Η ιστορία των Εταιρειών Κατάδυσης

[seafarer]

Σκεφτομαι να αρχισω να ανεβαζω σιγα-σιγα την ιστορια των εταιριων καταδυτικου εξοπλισμου.
Ειναι μια δουλεια που θα παρει χρονο αλλα αξιζει πιστευω τον κοπο και την ερευνα.
Ετσι θα μαθουμε πως ξεκινησαν οι εταιριες να κατασκευαζουν αυτα που ολοι μας χρησιμοποιουμαι σημερα.
Θα ανακαλυψουμε αγνωστες πτυχες της ιστοριας και θα απομυθοποιηθουν ορισμενα πραγματα που τα θεωρουμε δεδομενα (απο ελλειπη στοιχεια ή παραπληροφορηση)
Καλο μας ταξιδι λοιπον.....

© Κώστας Ανδρεάδης - Ερευνα - Επιμέλεια - Παρουσίαση - Αποκλειστικά δικαιώματα - Eλεύθερη μετάφραση και απόδοση στην Ελληνική γλώσσα.
Η δημοσίευση των άρθρων αυτών είναι προιόν προσωπικής έρευνας του αρθρογράφου τους. Δεν έχουν απολύτως καμία σχέση με τις εταιρίες καταδυτικού εξοπλισμού, ούτε θεωρούνται σε καμία περίπτωση προιόν διαφήμισης προς αυτές! Μπορούν να χρησιμοποιηθούν ελεύθερα απο τις εταιρίες (αν αυτές το επιθυμούν) κατόπιν συννενόησης με τον αρθρογράφο και όχι αυθαίρετα, αναφέροντας οπωσδήποτε την πρωτότυπη πηγή τους στην Ελληνική γλώσσα. Ως εκ' τούτου απαγορεύεται σύμφωνα με τον νόμο η επαναδημοσίευση μέρους ή ολόκληρων των άρθρων αυτών σε έντυπη ή ηλεκτρονική μορφή χωρίς την πρότερη συναίνεση και άδεια του αρθρογράφου τους.

Αναδημοσίευση απο το πρωτότυπο: http://rsdc.gr/index.php/example-pages.html

[Physalia]

Έχω ήδη προσδεθεί

[seafarer]

Η ιστορία του Υδροπνεύμονα - AQUALUNG σαν εταιρία αλλά κυρίως σαν όνομα και εμπορικό σήμα κατατεθέν (brand name) ξεκινάει κάπου στις αρχές του 2ου Παγκοσμίου πολέμου όπου έγινε επιτακτική η ανάγκη ενός ανεξάρτητου και αυτόνομου συστήματος υποβρύχιας αναπνοής απαλλαγμένο από τις δυσλειτουργίες παρελθόντων συστημάτων.

Ηταν το 1941-42 οπού αυτή η ανάγκη υποχρέωσε το Πολεμικό Ναυτικό της Γαλλίας να διατάξει τον Ναύαρχο να βρει λύση στο πρόβλημα. Το Ναυαρχείο απευθύνθηκε στην Air Liquide την μεγαλύτερη κρατική εταιρία διαχείρισης αερίων (ακόμα και σήμερα) στην Γαλλία. Ο διευθυντής της με την σειρά του έστειλε τον καλύτερο και πιο ταλαντούχο νέο μηχανικό που είχε. Ονομαζότανε Emille Gagnan και είχε στο ενεργητικό του μεγάλες εφευρέσεις! Βασισμένος πάνω στα αρχικά σχεδία των Benoit Rouquayrol και August Denayrouse και στο σύστημα που είχαν κατασκευάσει σχεδόν 90 χρόνια πριν κατασκεύασε μια έξυπνη βαλβίδα παροχής και ζήτησης αέρα που μπόρεσε να συνδυαστεί με την φιάλη αναπνεύσιμου αέρα που κατασκεύαζε εκείνη την εποχή το εργοστάσιο της Air Liquide. Η βασική τροποποίηση ήταν η έδρα της βαλβίδας εξαγωγής του αέρα στο περιβάλλον. Αμέσως άρχισε να κατασκευάζεται στο εργοστάσιο αυτή η αναπνευστική συσκευή (φιάλη και ρυθμιστής πίεσης δυο σωλήνων) η οποία βαπτίστηκε από την εταιρία Aqualung (Υδροπνεύμονας). Πρώτος δοκιμαστής ήταν ο ίδιος ο εφευρέτης! Τον Ιανουάριο και Φεβρουάριο του 1943 ο Gagnan παρουσίασε την κατασκευή ολοκληρωμένη με τους δυο σωλήνες (αναπνοής/εκπνοής), το επιστόμιο και την βαλβίδα (πτερύγιο) εξαγωγής πίσω στην σύνδεση με την φιάλη. Εκείνη ακριβώς την στιγμή το Ναυτικό έψαχνε για έναν εθελοντή-δοκιμαστή της συσκευής όπου θα την περνούσε από εξαντλητικά τεστ. Ενας πλωτάρχης δέχτηκε να δοκιμάσει την συσκευή. Δεν είχε εμπειρία από συσκευές αλλά ήταν έμπειρος ελεύθερος δύτης και ασχολούνταν καιρό με την υποβρύχια φωτογραφία βουτώντας με άπνοια (στις άδειες του από το Ναυτικό) στα νερά της Νίκαιας κοντά στη βάση του Ναυτικού. Το όνομα του ήταν Jacques Yves Cousteau! Αμέσως γνώρισε τον Gagnan και γίνανε φίλοι. Στην συνέχεια πραγματοποιήσανε μαζί μερικές ακόμη βελτιώσεις.
Ας μην ξεχνάμε ότι εκείνη την εποχή η Γαλλία είχε συνθηκολογήσει και βρισκόταν κάτω από την Γερμανική κατοχή και έτσι δεν μπορούσε να γίνει καμιά προσπάθεια κατοχύρωσης της συσκευής. Παρά τις δυσκολίες η Air Liquide κατάφερε να πατεντάρει την συσκευή στα ονόματα των Gagnan – Cousteau αλλά μοναχά για την θέση που εδράζονταν η βαλβίδα εξαγωγής, κρατώντας τα αποκλειστικά δικαιώματα ολόκληρου του συστήματος με την ονομασία Υδροπνεύμονας για την ίδια! Εκείνη την εποχή την δύναμη την είχε ο στρατός και έτσι ο Cousteau εδραίωσε την θέση του σε αντίθεση με τον Gagnan που παραγκωνίστηκε! Ο Gagnan αρκέστηκε σαν αντιπρόσωπος της Aqualung στον Καναδά καθώς ήταν Γαλλοκαναδός. Τα αποτελέσματα του Υδροπνεύμονα έπρεπε να παρουσιαστούν στο Ναυτικό (και μάλιστα και των Γερμανών) και έτσι διοργανώθηκε μια μεγάλη επίδειξη στο Παρίσι όπου την παρουσίαση ανέλαβε ο Cousteau! Εκεί γνώρισε και την κόρη του διευθυντή της Air Liquide που αργότερα έγινε η γυναίκα του!!! Μια ειδική έκδοση του Υδροπνεύμονα με την ονομασία Aqualung – La Spiro technique κατασκευάστηκε αμέσως σαν θυγατρική εταιρία της Aqualung οπού ο Cousteau ανέλαβε διευθυντής του τεχνικού τμήματος και μέτοχος στην Air Liquide! Ηταν το 1946 όταν ο Aqualung - Spiro άρχισε να γεμίζει τις βιτρίνες των καταστημάτων που πουλούσαν αθλητικό υλικό στην Γαλλία αλλά και στην Ευρώπη.


Σε μια από εκείνες τις βιτρίνες σταμάτησε το βλέμμα ενός Γαλλοαμερικάνου που ζούσε στην Αμερική και είχε έρθει για διακοπές στο Παρίσι!
Ηταν ο Rene Bussoz. Ιδιοκτήτης μιας εταιρίας αθλητικού υλικού (Rene’s Sporting Good’s). Εντυπωσιάστηκε από την συσκευή και έμαθε για την λειτουργία της.
Εψαξε και βρήκε την εταιρία που την κατασκεύαζε και μίλησε με τον ίδιο τον Cousteau. Τον έπεισε να του παραχωρήσει το δικαίωμα να κατασκευάσει τον Υδροπνεύμονα στην Αμερική και να γίνει ο εκεί αντιπρόσωπος της συσκευής.
O Cousteau έπεισε με την σειρά του τα αφεντικά της Air Liquide διαπράττοντας ένα σφάλμα που θα το πλήρωναν σύντομα ακριβά! Ηταν το 1949 όταν ο Bussoz κατάφερε τελικά να πάρει σαν δείγμα 10 κομμάτια του Υδροπνεύμονα για να τα παρουσιάσει και να τα πουλήσει στην Αμερική. Και ήταν στα 1952 οπού άρχισε να κατασκευάζει τον Υδροπνεύμονα ο ίδιος στην θυγατρική εταιρία της Aqualung που ιδρύθηκε και λεγότανε U.S.DIVERS με αντίτιμο για την αντιπροσώπευση 250.000$ εφάπαξ και 50 σέντς για κάθε κομμάτι που θα κατασκευαζόταν στην Αμερική!
Η εξάπλωση του Υδροπνεύμονα όμως στην τεράστια αγορά της Αμερικής έκανε τον Cousteau να καταλάβει το λάθος του γρήγορα και έτσι απαίτησε από τον Bussoz να του γυρίσει πίσω τα συμβόλαια! Ο Bussoz δέχτηκε αλλά αυτή την φορά το αντίτιμο που έπρεπε να πληρώσει ο Cousteau και η Air Liquide ήταν μερικά εκατομμύρια δολάρια!!! Mε εκείνα τα λεφτά ο Rene Bussoz αγόρασε μια τεράστια έκταση στη Γαλλία και έγινε ιδιοκτήτης γηπέδων γκόλφ!!! Ετσι ο Cousteau πήρε και τα αποκλειστικά δικαιώματα της Aqualung – U.S.Divers για την αγορά της Αμερικής! Το 1956 κατοχυρώθηκε ολόκληρο το σύστημα με τη σύνθετη λέξη SCUBA (Self Contained Underwater Breathing Apparatus) όχι όμως από τον Cousteau ο οποίος βλέποντας ότι επικρατεί αυτό, αρχίζει μια μεγάλη διαφημιστική εκστρατεία για να διαδώσει στο ευρύ κοινό την λέξη Υδροπνεύμονας. Την εποχή εκείνη όποιος ήθελε στην Αμερική να κατασκευάσει ένα ρυθμιστή πίεσης διπλού σωλήνα όπως ο Aqualung και δεν ήταν μέλος της U.S.Divers έπρεπε να πληρώσει για τα δικαιώματα στον Cousteau καθώς διάφορες εταιρίες όπως η Voit Rubber Co. και άλλες εξαναγκάστηκαν να πληρώσουν για την πρώτες ύλες και όλα τα μεταλλικά υλικά του ρυθμιστή που τότε κατασκευάζονταν από την Demo & Bob Dempster (Sherwood Group) αποκλειστικά για την U.S.Divers! Περίπου στα 1958 αρχίζει η στροφή των εταιρειών προς τον ρυθμιστή μονού σωλήνα οπού σιγά σιγά επικρατεί. Ετσι η Aqualung χάνει σταδιακά την ευρεσιτεχνία και τις χρηματικές απολαβές αλλά έχοντας την τεχνογνωσία και την πείρα κατασκευάζει και αυτή τον πρώτο ρυθμιστή της μονού σωλήνα με πρώτο και δεύτερο στάδιο. Στα επόμενα χρόνια η εταιρία παρουσιάζει αρκετές καινοτόμες προσπάθειες. Σήμερα κάτω από τον εμπορικό τίτλο της Aqualung στον τομέα του καταδυτικού εξοπλισμού στεγάζονται μεγάλες εταιρίες όπως η U.S.Divers – Techisub – Seaquest - Apeks κ.α. Οι απόγονοι του Cousteau (εγγονή και εγγονός) κατέχουν σήμερα μεγάλο μερίδιο της εταιρίας που συνεχίζει την δράση της στην καταδυτική βιομηχανία.


http://www.youtube.com/watch?v=jgXGe...layer_embedded

[fivos]

Κώστα, δεν είναι μόνο πολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά που μας περιγράφεις αλλά και το κείμενο και η "δραματοποίηση" που κάνεις είναι εξαιρετική
Όπως το διάβαζα, αισθανόμουν πραγματικά σαν να είμαι εκεί. Σ' ευχαριστούμε

[Χρηστος Ευθυμιου]

Να προσθέσω στην καταπληκτική και ενδιαφέρουσα περιγραφή του Κώστα μερικές φωτογραφίες διαφόρων ρυθμιστών αυτού του τύπου που κατασκευάστηκαν μετά από το CG 45 (Cousteau – Gagnan) με μικρές παραλλαγές σε 20 Χώρες.

Οι συνολικές πωλήσεις το 1959 ήταν 100.000 τεμάχια, ενώ το 1962, 3 χρόνια αργότερα ήταν 200.000 τεμάχια, κάνοντας εμφανή την ραγδαία εξέλιξη των καταδύσεων εκείνη την εποχή.


Souplair 1, Κατασκευάστηκε στην Γαλλία


Lawson Lung 1, Kατασκευάστηκε στην Αυστραλία



Spiro-Mistral-Narghile 1, Κατασκευάστηκε στην Γαλλία



Barakuda-Monsum-II, Κατασκευάστηκε στην Γερμανία



Ocean, Κατασκευάστηκε στην Ιταλία


Loosco, Κατασκευάστηκε στην Ολλανδία

Θέλω να ευχαριστήσω τον Φίλο Frank Werthwein http://www.scubacollector.de/ για την ευγενή παραχώρηση μερικών φωτογραφιών από το αρχείου του, να τις δημοσιεύσω στην ιστοσελίδα του Σ.Ε.Α ΤΗΘΥΣ.

[fin]

Αυτη ειναι η ευρεως διαδεδομενη γνωστη ευρωπαικη version της ιστοριας του Aqualung στη πλειονοτητα της σωστη. Υπαρχει και μια λιγοτερη γνωστη αλλα οχι απιθανη εκδοχη. Με την ιστορια δεν ειναι ευκολο να ειναι κανεις σιγουρος ποτε.

[fin]

Ok Πιστευω (καθαρα γνωμη μου) οτι σωστοτερα: ο mistral (aqualung ενος σταδιου) ηταν πατενταρισμενο σχεδιο του προηγουμενου αιωνα που απλα οι Gagnon Cousteau ξαναπατενταρισαν με μικρομετατροπη στο κατεχομενο παρισι (πως αραγε ; ) και λανσαρανε στην διεθνη αγορα. Ο κακομοιρης ο Sam Lecocq ηταν αυτος που εκανε τη διαφορα (δυο σταδια για ανθρωπινο Work of breathing) για λογαριασμο της βιομηχανιας και αφου τον πολεμησαν για δεκαετιες επιβληθηκε σαν σχεδιο (ασχετα αν τον ιδιο δε τον ξερει ουτε η μανα του, απο πλευρας δοξας).
Αυτο παιζει πολυ συχνα στη βιομηχανια
Αλλος σχεδιαζει, αλλος δοξαζεται, αλλος τα παιρνει.

Επειδη θεωρω οτι οι περισοτεροι δε ξερετε χειροτερα αγγλικα απο τα δικα μου ριξτε μια ματια σε "καυτα" αρχαια αρθρα του Sam Miller
http://www.portagequarry.com/legenda...ler_072705.htm
http://www.portagequarry.com/legenda...ler_070705.htm
http://www.portagequarry.com/legenda...ocq_052906.htm

ps Ειμαι και γω Cousteau-maniac αλλα στο επιπεδο της προσφορας στο ντοκυμαντερ φυσης και στον ακτιβισμο της εποχης και οχι στα τεχνικα θεματα. Σε αυτα ηταν media machine. Αλλα ο σκοπος αγιαζει τα μεσα οποτε χαλαλι του του μακαριτη.

peace!

[seafarer]

Πολυ σωστα Δημητρη.
Οντως ηταν ο Sam Lecocq o ανθρωπος που κατασκευασε πρωτο και δευτερο σταδιο (οπως κατασκευαζεται σημερα) μεσω της εταιριας του της Sportsways.
Ηταν ενας πρωτοπορος της καταδυσης που εμεινε στην αφανεια.
Μεταναστευσε στην Αμερικη και δουλεψε για τον Rene Bussoz στην U.S.Divers θετοντας τις βασεις για τον συγχρονο ρυθμιστη πιεσης μονου σωληνα.
Ομως..............
Ολα αυτα στην Αμερικη.
Γιατι στην ουσια (αν θελουμε να ακολουθησουμε πιστα την ιστορια) οι πρωτοι που βουτηξαν στον κοσμο με ρυθμιστη μονου σωληνα ηταν οι Αυστραλοι!!!
Εκει να δειτε αφανεια.
Ο Ted Eldred κατασκευασε πρωτος απο τους Αμερικανους τον ρυθμιστη του που ομως εμεινε παντελως αγνωστος!
Για να μην αναφερθω καθολου στον George Comeinches που κατασκευασε ενα συστημα πρωτος πριν τον πολεμο αλλα δυστυχως σκοτωθηκε σαν στρατιωτης στην διαρκεια του πολεμου αλλιως η ιστορια θα γραφοταν διαφορετικα.

Επεται συνεχεια................

[seafarer]

Μια φορά και έναν καιρό σε ένα μικρό χωριό κοντά στο Γκέτενμποργκ της Σουηδίας ήταν ένας νεαρός ο οποίος λεγόταν Ingvar Elfstrom. Ακόμη και σαν παιδί ο νεαρός αυτός φαινόταν διαφορετικός από τους άλλους! Η μανία που είχε με την θάλασσα και το νερό γενικά τον έκανε να βουτάει συνέχεια όποτε έβρισκε ευκαιρία. Τα καλοκαίρια έφευγε μαζί με τον πατερά του μεγάλα ταξίδια για ψάρεμα και επιδίδονταν σε καταδύσεις με άπνοια ατελείωτες ώρες στη θάλασσα! Αποφασισμένος να ανακαλύψει τα μυστικά που κρύβονταν στο βυθό δεν άργησε να κατασκευάσει μονός του ένα ζευγάρι γυαλιά για υποβρύχια χρήση! Αργότερα έφτιαξε μια ολοπρόσωπη μάσκα! Μια μέρα με την επιμονή που τον διέκρινε έπεισε τον πατέρα του να τον βοηθήσει σε κάτι πρωτοποριακό. Εβγαλε τον μηχανισμό της αντλίας από το μηχανάκι του και τον σύνδεσε με ένα λάστιχο του ποτίσματος που είχαν στην αυλή τους! Υστερα συνέδεσε το όλο σύστημα στην μάσκα του! Κατόπιν πήγαν στην θάλασσα. Ο πατέρας του καθόταν πάνω στο μικρό σκαφάκι και διοχέτευε αέρα στο σύστημα από μια αντλία – τρόμπα στο λάστιχο οπού ο μικρός ανάπνεε κάτω από το σκάφος! Κάθε φορά όμως που ερχόταν καινούργιος αέρας η αυτοσχέδια μάσκα ξεκολλούσε από το πρόσωπο και η παροχή δεν ήταν επιτυχής. Αυτή η αποτυχία πείσμωσε τον Ingvar. Ηταν η εποχή όπου στην πατρίδα του την Σουηδία ο κόσμος άρχισε να δείχνει ενδιαφέρον για τις καταδύσεις. Ο Ingvar σκέφτηκε να εκμεταλλευτεί αυτό το ενδιαφέρον του κόσμου και έτσι άρχισε να κατασκευάζει στην αποθήκη του σπιτιού τους (που την είχε μετατρέψει σε εργοτάξιο) καταδυτικό εξοπλισμό στην ουσία περισσότερο για προσωπική του χρήση και για να κρατήσει άσβεστο το πάθος του για μεγάλα διαστήματα παραμονής υποβρυχίως παρά για τον κόσμο. Μετά από αμέτρητες δυσκολίες, απογοητεύσεις και δοκιμές κατάφερε να εξελίξει το πρώτο του πρωτότυπο σε έναν ρυθμιστή πίεσης δυο σωλήνων όπως αυτούς που κυκλοφορούσαν ήδη σε άλλα κράτη. Ηταν το 1954 και ο πρώτος Poseidon ήταν γεγονός! Το πρώτο όνομα που έδωσε στο πρωτότυπο του ήταν Cyklon Senior! Την ίδια χρονιά ιδρύει το Poseidon Diving Club και αρχίζει να ανταλλάσει ιδέες και τεχνολογικές λύσεις με περίπου 25 φίλους του και μέλη του συλλόγου οι οποίοι αποφάσισαν όλοι να βάλουν μερικά χρήματα ο καθένας για να φτιάξουν κάτι σαν εταιρία που θα κατασκεύαζε μαζικά καταδυτικό υλικό στην ραγδαία αναπτυσσόμενη αγορά της χώρας τους. Ετσι ο Ingvar άρχισε να κατασκευάζει με πολύ επιμονή, υπομονή, μεράκι αλλά και με άλλη τόση αξιοπρέπεια (καθώς δούλευε παράλληλα σαν αρτοποιός στο φουρνάρικο του πατέρα του) τα πρώτα κομμάτια που βγήκαν στην παραγωγή. Με την βοήθεια του καλού του φίλου Rolf Tristrand παρήγαγαν αρκετούς Cyklon Senior! Σύντομα εκείνη η μικρή αποθήκη του σπιτιού έγινε ένα υποτυπώδες εργαστήριο παραγωγής ρυθμιστών. Στα 1958 μέσα από εκείνο το εργαστήριο βγήκε και ο πρώτος ρυθμιστής μονού σωλήνα. Το όνομα του ήταν Cyklon Junior και αργότερα εξελίχθηκε στον Cyklon 300 που σχεδόν ίδιος παράγεται μέχρι τις μέρες μας με την ονομασία Cyklon 5000! Βρισκόμαστε ακριβώς στο κομβικό σημείο εξάπλωσης παγκοσμίως της κατάδυσης σαν σπόρ και ψυχαγωγία (ήδη το συνθετικό scuba είχε γίνει γνωστό) και η ζήτηση των συστημάτων αναπνοής είχε φτάσει στο ζενίθ! Ακριβώς εκείνη την στιγμή ο Ingvar παίρνοντας σαν συνέταιρο του έναν έμπιστο φίλο του τον Dennis Osterlund ξεκινάνε και φτιάχνουν μια εταιρία πώλησης αθλητικού υλικού που την ονομάζουν Aqua-Sport. Δίνουν σε όλα τα προϊόντα τους πλέον τον τίτλο της Poseidon. Νοικιάζουν ένα μικρό χώρο στην πόλη του Γκέτενμποργκ που χρησίμευε σαν γκαράζ και η μεγάλη ζήτηση τους εκτοξεύει στην κορυφή! Από εκείνο το πρώτο μαγαζί που άνοιξε στα τέλη του 1958 αμέσως ακολούθησαν τον επόμενο χρόνο το δεύτερο στην Στοκχόλμη και ένα τρίτο στο Μάλμο! Αρχές του 1960 αρχίζουν συνεργασία με ξένες εταιρίες που κατασκεύαζαν υλικά κατάδυσης που δεν είχαν την δυνατότητα αυτοί να κατασκευάσουν.
Επίσης αγόραζαν ότι πιο ποιοτικό υπήρχε στην αγορά για τα κομμάτια εκείνα του ρυθμιστή που δεν μπορούσαν να παράγουν. Αργότερα αποφάσισαν να κατασκευάσουν όλα τα εξαρτήματα σε μια προσπάθεια να ελέγξουν την ποιότητα. Σήμερα είναι από τις λίγες εταιρίες που κατασκευάζει όλα τα κομμάτια του ρυθμιστή πίεσης. Ετσι οι ρυθμιστές τους ήταν και είναι μέχρι σήμερα συστήματα υψηλής πιστότητας! Χαρακτηριστικό της ομαδικής δουλειάς στην Poseidon είναι ότι ένα μεγάλο ποσοστό από τους τότε υπαλλήλους και φίλους που υπήρχαν στο ξεκίνημα (το 1960 ) συνεχίζει να δουλεύει ακόμα και σήμερα στην εταιρία! Στις μέρες μας η Poseidon συνεχίζει τον ανοδικό της δρόμο και θεωρείται μια «κλειστή» εταιρία με την έννοια ότι κατασκευάζει περιορισμένο αριθμό μοντέλων τα οποία εξελίσσονται μέσα στα χρόνια. Ετσι έχει καταφέρει να παράγει συστήματα άκρως επιχειρησιακά και ποιοτικά. Την αποδέχονται για την αξιοπιστία της ο στρατός και κατ’ επέκταση οι ναυτικές δυνάμεις πολλών χωρών, ειδικότερα οι επαγγελματίες δύτες αλλά και οι ερασιτέχνες αυτοδύτες.

[fin]

Για τη περιπτωση του Eldred πραγματικα ειχε υλοποιησει ενα συστημα υποβιβασμου της πιεσης δυο βαθμιδων. Αυτο ομως στα πλαισια της εξελιξης rebreather οξυγονου αναψυχης (Pospoise) βλ
http://www.therebreathersite.nl/Zuurstofrebreathers/Australia/ted_eldred's_oxygen_rebreathers.htm .
Ειναι ομως λιγο ζαβολια να παρει τη θεση του Sam, γιατι χρησιμοποιουσε μετα το δευτερο σταδιο δυο σωληνες (ωστε να επιστρεψει το αεριο εκπνοης) στο rebreather. Το ολο σχεδιο ειχε μεγαλο WOB σχετικα με το Scuba . Ναι μεν διεθεσε και μια πετσοκομενη (σπαταλη) εκδοση (του ενος σωληνα με το τεραστιο δευτερο σταδιο στο στομα) στο Αυστραλιανο πολεμικο ναυτικο, το μυαλο του (οπως και ολων των σοβαρων μηχανικων) ηταν ομως στα rebreather (δεν τον αδικω) και αν η ιδεα δεν ειχε την εξαπλωση της τελειοτητας του σχεδιου του Sam δεν θα το θυμοταν ουτε ο ιδιος.
Ο πολυς κοσμος δυστυχως δε ξερει οτι το σχεδιακι του Sam (scubair) δεν διαφερει απολυτως σε τιποτα απο το Scubapro 108 (μεταλικο βαρελακι) που ειναι ακομα (το ζητουν ακομα) σε περιορισμενη παραγωγη (αν και οχι στον επισημο καταλογο της Scubapro) (βλεπε Scubair και MK6 - 109 στο http://sdhr.fr.nf/). Το γεγονος αυτο δεν ειναι συντηρητισμος αλλα σχεδιαστικη πληροτητα (χωρις ανοητους πλενασμους).
Φυσικα τι ειναι ουσιωδες ειναι καπως υποκειμενικο, γιατι εγω κρινω απο την ευχρησια και διαρκεια στην προτιμηση των χρηστων. Κριμα μονο που για αρκετες δεκαετιες η Aqualung εβαζε την καημενη την Ευρωπη να ρουφαει με μανια τα mistral (για να δικαιωθει η πατεντα). Αν και πρεπει να παραδεχτουμε οτι πουλουσαν (πχ στους καλυμνιους σφουγγαραδες μεχρι το 1980) οι mistral και κλωνοι ηταν καταδικασμενοι.
Σημερα μας φαινονται πρωτογονα χωρις να μπορουμε ομως να σιγουρευτουμε για το ποια προσθετα χαρακτηριστικα πρεπει υποχρεωτικα να προστεθουν στα βασικα σχεδια. Ας ψαχνουμε εμεις κουμπακια, ledακια, τιτανια και αλλες ματαιοδοξιες. Γιατι πρεπει να ειναι πιο πολυπλοκο απο την μεμβρανο-φυσουνα μας; (πνευμονας) Οτι δεν υπαρχει, δε χαλαει.