Η ιστορία των Εταιρειών Κατάδυσης

[seafarer]

Μια από τις πρώτες εταιρείες καταδυτικών υλικών είναι η TUSA. Κάτι που αρκετοί δεν γνωρίζουν. Ιδρύθηκε από τον Kazuo Tabata (οι παλιότεροι θα θυμούνται τα υλικά με την ονομασία του ιδρυτή τους) στο Τόκυο της Ιαπωνίας το 1952! Εκεί σε ένα χώρο του γκαράζ ο Tabata έφτιαξε την πρώτη του χειροποίητη μάσκα και ένα ζευγάρι γυαλάκια για κολύμβηση! Ακόμα μια εταιρία που ξεκίνησε από το πάθος για την θάλασσα ενός ανθρώπου, αυτή την φορά στην χώρα του ανατέλλοντος ηλίου! Ο Γιαπωνέζος είχε πάντα μια εμμονή με την επιλογή των υλικών και έτσι χρησιμοποιούσε πάντα ότι καλύτερο έβρισκε στην αγορά. Στην ιστορία των εταιρειών κατάδυσης αυτή η μικρή εταιρία έχει και τις πρωτιές της! Όπως ότι ήταν η πρώτη που παρουσίασε και κατασκεύασε την μάσκα με σιλικόνη και μάλιστα διάφανη υποαλλεργική -χειρουργική σιλικόνη. Το μοντέλο της με την ονομασία Liberator έμεινε στην ιστορία σαν η πρώτη μάσκα με διάφανη σιλικόνη! Η TUSA επίσης είναι η εταιρεία που έβαλε το χρώμα στην κατασκευή των υλικών κατάδυσης. Ετσι σχεδόν όλα τα μοντέλα της παίζουν με τα διάφορα φανταχτερά χρώματα. Χαρακτηριστικό της εταιρίας είναι η ποιότητα που διασφαλίζεται με ISO 9001 σε συνδυασμό όμως με χαμηλό κόστος παραγωγής και κατά συνέπεια χαμηλό κόστος απόκτησης των προϊόντων της. Φαινόμενο που δεν είναι καθόλου διαφημιστικό τρικ αφού η εταιρεία κρατάει πάντα τις τιμές της σε προσιτά επίπεδα για τους δύτες και τις δύτριες. Κατέχει έτσι ένα αξιοσέβαστο μερίδιο κυρίως στην αγορά της Αμερικής οπού έχει ρίξει και το βάρος της! Στην πραγματικότητα η εταιρεία έκανε το άνοιγμα της προς την Αμερική στοχεύοντας στο μεγάλο αγοραστικό κοινό της. Το όνομα Tabata έγινε T-abata-USA. Μέσα στα χρόνια η εταιρεία εξελίχθηκε σε μια μεγάλη παραγωγή προϊόντων όχι μόνο κατάδυσης (αφού κατασκευάζει σχεδόν τα πάντα) αλλά και άλλων υλικών για διάφορα σπορ όπως το γκολφ ή άλλα σπορ στη φύση. Χαρακτηριστικό της εξέλιξης της είναι ότι έχει μπει στην παραγωγή μηχανημάτων και αμαξιδίων για γκολφ καθώς και στην κατασκευή εξαρτημάτων πυρηνικών όπλων!!!

[seafarer]

Για πολλούς η Atomic Aquatics κατασκευάζει τους κορυφαίους ρυθμιστές πίεσης στον κόσμο. Ακόμα και έτσι να μην είναι, σίγουρα κατασκευάζει τους ρυθμιστές με τα ακριβότερα και καλύτερα υλικά και ακόμα πιο σίγουρα τους πιο ακριβούς για να αποκτήσει κανείς! Και δεν κάνει καμία έκπτωση σε αυτό! Αλλωστε γι’ αυτό τον σκοπό φτιάχτηκε η εταιρία! Για τους δύτες που θέλουν το απόλυτο! Εδώ έχουμε την σύγχρονη ιστορία δυο ήδη αναγνωρίσιμων ανθρώπων στην καταδυτική βιομηχανία με χιλιάδες ώρες έρευνας, εξέλιξης και κατασκευής προϊόντων! Ο Dean Garraffa και ο Doug Toth όταν αποφάσισαν να φτιάξουν την δική τους εταιρεία ήταν σίγουροι για την επιτυχία τους ή τουλάχιστον είχαν την πολυτέλεια να μην τους νοιάζει και τόσο. Αριστοι επιστήμονες ο καθένας στον τομέα του, έμπειροι στην δουλειά τους και φτασμένοι επαγγελματικά αποφάσισαν να μην δουλεύουν για τους άλλους πλέον! Και έτσι απλά και εύκολα σχετικά (σαν εξαίρεση στον κανόνα) γεννήθηκε η Atomic Aquatics! Ηταν στις αρχές του 1995 οπού οι δυο συνέταιροι και φίλοι δημιουργούν την εταιρία στο Huntington Beach της California. Για πάνω από 25 χρόνια στην καταδυτική βιομηχανία ο Dean υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους εμπνευστές συστημάτων κατάδυσης και διευθυντής τμήματος στην Scubapro. Μερικές από τις δημιουργίες του έχουν μείνει στην ιστορία όπως ο G250 ή ο G500 και άλλοι, τα πέδιλα Gorilla Fins, μάσκες και αναπνευστήρες, καθώς και τα εφεδρικά συστήματα δευτέρων σταδίων (χταπόδια) και ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό. Ξεκίνησε την σταδιοδρομία του το 1977 σαν τεχνολόγος μηχανικός με ειδίκευση στην μεταλλουργία και θεωρείται σήμερα ένας από τους μεγάλους ερευνητές στον τομέα των πρώτων σταδίων και των καινούργιων τεχνολογιών. Από την άλλη ο Doug ξεκίνησε και αυτός γύρω στο 1970 σαν υδροβιολόγος, έκανε μερικά μαθήματα σαν εκπαιδευτής καταδύσεων λίγα χρόνια αλλά πολύ γρήγορα τον κέρδισε ο κλάδος των κατασκευών και πήρε το πτυχίο του σαν μηχανολόγος μηχανικός με εξειδίκευση στον τομέα της σχεδίασης προϊόντων για την καταδυτική βιομηχανία! Εργάστηκε και αυτός στην Scubapro και ευθύνεται για την γραμμή της εταιρίας, το σχέδιο αλλά και μερικά από τα υπέροχα τζάκετ, τα πέδιλα, τους αναπνευστήρες και αρκετά εξαρτήματα. Καταλαβαίνετε τι συνέβη όταν αυτοί οι δυο τύποι γνωρίστηκαν και συνεργάστηκαν! Από την δουλειά τους βγήκαν λειτουργικά καταδυτικά συστήματα που αντέχουν ακόμα στον χρόνο! Επίσης καταλαβαίνετε τι συνέβη όταν μετά από τόσα χρόνια και συγκεκριμένα τον Ιανουάριο του 1997 αποφάσισαν να φτιάξουν κάτι δικό τους. Ο Dean αμέσως παρουσιάζει τον T1 της Atomic, τον πρώτο στον κόσμο ρυθμιστή πίεσης εξ’ ολοκλήρου από τιτάνιο (στο πρώτο και δεύτερο στάδιο) ενώ λίγο αργότερα και τον T2. Το τιτάνιο είναι ένα καθαρό και πολύ ελαφρύ υλικό, δυνατό σαν το ατσάλι, αλλά πολύ πιο ανθεκτικό στην διάβρωση του θαλασσινού νερού! Αλλεπάλληλες μελέτες το καθιστούν το τέλειο υλικό για χρήση στη θάλασσα και μέχρι τότε καμιά άλλη εταιρία δεν τόλμησε να πειραματιστεί, να εξελίξει και να παρουσιάσει έναν ρυθμιστή τιτανίου κυρίως λόγω της εργοστασιακής δυσκολίας του στην κατασκευή και τον βαθμό σκληρότητας του σαν υλικό. Αμέσως συμπληρώνει τη χρήση του τιτανίου με νέα καινοτόμα σχέδια για την ενίσχυση της απόδοσης, της αξιοπιστίας και της ευκολίας χρήσης. Και αυτοί που πιστεύουν ότι θα αποτύχει η προσπάθεια λόγω των προβλημάτων που θα παρουσιαστούν στην αρχική του εξέλιξη παίρνουν ένα καλό μάθημα μηχανολογίας! Τα δεύτερα στάδια είναι επίσης φορτωμένα με γνώση ετών και διάφορα καινοτόμα χαρακτηριστικά καλυμμένα όλα με διπλώματα ευρεσιτεχνίας! Έτσι παρουσιάζει το AFC σύστημα αυτόματου ελέγχου της ροής του αέρα και της υποπίεσης που οι άλλοι κατασκευαστές προσπαθούν να το αντισταθμίσουν με διάφορα ρυθμιστικά στο δεύτερο στάδιο. Ενας υπολογιστής σχεδιασμένος να εδράζεται μέσα και πάνω στο έλασμα της ροής του αέρα πίσω από το επιστόμιο μεταδίδει πληροφορίες και δεδομένα ανά πάσα στιγμή για την μεταβολή της πίεσης, την αντίσταση αναπνοής και εκπνοής και την δεδομένη ζήτηση σε αέρα από τον χρήστη. Ετσι ο δύτης δεν έχει να ρυθμίσει τίποτα παρά μονό να καταδυθεί. Μια ακόμα ευρεσιτεχνία αφορά την μικρή λαστιχένια βαλβίδα που εδράζεται μέσα στο στόμιο του εμβόλου που ανοίγει κατά την ζήτηση αναπνοής και κλείνει κατά την εκπνοή. Για την Atomic αυτό το κομμάτι είναι η αχίλλειος πτέρνα όλων των δευτέρων σταδίων καθώς καταπονείται και συμπιέζεται από την ημέρα που ο ρυθμιστής φεύγει από την γραμμή παραγωγής. Βρέθηκε ότι η παραμόρφωση αυτή επηρεάζει τους ρυθμιστές μακροπρόθεσμα καθώς δημιουργεί θέση μένοντας αποθηκευμένος. Στην Atomic το εξάρτημα αυτό ενεργοποιείτε μονό όταν ο ρυθμιστής βρίσκεται υπό πίεση και γλιστράει πίσω σε μια θέση ασφαλείας κατά την αποθήκευση και την αδράνεια! Αυτό αυξάνει κατά πολύ την χρηστικότητα του ρυθμιστή μέσα στον χρόνο. Ολα τα πρώτα στάδια της Atomic είναι πιστονιού, μηδενικής διαρροής με αυτολιπαινόμενα μέρη, ενώ είναι συμπαγή και υψηλής απόδοσης στην ροή του αέρα. Η σχεδόν μηδενική συντήρηση είναι απλώς το αποτέλεσμα. Αν στα παραπάνω προσθέσουμε την χρησιμοποίηση από την εταιρία μονό των καλύτερων και ακριβότερων υλικών όπως το τιτάνιο, ο χρωμιούχος ορείχαλκος, ο ανοξείδωτος χάλυβας τύπου αποκλειστικά 316 καταλαβαίνουμε και την τελική αξία των προϊόντων της Atomic προς απόκτηση.

[seafarer]

H Ζeagle είναι μια οικογενειακή «κλειστή» θα έλεγε κανείς επιχείρηση προσανατολισμένη αυστηρά στον στόχο της που είναι να κατασκευάζει πάντα τα πιο πρωτοποριακά προϊόντα! Είναι μια εταιρία που ξέρει να ταλαντεύεται εξίσου καλά ανάμεσα στην κατασκευή προϊόντων για απλή ψυχαγωγία, όσο και για στρατιωτικούς σκοπούς και παράλληλα εξοπλισμούς διάσωσης για διάφορες κρατικές υπηρεσίες αλλά και συστήματα για καθαρά επαγγελματικούς σκοπούς! Και ίσως είναι η μοναδική εταιρία που τα καταφέρνει τόσο καλά σε τόσο διαφορετικούς τομείς. Πολλές εταιρίες (σχεδόν όλες πλέον) κατασκευάζουν τα προϊόντα τους σε συνεργασία με διάφορα εργοστάσια παραγωγής ανά τον κόσμο (κυρίως σε ασιατικές επι το πλείστον χώρες) με στόχο το χαμηλό κόστος παραγωγής. Η Zeagle όμως ακόμα και σήμερα σχεδιάζει και κατασκευάζει στην αρχική της έδρα στην Αμερική! Έτσι η ποιότητα των προϊόντων της δεν επιδέχεται καμία απολύτως αμφισβήτηση! Στην Zeagle είναι κάθετοι σε αυτό!
Η ιστορία λοιπόν ξεκινάει κάπως έτσι: στην δεκαετία του 1970 ο Dennis Bulin φανατικός του αλεξίπτωτου ελευθέρας πτώσης μετακινείται στο Zephyrhills της Florida. Ο Dennis ήταν από το Wisconsin αλλά το Zephyrhills ήταν η «μέκα» των φανατικών ελευθερατζήδων και ήθελε να είναι δίπλα στην δράση! Δεν άργησε να εργαστεί κοντά σε κάποιον που κατασκεύαζε αλεξίπτωτα τύπου τζάκετ. Η εταιρία λεγότανε Eagle Systems. H κατάδυση δεν άργησε να μαγέψει τον Dennis και από φανατικός του αέρα να γίνει φανατικός του βυθού! Αρχίζει να προσανατολίζεται προς την κατασκευή προϊόντων κατάδυσης και έχοντας την σχετική εμπειρία από τα συστήματα αλεξίπτωτου μοιραία θέλει να κατασκευάσει τζάκετ (ρυθμιστές πλευστότητας) κατάδυσης. Αγοράζει εκείνη την εταιρία και φτιάχνει ένα μικρό μαγαζάκι κοντά στο σπίτι του. Θέλοντας να κρατήσει θα λέγαμε το όνομα της εταιρίας οπού εργάστηκε και τώρα ήταν δικιά του την μετονομάζει βάζοντας μπροστά στο Eagle το γράμμα Ζ από το Zephyrhills και η Zeagle Systems ήταν πραγματικότητα! Και τότε είναι που συλλαμβάνει την ιδέα του ρυθμιστή πλευστότητας οπίσθιας πλήρωσης με ενσωματωμένο σύστημα απόρριψης βαρών! Δεν ήταν δύσκολο για τον Dennis να το φανταστεί αφού την ίδια θέση στο σώμα του χρήστη έχει εξίσου και το αλεξίπτωτο. Δύσκολο ήταν για τους υπόλοιπους που τον κοροϊδεύανε στην αρχή. Όταν μάλιστα παρουσίασε αυτό το πρώτο τζάκετ με βάρη αναρτημένα στο πλάι που απελευθερώνονταν με έναν μοχλό όλοι τον χλευάσανε! Η καταδυτική βιομηχανία σύσσωμη αποφάνθηκε ότι η ιδέα του ήταν ριζοσπαστική αλλά επικίνδυνη και ως εκ’ τούτου απορρίφθηκε από τους «ειδικούς». Ούτε αυτό ήταν δύσκολο στην σύλληψη για τον Dennis αφού η ιδέα του μοχλού απελευθέρωσης με κορδόνι ερχότανε κατευθείαν από τον μοχλό απελευθέρωσης του αλεξίπτωτου! Δύσκολο παρέμενε για τους άλλους να αποδεχθούν την χρηστικότητα του όλου εγχειρήματος. Όσο για τον Dennis ήταν σίγουρος ότι είχε δίκιο! Αρκεί να κοιτάξει κανείς σήμερα την πλειοψηφία των ρυθμιστών πλευστότητας! Το σύστημα RipCord της Zeagle γρήγορης απελευθέρωσης με μοχλό που καλύπτεται με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας συνεχίζει μέχρι και σήμερα να αποτελεί την πιο εύκολη στον χειρισμό λύση από όλα τα συστήματα. Ο χρήστης αρκεί να τραβήξει χρησιμοποιώντας μόνο το ένα του χέρι τον μοχλό και τα βάρη θα απελευθερωθούν ταυτόχρονα και από τις δυο πλευρές του τζάκετ! Ένα σχοινί συνδέει εσωτερικά τις δυο θήκες και είναι υπεύθυνο για την σωστή και γρήγορη απόρριψη. Αρχίζει να πειραματίζεται με τα υλικά και περνάει αρκετή τεχνογνωσία από το αλεξίπτωτο στα τζάκετ κατάδυσης κυρίως σε ποιότητα κατασκευής, λειτουργία και ασφάλεια στους ιμάντες, στα σχοινιά κ.α. Σήμερα η εταιρία θεωρείται παγκοσμίως μια από τις καλύτερες εταιρίες εξοπλισμού κατάδυσης όλων των μορφών και ειδικοτήτων. Λίγοι κατασκευαστές μπορούν να γεφυρώσουν το χάσμα ανάμεσα στον εξοπλισμό για αναψυχή και στον εξοπλισμό για τεχνική κατάδυση. Για αυτούς (και για όλους τους υπόλοιπους) υπάρχει η Zeagle και η επιλογή της είναι μονόδρομος! Σήμερα η Zeagle κατασκευάζει μια πλήρη σειρά καταδυτικών προιόντων (εκτος απο τζάκετ) απο ρυθμιστές πίεσης μέχρι και το τελευταίο εξάρτημα για κατάδυση. Και ολα τα προιόντα της έχουν την ποιότητα των υλικών σαν πρώτιστο μέλημα!

[GKAM]

Αρχικό μήνυμα απο seafarer

Και τότε είναι που συλλαμβάνει την ιδέα του πρώτου ρυθμιστή πλευστότητας οπίσθιας πλήρωσης! Δεν ήταν δύσκολο για τον Dennis να το φανταστεί αφού την ίδια θέση στο σώμα του χρήστη έχει εξίσου και το αλεξίπτωτο. Δύσκολο ήταν για τους υπόλοιπους που τον κοροϊδεύανε στην αρχή.

Κώστα, είσαι απόλυτα σίγουρος για αυτή την «πρωτιά» της Zeagle;

/GKAM

[seafarer]

Γιωργο απολυτος δεν ειμαι σε τιποτα
Την ιστορια καταγραφω και υστερα απο μια μικρη ερευνα καταγραφεται αυτο.
Με την ιστορια ποτε δεν ξερεις.
Παντως αναφερεται στις πηγες της ιδιας της εταιριας.
Επισης εχω βρει και ενα post με την ιστορια του Dennis στο scubaboard απο τον γαμπρο του τον Scott Zeagle (οπως υπογραφει) οπου λεει καποια ενδιαφεροντα πραγματα.
Γιατι το λες;
Εχεις διαβασει κατι σχετικα;

[GKAM]

Από όσο γνωρίζω, η Zeagle άρχισε να κατασκευάζει wings στις αρχές της δεκαετίας του ’80. Μάλιστα, ο Dennis Bulin σύμφωνα με αυτό το άρθρο ξεκίνησε τις καταδύσεις το 1974. Wings, κυκλοφορούσαν στις ΗΠΑ ήδη από τις αρχές του ’70.

Έχω μάλιστα ένα κατάλογο Scubapro που διαφημίζει wings από το 1975. Αν το βρω, θα ανεβάσω εικόνες το απόγευμα. Επίσης, ίσως έχει νόημα να αναφερθείς και στην σχέση Apeks/Zeagle την δεκαετία του ’90.

/GKAM

[GKAM]

Τελικά, βρήκα τις φωτογραφίες του 1975 ! Πολύ DIR η Scubapro στα παλιά τα χρόνια.



Τα wings όμως, δεν επικράτησαν τότε και βγήκαν εκτός συναγωνισμού για μία 15ετία περίπου. Στο μεσοδιάστημα, έγινε πόλεμος μεταξύ των ABLJ (Adjustable Buoyancy Life Jackets) και των Stabilizing Jackets. To πρώτο ABLJ (γνωστό και ως σαλιάρα) κατασκευάστηκε από την εταιρία Fenzy το 1961 ενώ το πρώτο Stab Jacket (γιλέκο) κυκλοφόρησε από την Scubapro το 1971. Προφανώς την «μάχη» κέρδισαν τα γιλέκα. (Όποιος έχει βουτήξει με σαλιάρα, ξέρει το γιατί. Δεν είναι τυχαίο που το άλλο παρατσούκλι τους ήταν *ρχιδοσπάστες )

Βασικός λόγος εξάλειψης των wings ήταν το οτι δεν μπορούσαν πάντα να κρατήσουν έναν αναίσθητο δύτη στην επιφάνεια με το κεφάλι έξω από το νερό. Όμως, ένας μικρός πυρήνας σπηλαιοδυτών στην Φλόριντα συνέχισε να τα χρησιμοποιεί. Δειλά – δειλά, ξαναέκαναν μία ευρύτερη εμφάνιση στα μέσα της δεκαετίας του ΄90 και πλέον θεωρούνται το standard στις τεχνικές καταδύσεις.

(ζητώ συγνώμη για το thread hijack)

/GKAM

[seafarer]

Λοιπον κοιτα τι βρηκα εγω.....
Γι' αυτο σου ειπα οτι με την ιστορια δεν μπορει να ειναι κανεις σιγουρος!
Το 1961 κατασκευαζεται απο τον Fenzy Frenzy σε συνεργασια με το Γαλλικο Ναυτικο το πρωτο συγχρονο τζακετ. Στην ουσια ειναι ενα κολλαρο που ειχαν κατασκευασει ακομα απο το 1950 η Dacor - Aqualung κ.α. με την καινοτομια ομως του σωληνα αμεσης πληρωσης και ετσι μενει στην ιστορια σαν ο συγχρονος ρυθμιστης πλευστοτητας. Κυκλοφορει στην Αμερικη μολις το 1968!
Το 1972 μια εταιρια η WaterGill φαινεται να κατασκευαζει το πρωτο Wing.
Η Scubapro επεται (τα τζακετ στις φωτο πρεπει να ειναι περιπου γυρω στα 1978)
Συγκεκριμενα το 1975 παρουσιαζονται Wing απο την Scubapro - Seatec - Seaquest και Zeagle.

Εδω καπου ειναι και το ζητουμενο που συζηταμε.
Υπομονη, θα το βρουμε......
Οπως εγραψες ξεσπαει πολεμος καθως τα Wing θεωρουνται επικινδυνα με αρκετες αιτιες που περιγραφονται οπως δεν κραταει το κεφαλι του δυτη εξω απο το νερο, δεν φουσκωνει αρκετα με αερα, δεν μπορει να συγκρατησει με τα βαρη τον δυτη στην επιφανεια κ.α.
Η αγορα πειθεται απο την αρνητικη διαφημιση και τα αποσυρει σιγα σιγα απο το προσκηνιο.
Και ερχομαστε στο ζητουμενο. Ο μονος που επιμενει και μαλιστα βαζει ολη του την τεχνογνωσια απο τα αλεξιπτωτα ειναι o Dennis. Η Zeagle κατασκευαζει ολοκληρη γκαμα Wings απο τοτε στα δυσκολα χρονια.
Ε, να μην της χρεωσουμε (μονο και μονο για την τολμη της) την πρωτοκαθεδρια στα τζακετ οπισθιας πληρωσης; Νομιζω το αξιζει!
Και η ιστορια τη δικαιωσε!

Οπως και να 'χει εγω αλλαξα το post απο πρωτο τζακετ οπισθιας πληρωσης σε τζακετ οπισθιας πληρωσης με ενσωματωμενο συστημα βαρων.
Ετσι για την αποκατασταση της ιστορικης αληθειας (οσο πιστα μπορουμε να την καταγραψουμε)

[seafarer]

Η ιστορία της DiveRite είναι η απτή απόδειξη του πως μια σχετικά σύγχρονη εταιρία με λίγα χρόνια στην πλάτη της φτάνει να γίνεται το πιο αναγνωρίσιμο όνομα στον τομέα της. Ιδρύθηκε μόλις το 1984 από τον Lamar Hires και τον Mark Leonard δυο παθιασμένους σπηλαιοδύτες, εξερευνητές και εκπαιδευτές καταδύσεων από την Βόρεια Φλόριδα. Την δεκαετία του 1970 και μέχρι στις αρχές της επόμενης ο εξοπλισμός για εξειδικευμένες μορφές κατάδυσης (το τεχνικό κομμάτι των καταδύσεων) όπως σπηλαιοκαταδύσεις, ναυαγιοκαταδύσεις, βαθιές τεχνικές καταδύσεις κ.α. απλώς δεν υφίσταντο! Οι περισσότεροι σπηλαιοδύτες στις διεισδύσεις τους χρησιμοποιούσαν δικής τους κατασκευής εξοπλισμό ή σε συνεργασία με διάφορους ανθρώπους που μοιραζόντουσαν το ίδιο πάθος! Αρκετοί από αυτούς έκαναν τροποποιήσεις στον ίδιο υπάρχον εξοπλισμό τους που υπήρχε από τις καταδύσεις στην ανοιχτή θάλασσα. Όταν λοιπόν οι δυο φίλοι αποφάσισαν να το αλλάξουν αυτό (στην αρχή για δική τους χρήση και ύστερα για τους άλλους) η πρώτη εταιρία εξοπλισμού καθαρά τεχνικής κατάδυσης ήταν γεγονός! Και η DiveRite γεννήθηκε από αυτή την ανάγκη! Μερικά χρόνια πριν την ίδρυση της συμβαίνει κάτι που λίγοι γνωρίζουν. Περίπου στα 1980 ένας πρωτοπόρος ερευνητής-κατασκευαστής Αμερικάνος ο Forrest Wilson ασχολήθηκε πρώτος με κατασκευή εξοπλισμού για σπηλαιοδιεισδύσεις και όταν αποφάσισε να τα παρατήσει έδωσε άδεια σε όποιον θέλει να αντιγράψει διάφορα εξαρτήματα που κατασκεύαζε. Ένα από αυτά ήταν και τα βέλη κατεύθυνσης που περνάει ανάμεσα τους ο μίτος των σπηλαιοδυτών. Η DiveRite αγόρασε το καλούπι και κάποια εξαρτήματα της παραγωγής του. Αμέσως κατασκευάζει πρωτοποριακά προϊόντα όπως εξελιγμένα Wings τζάκετ προσαρμοσμένα σε συγκεκριμένη χρήση κάθε φορά, ειδικά συστήματα φωτός προσαρμοσμένα στον εξοπλισμό του σπηλαιοδύτη και κυρίως εξειδικευμένα στην υποβρύχια εξερεύνηση. Το 1991 είναι μια χρονιά ορόσημο για την εταιρία καθώς γίνεται ο κατασκευαστής που παρουσιάζει τον πρώτο συμβατό με Nitrox καταδυτικό υπολογιστή. Τον ονομάζει «Bridge». Το 1993 εξέλιξε το αρχικό καλούπι για βέλη και έβγαλε στην παραγωγή την δική της σειρά από εξειδικευμένα εξαρτήματα. Το 1996 επανέρχεται στο προσκήνιο παρουσιάζοντας το πρωτοποριακό και επαναστατικό για την εποχή σύστημα TransPac harness που υποστηρίζει εξ’ ολοκλήρου τον τεχνικό δύτη στην μεταφορά και διευθέτηση του βαρύ εξοπλισμού του μέσα στο νερό. Είναι χαρακτηριστικό της εξέλιξης στην DiveRite ότι ξεκίνησε με περίπου 13 διαφορετικά προϊόντα και σήμερα κατασκευάζει έναν στόλο που αριθμεί σε πάνω από 300 διαφορετικά προϊόντα κατάδυσης! Το 1997 η DiveRite αποκτά την φήμη και την αναγνωρισιμότητα που της έλειπε και αρχίζει να καθιερώνεται στην Αμερικανική αγορά, αλλά το κυριότερο στη συνείδηση των επαγγελματιών. Ο Lamar στην κυριολεξία απογειώνει την φήμη της με διάφορες επιχειρηματικές κινήσεις και κάνει το άνοιγμα σε παγκόσμιο επίπεδο. Σήμερα η εταιρία από την Βόρεια πλευρά της Φλόριδας απλώνεται σε πάνω από 23 χώρες του κόσμου και θεωρείται σαν μια από τις καλύτερες (αν όχι η καλύτερη) εξειδικευμένη εταιρία στις καταδύσεις τεχνικών μορφών. Σήμερα κατασκευάζει τα πάντα για υποβρύχια χρήση.

Στην Αμερική στην κοινότητα των δυτών λένε για την DiveRite διάφορα που αντικατοπτρίζουν την ηγετική θέση της στη συνείδηση των δυτών, όπως ότι δεν θα δεις ποτέ έναν openwater diver να φοράει εξοπλισμό της, ούτε καν έναν advanced openwater! Αν είσαι αρχάριος δύτης λένε τότε η DiveRite δεν είναι για εσένα! Αν όμως αποφάσισες να προχωρήσεις σε ένα σχολείο τεχνικής κατάδυσης τότε η επιλογή της είναι μονόδρομος! Είναι μάλιστα τέτοια η εμπιστοσύνη που δείχνουν στην εταιρία οι εκπαιδευτές σπηλαιοκατάδυσης που έχουν φτάσει στο σημείο να αρνούνται ακόμα και την ολοκλήρωση ενός σχολείου αν ο εκπαιδευόμενος δεν έχει εξοπλισμό της DiveRite!!! Εξωφρενικό αλλά έχει συμβεί! Χαρακτηριστικά λένε: πολλά πράγματα μπορεί να πάνε στραβά από θέμα εξοπλισμού σε μια σπηλαιοκατάδυση (πράγματα που δεν μπορείς να προβλέψεις) αλλά με την DiveRite οι πιθανότητες μειώνονται στο ελάχιστο!

[seafarer]

Υπήρχε μια εποχή (όχι πολύ μακριά) όπου την SUUNTO την γνώριζαν μόνo δύτες! Τουλάχιστον έγινε ευρέως γνωστή σαν η εταιρία με ποιοτικά καταδυτικά προϊόντα όπως πυξίδες και καταδυτικούς υπολογιστές. Τα πράγματα όμως δεν είναι ακριβώς έτσι. Ας τα πάρουμε από την αρχή ξετυλίγοντας το νήμα αυτής της τεράστιας εταιρίας.

O Tuomas Vohlonen (1878-1939) ήταν ένας από τους πιο διάσημους εφευρέτες και μηχανικούς στη Φιλανδία. Ασχολήθηκε από πολύ μικρός με το εμπόριο, αλλά το πάθος του ήταν οι ανακαλύψεις καινούργιων πραγμάτων και οι κατασκευές. Ετσι απόκτησε εκείνο τον καιρό διπλώματα ευρεσιτεχνίας πάνω στους τομείς της τοπογραφίας, γεωργίας, διαφόρων κινητήρων, στην κατασκευή σκι και αλλού. Το μεγάλο πάθος του όμως ήταν και παρέμεινε η τελειοποίηση της πυξίδας! Ο ίδιος ήταν παθιασμένος εξερευνητής στη φύση της Φιλανδίας και ένας άνθρωπος της περιπέτειας ο οποίος είχε εμμονή με τον προσανατολισμό και τις πυξίδες οι οποίες τότε είχαν προβλήματα απόκλισης. Λέγεται ότι ποτέ δεν ήταν ευχαριστημένος για κάτι αφού το τελείωνε και η μόνιμη κουβέντα του ήταν: ‘’Είναι αυτό αρκετό ή μπορεί να βελτιωθεί ακόμα;’’

Υστερα λοιπόν από πολλά χρόνια δοκιμών κατάφερε να κατασκευάσει την πρώτη πυξίδα με κλειστό σύστημα υγρού τυμπάνου και αποσβεστήρες κραδασμών. Επίσης βρήκε τρόπους να τελειοποιήσει την ακρίβεια σταθεροποιώντας την βελόνα και να τοποθετήσει καλύτερα τους μαγνήτες στο κάτω μέρος της πλάκας. Ηταν οι χρονιές πριν το 1932 όταν άρχισε να πειραματίζεται με τα σχέδια και την κατασκευή της στεγανής κάψουλας και τον Απρίλιο του 1933 κατέθεσε την πατέντα του στο Εθνικό Συμβούλιο Εμπορίου της Φιλανδίας για την κατοχύρωση των δικαιωμάτων ευρεσιτεχνίας η οποία του δόθηκε τελικά στις 25 Ιανουαρίου του 1935! Του απονεμήθηκε τιμητική διάκριση για την ακρίβεια των υλικών του και την κατασκευή. Στην πατρίδα του ακόμα και σήμερα θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους εφευρέτες. Το 1935 κατασκευάζει τα πρώτα του κομμάτια.

Το 1936 ιδρύει την SUUNTO Ltd. από κοινού με την σύζυγο του Εlli και τον ανιψιό του Kauko. Η πρώτη στεγανή πυξίδα με υγρό που βγαίνει στην αγορά παίρνει την κωδική ονομασία Μ-311 και την χρησιμοποιούν πεζοπόροι, εξερευνητές, τοπογράφοι αλλά κυρίως ο στρατός που την δοκιμάζει και καταλαβαίνει την αξιοπιστία της! Οι στρατιώτες την φορούσαν στο χέρι σαν ρολόι και η χρηστικότητα της ήταν μεγάλη! Το καλοκαίρι του 1939 ο Tuomas ήταν ήδη 61 χρονών και διευθύνων σύμβουλος της SUUNTO ενώ είχε προλάβει να κατοχυρώσει ήδη 39 διπλώματα ευρεσιτεχνίας στην πατρίδα του αλλά και στο εξωτερικό! Δυστυχώς για αυτόν τον μεγάλο πρωτοπόρο το νήμα της ζωής του κόβεται ξαφνικά τον χειμώνα του 1939 χωρίς να φανταστεί ποτέ την τροπή που θα έπαιρναν τα πράγματα. Η Elli Vohlonen ανέλαβε την εταιρία μετά τον αιφνίδιο θάνατο του και κράτησε την θέση του διευθυντή μέχρι το 1952 αντιμετωπίζοντας εκατοντάδες δικαστικές διαμάχες όλα αυτά τα χρόνια για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων ευρεσιτεχνίας που ο άνδρας της άφησε σε αυτήν!

Καθώς ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος καθήλωσε τις εμπορικές εξελίξεις υπήρξαν διάφοροι φορείς (κρατικοί και ιδιωτικοί) που σφετεριστήκαν τα σχέδια και τα διπλώματα του μεγάλου εφευρέτη κυρίως μετά την λήξη του πολέμου. Η Elli όμως ήταν πάντα εκεί και μετά από πολλούς αγώνες τελικά δικαιώθηκε σε όλα και τίμησε την μνήμη του μεγάλου πρωτοπόρου! Δεν είναι καθόλου τυχαίο λοιπόν που στις μέρες μας οι πυξίδες της SUUNTO θεωρούνται από τις καλύτερες στον κόσμο. Στις αρχές της δεκαετίας του 1950 η εταιρία έκανε ήδη εξαγωγές σε 50 χώρες του κόσμου συμπεριλαμβανομένου του Καναδά και της Αμερικής!

Το 1952 είναι η χρονιά που το Ελσίνκι φιλοξενεί τους Ολυμπιακούς Αγώνες και η δάδα της ολυμπιακής φλόγας και όλα τα παρελκόμενα κατασκευάζονται από την SUUNTO σαν αναγνώριση της Διεθνής Ολυμπιακής Επιτροπής στον δημιουργό της!
Είναι η χρονιά αμέσως μετά τους αγώνες όπου η SUUNTO αγοράζεται από την επίσης φιλανδική εταιρία κατασκευής wax για σκι REDOX. Το επόμενο βήμα ήταν η κατάκτηση των βυθών. Η εταιρία θέλησε να βελτιώσει και να αναπτύξει την σταθερότητα και την ακρίβεια στις ναυτικές πυξίδες εκμηδενίζοντας τις μεγάλες αποκλίσεις. Η πρώτη ναυτική πυξίδα λεγότανε SUUNTO K-12 και βγήκε στην αγορά το 1953! Δοκιμάστηκε από το ναυτικό και άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις! Την ίδια εποχή η εταιρία ξεκινάει την κατασκευή οργάνων που μετράνε το υψόμετρο.

Ενα σχέδιο για μια υποβρύχια πυξίδα άρχισε να βγαίνει προς τα έξω. Ηταν αρχές του 1960 όπου Βρετανοί δύτες δοκίμασαν πρώτοι εκείνες τις πυξίδες και διαπίστωσαν ότι οι συσκευές λειτουργούν κανονικά και χωρίς προβλήματα. Μια μικρή αλλά αξιόπιστη πυξίδα στον καρπό του δύτη πήρε την θέση της και άφησε πίσω της ογκώδης κατασκευές! Ηταν αρχές του 1965 όταν πρωτοκυκλοφόρησε στην αγορά η SK-4 που βγαίνει μέχρι και σήμερα (λίγο αργότερα η τελειοποιημένη SK-5) μαζί με τις SK-6 και SK-7 που θεωρείται η καλύτερη υποβρύχια πυξίδα στον κόσμο μέχρι και σήμερα!

Ετσι είχε ανοίξει μια καινούργια αγορά και μια καινούργια κατηγορία προϊόντων αυτή των μικρών καταδυτικών οργάνων που φοριούνται στον καρπό σαν ρολόι!
Το 1969 μεταφέρεται σε καινούργιες και πιο σύγχρονες εγκαταστάσεις στο Espoo στην περιοχή του Juvanmalmi. Το 1972 παίρνει την ανώτατη τιμητική διάκριση για τις εξαγωγές και βραβεύεται από τον ίδιο τον Πρόεδρο της Φιλανδίας! Το 1975 παρουσιάζει στη αγορά της θολωτές πυξίδες με κυρτό κρύσταλλο. Κατά τα επόμενα έτη οι εξαγωγές της εταιρίας αυξάνονται φθάνοντας τις 60 χώρες του κόσμου.

Η εταιρία έμπαινε τότε στην πρωτόγνωρη ηλεκτρονική εποχή και επικεντρώθηκε εκεί. Ακρίβεια – αξιοπιστία – ανθεκτικότητα είναι το τρίπτυχο και οι βασικές αρχές από την ίδρυση της!
Το 1981 αρχίζει η πολιτική των εξαγορών και αφομοιώνει την μεγάλη εταιρία κατασκευής ρυθμιστών πλευστότητας (αμερικανικών συμφερόντων) SeaQuest. Είναι η δεκαετία που αφιερώνει η εταιρία στην έρευνα και κατασκευή καταδυτικών προϊόντων και είναι ακριβώς η εποχή που βρίσκεται μέσα στις εξελίξεις που τρέχουν! Ετσι καθιερώνεται σιγά-σιγά στις συνειδήσεις των απανταχού δυτών. Το 1986 κατασκευάζει μια σειρά οργάνων που μπαίνουν στην κονσόλα του δύτη. Το 1987 η εξέλιξη της ηλεκτρονικής της επιτρέπει να παρουσιάσει το SME καταδυτικό υπολογιστή, ενώ το 1990 εγκαινιάζει τον ‘’προσωπικό υπολογιστή’’ ένα μοντέλο που αλλάζει από τον δύτη χειροκίνητα τις λειτουργίες του μέσα στο νερό.

Είναι η χρονιά όπου η οικογένεια Niemisto πουλάει την εταιρία στην επενδυτική Sponsor Ltd. To 1991 παρουσιάζεται το σύστημα σύνδεσης με τον υπολογιστή για την γραμμική απεικόνιση δεδομένων από τον καταδυτικό υπολογιστή. Το 1996 αφομοιώνει την Ελβετική εταιρία Recta και το 1997 παρουσιάζει το καταδυτικό κομπιούτερ Spyder. To 1998 βγάζει στην αγορά την σειρά ρολογιών Vector για όλες τις χρήσεις στην ύπαιθρο και ένα χρόνο μετά καθιερώνονται σαν τα απόλυτα εξαρτήματα μέχρι σήμερα! Τα προϊόντα εκείνα παίρνουν την ανώτερη τιμητική εμπορική διάκριση και απογειώνουν στο ευρύ κοινό την φήμη της. Τον ίδιο χρόνο εξελίσσει το σύστημα Τ6 έναν ηλεκτρονικό παλμογράφο που συνεργάζεται με τα ρολόγια και μεταδίδει δεδομένα των καρδιακών σφυγμών του χρήστη. Η εξειδίκευση φέρνει την σειρά SUUNTO Core που συνδυάζει την εμπειρία της εταιρίας σε ρολόγια ABC (υψόμετρο – βαρόμετρο – πυξίδα) και την σειρά SUUNTO Lumi που είναι ειδικευμένη και σχεδιασμένη από την αρχή για τον γυναικείο πληθυσμό. Η σημερινή της έδρα βρίσκεται στο Vantaa της Φιλανδίας. Απασχολεί πάνω από 500 ανθρώπους παγκοσμίως στη γραμμή παραγωγής της. Διοικείτε πλέον από έναν κολοσσό της βιομηχανίας την Amer Group Ltd. μαζί με πολύ μεγάλες θυγατρικές εταιρίες όπως η Wilson – Salomon – Atomic – Precor – Arcteryx – Mavic από τα κεντρικά στο Ελσίνκι και συνεχίζει μέχρι τις μέρες μας κρατώντας το όνομα που έγινε συνώνυμο της ακρίβειας όπως ακριβώς οραματίστηκε ο ιδρυτής της!