01.05.2008 - Τετραήμερη εκδρομή στην λίμνη Κρεμαστών - Page 12

paris · #**111** 10-05-08, 14:41

Τις τελευταίες μέρες, ανοίγω τον υπολογιστή το πρωί για να διαβάσω τη συνέχεια της αφήγησης σας με την ίδια λαχτάρα που γυρνάω το βράδυ σπίτι για να συνεχίσω τον "Ναυτικό χάρτη" του Ροβέρτε. Και οφείλω να ομολογήσω ότι παρόλο που απέχω πολύ από το να αποτελώ παράδειγμα καλού χριστιανού (για την ακρίβεια καμοία σχέση), διαβάζοντας τις περιγραφές σας φορτίστηκα έντονα συναισθηματικά.

Διπλά συγχαρητήρια`και για την επιτυχία του στόχου σας, αλλά και για τη γλαφυρότητα της αφήγησης που ανέδειξε (εκτός των άλλων και) συγγραφικά ταλέντα!

Physalia · #**112** 10-05-08, 15:50

Παράθεση:

Αρχικό μήνυμα απο paris

....Και οφείλω να ομολογήσω ότι παρόλο που απέχω πολύ από το να αποτελώ παράδειγμα καλού χριστιανού (για την ακρίβεια καμοία σχέση), διαβάζοντας τις περιγραφές σας φορτίστηκα έντονα συναισθηματικά.

Περιγράφοντας στον παπα-Βαγγέλη πόσο με είχε αγγίξει η εικόνα του σταυρού μέσα στο χάος, συμπλήρωσα με ειλικρίνεια: "παρόλο που πρέπει να σου ομολογήσω παπα-Βαγγέλη ότι δεν είμαι και καμιά καλή χριστιανή"

Ο παπα-Βαγγέλης με κοίταξε με έκπληξη.
"Αγαπάς τους συνανθρώπους σου; Γιατί αν, ναι, τότε είσαι χριστιανή. Μην ακούς τι σου λένε, εγώ αυτούς με το σταυρό στο χέρι φοβάμαι περισσότερο"

Και αφήνοντάς με κομματάκι βλάκα, έφυγε γρήγορα γρήγορα να προλάβει τον αγώνα Φραγκίστα-Παλαιοκάτουνο....

(Αν ζούσα στα πέριξ, είναι πολύ πιθανό να πήγαινα τακτικά στην εκκλησία

)

Manogr · #**113** 10-05-08, 18:25

Ο Συλλογος στον σχετικα μικρο χρονο της ζωης του εχει κανει εξαιρετικες προσπαθειες, εκδηλωσεις και καταδυσεις. Λογο αλλων υποχρεωσεων δεν μπορεσα να τις παρακολουθησω οπως ηθελα αλλα παντα διαβαζω και μαθαινω οτι μπορω...
... τιποτα ομως δεν ηταν σαν αυτο! Για εμενα η συγκεκριμενη εκδρομη ειναι η πιο σπουδαια δραση του συλλογου ακομα και αν ξεκινησε σαν μια απλη εκδρομη. Η προσφορα χαρας σε απλους ανθρωπους της επαρχιας και η εμπρακτη αναγνωριση απο αυτους ειναι κατι μοναδικο που αν συνδιαστει με την χαρα της πραγματικης εξερευνισης τοτε πραγματικα αναγαγει την εκδρομη αυτη σε μια μοναδικη και ιστορικη στιγμη για τον συλλογο!

Ζηλευω πολυ που δεν ημουν εκει οχι μονο για την καταδυση αλλα κυριως για να ζουσα απο κοντα τα αισθηματα εκεινων των ανθρωπων...

Μπραβο παιδια

geogeo · #**114** 10-05-08, 19:30

Εγώ θα μείνω σε μια απλή περιγραφή των δεδομένων και της βουτιάς που κάναμε την τελευταία ημέρα, με την εκκλησία να έχει πλέον βρεθεί, χάρη στην επιμονή του Γιάννη και της Μαρίας.

- ... Όλοι ετοιμάζονται για την βουτιά

Με δεδομένο ότι η λίμνη είναι στα 300 μέτρα και εφόσον το ίδιο απόγευμα θα έπρεπε να επιστρέψουμε ανεβαίνοντας σε ακόμα μεγαλύτερο υψόμετρο (από 800 έως 1100 μέτρα ανάλογα την επιλογή του καθενός για επιστροφή), αποφασίσαμε ότι το μέγιστο βάθος θα ήταν τα 32 μέτρα. Οπότε θα μέναμε στον σταυρό και θα αφήναμε την περαιτέρω εξερεύνηση για την επόμενη επίσκεψή μας.
Αποφασίσαμε λοιπόν να χρησιμοποιήσουμε τους πίνακες για υψόμετρο 700-1500 και την ώρα μηδέν του επόμενου βάθους (36 μέτρα). Οπότε η βουτιά μας θα είχε χρόνο 9 λεπτά. Εμείς ήμασταν λίγο πιο «χαλαροί» στις στάσεις και αποφασίσαμε ότι θα κάνουμε προληπτικές στα 9 στα 6 και στα 3 (1, 2 και 5 λεπτά αντίστοιχα).

- Απόσπασμα του πίνακα που χρησιμοποιήσαμε

Βουτήξαμε αμέσως μόλις βγήκαν στην βάρκα ο Φοίβος και ο Γιάννης και μας είπαν ότι όλα ήσαν όπως τα είχαμε υπολογίσει.

- Γιάννης και Φοίβος στο νερό, έτοιμοι για τη βουτιά

- Το μπαλόνι αποσυμπίεσης των παιδιών έχει βγει στην επιφάνεια και τους περιμένουμε

- Τους βοηθάμε να βγουν στην βάρκα

- Σειρά μας, ο Χρήστος έτοιμος με τις διπλές, εγώ στο νερό ...

Η θολούρα, το κρύο και το σκοτάδι ήταν ίδια όπως και δύο μέρες πριν, αλλά η ψυχολογία μας τώρα ήταν εντελώς διαφορετική. Δεν υπήρχε η αγωνία για μια βουτιά σε εντελώς άγνωστες συνθήκες, αλλά μόνο προσμονή για να αντικρίσουμε τον σταυρό πάνω στον τρούλο της εκκλησίας.
Ήταν πραγματικά μια εικόνα που μόνο κατάδυση δεν θύμιζε … Κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή και ενώ ήδη το βαθύμετρο μου έδειχνε 31 μέτρα φάνηκε στην άκρη του σχοινιού … Μόλις ένα μέτρο μακριά και φωτισμένος από τον πολύ ισχυρό Kowalski του Βασίλη ίσα που φαινόταν μια κίτρινη φιγούρα.
Έχει περάσει ήδη μια εβδομάδα αλλά ακόμα το σκέφτομαι. Βουτάω πια 19 χρόνια, σ’ αυτά και σε περισσότερα μέτρα έχω πάει πολλές φορές, δεν ήταν δα και κανένα κατόρθωμα Δεν ξέρω σε τι είδους υποβολή μπήκαμε εκείνες τις δυο μέρες, δεν ξέρω καν εάν νιώθαμε μόνο για εμάς ή και για τους νέους φίλους μας, τους ανθρώπους της περιοχής που τόσο πολύ θέλανε να δούμε στην εκκλησία, λες και θα την έβλεπαν κι αυτοί μαζί μας … Τι να πω, πραγματικά τα συναισθήματα ήταν πολύ δυνατά.
Όλα κύλησαν ρολόι μέχρι το 8ο λεπτό, τότε κάναμε την λάθος … πεδιλιά, τα πάντα θόλωσαν, ο σταυρός αμέσως εξαφανίστηκε και έπρεπε να ψηλαφίσεις για να τον βρεις. Ετσι αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε ανάδυση ένα λεπτό νωρίτερα από το προγραμματισμένο. Έτσι κι αλλιώς δεν μας έλλειπε τίποτα, εκείνη τη στιγμή τα είχαμε όλα.

- Οσοι είχαμε μείνει την τελευταία ημέρα (πολλοί φίλοι είχανε ήδη φύγει λόγω του προγράμματός τους): Ingeborg, Χρήστος, Δήμητρα, ο super Κώστας, Γιάννης, Μαρία, Φοίβος, Ζίνα και πίσω από την κάμερα η Γεωργία και ο Νίκος.

Ευχαριστώ όλους …

Χρηστος Ευθυμιου · #**115** 11-05-08, 17:10

Η δημοσίευση του γεγονότος από την εφημερίδα "Ευρυτανικός ΠΑΛΜΟΣ"
http://www.evrytanikospalmos.gr/2008/5/7/index.htm

fivos · #**116** 12-05-08, 00:13

Η φύση γύρω απ' τη λίμνη των Κρεμαστών είναι μοναδικά όμορφη και είναι αδύνατο να αντισταθεί κανείς στο πειρασμό για κάποιες μικρές ή και μακρινότερες εξερευνήσεις.
Ένα πολύ όμορφο στοιχείο της παρέας ήταν ότι μαζευόμασταν όλοι μαζί τα βράδια να μοιραστούμε τις εμπειρίες της μέρας και να προγραμματίσουμε την επόμενη, αλλά ταυτόχρονα είμασταν κι αρκετά ανεξάρτητοι στις επιλογές μας. Την τρίτη μέρα π.χ. κάποιοι πήγαν για ράφτινγκ, άλλοι πήγαν βόλτα στο Καρπενήσι.

Τη δεύτερη μέρα, που βούτηξε η πρώτη ομάδα προς αναζήτηση της εκκλησίας της Επισκοπής, παρέσυρα το απόγευμα τον Γιάννη και τη Μαρία να κάνουμε μια χαλαρή βουτιά στην αποβάθρα (η πρώτη μας κατάδυση στη λίμνη).

Παλιότερα που δεν υπήρχε η γέφυρα της Επισκοπής, ο κόσμος πηγαινοερχόταν από τη μια μεριά της λίμνης στην άλλη με μικρά ferry boats. Το μόνο που προδίδει τώρα πια την ύπαρξή τους, είναι αυτή η κεκλιμένη αποβάθρα που σαν ένας παραμυθένιος δρόμος κατεβαίνει κάθετα την πλαγιά και συνεχίζει μέσα στο νερό.
(...κι αν είχα λίγο μυαλό παραπάνω θα είχα τραβήξει και καμμιά φωτογραφία εκτός νερού αντί να καταφεύγω τώρα σε λογοτεχνικές φιοριτούρες

)

Καθώς η στάθμη της λίμνης μπορεί να μεταβληθεί ακόμη και +-/10 μέτρα αναλόγως την εποχή, την βροχόπτωση και τη χρήση νερού που γίνεται από τον υδροηλεκτρικό σταθμό της Δ.Ε.Η., το μέρος της αποβάθρας που βρίσκεται εκτός νερού ξαφνικά γίνεται υποβρύχιο και τανάπαλιν. Έτσι δικαιολογούνται οι κάβοι κι οι δέστρες που υπάρχουν μέσα και έξω από το νερό σε όλο το μήκος της αποβάθρας, αφού κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει ποια από αυτές θα βρίσκεται εκτός νερού για να μπορεί να χρησιμοποιηθεί.

Η ορατότητα είναι περίπου 1.5 μέτρο. Η λίμνη έχει πολλά και μεγάλα ψάρια αλλά κανένα δεν μας πλησιάζει τόσο κοντά ώστε να το δούμε. Είδαμε μόνο μερικά νεκρά – όπως μάθαμε αργότερα ξεψαρισμένα από το δίχτυα των ψαράδων που τα άφησαν στη λίμνη γιατί είναι χαμηλής εμπορικής αξίας.

Τα περισσότερα φυτά που συναντάμε εδώ δεν είναι υδρόβια: Είναι φυτά της ξηράς, καταδικασμένα να πνιγούν ριζωμένα στη θέση τους -καθώς ανεβαίνει η στάθμη της λίμνης- και να καλυφθούν από οργανισμούς που αποσυνθέτουν τα απομεινάρια τους.

Οι εικόνες θυμίζουν ομιχλώδες στοιχειωμένο δάσος αλλά ταυτόχρονα αυτό το διάχυτο φως είναι εξαιρετικό από φωτογραφική άποψη
(η φωτογραφική μου διαστροφή υπερισχύει και συνεχίζω

).

= = = = = = =
= = = =

Την τρίτη μέρα που ο Γιάννης και η Μαρία βουτάνε στο εκκλησάκι της επισκοπής να προσδιορίσουν το ακριβές στίγμα, ένα μεγάλο μέρος της παρέας αποφασίζει να εκδράμει προς το φράγμα Καστρακίου - 60 χλμ περίπου από τη βάση μας.

Ταξιδεύουμε περίπου 2 ώρες διασχίζοντας περιμετρικά όλο το βόρειο τμήμα της λίμνης Κρεμαστών και το εντυπωσιακό Ψηλοβούνι(?).

Φτάνοντας στο Καστράκι και μη μπορώντας να διασταυρώσουμε τις πληροφορίες που είχαμε για κάποιο βυθισμένο νεκροταφείο, αποφασίζουμε να βουτήξουμε σε ένα πανέμορφο όρμο της λίμνης που μας υποδεικνύει κάποιος ντόπιος ότι βρίσκονται βυθισμένα τα ερείπια μιας ακόμη εκκλησίας.

Η ορατότητα είναι αυτή που έχουμε συνηθίσει: γύρω στο 1-1.5 μέτρο αλλά το φως είναι δυνατό και αρκετό για μια αξιοπρεπή καταγραφή, μια και οι 4 περιμετρικοί τοίχοι που έχουν μείνει από το εκκλησάκι βρίσκονται σε βάθος μόλις -5 μέτρων.

...τράβηξα και μερικές πόζες του Μιχάλη - του τρομερού buddy μου και "Παν-Μέγιστου Εξερευνητή Ομιχλωδών Υποβρυχίων Τοπίων"

...κι αυτές τις τελευταίες τις τράβηξα στα τυφλά για τη Μαρία (Physalia)
[σκεφτόμουνα ότι εκεί που εγώ δε βλέπω τίποτα, αυτή μπορεί να ανακαλύψει κανένα νέο υπο-λίμνειο είδος

)

= = = = = = =
= = = =

Η παρέα ήταν υπέροχη !

...όπως εξ' άλλου και τα τοπικά εδέσματα !

Βέβαια, αναγκαστήκαμε να παραμυθιάσουμε το Γιώργό ότι μετά από κάθε βουτιά έπρεπε να εισπνέει 30 λεπτά οξυγόνο για λόγους ασφαλείας
(μέχρι να σερβιριστούν τα μπριζολάκια και να προλάβουμε να φάμε τίποτα) αλλά το καταφέραμε κι αυτό

Γιώργο αλήθεια λέγαμε πάντως, ήταν θέμα ασφαλείας (δικής μας ασφαλείας): Νηστικό αρκούδι δε βουτάει

Αυτή η εκδρομή τα είχε όλα - καλή παρέα, καλό καιρό, υπέροχο φαγητό, περιπέτεια, εξερεύνηση και κάτι που σπάνια συμβαίνει: να μοιράζεσαι τη χαρά σου με τους ντόπιους

Είχα πραγματικά καιρό να περάσω τόσο όμορφα και σας ευχαριστώ όλους πολύ γι αυτό. Νομίζω ακόμη πως βρίσκομαι εκεί...

Ατράνταχτη απόδειξη πως περάσαμε τέλεια, ότι ο Μούργος που ήταν υπόδειγμα υπακοής όλες τις μέρες

εξαφανίστηκε για κανένα 20λεπτο ακριβώς μόλις μπήκαμε στο αμάξι για Αθήνα...

...δεν ήθελε να φύγει με τίποτα,
κι αν δεν τον έβρισκε η Zin, ακόμη εκεί θα ήταν και θα πλατσούριζε στις όχθες της λίμνης

neokles · #**117** 12-05-08, 00:26

Από τι αναπνέει Οξυγόνο;

Αυτό εκεί μοιάζει με... "επιτραπέζιο" rebreather!

Σιαβελής Γιώργος · #**118** 12-05-08, 00:30

Μπράβο παιδιά. Απο οτι κατάλαβα περάσατε όμορφα. Φοίβο και Γιάννη πολύ ομορφες φωτό.
Ελπίζω στήν επόμενη εξόρμηση να είμαστε και εμείς μαζί.
(αν μας θέλετε φυσικά)