Ίσως το ναυάγιο του φορτηγού ατμόπλοιου ΕΥΓΕΝΙΑ ΧΑΝΔΡΗ

[apeiranthos]

Η καλοκαιρινή περίοδο του καταδυτικού τουρισμού στην Πάρο τέλειωσε και εχθές μόλις τα μάζεψα από το καταδυτικό κέντρο και γύρισα στη Νάξο. Αφού έβγαλα τη βάρκα και συμμάζεψα τα καταδυτικά μου συμπράκαλα στο σπίτι, χαλάρωσα πίνοντας λίγο έως αρκετό ρακάκι κι αποκοιμήθηκα κατά τις τρείς, με σκοπό να ευχαριστηθώ τον ύπνο μου.

Αμ, δε. Πρωί πρωί σήμερα γύρω στις επτά, χτυπάει το τηλέφωνο.

- -Κύριε συνάδελφε, καλημέρα, σε ξύπνησα; Ο Βασίλης, διακριτικός όπως πάντα.

- - Όχι! Ότι κι ετοιμαζόμουνα για το μεσημεριανό τραπέζι. Ανταπαντώ, με την τσίμπλα στο μάτι.

- -Με πήρε τηλέφωνο ένας φίλος ψαράς από την Πάρο και μου είπε ότι του σκάλωσε το συρματόσχοινο από το γρι γρι στα Νάτα στη Σύρο, το αγαντάρισε ώσπου κόπηκε και θέλει κάποιον να κατεβεί, να βρεί και να μαζέψει, τον έναν από τους δυο πανάκριβους αισθητήρες που έμεινε στο βυθό μαζί με το 12άρι συρματόσχοινο.

- -Με τα μάτια ακόμη μισόκλειστα, απαντάω. Τι μου λεεεες;

- -Καλά εντάξει, σήκω πιες καφέ και σε ξαναπαίρνω. Συναδελφική κατανόηση, γειά σου ωρέ Βασίλη, σκέφτομαι.

Σηκώθηκα, έφτιαξα καφέ και για να μην τα φλυαρογραφώ έπειτα από μερικά ακόμη τηλεφωνήματα βρέθηκα σε ένα ταχύπλοο με τον καταδυτικό μου εξοπλισμό να τραβάω 26 ναυτικά μίλια Βορειοδυτικά από το σπίτι μου στον Κάμπο, προς τα Νάτα ή όπως τα λένε οι Συριανοί «τα Εξαμίλια». Ήδη από τον Απρίλη που πέρασε είχα ακούσει από το Γιάννη (φιλαράκι από τη Νάξο) οτι εκεί είχε ακούσει κι εκείνος από κάποιους παλιούς ψαράδες να συζητάνε για κάποιο ναυάγιο που υπήρχε στις 27 οργιυές. Χωρίς όμως επιπλέον λεπτομέρειες.
Ρε λες; σκέφτηκα, να μπλέξαν τα συρματόσχοινα στο ναυάγιο που έλεγε ο Γιάννης; Μπα! Αρκετές φορές φαντάστηκα σενάρια εξαρτημένος κι από ιστορικά στοιχεία κι απογοητεύτηκα. Τώρα θα ταιριάξει; Άσε με μυαλουδάκι μου μη με πιλατεύεις.
Με εκείνα και μ’ αυτά, νάτα τα Νάτα. Λίγες εκατοντάδες μέτρα δυτικά από τη βραχονησίδα ο φόρτος του εξοπλισμού έμελλε να τερματίσει προσωρινά τον κάμματό μου με ένα γιγαντιαίο βήμα στο μπλέ.
Στη γραμμή καθόδου και το κυνήγι του χρόνου ξεκινά. Σφαίρα για κάτω. Ίσαμε να πήξει το Μπλέ, μου φάνηκε σαν να περίμενα γυναίκα που φτιασιδώνεται να βγει στην 1719η της «συνάντηση για ποτό». Και να στα 28 άρχισα να διακρίνω ότι πράγματι υπήρχε, και εγώ πλησίαζα ... ή εκείνη ερχότανε κοντά, και τι συμμετρία η φορεσιά της. Γραμμές, πτυχώσεις γεωμετρικές, διαγώνιες, σταυροκούμπωτες και καμπύλες έντονες. Το κέρατό μου νάρκωση από τώρα, μα όχι η συμμετρία ετούτη είναι ναυάγιο, ναυάγιο είναι.
Ο στόχος, ήρθε να μετριάσει τη χαρά στα 44 όταν είδα το συρματόσχοινο. Έπρεπε να βρώ τον αισθητήρα. Το ακολούθησα σπιθαμή προς σπιθαμή για 18 λεπτά αλλά τίποτα. Παράλληλα κοιτούσα ότι είχε απομείνει από τις ξύλινες κουβέρτες του πλοίου και προσπαθούσα να διακρίνω χαρακτηριστικά σημεία του. Κάποια καπόνια ήταν ακόμη όρθια αλλά ο κύριως όγκος του σκαριού είχε καταρεύσει. Φαινόταν μισό. Η πρύμνη του που βρίσκονταν βαθύτερα ήταν ακόμη ευδιάκριτη. Σκέφτηκα ότι ο αισθητήρας με το σπάσιμο του συρματόσχοινου πιθανά να είχε «εκσφεντονιστεί» βαθύτερα και η σκέψη αυτή με οδήγησε στα 52μ βάθους 10 περίπου μέτρα πίσω από την πρύμνη. Τίποτα. Ξεκίνησα να επιστρέφω μιας και ο χρόνος δεν μου άφηνε άλλα περιθώρια. Μόλις η ματιά μου σηκώθηκε να αντικρύσει τις λεπτομέρειες της καμπυλωτής πρύμνης, μαγνητίστηκε πάραυτα από ένα παράξενο αντικείμενο που κρέμονταν σαν σκουλαρίκι, από τα διαλυμένα ρέλια της.

Ο αισθητήρας, απάνω σε ένα κομμάτι συρματόσχοινο σφηνωμένο στις λαμαρίνες.

Τον ξεγάντζωσα εύκολα, τον κλιπάρισα με ένα σκυλόκλιπο στο Δ ρινγκ και άμεσα άρχισα να κολυμπάω κόντρα σε ένα ελαφρύ ρεύμα ώσπου έφτασα και πάλι στη γραμμή ανόδου. Σε εγρήγορση ακόμα αλλά αρκετά ικανοποιημένος ξεκίνησα ανάδυση φλερτάρωντας και πάλι με το χρόνο αλλά με τη ματιά στραμμένη στο ναυάγιο και τα κοπάδια των μικρόψαρων που τό ζωναν όσπου χάθηκε από τα μάτια μου και το μπλέ ξανάρθε πάλι να συνοδεύσει την υπομονή μου έως την επιφάνεια.

Εικοσιέξι μίλια ανάποδα αυτή τη φορά, επιστροφή σπίτι να ξάχνω να δω τι μπορεί να συνέβει στα Νάτα τότε, και πότε;

Όσα κατάφερα να ξεσκαρώσω από τα πρόσφορα κιτάπια και το διαδύκτιο συγκλίνουν στην υπόθεση ότι πρόκειται πιθανά για το ναυάγιο του μεσαίου μεγέθους φορτηγού τύπου «flush-deck» ατμόπλοιου ΕΥΓΕΝΙΑ ΧΑΝΔΡΗ νηολογίου Χίου, που κατασκευάστηκε το 1922 από την Nortumberland ShipBuilding Co, Howden στην Αγγλία και καθελκύστηκε με το όνομα Skipsea. To 1929 πέρασε στην ιδιοκτησία Ιωάννου Δημ. Χανδρή και μετονομάστηκε σε ΕΥΓΕΝΙΑ ΧΑΝΔΡΗ. Στις 2 Σεπτεμβρίου 1931 φορτωμένο με Ρώσικα μεταλλεύματα προσάραξε σε ύφαλο στα Νάτα ενώ στις 5 του ίδιου μήνα κόπηκε στα δυο και βυθίστηκε.


Σε αυτή τη φωτογραφία του 1930, εικονίζεται πρυμνοδετημένο στον προλιμένα του Πειραιά, με τα αμπάρια όπως φαίνεται άδεια αλλά με τις μπίγες δεμένες σε οριζόντια θέση, έτοιμες για θαλασσοπλοΐα. Αυτό μπορεί να σημαίνει είτε ότι μόλις τελείωσε το ξεφόρτωμα και είναι έτοιμο να αποπλεύσει είτε ότι μόλις έφτασε στο λιμάνι και δεν έχει ακόμη αρχίσει να φορτώνει. Το Α/Π Evgenia Chandris ήταν αρκετά μεγάλο πλοίο με τέσσερις σωσίβιες λέμβους.

Δυστυχώς δεν είχα μαζί υποβρύχια κάμερα για να αποθανατίσω εικόνες. Ευελπιστώ σύντομα να ξαναβρεθώ εκεί με τα απαραίτητα.

Πηγές: Εφημερίδα Μακεδονία 6/9/1931
Εφημερίδα Σκριπ 2/9/1931
Τα ναυάγια στις Ελληνικές θάλασσες 1900-1950 . Χρήστου Ντούνη
http://www.chiosnauticalmuseum.gr/ga.../picture52.swf
http://www.ellisisland.org/shipping/...sp?shipid=4446

[ΚΑΡΕΛΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ]

Γεια σου φίλε Μανώλη, ωραία φάση! Φοβερή περιγραφή, μάλλον χαραμίζεσαι, θα έπρεπε να είσαι συγγραφέας! Προσωπικά το απόλαυσα το κειμενάκι σου.
Να περνάς καλά!

[geogeo]

Αρχικό μήνυμα απο ΚΑΡΕΛΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

Γεια σου φίλε Μανώλη, ωραία φάση! Φοβερή περιγραφή, μάλλον χαραμίζεσαι, θα έπρεπε να είσαι συγγραφέας! Προσωπικά το απόλαυσα το κειμενάκι σου.
Να περνάς καλά!

[dmanetakis]

Αρχικό μήνυμα απο ΚΑΡΕΛΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

Γεια σου φίλε Μανώλη, ωραία φάση! Φοβερή περιγραφή, μάλλον χαραμίζεσαι, θα έπρεπε να είσαι συγγραφέας! Προσωπικά το απόλαυσα το κειμενάκι σου.
Να περνάς καλά!

[DHMHTRHS]

Αρχικό μήνυμα απο ΚΑΡΕΛΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

Γεια σου φίλε Μανώλη, ωραία φάση! Φοβερή περιγραφή, μάλλον χαραμίζεσαι, θα έπρεπε να είσαι συγγραφέας! Προσωπικά το απόλαυσα το κειμενάκι σου.
Να περνάς καλά!

[vagos]

Aμα έρθουμε Νάξο θα μας ξεναγήσεις; Έχει πολλά ναυάγια το νησί αλλα δυστυχώς το μοναδικό καταδυτικό που απέμεινε, χρεώνει αρκετά αλλα και πάει μόνο στα τουριστικά

Μαριάννα, Beaufighter (εξτρα χρέωση)

Στα βόρεια υπάρχουν επίσης όμορφα πράγματα λίγο πιο βαθειά και με ρεύματα.

[Physalia]

α, μα τι ωραία αφήγηση!
Σαν να ήμουνα εκεί!

[Jsub]

Πολύ όμορφη αφήγηση..!! Άντε και τώρα ξεκίνα να γράφεις κανένα βιβλίο..!

[Πολικός]

Αρχικό μήνυμα απο apeiranthos

Σε αυτή τη φωτογραφία του 1930, εικονίζεται πρυμνοδετημένο στον προλιμένα του Πειραιά, με τα αμπάρια όπως φαίνεται άδεια αλλά με τις μπίγες δεμένες σε οριζόντια θέση, έτοιμες για θαλασσοπλοΐα. Αυτό μπορεί να σημαίνει είτε ότι μόλις τελείωσε το ξεφόρτωμα και είναι έτοιμο να αποπλεύσει είτε ότι μόλις έφτασε στο λιμάνι και δεν έχει ακόμη αρχίσει να φορτώνει.

http://www.chiosnauticalmuseum.gr/ga.../picture52.swf

Αγαπητέ apeiranthos φοβάμαι οτι το πλοίο της φωτογραφίας δεν είναι το ζητούμενο. Στο μεσοπόλεμο ύπηρξαν δυο πλοία με το όνομα ΕΥΓΕΝΙΑ ΧΑΝΔΡΗ. Το πρώτο ήταν το πρώην SKIPSEA αγγλικής ναυπήγησης που αγοράστηκε το 1929. Το δεύτερο ήταν το πρώην STADSDIJK και αρχικά ROCKY MARU ιαπωνικής ναυπήγησης που αγοράστηκε το 1932 σε αντικατάσταση του πρώτου που βυθίστηκε στη Σύρο.

To oτι είναι το δεύτερο προκύπτει από μια λεπτομέρεια που χαρακτήριζε τα ιαπωνικής ναυπήγησης πλοία της εποχής εκείνης: τα υποστηρίγματα του "σταυρού" στον ιστό αφήνουν κενά. Στις υπόλοιπες χώρες τα κάνανε συμπαγή.

Το ίδιο λάθος έκανε και ο Χρ.Ντούνης στο Α' τόμο "Ναυάγια στις Ελληνικές Θάλασσες" που κάτω από την ιστορία του ναυαγίου της Σύρου έβαλε αυτή την ίδια φωτογραφία.
Πάντως και αυτό το δεύτερο ΕΥΓΕΝΙΑ ΧΑΝΔΡΗ ήταν άτυχο μιας και βυθίστηκε στα ανοιχτά του Τyne στην Αγγλία σε μια σύγκρουση το 1943 για να γίνει και αυτό ένας καταδυτικός προορισμός.

[apeiranthos]

Αρχικό μήνυμα απο Πολικός

Αγαπητέ apeiranthos φοβάμαι οτι το πλοίο της φωτογραφίας δεν είναι το ζητούμενο. Στο μεσοπόλεμο ύπηρξαν δυο πλοία με το όνομα ΕΥΓΕΝΙΑ ΧΑΝΔΡΗ. Το πρώτο ήταν το πρώην SKIPSEA αγγλικής ναυπήγησης που αγοράστηκε το 1929. Το δεύτερο ήταν το πρώην STADSDIJK και αρχικά ROCKY MARU ιαπωνικής ναυπήγησης που αγοράστηκε το 1932 σε αντικατάσταση του πρώτου που βυθίστηκε στη Σύρο.

To oτι είναι το δεύτερο προκύπτει από μια λεπτομέρεια που χαρακτήριζε τα ιαπωνικής ναυπήγησης πλοία της εποχής εκείνης: τα υποστηρίγματα του "σταυρού" στον ιστό αφήνουν κενά. Στις υπόλοιπες χώρες τα κάνανε συμπαγή.

Το ίδιο λάθος έκανε και ο Χρ.Ντούνης στο Α' τόμο "Ναυάγια στις Ελληνικές Θάλασσες" που κάτω από την ιστορία του ναυαγίου της Σύρου έβαλε αυτή την ίδια φωτογραφία.
Πάντως και αυτό το δεύτερο ΕΥΓΕΝΙΑ ΧΑΝΔΡΗ ήταν άτυχο μιας και βυθίστηκε στα ανοιχτά του Τyne στην Αγγλία σε μια σύγκρουση το 1943 για να γίνει και αυτό ένας καταδυτικός προορισμός.

Ευχαριστώ Πολικέ για τις ενδιαφέρουσες πληροφορίες. Ελπίζω να μπορέσω εφέτως να καταδυθώ ξανά εκεί και να πάρω μερικές φωτογραφίες από το ναυάγιο που ίσως βοηθήσουν στην ταυτοποίησή του.