς τα πάνω.
Θα ήθελα να σου εκφράσω το θαυμασμό μου για τις θεωρητικές σου γνώσεις στη φυσική καθώς και τους συγγραφείς βιβλίων φυσικής τους οποίους απ όσο καταλαβαίνω τους γνωρίζεις και προσωπικά εκφέροντας άποψη. Τον ίδιο θαυμασμό θα ήθελα να σου εκφράσω και για το χιούμορ σου!!!

Σε λίγο θα μας πεις ότι αν είμαι ερωτευμένος και το έτερον ήμισυ με περιμένει στη βάρκα, η ανάδυση γίνεται ευκολότερα, λόγω έλξης...
Ας σοβαρευτούμε λίγο...

Εμένα ακόμα δε μου έχει τύχει. Πολύ πιθανό να έχει να κάνει με το είδος του έτερον ήμισυ και με τον τύπο της βάρκας

Χαιρετισμούς σε όλους σας και καλή συνέχεια

[Vasilis_UW]

Αρχικό μήνυμα απο eye love scuba

Το RV θεωρητικά στην αυτόνομη κατάδυση δε μειώνεται.
Τα 5 lt VC δεν τα φτάνεις γιατί όπως είπαμε μεταξύ άλλων ο εξοπλισμός σε εμποδίζει.

@dmanetakis, μπράβο που έκανες και εσύ τη δοκιμή, αφού λένε 5L θεωρητικά και εγώ με το ζόρι κατάφερα 3L μου είχε φανεί λίγο, αλλά τελικά φαίνεται ότι περίπου τόσο αέρα μπορεί να εκπνεύσει ένα αυτοδύτης από μέγιστη εισπνοή.

Καλές βουτιές σε όλους, με σωστή αναπνοή
Β.

[dmanetakis]

Επειδή βλέπω το θέμα να περιπλέκεται και να γίνεται κουραστικό για τον αναγνώστη, παραθέτω κάποια highlights που παρουσιάζουν ενδιαφέρον από εδώ :
CARBON DIOXIDE, NARCOSIS, AND DIVING

Πυκνότητα Αερίου
• Καθώς αυξάνεται η πυκνότητα του αερίου, αυξάνεται και η προσπάθεια εισπνοής-εκπνοής.
• Η αύξηση της πυκνότητας του αερίου, περιορίζει την αναπνευστική απόκριση κάτω από υπερβαρικές συνθήκες.
• Αναπνοή αέρα σε 4 ATA (-30μ) μειώνει τη μέγιστη εκπνευστική ροή του αερίου και το μέγιστο αερισμό των πνευμόνων ανά λεπτό στο μισό από ότι σε 1 ΑΤΑ .
• Η δυνατότητα αύξησης του αερισμού και η εξάλειψη του CO2 κατά τη διάρκεια της άσκησης, μπορεί να περιοριστεί σημαντικά με την αυξημένη πυκνότητα αερίου.
• Η ικανότητα εκτέλεσης άσκησης σε 1 ΑΤΑ δεν θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί ως οδηγός για την άσκηση σε βάθος, καθώς η ικανότητα να αερίζονται οι πνεύμονες μπορεί να περιορίζεται σημαντικά από την αυξημένη πυκνότητα του αερίου.
• Το οξυγόνο είναι ελαφρώς πυκνότερο από το άζωτο, έτσι η υποκατάσταση του αζώτου με οξυγόνο (nitrox), αυξάνει ελαφρά τη πυκνότητα του μείγματος.


CO2
• Το CO2 είναι 25 φορές περισσότερο λιποδιαλυτό από το άζωτο και πιο ναρκωτικό.
• Το άγχος αυξάνει τον μεταβολικό ρυθμό και μπορεί να συμβάλει στην αύξηση της παραγωγής CO2.
• Η κύρια αιτία αύξησης του CO2 κατά τη διάρκεια της κατάδυσης, είναι η άσκηση σε συνδυασμό με την αυξημένη πυκνότητα του αερίου.
• Μικρή αύξηση της PCO2, η οποία μπορεί να συμβεί κατά τη διάρκεια της κατάδυσης, μπορεί να συμβάλει στην «νάρκωση» ανεξάρτητα από τη PN2.
• Το CO2 είναι ένα ναρκωτικό αέριο ικανό, να καταστείλει τη συνειδητότητα σε βαθμό ολικής απώλειας.
• Αύξηση του CO2 έχει συσχετιστεί με μειωμένο επίπεδο συνείδησης, τόσο σε υπερβαρικό θάλαμο όσο και σε καταδύσεις.
• Μια μέτρια αύξηση της PCO2 σε 50-60 mmHg μειώνει σημαντικά την ικανότητά να εκτελούνται νοητικές ικανότητες, όπως η αριθμητική, διαχωρισμός χρωμάτων και δεξιότητες όπω ο συντονισμός ματιού-χεριού.
• Η καταστολή της συνειδητότητας που προκαλείται από το CO2 μπορεί να ποικίλλει σημαντικά μεταξύ των ατόμων.
• Αυξημένη PCO2 επηρεάζει την ψυχική και σωματική ικανότητα και μπορεί να εμποδίσει την αυτο-διάσωση.
• Δύτες έχουν καταστεί ανίκανοι και έχουν χάσει τις αισθήσεις τους λόγω της κατακράτησης CO2, χωρίς να γνωρίζουν ότι βρέθηκαν σε μια απειλητική για τη ζωή τους κατάσταση.
• Αυξημένη PCO2 αυξάνει την πιθανότητα τοξικότητας οξυγόνου.


Αναπνοή και CO2
• Ο όγκος του αερίου που αναπνέεται ανά λεπτό, επηρεάζει την απομάκρυνση του CO2 από το αίμα, μέσω της διάχυσης, από τους πνεύμονες.
• Κατά τη διάρκεια της άσκησης, αν ο όγκος του αερίου που αναπνέεται ανά λεπτό δεν αυξηθεί παράλληλα με την αύξηση της παραγωγής CO2, τότε η αρτηριακή PCO2 θα αυξηθεί.
• Η συντήρηση μιας κανονικής PaCO2 μπορεί να μην είναι δυνατή κατά την αναπνοή πυκνού αερίου.
• Η αναπνευστική απόκριση στην αύξηση του CO2, φαίνεται να ποικίλλει σημαντικά μεταξύ των δυτών.
• Σοβαρή αύξηση της PaCO2 θα προκαλέσει περαιτέρω κατακράτηση CO2, μειώνοντας τον αερισμό των πνευμόνων.
• Σε κατάδυση, η αναπνοή από demand valve ρυθμιστές μπορεί να επιφέρει πρόσθετο έργο κατά την αναπνοή.
• Η συνολική επίπτωση στην αναπνοή, σχετικά με την απόκριση στην αύξηση του PCO2 σε άσκηση, μέσα από ένα σύγχρονο καλά συντηρημένο ρυθμιστή, είναι άγνωστη.

....έπεται συνέχεια ...

[dmanetakis]

Αναπνοή
• Σε μεγάλο ποσοστό ο αερισμός των πνευμόνων ρυθμίζεται ασυνείδητα, και διέπεται από την ανάγκη για O2 και την απομάκρυνση του CO2.
• Σε κατάσταση ηρεμίας, όταν η κατανάλωση οξυγόνου είναι ελάχιστη, η ανάγκη να απομακρυνθεί το CO2 ελέγχει τον αερισμό των πνευμόνων.
• Παρά το γεγονός ότι η αρτηριακή τιμή του CO2 ελέγχει άμεσα τον αερισμό, αυτό δεν σημαίνει ότι είναι ανεξάρτητος από την κατανάλωση O2.
• Όταν αναπνέουμε κάτω από συνθήκες ηρεμίας, χρησιμοποιούμε μόνο ένα μικρό μέρος του συνολικού όγκου των πνευμόνων μας
• Σε κατάσταση ηρεμίας, το συνολικό ποσό του αερίου που αναπνέουμε καθορίζεται πρωτίστως από τη μάζα σώματος
• Ο αερισμός ανά λεπτό σε κατάσταση ηρεμίας δεν διαφέρει σημαντικά μεταξύ ατόμων ίδιας μάζας σώματος, καλής φυσικής κατάστασης ή μη.
• Οι πνεύμονές μας έχουν σημαντικό αποθεματικό όγκου εισπνοής και εκπνοής.
• Αναπνευστικός όγκος (Tidal Volume) είναι η ποσότητα του αερίου που εισπνέεται και εκπνέεται με κάθε αναπνοή, κατά μέσο όρο 6 έως 8 ml ανά kg σωματικού βάρους.
• Σε ένα υποθετικό δύτη 70 kg, αυτό οδηγεί σε αναπνευστικό όγκο (TV) περίπου 500 ml.
• Σε ηρεμία αναπνέουμε 12 έως 16 φορές το λεπτό (Minute Ventilation), το οποίο οδηγεί σε αερισμό από 6 έως 7 L ανά λεπτό (TV x φορές ).
• Κατά μέσο όρο ένα άτομο 70 kg, έχει 0,5 L (TV) : Αναπνευστικός όγκος, 3 L (IRV): Εφεδρικός εισπνευστικός όγκος και 1,5 L (ERV): Eφεδρικός εκπνευστικός όγκος

"νεκρός χώρος" αερισμού
• Με κάθε αναπνοή, κάποια ποσότητα αερίου παραμένει πάντα στους αεραγωγούς που μεταφέρουν το αέριο στα τμήματα ανταλλαγής αερίων των πνευμόνων (κυψελίδες).
• Το αέριο στους αεραγωγούς δεν συντελεί στην ανταλλαγή αερίων, και επομένως "χάνεται" ( "νεκρός χώρος" αερισμού )
• Στην ουσία, το οξυγόνο στο «νεκρό χώρο» αερίου δεν είναι διαθέσιμο για την ανταλλαγή αερίων.
• Κατά μέσο όρο, ο νεκρός όγκος αερισμού υπολογίζεται στα 2,2 ml / kg, ή 150 ml στο παράδειγμά μας με το άτομο των 70 kg.
• Αυτό σημαίνει ότι σε κατάσταση ηρεμίας, 150 ml από κάθε 500 ml αναπνοή ΤV, ή 30% των εισπνεόμενων αερίων, δεν υφίστανται ανταλλαγή αερίων
• Για αερισμό 7 L ανά λεπτό, σημαίνει ότι 2,1 L αερίου δεν συμβάλλει στην ανταλλαγή αερίων.
• Οι μεγαλύτερες ανάσες ωστόσο, αυξάνουν την αποδοτικότητα της αναπνοής με τη μείωση του ποσοστού του “νεκρού χώρου” αερισμού.
• Για 1 L αναπνοής , ο “νεκρός χώρος” αερισμού θα παραμείνει 150 ml, αλλά το ποσοστό «νεκρού χώρου» αερισμού θα μειωθεί στο 15%.
• Στη περίπτωση αυτή, η ποσότητα του αερίου ανά λεπτό που δεν συντελεί στην ανταλλαγή αερίων, μειώνεται σε 1,05 L
• Το σημαντικό αποτέλεσμα της μείωσης του ποσοστού «νεκρού χώρου» αερισμού είναι ότι περισσότερο εισπνεόμενο αέριο συντελεί στην ανταλλαγή αερίων με το αίμα.

Ο2 και CO2 και άσκηση
• Με την έναρξη της άσκησης, αυξάνεται ο αερισμός πριν αυξηθεί το αρτηριακό CO2 .
• Σε γενικές γραμμές, το αρτηριακό O2 δεν μειώνεται με την άσκηση.
• Κατά τη διάρκεια ήπιας άσκησης, οι αρτηριακές τιμές Ο2 και CO2 διατηρούνται σε τιμές κατάστασης ηρεμίας.
• Κατά τη διάρκεια άσκησης που πλησιάζει μέγιστες τιμές, το αρτηριακό CO2 μειώνεται.
• Κατά τη διάρκεια ακραίας άσκησης σε αθλητές υψηλών επιδόσεων, η αρτηριακή μερική πίεση του O2 μπορεί επίσης να μειωθεί.

Aερόβια Ικανότητα / Aσκηση
• Οι ασκούμενοι (fit!) αναπνέουν λιγότερο αέριο για να υποστηρίξουν ένα δεδομένο επίπεδο άσκησης σε σύγκριση με τους μη ασκούμενους.
• Με τη καλή αερόβια ικανότητα, οι δύτες μπορούν να επηρεάσουν τον αερισμό των πνευμόνων και να μειώσουν την κατανάλωση τους.
• Η άσκηση αυξάνει τον αερισμό, αλλά οι παράγοντες που είναι υπεύθυνοι για τη ρύθμιση του, είναι ελάχιστα κατανοητοί.
• Η συνολική ρύθμιση του αερισμού κατά τη διάρκεια της άσκησης πιθανόν προκύπτει από την αυξημένα ερεθίσματα από τους περιφερικούς υποδοχείς (κίνηση των αρθρώσεων, μυών κλπ ), και το γενικό ερέθισμα (ξέρουμε ότι είμαστε σε άσκηση, και πρέπει να αυξήσουμε τον αερισμό μας).
• Η αναπνευστική επίδραση της αερόβιας άσκησης, είναι τόσο «μαθησιακή» όσο και φυσιολογική.
• «Μαθαίνουμε» να αναπνέουμε πιο αποτελεσματικά κατά τη διάρκεια της αερόβιας άσκησης.
• Μέσω της συστηματικής αερόβιας άσκησης καταλήγουμε σε ένα μοτίβο αναπνοής που είναι πιο αποτελεσματικό.
• Η μείωση των αναπνευστικών απαιτήσεων/προσαρμογές που προκύπτουν με την αερόβια άσκηση φαίνεται να είναι ειδικές για το κάθε είδος της άσκησης.
• Η αερόβια ικανότητα είναι μια σύνθετη, πολυπαραγοντική διαδικασία, της οποίας το αναπνευστικό σύστημα είναι μόνο ένα μέρος.
• Μία από τις σημαντικότερες αναπνευστικές προσαρμογές της αερόβιας άσκησης είναι ότι λιγότερος ανα λεπτό αερισμός απαιτείται για δεδομένης έντασης άσκηση. (λιγότερο αέριο εισπνέεται για να υποστηρίξει ένα δεδομένο επίπεδο της άσκησης)
• Το αναπνευστικό, καρδιαγγειακό και μυϊκό συστήματα λειτουργούν ως ένα ολοκληρωμένο σύστημα κατά τη διάρκεια της άσκησης.
• Με την αερόβια άσκηση, επέρχονται σημαντικές καρδιακές και κυκλοφορικές προσαρμογές που επηρεάζουν την αποδοτικότητα της χρήσης του Ο2 από τον οργανισμό.
• Αυξάνεται η αερόβια ικανότητα (ικανότητα να μεταβολίζουν το οξυγόνο) των αναπνευστικών μυών, όπως και των σκελετικών.
• Οι αναπνευστικοί μύες αναπτύσσουν αυξημένη αερόβια ικανότητα, η οποία αυξάνει το όριο της έναρξη του αναερόβιου μεταβολισμού και της συσσώρευση γαλακτικού οξέος.
• Επιτρέπει μεγαλύτερη κίνηση αερίου ανά λεπτό, με την ελάχιστη συσσώρευση γαλακτικού οξέος.
• Αυξάνεται η αντοχή τους, η οποία επιτρέπει την παραγωγή μεγαλύτερων, και πιο παρατεταμένων κλίσεων πίεσης αερίων στους αεραγωγούς.
• Αυτές οι αλλαγές επιτρέπουν μια πιο παρατεταμένη αερόβια δραστηριότητα των αναπνευστικών μυών, η οποία βοηθά στην προστασία τους από την κόπωση.

Γενικά
• Λαμβάνοντας βαθύτερες αναπνοές έχουμε πλεονέκτημα, καθώς βαθύτερες αναπνοές αυξάνουν την αποδοτικότητα του αερισμού.
• Λαμβάνοντας λιγότερες και μεγαλύτερες αναπνοές είναι πιο αποτελεσματικό από ό, τι λιγότερες και μικρότερες αναπνοές, καθώς το οξυγόνο που χρησιμοποιείται από τους αναπνευστικούς μύες είναι ελαφρώς αυξημένο στις μεγαλύτερες αναπνοές.
• Η αύξηση της αποτελεσματικότητας της αναπνοής από τις μεγαλύτερες ανάσες από ένα σημείο και μετά αντισταθμίζεται από την αυξανόμενη απαίτηση για οξυγόνο για την υποστήριξη του έργου της αναπνοής.
• Το μεταβολικό κόστος της λήψης μιας μεγαλύτερης αναπνοής δεν αντισταθμίζεται από την αυξημένη παροχή οξυγόνου που αυτή προσφέρει.
• Ο περιορισμός της ικανότητάς μας να πάρουμε βαθύτερες ανάσες, από τους ρυθμιστές, καταδυτικές στολές, ιμάντες εξοπλισμού κλπ. θα μειώσει την ικανότητά μας να μεγιστοποιήσουμε την αποδοτικότητα της αναπνοής.
• Σημαντικό σημείο για τους δύτες είναι, ότι η λήψη βαθύτερων αναπνοών είναι το κλειδί για την αύξηση της αποτελεσματικότητας της αναπνοής κατά τη διάρκεια της άσκησης.

Πηγή : Breathing, Aerobic Conditioning and Gas Consumption

Καλό βράδυ και καλή βδομάδα !

[eye love scuba]

Δημήτρη, όλα αυτά είναι σωστά και ενδιαφέροντα. Αν έχεις χρόνο όμως, γιατί είναι πολύ θεωρητικά ακόμα και για τον πολύ προχωρημένο δύτη ή και εκπαιδευτή, ανέβασε ή σχολίασε ένα πραγματικό σενάριο ώστε να γίνει συζήτηση, Αλλιώς η πλειοψηφία δε θα μπορέσει να ακολουθήσει το θέμα

[dmanetakis]

Αρχικό μήνυμα απο eye love scuba

Δημήτρη, όλα αυτά είναι σωστά και ενδιαφέροντα. Αν έχεις χρόνο όμως, γιατί είναι πολύ θεωρητικά ακόμα και για τον πολύ προχωρημένο δύτη ή και εκπαιδευτή, ανέβασε ή σχολίασε ένα πραγματικό σενάριο ώστε να γίνει συζήτηση, Αλλιώς η πλειοψηφία δε θα μπορέσει να ακολουθήσει το θέμα

Θα κάνω μια προσπάθεια ...

Aς συνοψίσουμε κάποια από τα παραπάνω σε μια υποθετική βουτιά ενός advanced open water δύτη στα -30m με αέρα.

Από τη στιγμή λοιπόν που ο δύτης μας αφήνει την επιφάνεια και καταδύεται, θα αρχίσει να αναπνέει όλο και πυκνότερο αέριο μιας και ο ρυθμιστής θα τον παρέχει με μεγαλύτερη πίεση από ότι στη επιφάνεια, ώστε να αντισταθμίσει την πίεση υποβρυχίως. Καθώς αυξάνεται η πυκνότητα του αερίου, αυξάνεται και η προσπάθεια εισπνοής-εκπνοής και περιορίζεται η αναπνευστική απόκριση. Σε αυτή τη φάση να αναφέρουμε ότι αναπνέοντας από έναν καλά συντηρημένο ρυθμιστή, η συνολική επίπτωση στην αναπνοή σχετικά με την απόκριση στην αύξηση του CO2 σε άσκηση υποβρυχίως, είναι άγνωστη. Με κάθε αναπνοή, κάποια ποσότητα αερίου παραμένει πάντα στους αεραγωγούς που μεταφέρουν το αέριο στις πνευμονικές κυψελίδες, αλλά και στο 2ου σταδίου ρυθμιστή μας. Το αέριο αυτό δεν συντελεί στην ανταλλαγή αερίων στις πνευμονικές κυψελίδες, και επομένως "χάνεται" ( "νεκρός χώρος" αερισμού ). Οι μεγαλύτερες ανάσες ωστόσο, αυξάνουν την αποδοτικότητα της αναπνοής με τη μείωση του ποσοστού του “νεκρού χώρου” αερισμού. Η αύξηση της αποτελεσματικότητας της αναπνοής από τις μεγαλύτερες ανάσες από ένα σημείο και μετά αντισταθμίζεται από την αυξανόμενη απαίτηση για Ο2 για την υποστήριξη του έργου της αναπνοής. Ο περιορισμός της ικανότητάς μας να πάρουμε βαθύτερες ανάσες, από τους ρυθμιστές, καταδυτικές στολές, ιμάντες εξοπλισμού κλπ. θα μειώσει την ικανότητά μας να μεγιστοποιήσουμε την αποδοτικότητα της αναπνοής.

Παρόλο που ο δύτης μας μπορεί ακόμα να είναι στα ρηχά 10-15m και σε κατάσταση ηρεμίας το πιθανότερο είναι να μην αντιλαμβάνεται τίποτα από τα παραπάνω και να μην αποτελούν από μόνα τους κάποιο πρόβλημα και ο δύτης μας να απολαμβάνει μια ήρεμη και χαλαρή βουτιά.

Σε μεγάλο ποσοστό ο αερισμός των πνευμόνων ρυθμίζεται ασυνείδητα, και διέπεται από την ανάγκη για O2 και την απομάκρυνση του CO2. Σε κατάσταση ηρεμίας, όταν η κατανάλωση O2 είναι ελάχιστη, η ανάγκη να απομακρυνθεί το CO2 ελέγχει τον αερισμό των πνευμόνων. Κατά τη διάρκεια ήπιας άσκησης, οι αρτηριακές τιμές Ο2 και CO2 διατηρούνται σε τιμές κατάστασης ηρεμίας. Όταν αναπνέουμε κάτω από συνθήκες ηρεμίας, χρησιμοποιούμε μόνο ένα μικρό μέρος του συνολικού όγκου των πνευμόνων μας. Ο αερισμός ανά λεπτό σε κατάσταση ηρεμίας δεν διαφέρει σημαντικά μεταξύ ατόμων ίδιας μάζας σώματος, καλής φυσικής κατάστασης ή μη. Παρόλα αυτά οι πνεύμονές μας έχουν σημαντικό αποθεματικό όγκου εισπνοής και εκπνοής τον οποίο μπορούμε να τον χρησιμοποιήσουμε υποβρυχίως για τον έλεγχο της πλευστότητας ! Αυτό ο όγκος μπορεί να ποικίλει από άτομο σε άτομο αλλά μπορεί εύκολα να φτάσει τα 3 L ή 3 Κg άνωσης.

Καθώς όμως ο δύτης μας καταδύεται και φτάνει το μέγιστο προκαθορισμένο βάθος των -30m, τα προαναφερθέντα φυσικά φαινόμενα κάνουν εντονότερη την παρουσία τους.

Η αναπνοή αέρα σε 4 ATA (-30μ) μειώνει τη μέγιστη εκπνευστική ροή του αερίου και το μέγιστο αερισμό των πνευμόνων ανά λεπτό στο μισό από ότι στην επιφάνεια. Ο όγκος του αερίου που αναπνέεται ανά λεπτό, επηρεάζει την απομάκρυνση του CO2 από το αίμα, μέσω της διάχυσης, από τους πνεύμονες. Η συντήρηση μιας κανονικής PaCO2 μπορεί να μην είναι δυνατή κατά την αναπνοή πυκνού αερίου. Σοβαρή αύξηση της PaCO2 θα προκαλέσει περαιτέρω κατακράτηση CO2, μειώνοντας τον αερισμό των πνευμόνων.

Αν τώρα ο δύτης μας για κάποιο λόγο αγχωθεί ή χρειαστεί να παράγει έργο/άσκηση υποβρυχίως τι γίνεται ?

Το άγχος αυξάνει τον μεταβολικό ρυθμό και μπορεί να συμβάλει στην αύξηση της παραγωγής CO2. Η κύρια αιτία αύξησης του CO2 κατά τη διάρκεια της κατάδυσης, είναι η άσκηση σε συνδυασμό με την αυξημένη πυκνότητα του αερίου. Μικρή αύξηση της PCO2, μπορεί να συμβάλει στην «νάρκωση» ανεξάρτητα από τη PN2. Το CO2 είναι 25 φορές περισσότερο λιποδιαλυτό από το N2 και πιο ναρκωτικό. Μια μέτρια αύξηση της PCO2 σε 50-60 mmHg μειώνει σημαντικά την ικανότητά να εκτελούνται νοητικές ικανότητες, όπως η αριθμητική, διαχωρισμός χρωμάτων και δεξιότητες όπως ο συντονισμός ματιού-χεριού. Η αναπνευστική απόκριση στην αύξηση του CO2, φαίνεται να ποικίλλει σημαντικά μεταξύ των δυτών.

Καλό βράδυ !