Η κεντρική μεταλλευτική στοά 80, έκρυβε όμορφες συγκινήσεις. Κατόπιν δύσκολης καθόδου 45 λεπτών σε μεγάλο βάθος στην καρδιά του ορυχείου, και διασχίζοντας μισογκρεμισμένες στοές αρκετά δύσβατες, η ομάδα κατάφερε να φτάσει στο πλημμυρισμένο τμήμα. Οι σπηλαιοδύτες Ερρίκος Κρανιδιώτης & Στέλιος Σταματάκης πραγματοποίησαν τρεις βουτιές σε τρία διαφορετικά τμήματα-διακλαδώσεις. Από εκεί διαπίστωσαν την συνέχιση του ορυχείου και την ύπαρξη πολλών υποβρύχιων στοών που εξελίσσονται παράλληλα. Η στοά 80 αποτελεί μια μεγάλων διαστάσεων κεντρική στοά με πολλές διακλαδώσεις, ολόκληρα μηχανήματα και βαγόνια εντός του. Λειτούργησε τη δεκαετία του 50 κυρίως αλλά εγκαταλείφθηκε ειδικά το βαθύτερο τμήμα λόγω της εισροής των υδάτων. Ωστόσο ειδικά στο κατώτερο τμήμα του, το οποίο είναι αρκετά κατεστραμμένο, η πρόσβαση και κίνηση είναι εξαιρετικά δύσκολη.
Η ορατότητα του νερού στο ορυχείο ήταν φτωχή στην αρχή και βελτιώθηκε σε μερικά τμήματα καθώς η κατάδυση προχωρούσε. Η θερμοκρασία του νερού ήταν στους 16 βαθμούς Κελσίου. Η διήθηση από την εκπνοή των φυσαλίδων και την κίνηση των πτερυγίων κατά την είσοδο δημιουργούν συνθήκες κακής ορατότητας.
Οι δύτες τοποθέτησαν 200 μέτρα μίτο στα τρία διαφορετικά περάσματα που διερεύνησαν. Η πρόκληση να κατέβουν οι δύτες με τον εξοπλισμό στην περιοχή κατάδυσης ήταν μεγάλη. Υποστήριξη στους δύτες παρείχαν οι Βασίλης Στεργίου, Μαρία Φωτιάδη, και Απόστολος Τζαμάλης. Η ομάδα περπάτησε περίπου 500 μέτρα σε παλιές σιδηροδρομικές διαδρομές που χρησιμοποιούσαν οι ανθρακωρύχοι για να εξαγάγουν το μετάλλευμα. Μετά από αυτό κατέβηκαν σε βάθος 100 μέτρων, βοηθούμενοι από σχοινιά σε απότομα μέρη για να φτάσουν στη θέση κατάδυσης.
Αξίζει να σημειωθεί όταν οι δύτες εξερευνούσαν το δεύτερο πέρασμα μετά από περίπου 50 μέτρα διείσδυσης, άκουγαν νερό να ρέει με μεγάλη ορμή κοντά στην τοποθεσία τους. Όσο οι δύτες προχωρούσαν, τόσο πιο έντονος ήταν ο θόρυβος. Φαίνεται ότι ίσως υπάρχει ένα υπόγειο ρυάκι/πέρασμα που ρέει παράλληλα με το υποβρύχιο πέρασμα που εξερευνούσαν οι δύτες.