01.05.2008 - Τετραήμερη εκδρομή στην λίμνη Κρεμαστών

[Μυλωνάκης Κων/νος]

Καταπληκτικό…

Ξαναζώ την εκδρομή από την αρχή διαβάζοντας τις διηγήσεις όλων σας!!!
Μπράβο σε όλα τα παιδιά για την ομαδικότητα και την υπέροχη παρέα!!!

Με τη σειρά μου και γω να συνεχίσω την αφήγηση..

Ως γνωστών συμμετείχα στην πρώτη προσπάθεια εντόπισης του ναού πάνω στη βάρκα και κρατώντας στα χέρια την οθόνη του βαθόμετρου και ντυμένος με ισοθερμικό και μισή τη στεγανή (έβγαλα τη μπεμπελη) μετά από μια ώρα ψαχτηρι και όπως διαβάσατε παρακάτω τις υποδείξεις του κυρ-Κωστα είδαμε το μονό πιθανό σημείο που ο βυθός έκανε το μεγάλο σκαμπανέβασμα….42-43-42-43-35-33-36-32….κτλ…ήμουν σχεδόν σίγουρος ότι την είχαμε βρει και την κατάλληλη στιγμή έφυγε και το σκοινί με τη γραμμή κατάδυσης..
Πέσαμε στο νερό και ξεκινήσαμε την αργή κατάδυση όπως είχαμε συμφωνήσει.
Στα 10 μετρά η ορατότητα είχε μειωθεί αρκετά ώστε να μας δείξει πως τα πράγματα δεν ήταν και τόσο εύκολα..
Φτάνοντας στα 25 μέτρα έκανα μια μικρή στάση και κοίταξα πάνω μου το Χρήστο και το Γιώργο κάνοντας ένα νόημα ‘που πάμε τώρα?’ και καταλαβαίνοντας οτι δεν κατάλαβαν συνέχισα παρακάτω…
Στα 36 μετρά ήταν νύχτα όταν κοιτούσα προς τα κάτω και αντίστοιχα προς τα πάνω υπήρχε ένα χρώμα καφετί…ο φακός μου 50w δεν φώτιζε παρά μονό 40 εκατοστά….
Κρατώντας τη γραμμή πάντα αλληλοκοιταζόμασταν (όσο μπορούσαμε) και αναρωτιόμασταν το τι θα κάνουμε χωρίς το βαθόμετρο που είχαμε ξεχάσει του Γιάννη και με τη γραμμή κατάδυσης να κρέμεται σε ένα μπουκαλάκι…
Εκείνη την ώρα σκεφτήκαμε όλες τις εναλλακτικές και το μονό που θα μπορούσαμε να κάνουμε είναι μια απλή ανάδυση….τα πράγματα ήταν άσχημα πολύ από πλευράς ορατότητας και δεν υπήρχε ούτε μια περίπτωση να βρούμε χωρίς δεύτερο μίτο και στιβαρή γραμμή κατάδυσης το ναό…και ξεκινήσαμε προς τα πάνω….
Βγαίνοντας στην επιφάνια ερωτηθήκαμε για το τι είδαμε και απλά απογοητεύσαμε τον υπόλοιπο κόσμο που υπήρχε επάνω στη βάρκα προτείνοντας τους να μην επιχειρήσουν άλλη βουτιά διότι έπρεπε να πλαναρουμε ξανά το σχέδιο της βουτιάς οπότε πήραμε το δρόμο προς τα πίσω.
Η κατάδυση στο συγκεκριμένο σημείο δεν είναι μια απλή κατάδυση αναψυχής, είναι κατάδυση που απαιτεί εξοπλισμό (αέρια αποσυμπιέσης και επάρκεια αεριών στη πλάτη) στεγανή στολη,φωτα κτλ και πάνω από όλα ένα καλό πλάνο όπως δημιουργήθηκε για τις ανάγκες της βουτιάς στις επόμενες μέρες…
Το μονό back up αέριο που υπήρχε ήταν ένα 12αρι EAN50 stage το οποίο χρησιμοποιήθηκε τελικά στις επόμενες καταδύσεις που έγιναν από τα παιδιά..

Από εκείνο το σημείο και έπειτα εγώ προσωπικά είπα να μην επιχειρήσω άλλη βουτιά στη λίμνη και να αξιοποιήσω το χρόνο μου στην εξερεύνηση του βουνού ( jeeping) που μας καλούσε από χαμηλά με τα πανέμορφα
τοπία γεμάτα έλατα και πεύκα…

Την επόμενη μέρα λοιπόν ξεκίνησα για Καρπενήσι και πιο συγκεκριμένα για το σημείο ‘πάντα βρέχει’ το οποίο ήταν ιδέα της Εμμυς και αποδείχτηκε super jeepοκατασταση!!!
Μετά από μια στάση για καφέ στο γνωστό Σαλούν έξω από το Καρπενήσι ξεκινήσαμε την πορεία μας για τη περιπέτεια..

Το Πάντα Βρέχει βρίσκεται στη νότια πλευρά της Καλιακούδας και συγκεκριμένα στο φαράγγι που δημιουργείται στην πορεία του Κρικελοπόταμου. Αποτελεί ένα σπάνιο προορισμό, αφού η μορφολογία του εδάφους είναι τέτοια που δεν επιτρέπει στα αυτοκίνητα να πλησιάσουν, ενώ για να φτάσει ο επισκέπτης στο συγκεκριμένο σημείο χρειάζεται μισή ώρα περίπου πεζοπορία μέσα από το ποτάμι.

Περάσαμε μέσα από το Μεγάλο Χωριό και ακολουθήσαμε ανοδική πορεία, διασχίζοντας την καταπράσινη ράχη του επιβλητικού όρους Καλιακούδα. Πανύψηλα έλατα συνόδευαν τα χιλιόμετρα που μανιωδώς «καταπίναμε» σε κάθε απότομη στροφή.
Ο αέρας γινόταν όλο και πιο δροσερός μέχρι που συναντήσαμε και χιονιά στα 2000 μετρά υψόμετρο

και Κατηφορίζοντας την απότομη πλαγιά -για να περάσουμε στην άλλη πλευρά του βουνού-, συναντήσαμε μια ταμπέλα που έγραφε: «Ο ΜΥΛΟΣ ΤΩΝ ΔΟΛΙΑΝΩΝ λειτουργεί κανονικώς οξαϊον ολίγο… κ ο μυλωνάς καλός». ο ίδιος ήταν άφαντος, ο δε μύλος πιθανότατα δεν λειτουργούσε…
Επόμενη στάση τα Δολιανά, με τα λιγοστά σπιτάκια . Στο προαύλιο της εκκλησίας μάς περίμενε μία ακόμη στιγμή ανάπαυλας, με φόντο τα κυματιστά βουνά να «γεμίζουν» τον ορίζοντα. Στο δρομο μας συναντησαμε αγελαδίτσες (βόδια) ελευθέρας βόσκης τα οποία μας έκλεισαν το δρόμο για λίγο και φακός πηρέ φωτιά!!!

Στη κατάβαση προς το ποταμό συναντήσαμε 2 γουρούνες ( μηχανές) και κάνοντας τους νόημα με τα φώτα σταμάτησαν για να μας ενημερώσουν για το τι πρόκειται να συναντησουμε παρακάτω..
- γεια σας ρε παιδες!!! Τι παίζει παρακάτω? Για το πάντα βρέχει καλά πηγαίνουμε?
- Ναι καλά πηγαίνετε…περάστε το ποτάμι και θα το βρείτε περπατώντας μετά 45 λεπτά..
- Στο ποτάμι περνάει το jeep?
- Έχεις αργά?
- Έχω
- Μην το κόψεις καθόλου…αργά πρώτη και μην φοβηθείς…το νερό μπορεί να σου φτάσει μέχρι το παράθυρο…
- Ξεροκατάπια λίγο ….Οκ καλό δρόμο να έχετε ευχαριστώ πολύ!!!!

Οπότε συνεχίσαμε την πορεία μας μέχρι που συναντήσαμε το ποτάμι που δεν φαινόταν και τόσο βαθύ..
Στη απέναντι όχθη βρισκόταν ένα pajero οπότε αρχίσαμε τη συνομιλία πάλι..


- γεια σου φίλε, θα περάσεις απέναντι?
- Μπα εγώ δεν περνάω διότι έχω τη τρόμπα λαδιού στο Κάρτερ και το φοβάμαι μου είπε
- Οκ φίλε μου,εμενα με ενημέρωσαν ότι περνάω και θα το επιχειρήσω..


Και βεβαία με την ασφάλεια ότι κάποιος υπάρχει απέναντι να με τραβήξει αν κολλήσω ξεκινήσαμε το πέρασμα.
Στο μέσο του ποταμού το αυτοκίνητο βούτηξε μέχρι το παρμπριζ μέσα και το νερό έφτασε τελικά στα παράθυρα αλλά δεν κόλλησε πουθενά…
Με το που βγηκα από το ποτάμι σταμάτησα και κατεβηκα κάτω κοιτώντας με απορία το πίσω ξηλωμένο προφυλακτήρα, δεν έδωσα σημασία και έβγαλα το κασελάκι με τα εργαλεία…
Κουμπώθηκε ξανά και συνεχίσαμε τη πορεία μας!!!!
Σε αυτό το σημείο έπρεπε να παρκάρω κάπου και να προχωρήσουμε με τα πόδια 45 λεπτά μέσα στο ποτάμι για να βρούμε το πάντα βρέχει, όμως μετά από 3 ώρες κατσικόδρομο και άλλες 3 που μας περίμεναν μετα
αποφασίσαμε πως ήταν η ώρα να επιστρέψουμε οπότε συνεχίσαμε για το επόμενο χωριό που ήταν 27 χλμ μακριά πάλι με χώμα και νεροφαγώματα!!!
Στο πάντα βρέχει αξίζει να πάμε καλοκαιράκι διότι είναι απαραίτητες οι βερμούδες και μαγιό!!!οποτε το ραντεβού ανανεώθηκε!!!
Το αλπικό τοπίο συνεχίστηκε λοιπόν μέχρι που φτάσαμε σε ένα γραφικότατο χωριουδάκι και την πέσαμε στη μάσα!!!
Από εκεί το Καρπενήσι βρισκόταν 50 χλμ μακριά και η βάση μας 90…οπότε είχαμε δρόμο μακρύ!!!
Κάπως έτσι πέρασε η τελευταία μέρα όσο τα παιδιά φωτογράφιζαν το σταυρό που τόσο θα ήθελα να δω και γω!!!

Ευχαριστώ όλα τα παιδιά για την υπέροχη παρέα , ήταν ένα τετραήμερο γεμάτο δράση και εικόνες που δυστυχώς τελείωσε….
Άντε πάμε για άλλα!!!

[geogeo]

Αρχικό μήνυμα απο fivos

...όπως εξ' άλλου και τα τοπικά εδέσματα !

Βέβαια, αναγκαστήκαμε να παραμυθιάσουμε το Γιώργό ότι μετά από κάθε βουτιά έπρεπε να εισπνέει 30 λεπτά οξυγόνο για λόγους ασφαλείας
(μέχρι να σερβιριστούν τα μπριζολάκια και να προλάβουμε να φάμε τίποτα) αλλά το καταφέραμε κι αυτό
Γιώργο αλήθεια λέγαμε πάντως, ήταν θέμα ασφαλείας (δικής μας ασφαλείας): Νηστικό αρκούδι δε βουτάει

....

Αρχικό μήνυμα απο GKanel

Μπα, τον έχουν συνδέσει με το κομπρεσέρ

Αμα έχεις τέτοιους φίλους ....
Να μην δουν μια ... αδυναμία βρε παιδί μου.
Ως γνωστόν όμως, πίσω έχει η αχλάδα την ουρά

[Physalia]

Αρχικό μήνυμα απο Μυλωνάκης Κων/νος

Αρχικό μήνυμα απο Μυλωνάκης Κων/νος

Και βεβαία με την ασφάλεια ότι κάποιος υπάρχει απέναντι να με τραβήξει αν κολλήσω ξεκινήσαμε το πέρασμα.
Στο μέσο του ποταμού το αυτοκίνητο βούτηξε μέχρι το παρμπριζ μέσα και το νερό έφτασε τελικά στα παράθυρα αλλά δεν κόλλησε πουθενά…

Θέλουμε και το βίντεοοοοοοο

Αρχικό μήνυμα απο fivos

Βέβαια, αναγκαστήκαμε να παραμυθιάσουμε το Γιώργο ότι μετά από κάθε βουτιά έπρεπε να εισπνέει 30 λεπτά οξυγόνο για λόγους ασφαλείας
(μέχρι να σερβιριστούν τα μπριζολάκια και να προλάβουμε να φάμε τίποτα) αλλά το καταφέραμε κι αυτό

Προσέξτε το παρακαλώ κύριοι αυτό το λεπτό σημείο.

Εσείς βέβαια βάζετε πάνω απ' όλα την ασφάλειά σας, γνωρίζετε καλά όλα τα θετικά της προληπτικής εισπνοής οξυγόνου μετά τη βουτιά, έχετε μάλιστα και ένα καταπληκτικό σύστημα παροχής μαζί σας.... Τι θα μπορούσε να σας εμποδίσει να το χρησιμοποιήσετε;;

Καταρχήν οι άγνωστοι θαμώνες της ταβέρνας..... Μπροστά στα μάτια τους εξελισσόταν ένα δράμα... Ένας καημένος (κατά την κρίση τους) ασθενής -που ποιος ξέρει τι πρόβλημα να έχει ο δόλιος- αντί να τρώει μαζί με την υπόλοιπη παρέα του, καθόταν απομονωμένος σε μια άκρη (σωστή καραντίνα) και εισέπνεε οξυγόνο.... "Αααααχ, εμείς να'μαστε καλά" διάβαζες στα συμπονετικά τους μάτια.

Κατά δεύτερον και χειρότερο, η παρέα σου. Κι όσο πιο κακεντρεχείς κι ανόητοι, τόσο χειρότερα τα πράγματα. Ατάκες τύπου: "Τα μπριζολάκια θα τα πάρετε σε ορό;" ή "Μισή ώρα δε φτάνει, χρειάζεται τουλάχιστον δίωρο για να πεις ότι πραγματικά καθάρισες (μπουκιά κοψίδι)" ή ακόμα χειρότερα να σε τραβάνε και φωτό ή βιντεο για να μπορούν να σε κοροϊδέψουν ΚΑΙ αργότερα.....

Αίσχος, συνδύτες, αί-σχος!

[Zin]

το video ειναι ΟΛΑ τα λεφτά..!!!

είμαστε όλοι αμέριμνοι και ξαφνικά νασου ο Γιώργος!!

Its a piece of art!!

[Manta]

Μπράβο παιδιά, βλέπω το διασκεδάσατε, χαίρομαι!

[Physalia]

Αρχικό μήνυμα απο Manta

Μπράβο παιδιά, βλέπω το διασκεδάσατε, χαίρομαι!

Αλέξη, όντως το διασκεδάσαμε, ελπίζω να είσαι κι εσύ μαζί μας στην επόμενη εξόρμηση!

Αρχικό μήνυμα απο Zin

το video ειναι ΟΛΑ τα λεφτά..!!!

είμαστε όλοι αμέριμνοι και ξαφνικά νασου ο Γιώργος!!

Its a piece of art!!

Ζίνα μου, σε ευχαριστώ βέβαια για τα καλά σου λόγια αλλά γίνεσαι υπερβολική.
Το Piece of Art βίδεό μου αυτής της εκδρομής είναι άλλο, και παρόλο που το τράβηξα εγώ, η επιτυχία του δεν οφείλεται καθόλου σε μένα αλλά σε εξωγενή και ...άτακτο παράγοντα.

.....έχω πιάσει, που λες, hot-spot για γωνία λήψης 220 μοιρών, έχω δοκιμάσει το πλάνο για να τσεκάρω τα πατήματα και περιμένω την επιστροφή των γενναίων από τη φωτογραφική κατάδυση στην εκκλησία. Σημειωτέον, έχω πάρει το όλο task πολύ στα σοβαρά και αγχώνομαι κιόλας μη χάσω το timing.... Και να' σου σε λίγο οι γενναίοι που ξεπροβάλλουν, μοτέρ πάμε και......






Το concept του μεγαλειώδους αυτού κλιπ ανήκει εξολοκλήρου στον πολυαγαπητό μου Νικόλα (Κυπραίος junior). Από ένα ποταπό ερασιτεχνικό βίντεο μου το ανέβασε στην κατηγορία του ευφυούς υπερρεαλισμού! Τον ευχαριστώ απείρως!!!

[Manogr]

Μαρια ειναι απλα ενα αριστουργημα

Να ναι καλα ο Νικολας....

[Χρηστος Ευθυμιου]

Έπειτα από τις τόσο όμορφες περιγραφές των παιδιών μένει για μένα να κάνω μια αναδρομή.

Πως ξεκίνησε η ιδέα.
Διάβασα σε κάποιο φυλλάδιο για την λίμνη των κρεμαστών όπου αναφερόταν στα βυθισμένα χωριά και στο ιστορικό Εκκλησάκι της Επισκοπής. Μου προκάλεσε ενδιαφέρον η μεγάλη ιστορική αξία και η σημασία που είχε το Εκκλησάκι για τους ντόπιους κατοίκους. Άρχισα να συγκεντρώνω πληροφορίες από όποιες πηγές μπορούσα για τον αγώνα των κατοίκων οι οποίοι διεκδικούν τη κατασκευή ενός πανομοιότυπου ναού σαν και αυτόν που πνίγηκε στα νερά των ποταμών Μέγδοβα, Αγραφιώτη και του Αχελώου. Αξιολογώντας όσα είχα διαβάσει μέχρι τότε σκέφτηκα πως θα μπορούσαμε να δώσουμε μεγάλη χαρά σε αυτούς τους ανθρώπους, αν κάναμε έστω και μια προσπάθεια ανεύρεσης της Εκκλησίας.

Η πρόταση.
Έφερα στο Δ.Σ του Συλλόγου μια ολοκληρωμένη την πρόταση.

Τετραήμερη εκδρομή στην λίμνη κρεμαστών.
Μια καλή ευκαιρία για μια εκδρομή στην φύση προσφέρεται το τετραήμερο της πρωτομαγιάς από την Πέμπτη 01.05.08 μέχρι την Κυριακή 04.05.08 στην Λίμνη των Κρεμαστών στον Νομό Ευρυτανίας κοντά στο Καρπενήσι.

Στόχος της εκδρομής.
Ένας από τους στόχους της εκδρομής θα είναι να εντοπίσουμε και να βουτήξουμε στον ναό της Παναγιάς να τον φωτογραφίσουμε, βιντεοσκοπήσουμε και να καταγράψουμε την κατάσταση που βρίσκεται σήμερα 43 χρόνια μετά την “βύθιση του” στα νερά της λίμνης.

Η ιδέα άρεσε σε όλους και αφού συζητήσαμε όλες τις λεπτομέρειες αποφασίσαμε ομόφωνα να υλοποιήσουμε την εκδρομή.

Η υλοποίηση.
Έτσι λοιπόν άρχισαν να τρέχουν οι προετοιμασίες συγκεντρώνοντας όσο ποιο πολλές πληροφορίες μπορούσαμε ώστε αφενός μεν να έχει επιτυχία η εκδρομή για όλους όσους συμμετείχαν αφετέρου δε να έχουμε και το επιθυμητό αποτέλεσμα και να μοιραστούμε την χαρά μας με τους κατοίκους της περιοχής. Όσο περνούσε ο καιρός προσπαθώντας να ξεπεράσουμε τα προβλήματα της οργάνωσης, διαμονή, μεταφορά κομπρεσέρ και όλα τα συναφή νιώθαμε πως φτάνουμε όλο και ποιο κοντά στο στόχο που είχαμε βάλει. Ανήμερα Πρωτομαγιά αρχίσαμε να υλοποιούμε την αρχική ιδέα όπως τις διαβάσατε στις πλοηγούμενες περιγραφές.

Συγκλονιστική βουτιά.
Οι στιγμές που ζήσαμε με τον Γιώργο τον Κυπραίο όταν αντικρίσαμε το Σταυρό της Εκκλησίας στην κορυφή του θόλου ήταν μοναδικές και ανεπανάληπτες, κάναμε ένα κύκλο γύρω-γύρω από τον λασπωμένο θόλο της Εκκλησίας έχοντας το βλέμμα μας προς τον φωταγωγημένο Σταυρό που ξεχώριζε στην κορυφή του. Δέος, χαρά, συγκίνηση κυριαρχησαν όσο χρόνο είχαμε προγραμματίσει να μείνουμε σε αυτό το βάθος. Ο χρόνος πέρασε πολύ γρήγορα και έπρεπε να ξεκινήσουμε την άνοδο για τις προληπτικές στάσεις αποσυμπίεσης που είχαμε στο πλάνο μας, άγγιξα τον Σταυρό μερικά δευτερόλεπτα και έδωσα το σήμα στο Γιώργο να ξεκινήσουμε την άνοδο.

Το Αποτέλεσμα.
Το γεγονός ότι εντοπίσαμε το Εκκλησάκι με τις λιγοστές πληροφορίες που είχαμε στην διάθεση μας, οι οποίες πολλές φορές ήταν συγκεχυμένες, μιλάει από μόνο του. Η άψογη συνεργασία, η οργάνωση και το ομαδικό πνεύμα αλλά και το πείσμα των συμμετεχόντων έφεραν το αποτέλεσμα που όλοι αναζητούσαμε. Περάσαμε όμορφα και το χαρήκαμε ανάλογα, μαζί μας το χάρικαν και οι κάτοικοι της περιοχής.

Θέλω να συγχαρώ άλλη μια φορά όλη την ομάδα που συμμετείχε στην προσπάθεια.

Επίσης ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Παπά-Βαγγέλη για τις πληροφορίες και την στήριξη που μας πρόσφερε τον κύριο Κώστα τον ψαρά που μας πηγαινοέφερνε στο σημείο της βουτιάς με το μικρό βαρκάκι του, τον κύριο Κώστα τον ιδιοκτήτη του ξενώνα για την άψογη φιλοξενία που μας πρόσφερε.

Στην τελευταία βουτιά (την Κυριακή 04.04.2008) έβγαλα ένα μικρό βίντεο με την φωτογραφική μηχανή. Η ποιότητα δεν είναι και η καλύτερη αλλά αξίζει να το δείτε.

http://www.youtube.com/watch?v=vK3DL...eature=mh_lolz

Χρήστος Ευθυμίου

[Manogr]

Χρήστο το καλυτερο το φυλαγες για το τελος! Video με τον σταυρο απο φωτογραφικη σε τετοιες συνθηκες δεν περιμενα να δω!

[Χρηστος Ευθυμιου]

Τα δημοσιεύματα στον Ευρυτανικό τύπο συνεχίζονται αμείωτα. Διαβάστε ένα απόσπασμα της εφημερίδας που έγραψε ο Κώστας Μπουμπουρής

"Ο φωτογράφος Κώστας Μπαλάφας,
η Παναγία της Επισκοπής … και …. η Ελλάδα του"


Μια φωτογραφία χίλιες λέξεις", όπως λένε και όχι μόνο.! Μια φωτογραφία μπορεί να σημαίνει μεγάλες χαρές, συνταρακτικά γεγονότα ή και ανείπωτες καταστροφές..!
Η πρωτοσέλιδη φωτογραφία του Ε.Π. της 7-5-2008 με το σταυρό της Παναγίας της Επισκοπιώτισσας να δεσπόζει ακόμη επιβλητικά στον τρούλο της, εκεί κάτω στον υγρό τάφο της λίμνης των Κρεμαστών 44 χρόνια μετά ,λες κι ο καταποντισμός της έγινε χθες, σίγουρα ξύπνησε πολλές θύμησες.
Θύμισες πικρές σ' αυτούς που έζησαν ένα επώδυνο ξεριζωμό εκεί στις αρχές της δεκαετίας του '60 στη Δυτική Ευρυτανία. Ο ιστορικός ποταμός Αχελώος έμελλε να γίνει η αφορμή κεφαλοχώρια όπως η Επισκοπή, η Σιβίστα, τα Σίδερα, ο Κάτω Τρίκλινος και παρακάτω ο Μαυριάς, ο Άγιος Βασίλης, κι άλλοι μικρότεροι Συνοικισμοί να "πνιγούν".

…… Δραματικές ήταν οι στιγμές, όταν ήρθε η ώρα της φυγής, απ' τον τόπο που γεννήθηκαν κι έθαψαν τους προγόνους τους. Πολλοί πριν ακόμα φύγουν, πήγαν με τον παπά στο νεκροταφείο για ένα τρισάγιο, το τελευταίο πριν μείνουν για πάντα κάτω απ' το νερό. Άλλοι πάλι ξέθαψαν τα μνήματα, για να πάρουν τα κόκαλα των δικών τους μ' ότι άλλο είχαν και αγκαλιά με την τραγική τους μοίρα για ν' αναζητήσουν νέα πατρίδα.
Μερικοί σκόρπισαν στα γύρω χωριά, όπου είχαν γνωστούς ή συγγενείς. Άλλοι πάλι δυσκολεύτηκαν, να το πάρουν απόφαση, βουνίσιοι να ζήσουν στον κάμπο κι έστησαν πρόχειρες παράγκες με λαμαρίνες στα καταράχια, όσο διαρκούσε και η κατασκευή του έργου κι εύρισκαν μεροκάματο……
….Τα χτίσματα των χωρικών γκρεμίστηκαν απ' τις μπουλντόζες για να πάρουν ότι φορητό μπορούσαν μέσα απ'τα συντρίμμια και μόνο τα πέτρινα γεφύρια κατακλύστηκαν άθικτα και οι εκκλησιές βυθίστηκαν όρθιες απ' το φόβο των Αγίων".
….Ειδικά για την εκκλησία της Επισκοπής λεει ο φωτογράφος "…Εγώ προσωπικά, επειδή το μνημείο αυτό ήταν απ΄ τα πιο αξιόλογα Βυζαντινά είχα κάνει πρόταση για την μεταφορά της στον Eliot, Δ/ντή της Αμερικανικής Εταιρίας Ebasko ,που είχε αναλάβει την μελέτη και κατασκευή του έργου. Ο Αμερικανός το είδε θετικά μιας και το υπερυψωμένο έδαφος του χώρου επέτρεπε την κατασκευή κατάλληλης πλατφόρμας για την μεταφορά.To Yπουργείο Δημοσίων Έργων όμως τότε δήλωνε ότι δεν υπάρχουν οι απαιτούμενες πιστώσεις και το θέμα αποσιωπήθηκε και ξεχάστηκε…όπως συνήθως. Έστω και τώρα και εγώ συμφωνώ να γίνει κάτι για την ανάδειξη του μνημείου αυτού εκεί στο βυθό που είναι θαμμένο ,όπως προτείνεται στο αποκλειστικό ρεποπτάζ της αξιόλογης Ευρυτανικής εφημερίδας, που κρατώ αυτή τη στιγμή στα χέρια μου. Κάτι που δεν έγινε τότε, που η τεχνολογία ήταν ακόμη στα σπάργανα, ας γίνει τώρα που η τεχνολογία έφτασε να κάνει …θαύματα.." όλο το κείμενο εδώ