Ευτυχώς μας προσέχουν

[psyche]

κάποιου ανθρώπου!

shocking, I know...

[geogeo]

Εν κατακλείδι ...?



Υ.Γ. Ο Σιδηρόπουλος ακούγεται στο βίντεο να το αφιερώνει "στη γυναίκα", εγώ πάλι το αφιερώνω σε όλους ...

[fivos]

Απάντηση στην προπαγάνδα αντι-φοροδιαφυγής του υπουργείου οικονομικών που, αν και σωστή στη βάση της, δεν θα μπορούσε να γίνει σε ποιο ακατάλληλη εποχή και πολιτική κατάσταση:



...γιατί όλα είναι σχετικά...

[geogeo]

[fivos]

...από άρθρο του Ευγένιου Αρανίτση στην Ελευθεροτυπία "ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ ΝΕΩΝ ΘΕΣΕΩΝ"

ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ ΝΕΩΝ ΘΕΣΕΩΝ

Ακολουθούν οι κατηγορίες των όντων που θεωρούνται φύσει και θέσει σύμμαχοι των εξεγερμένων παιδιών. Σαν όλα τα κύματα, το ωστικό κύμα των παιδιών παρουσιάζει εγγενή χαρακτηριστικά, όπως πηγή, συχνότητα, μήκος ταλάντωσης, ένταση και αλλαγή συμπεριφοράς ανάλογα με την αγωγιμότητα των υλικών. Οι κατηγορίες που ακολουθούν υπολογίζονται ως καλοί αγωγοί του κύματος και αυτό μένει ν' αποδειχθεί:

οι φοιτητές

οι σπουδαστές

οι χουλιγκάνοι και οι τσιγγάνοι

οι απεργοί, οι εξτρεμιστές, οι παλαιοί ανιχνευτές, οι τυχοδιώκτες ταξιδευτές κι αχόρταγοι εραστές, οι αλήτες, οι απόκληροι, οι αγοραστές κατοικιών που δεν υπήρξαν ποτέ

οι σεμνοί περιθωριακοί κι όσοι απεχθάνονται τον φασισμό, τον σταλινισμό, τον σεχταρισμό και, πρωτίστως, τον ιδεολογικό καθωσπρεπισμό

όσοι αντιστέκονται στον ακρωτηριασμό της επιθυμίας για τη συγκρότηση ταυτότητας κι όσοι διαισθάνονται πως ο έρωτας είναι θέμα προτεραιότητας, όπερ έδει δείξαι

αυτοί που ξέρουν ότι ο ψίθυρος των ειδήσεων, στους δρόμους, είναι ο έσχατος πειρασμός

όσοι αρνούνται πως η ζωή είναι θεσμός κι όσοι αγαπούν τη σιωπή ως εκφώνηση του ονόματος του άνθους στο αιθερικό πεδίο· όσοι διαψεύδουν ότι ένας μάρτυρας δεν αρκεί κι ότι χρειάζονται δύο

όσοι νιώθουν ότι, την ώρα του θανάτου, σημαντικός είναι ο θάνατος, όχι η ώρα

οι αναρχικοί, οι αναρχοσυνδικαλιστές, οι αυθεντικοί κομμουνιστές, οι οπαδοί του Φουριέ εδώ και τώρα

όλοι όσοι λένε «Καληνύχτα, μωρό μου» και το εννοούν· οι καρακάξες στα καλώδια της ΔΕΗ κι οι αρουραίοι και τα ρακούν

οι τιμωροί της διαφθοράς, οι νοσταλγοί της Διαφοράς που παράγει νοήματα, επιπλέον πάρα πολλοί καθηγητές και δάσκαλοι, πιθανόν και νηπιαγωγοί

όσοι απηύδησαν βλέποντας να ταπεινώνεται η φύση, να καταστρέφεται η Γη· όσοι σιχαίνονται τις βλακώδεις ανανεώσεις του στυλ για το απόλυτο look· όσοι λατρεύουν τον κάπτεν Κουκ, όσοι ουδέποτε πειθαρχούν στις αναμετρήσεις με τα χρονόμετρα, τέλος όσοι κινούνται στα όρια του σφάλματος, όσοι γίνονται πλοηγοί δίχως την άδεια των διαχειριστών του συστήματος κι όσοι διακρίνουν τη σχέση μεταξύ φροντιστηρίου και αστυνομικού τμήματος

όσοι μεγάλωσαν θεωρώντας τον ενεστώτα ως το σημείο βρασμού των συμβάντων

τα ορφανά, οι άστεγοι και οι άστεγες προπάντων

όσοι βαρέθηκαν να τους λένε ότι το μέλλον θα 'ναι έτσι κι αλλιώς και αλλιώτικα· κάθε μη προνομιούχος

οι πλέον έξυπνοι θείοι, οι τρυφερές μας ξαδέλφες, οι τρελόγριες με την ομπρέλα τους, οι τρεις κι ο κούκος

όσοι αρνούνται να ξανακούσουν τη φράση «το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκαλο» κι όλοι όσοι δεν επενδύουν στο μέλλον

τα φρικιά, οι κυνηγοί κεφαλών, τα εννέα τάγματα των αγγέλων

οι ποιητές της γενιάς μου πλην ενός, ξέρετε τίνος, και οι θαμώνες του μπαρ Πετεινός

όλοι όσοι μισούν όλους όσους μισούν τα τζιτζίκια και τις κιθάρες· όλοι όσοι ταυτίζουν τα ευχολόγια με κατάρες

όσοι ακούν τα συνθήματα με ολόκληρο το σώμα τους κι όχι μόνον με τα αφτιά

τα δεκάδες αγαθά πνεύματα που φέρνουν βροχή κι αυτά που φέρνουν φωτιά

τα πνεύματα των αθώων, των θυμάτων δικαστικής πλάνης, των χρυσοχόων της Μέσης Ανατολής· το πνεύμα του Αρθούρου Κραβάν, του Ροϊδη, του Καρασούτσα, του λόρδου Μπέιντεν Πάουελ και τα τριάντα χιλιάδες πνεύματα των παιδιών που εκτέλεσε ο Ηρώδης Α' ή Μέγας· τα πνεύματα του Νικολά του Ξανθού, του Ετιέν ντε Κλουά, του λεγόμενου και Βοσκού, καθώς και όλων όσοι ακολούθησαν την ειρηνική επανάσταση των παιδιών, το 1212, στην κεντρική και νότια Ευρώπη· ας μην ξεχνάμε και το πνεύμα της σπατάλης, τον ευεργέτη της ανθρωπότητας

τα πνεύματα που προστατεύουν τις λίμνες, τη συγκομιδή του ζαχαροκάλαμου και την ανάπτυξη της σεξουαλικότητας

οι ηγέτες της νύχτας, εκείνοι που ονειρεύτηκαν ότι ακολουθούσαν την ίδια τους την κηδεία, όσοι ονειρεύονται κεραυνούς εν αιθρία· όσοι δεν θέλουν εκπαίδευση αλλά παιδεία κι όσοι εξαρχής ήταν ενάντια σ' εκείνους που ήταν υπέρ του βολέματος

όσοι αρνήθηκαν ν' ανταλλάξουν το ασήμι τού ενός και μοναδικού ηλιοβασιλέματος· οι πατεράδες που θα παραμείνουν αυτό που λέει η λέξη κι όχι απλώς δότες σπέρματος· όσοι δεν αγαπούν τον πλησίον αλλά πλησιάζουν τον αγαπώντα

ποικίλα, άγνωστης προέλευσης, καλοπροαίρετα θαλάσσια ή αστρικά όντα

οι ακόμη αγέννητοι, όσοι σεβάστηκαν τον νόμο και παραβίασαν τους νόμους, όσοι κουβάλησαν τον εαυτό τους στους ώμους· το λούμπεν προλεταριάτο, οι ζητιάνοι, οι κλέφτες που είχαν και έχουν σαν προστάτη τους τον Ερμή, οι διαρρήκτες, οι αρματολοί κι οι ληστές· οι λεπροί· αρκετοί ψυχαναλυτές, όλοι ανεξαιρέτως οι βουδιστές, οι τελευταίοι ντανταϊστές, οι τροτσκιστές, οι εντός φυλακών και τα θύματα βάναυσης τιμωρίας

οι μετανάστες τρίτης κατηγορίας· οι μετανάστες τετάρτης και πέμπτης κατηγορίας· όσοι ανατράφηκαν από ζώα, όπως ο Κασπάρ Χάουζερ και ο Μόγλης

όσοι αρρώστησαν σε γεφύρια και όσοι έζησαν στο κατώφλι μιας τρώγλης· οι πιο καλοί μουσικοί και όσοι βρέθηκαν το Σαββάτο εκεί

όσοι χτυπήθηκαν από κάποιον που χτυπήθηκε από κάποιον που χτυπήθηκε από μπάτσο

όσοι ζηλεύουν τον Δον Κιχώτη και, κυρίως, τον Σάντσο· οι πουτάνες, οι αργόσχολοι, η Φτερού, ο ανισόρροπος κόμης Μπαλταζάρ Κλοζόφσκυ κι η περιβόητη κουτσή Μαρία

όσοι εκτιμούν την εμπειρία· όσοι δροσίζονται στον ίσκιο του χρόνου, οι απελπισμένοι και μερικοί εκφωνητές ραδιοφώνου· ορισμένοι σιωπηλοί νεραϊδοπαρμένοι που άκουσαν την πανσέληνο να εκπέμπει στα 2 Hz· όσοι περπάτησαν στα Τέμπη· οι τζαμπατζήδες, οι μεθυσμένοι

οι ιδιοκτήτες των θερινών σινεμά, για να μην πούμε και για κείνους που ξέρουν ότι άλλο μητέρα και άλλο μαμά, ενώ «έχω τα κέφια μου» δεν σημαίνει «στα τέτοια μου», άρα χρειάζεται προσοχή

όσοι έπαψαν να ανέχονται την ανοχή

οι αδέσποτοι σκύλοι της Πατησίων, οι αδέσποτοι σκύλοι των Εξαρχείων

οι αδέσποτοι σκύλοι εν γένει

ο δαίμων του τυπογραφείου

η χήρα του Γκάτσου

ο Αρχιεπίσκοπος

οι τζαμάδες

εγώ

ΥΓ: Χριστουγεννιάτικα Κάλαντα 2008

[Physalia]

ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ &

H Aνοικτη Συνελευση της Καταληψης της ΓΣΕΕ αποφασισε χτες πορεια στο κεντρο της Αθηνας, απο το Μοναστηρακι στο Εμπορικο Κεντρο την Τεταρτη στις 4μμ για να καταλαβουν ολοι οτι αυτα τα Χριστουγεννα δεν ειναι γιορτες. και οσο και αν προσπαθουν δεν θα καταφερουν να το πετυχουν. Δεν γιορταζουμε, καταλαβετε το

**η συγκεκριμένη πορεία δεν καλείται από τη Γενική Συνέλευση Εξεγερμένων Εργατών αλλά από το σώμα της εκδήλωσης για την οργάνωση της αλληλεγγύης στους συλληφθέντες και προφυλακισμένους στην κατάληψη της ΓΣΕΕ.

[paris]

Άκουσα ότι φωνάχτηκε στην χθεσινή πορεία στην Αθήνα όταν η πορεία πέρναγε από το Σύνταγμα:

ΑΦΗΣΑΤΕ ΤΑ ΔΑΣΗ ΝΑ ΚΑΟΥΝ ΓΙΑ ΠΛΑΚΑ
ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΦΥΛΑΤΕ ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΜΑΛΑΚΑ...

[psyche]

Επίθεση με χλωρικό οξύ δέχτηκε την Τρίτη η γραμματέας της Παναττικής Ένωσης Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού Κωνσταντίνα Κούνεβα.

Η άτυχη γυναίκα επέστρεφε στο σπίτι της, στα Ανω Πετράλωνα, όταν δύο άγνωστοι που βρίσκονταν σε αυτοκίνητο την περιέλουσαν με βιτριόλι.

Η γυναίκα νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση στη μονάδα εντατικής θεραπείας του νοσοκομείου «Ευαγγελισμός».

Μιλώντας στο ραδιόφωνο του Αnt1, η αντιπρόεδρος του συλλόγου Βάσω Τσούνη κατείγγειλε ως υπευθύνους για την επίθεση εργολάβους συνεργείων καθαρισμού.

Η κ. Τσούνη είπε ακόμη ότι έχουν απειλήσει τηλεφωνικά και την ίδια και άλλες συναδέλφους.

Η ίδια έκανε γνωστό ότι η Κ.Κουνίεβα έχει χάσει το ένα μάτι της, ενώ βρίσκεται σε κώμα.

Το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο έκανε λογο για «ύπουλη επίθεση», η οποία είναι «επίθεση ενάντια σε όλους τους εργαζόμενους με στόχο την τρομοκράτησή τους για να παρεμποδιστεί η δράση τους για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων».

Το Τμήμα Εργατικής Πολιτικής του Συνασπισμού τόνισε ότι πρόκειται για «πρωτοφανή δολοφονική επίθεση» και ζήτησε την ανεύρεση των ηθικών και φυσικών αυτουργών της ενέργειας.

Εμ, όταν όμως αυτοί μετά γυρίσουν να ζητήσουν τα ρέστα για την σακατεμένη από το βιτριόλι, "εμείς" οι "αθώοι" θα ζητάμε ησυχία, τάξη και ασφάλεια...

[neokles]

Το εξωφρενικό είναι ότι αυτό δεν έγινε για το οικονομικό βάρος που θα έβαζαν οι ανθρώπινες συνθήκες εργασίας που ζητούσε η γυναίκα, αλλά περισσότερο γιατί τους πήγε κόντρα

[Physalia]

κλέβω ένα "άσχετο" σχόλιο από μία σχετική συζήτηση στο tvxs

> drapetis Με όλο το σεβασμό και χωρίς ίχνος ειρωνείας θα ήθελα τη δικιά

> σου γνώμη για την δικαιοσύνη και την δημοσιογραφία. Ευχαριστώ
>ID σχολίου: 10219 - Δημοσίευση: 22-12-2008 13:17 από vasilissp

Βασίλη, εάν θέλουμε να βρούμε, τι σημαίνει κάτι, τότε θα πρέπει πέρα από προκαταλήψεις και συμβάσεις, να ακολουθήσουμε τις λέξεις να δούμε που θα μας οδηγήσουν.

Δικαιοσύνη, Ρωμιοσύνη, Μεγαλοσύνη, Καλοσύνη...
Βλέπουμε δηλαδή μιά σειρά λέξεων, με ίδια κατάληξη, η οποία έχει ώς σκοπό να δείξει ότι το παρόν, χαρακτηρίζεται από το πρώτο συνθετικό της λέξης.

Δικαιοσύνη λοιπόν, είναι ένα σύστημα του οποίο βασικό χαρακτηριστικό και σημείο αναφοράς, είναι το Δίκαιο.

Τι είναι όμως το Δίκαιο?
Εάν εμείνουμε στις παρούσες συμβάσεις οι οποίες όμως έχουν φτιαχθεί στην παρούσα εποχή και ασχέτως των λέξεων, τότε δίκαιο είναι αυτό που ορίζει ο νόμος.

Έλα να δούμε όμως τι σημαίνουν αυτές οι δύο λέξεις.
Νόμος και Δίκαιο...

Νόμος, προιόν του ρήματος Νέμω.
Νέμωντας, παράγω νόμο.
Νέμω τι όμως?

Ας δούμε και την λέξη "Δίκαιο" μπάς και τα βάλουμε σε μιά σειρά...

Όταν που λες κάποτε ο προπροπροπροπροπροπροπάπο υς μας, ζούσε σε μιά σπηλιά μαζί με όλη την φυλή του, τότε κάθε πρωί, έβγαιναν όλοι τους για κυνήγι, έπιαναν μιά αντιλόπη ή ότι έπιαναν τέλος πάντων, γυρνούσαν στην σπηλιά, την τεμάχιζαν και ο καθένας έπαιρνε το δικό του κομμάτι.
Το δικό του κομμάτι.
Αν ερχόμουν εγώ να σου πάρω το δικό σου κομμάτι, τότε τι σου έπαιρνα?
Το δικό σου...
Το δίκαιο σου
Τι είχα εγώ στα χέρια μου?
Κάτι που δεν ήταν δικό μου.
Κάτι α-δικο.

Βλέπουμε λοιπόν, ότι το δίκαιο και το άδικο, δεν είναι καθόλου υποκειμενικές έννοιες και σαφώς και δεν ορίζονται από τον νόμο.
Τι αντίθετο μάλιστα. Ο νόμος με τον οποίο θα κατανεμηθεί το κρέας, αναλόγως της ορθότητας τους, μπορεί να χαρακτηρισθεί δίκαιος ή άδικος.

Ο νόμος δηλαδή, είναι η βουλή με την οποία θα γίνει η νομή. Το αν η νομή αυτή θα δόσει στον καθένα τα δίκαια του, είναι αυτό που θα χαρακτηρίσει το δίκαιο ή το άδικο του νόμου.

Πως μπορούμε όμως να πούμε πότε ο νόμος στο σύνολο του ή ακόμη και πριν καν φτιαχθεί, είναι δίκαιος και πότε άδικος?

Μα από το κράτος υπό το οποίο θα φτιαχθεί.
Κράτος. προιόν του ρήματος(της πράξεως) επικρατώ.
Άρα, αναλόγως του ποιός επικρατεί στην δημιουργεία του νόμου, μπορούμε να ξέρουμε από πριν το αν θα είναι δίκαιος ή άδικος ο νόμος.
Εάν σε μιά ομάδα 10 ανθρώπων, ο νόμος παράγεται με την συμετοχή και των 10, τότε ο νόμος έχει τις βασικές προυποθέσεις για να είναι δίκαιος(όχι σίγουρα όμως)
Εάν όμως, σε μιά ομάδα 10 ανθρώπων, μόνο ο ένας φτιάχνει τον νόμο, τότε δεν υπάρχει κανένα εχέγγυο ότι αυτός ο ένας δεν θα νέμει το κατά πως αυτός θα θέλει σε αντίθεση με το να νέμει αποδίδωντας στον καθένα το δίκαιο του.

Όταν λοιπόν, ο νόμος, παράγεται υπό ένα κράτος όπου οι δικαιούχοι δεν συμετέχουν στην παραγωγή του νόμου, τότε είναι εύλογο ότι δεν υπάρχει και απονομή δικαίου, άρα δεν υπάρχει και ένα σύστημα που να έχει ως σημείο αναφοράς το δίκαιο και την απονομή του.
Δηλαδή, δεν υπάρχει διακιοσύνη.


Σχετικά με την Δημοσιογραφία τώρα...
Κι εδώ όπως και πριν, οφείλουμε να ακολουθήσουμε την ίδια την λέξη.
Δημόσια γραφή.
Είναι εύκολο να γίνει αντιληπτεί ή έννοια και των δύο αυτών λέξεων, αλλά θέλει μιά παραπάνω προσπάθεια να βρούμε το τι κουβαλάνε μαζί τους και κυρίως το τι βγάζει ο συνδιασμός τους.
Λέγοντας "δημόσια" γραφή, μιλάμε για μιά γραφή η οποία απευθύνεται στον Δήμο.
Αυτό που κάνω εγώ τώρα δηλαδή.
Γράφω και παραθέτω αυτό που γράφω σε εσένα, μιάς και ρώτησες, αλλά ταυτόχρονα και σε όλο τον Δήμο.
Τι γράφω εγω εδω?
Τις απόψεις μου φυσικά.
Δημοσιογραφία λοιπόν, είναι ή έκθεση των απόψεων μας στον Δήμο.
Έκθεση η οποία παλαιότερα γινόταν δια του λόγου στην αγορά, πρακτική η οποία αργότερα, αφ ενός διότι κακώς εγκαταλείφθηκε η αγορά κι αφ εταίρου λόγω όγκου, δεν ήταν δυνατόν να υπάρξη δια του προφορικού λόγου κι έτσι αντικαταστάθηκε από την δημοσιογραφία.
Άσχετα λοιπόν από τις όποιες συμβάσεις της εποχής μας κι άσχετα από το τι έχει καθιερωθεί να καλείται δημοσιογραφία, η πραγματική δημοσιογραφία, είναι η έκθεση των απόψεων του Δήμου στον Δήμο


(περιληπτικά αυτά, και με πολλές ασάφεις, γιατί για να το αναλύσω κανονικά θέλει μήνες συγγραφής, κάτι που ίσως να το κάνω στο μέλλον, αλλά όχι τώρα)


ID σχολίου: 10315 - Δημοσίευση: 22-12-2008 17:05 από drapetis