Καλημέρα.
Να το πάρει το ποτάμι; Να το πάρει...
Ξεκινάω με την ιστορία όπως καταγράφηκε
εδώ:
Παράθεση:
Μάχη με τα στοιχεία της φύσης αλλά και τον χρόνο έδιναν και χθες τα σωστικά συνεργεία στο σπήλαιο του Σάρχου στο Hράκλειο Kρήτης για τον εντοπισμό και τη διάσωση των σπηλαιολόγων που βρίσκονται εγκλωβισμένοι στο εσωτερικό του, από το περασμένο Σάββατο. H μοναδική –και ακόμα πιο δυσάρεστη– εξέλιξη ήταν ότι στους δύο αγνοούμενους μάλλον προστίθεται και τρίτος, μια Pωσίδα σπηλαιολόγος, η οποία δεν έχει δώσει σημεία ζωής τις τελευταίες ημέρες.
H νέα αυτή εξέλιξη ήρθε χθες να ανατρέψει τα δεδομένα για τα συνεργεία διάσωσης. Στους δύο αγνοούμενους, τον 35χρονο Μεθόδιο Ψωμά και την 30χρονη Χρυσούλα Μαυρόκωστα, προστέθηκε και μία Ρωσίδα, η Βικτώρια Ντουκμάσοβα. Σύμφωνα με τον πρόεδρο της Σπηλαιολογικής Εταιρείας Κρήτης κ. Νώντα Γκιουζέλη, η Ντουκμάσοβα θα συμμετείχε στην ομάδα που θα κατέβαινε στο σπήλαιο για τη χαρτογράφηση και δεν έχει δώσει σημεία ζωής από το Σάββατο.
|
Επίσης ανάλογο ύφους άρθρο θα βρούμε και
εδώ.
Πάμε τώρα και στην περιγραφή των γεγονότων από τα "μέσα". Πηγή μας ο Βασίλης Τριζώνης, τότε γραμματέας του ΣΠΕΛΕΟ, όπως καταγράφει τα γεγονότα
εδώ:
Παράθεση:
|
Την Κυριακή 10 Νοεμβρίου 2002 ενημερωθήκαμε από τον Νίκο Μητσάκη ότι ο Νώντας Γκιουζέλης του ΣΠΟΚ τον ειδοποίησε για τον εγκλωβισμό δύο σπηλαιολόγων σε σπήλαιο κοντά στο Ηράκλειο Κρήτης περί τις 12:00.
|
(ακολουθεί η περιγραφή της μετάβασης στην Κρήτη
Παράθεση:
Μετά από 50 λεπτά πτήσης η ομάδα έφτασε στο αεροδρόμιο, στο οποίο επικρατούσε έντονη καταιγίδα. Αμέσως αρχίσαμε να μεταφέρουμε τα σπηλαιολογικά υλικά σε λεωφορείο της πυροσβεστικής, το οποίο στη συνέχεια μας μετέφερε στο χώρο του σπηλαίου, όπου και φτάσαμε γύρω στις 20:00.
Αμέσως μετά την άφιξη μας ενημερωθήκαμε τόσο από μέλη του ΣΠΟΚ για την κατάσταση στο σπήλαιο όσο και από τον διοικητή της τοπικής ΕΜΑΚ, κ. Κριτσοτάκη για τις ενέργειες που είχαν γίνει μέχρι τη στιγμή εκείνη.
Μάθαμε λοιπόν πως υπήρχαν μάλλον δύο εγκλωβισμένοι, και οι δύο μέλη του ΣΠΟΚ, οι Μεθόδιος Ψωμάς και η Χρύσα Μαυρόκωστα. Αργότερα μας είπαν ότι ήταν πιθανό να υπήρχε και μία τρίτη σπηλαιολόγος, η Βικτόρια Κουτνάσοβα, αλλά δεν ήταν σίγουροι για αυτό. Η ομάδα των πέντε σπηλαιολόγων με την βοήθεια και των Κρητικών συναδέλφων άρχισε να οργανώνει τον εξοπλισμό της.
...
Η ετοιμασία μας γινόταν κάτω από δυνατή βροχή και δυνατό αέρα και κράτησε περίπου μία ώρα, λόγω της χρονοβόρας προετοιμασίας του καταδυτικού εξοπλισμού και της κοπιαστικής μεταφοράς του, λόγω του μεγάλου βάρους. Ο εξοπλισμός που τελικά μεταφέρθηκε ήταν για δύο δύτες με μικρές μπουκάλες και μόνο για διείσδυση. Αποφασίσαμε πως σε περίπτωση που τους βρίσκαμε ζωντανούς, θα κατεβάζαμε και άλλο εξοπλισμό ώστε να περάσουν μαζί μας το σιφώνι.
Η ομάδα μας (οι «Αθηναίοι» που ήρθαν με το C130 μαζί με ορισμένους σπηλαιολόγους του ΣΠΟΚ), άρχισε την κάθοδο περίπου στις 21:30.
Τα σπήλαιο ήταν άγνωστο για μάς και δεν υπήρχε εκεί και τότε διαθέσιμη χαρτογράφηση. Μας είχαν ενημερώσει για μια παλιά χαρτογράφηση της ΕΣΕ, αλλά απ’ ότι μας ανέφεραν οι εξερευνητές του ΣΠΟΚ, δεν ήταν αξιόπιστη διότι είχε αρκετά λάθη.
Το σπήλαιο είχε αρκετά στενά σημεία τα οποία σε συνδυασμό με το μεγάλο φορτίο μας καθυστέρησαν μέχρι να φτάσουμε στο σιφώνι. Η κατάβαση κράτησε περίπου μία ώρα και πέντε λεπτά, διαδρομή που σε επόμενες αναβάσεις και καταβάσεις χρειαζόταν σαράντα λεπτά.
Στο σιφόνι βρήκαμε μέλη του ΣΠΟΚ, αποκαμωμένα από την κούραση, αλλά και τους άντρες της ΕΜΑΚ, τόσο αυτούς που ήρθαν από την Αθήνα αλλά και μερικούς από το τοπικό κλιμάκιο της Κρήτης.
Οι πυροσβέστες απ το τοπικό κλιμάκιο είχαν ήδη κατεβάσει δικό τους καταδυτικό εξοπλισμό (μονής μπουκάλας) και όλοι τους είχαν αποφανθεί πως δεν μπορούν να καταδυθούν σε τέτοιο σημείο, τόσο λόγω ακαταλληλότητας του εξοπλισμού αλλά και λόγω της απειρίας τους σε τέτοιες συνθήκες.
Το σιφώνι ήταν αρκετά στενό και τα νερά θολώνανε πολύ γρήγορα λόγω του πλούσιου αργιλικού ιζήματος που υπήρχε. Βέβαια, είχε προηγηθεί και προσπάθεια να γίνει διάνοιξη με την απομάκρυνση της άμμου. Όπως μας εξήγησαν, το σημείο αυτό του σιφονιού ήταν και παλαιότερα φραγμένο αλλά είχε σκαφτεί, οπότε αποκαλύφθηκε μία μεγαλύτερη αίθουσα η οποία είχε ανηφορικό πρανές. Υπήρχε λοιπόν η ελπίδα πως οι εγκλωβισμένοι θα είχαν παραμείνει σε αυτό το σημείο, και όχι σε μία μικρότερη αίθουσα που υπήρχε στη συνέχεια, ώστε να είχαν αποφύγει τον πνιγμό.
Οι ετοιμασίες για την κατάδυση ξεκίνησαν με πρώτο δύτη τον Νίκο Μητσάκη και εφόσον προχωρούσε αυτός θα ακολουθούσε ο Βασίλης Τριζώνης κουβαλώντας ένα δοχείο με πρώτες βοήθειες (τροφή, φάρμακα, κ.λπ.). Η ετοιμασία κράτησε περίπου 20 λεπτά και η ώρα είχε φτάσει ήδη 23:00. Η διείσδυση που έκανε ο Νίκος ήταν λίγα μόνο μέτρα και αυτό λόγω του ότι το σιφώνι ήταν φραγμένο με ίζημα από τα πρώτα κιόλας μέτρα.
|
Για την ιστορία λοιπόν ο Νίκος Μητσάκης δοκιμάζει να βουτήξει αλλά αυτό είναι απλά αδύνατον.
Παράθεση:
Μετά την πρώτη απογοήτευση έγινε μία μικρή επιτόπια σύσκεψη και αποφασίσαμε να αρχίσουμε το σκάψιμο. Εν τω μεταξύ είχε φτάσει σε μικρή απόσταση από εμάς ένα ενσύρματο στρατιωτικό τηλέφωνο ώστε να υπάρχει επικοινωνία με την εξωτερική ομάδα υποστήριξης. Το πρώτο που ζητήθηκε ήταν μια μικρή αντλία ώστε να ξεκινούσε η άντληση των νερών καθώς και επιπλέον σκαπτικά εργαλεία και κουβάδες.
...
Η άποψη που επικράτησε ήταν να προσπαθήσουμε να απομακρύνουμε το φερτό υλικό, να διανοίξουμε το τούνελ και στην συνέχεια να αντλήσουμε το νερό με την αντλία. Στην απόφαση αυτή συνέβαλε και η παρατήρηση της πτώσης της στάθμης του νερού.
...
Αφού έγιναν όλες οι απαραίτητες συνδέσεις, άρχισε η άντληση των νερών. Τα απόνερα τα οδηγήσαμε στην άκρη της μικρής αίθουσας, όπου είχαμε σκάψει ένα λάκκο για τον σκοπό αυτό. Γρήγορα καταλάβαμε πως τα νερά επιστρέφανε στο σιφώνι και ότι ήταν μάταιη η προσπάθεια άντλησης. Γι’ αυτό το λόγο ζητήσαμε να έρθει ακόμα μία αντλία, μαζί με καλώδιο, ώστε να οδηγήσουμε τα νερά σε μια παραπάνω αίθουσα όπου μπορούσαμε να στεγανοποιήσουνε μια περιοχή.
...
Εν συντομία, θα πρέπει εδώ να αναφερθεί πως μετά από αρκετή διαπραγμάτευση ανέλαβε τον συντονισμό της όλης επιχείρησης ο Κώστας Ζούπης, πρόεδρος της Ομοσπονδίας μας. Πράγματι, μετά από αυτή την ενέργεια άρχισε να λειτουργεί καλύτερα και αποδοτικότερα το έργο της διάσωσης.
Εν τω μεταξύ, μέχρι να έρθει η 2η, αντλία η ομάδα που ήταν στο σιφόνι είχε αποκάμει από την κούραση και πολλοί από εμάς ξάπλωσαν με τις αλουμινοκουβέρτες τους δίπλα στο σιφώνι για να πάρουν μία ανάσα. Δίπλα ακριβώς από το σιφώνι είχε ξαπλώσει ο γράφων, ο Περικλής Κατσάνος με το sleeping bag και οι υπόλοιποι λίγο πιο πέρα.
|
Κι εδώ αρχίζουν τα ωραία, αυτά που τόσο απλά αποδεικνύουν τα πραγματικά ανθρώπινα μέτρα...
Παράθεση:
|
Ξαφνικά άρχισε να ανεβαίνει η στάθμη του νερού με τόσο γρήγορο ρυθμό που σχεδόν βραχήκαμε όσοι ήμασταν κοντά σε αυτό. Επικράτησε μια μικρή αναστάτωση μέχρι να μαζευτούν όλα τα υλικά και να μεταφερθούν στο παραπάνω επίπεδο. Επειδή η αντλία είχε δεθεί στο βράχο πάνω από το σιφώνι δεν μπορέσαμε να τη βγάλουμε. Τελικά το νερό σταμάτησε να ανεβαίνει αφού πλημμύρισε όλο τον χώρο που ήταν το σιφώνι.
|
Η όλη προσπάθεια ξαναγύρισε λοιπόν στο μηδέν...
Παράθεση:
Περιττό βέβαια να αναφέρω πόση απογοήτευση ένοιωσαν όλοι όσοι ήταν παρόντες.
Το νέο μαθεύτηκε και στους «επάνω» και άρχισε έντονος προβληματισμός για την συνέχεια των ενεργειών μας. Επίσης μάθαμε πως είχε προηγηθεί έντονη καταιγίδα αρκετή ώρα πριν (4-5 ώρες περίπου) και η άνοδος των νερών οφειλόταν σε αυτό.
|
Τα σχέδια των ανθρώπων είναι τα καλαμπούρια του θεού...
Παράθεση:
Είχε φτάσει ήδη Δευτέρα πρωί και μετά από έντονο προβληματισμό για το ποια τεχνική θα χρησιμοποιούσαμε ώστε να γίνει η απορρόφηση των νερών καταλήξαμε πως το νερό δεν μπορούσε να διοχετευθεί πουθενά μέσα στο σπήλαιο διότι πάλι θα επέστρεφε στο σιφώνι, άρα το ορθότερο ήταν τα νερά να μεταφερθούν προς την έξοδο. Η αντλία, που υπήρχε, δεν ήταν ικανή να προωθήσει το νερό προς τα έξω λόγω της μεγάλης υψομετρικής διαφοράς. Άρα καταλήξαμε πως τα νερά έπρεπε να μεταφερθούν σταδιακά προς έξω. Ο μόνος εφικτός τρόπος ήταν η δημιουργία τεχνιτών λιμνών σε διάφορα επίπεδα και σταδιακή άντληση από κάθε επίπεδο.
...
Γρήγορα ζητήθηκαν επιπλέον αντλίες, φύλλα νάιλον για να στεγανοποιηθούν οι δεξαμενές, επιπλέον σκαπτικά εργαλεία καθώς και καλώδια ρεύματος για τις αντλίες.
Υπήρξε άμεση κινητοποίηση για την συλλογή αυτών των υλικών και σύντομα άρχισε η προώθηση τους μέσα στο σπήλαιο. Βρέθηκαν τέσσερις θέσεις για την δημιουργία των λιμνών: η πρώτη λίγο πιο πάνω από το πατάρι πριν την τελευταία μεγάλη αίθουσα, η δεύτερη στο σημείο Δ2, η Τρίτη, στο Δ3 και η τέταρτη 200 μέτρα πριν έξοδο. Συγκροτήθηκαν ομάδες οι οποίες θα κατασκεύαζαν αυτές τις τεχνητές δεξαμενές και ξεκίνησε η δημιουργία τους.
Ήταν ήδη Δευτέρα μεσημέρι. Το όλο εγχείρημα κράτησε περίπου 10 ώρες και σταδιακά άρχισε η άντληση των νερών. Υπήρχαν προβλήματα στην αρχή με την παροχή του νερού λόγω της υψομετρικής διαφοράς, το οποίο λύθηκε με την προώθηση μεγαλύτερων αντλιών και αύξησης ισχύος του ρεύματος η παραγωγή του οποίου γινόταν μέσω φορητών ηλεκτρογεννητριών έως ότου τελικά η ΔΕΗ έφερε μέχρι την είσοδο παροχή ρεύματος από το δίκτυο της καθώς και άλλα δεκάδες μικροπροβλήματα στα οποία δίνονταν λύση από την συντονιστική ομάδα που βρίσκονταν στην είσοδο αλλά και με τις γνωστές σπηλαιολογικές πατέντες αυτενέργειας.
|
Αυτή η αστέίρευτη ανθρώπινη εφευρετικότητα όμως...
Παράθεση:
|
Την Τρίτη έφθασε αεροπορικώς και κλιμάκιο Γάλλων σπηλαιοδιασωστών, οι οποίοι ήρθαν χωρίς εξοπλισμό (ούτε καν ατομικό) και αφού δανείστηκαν σπηλαιολογικά υλικά επισκέφθηκαν το σιφώνι για να δώσουν τεχνική γνώση, μιας και θεωρούνταν έμπειροι. Όντως, αφού έφθασαν στο σιφώνι και αντίκρισαν όλο το έργο αποφάνθηκαν ότι και οι ίδιοι το ίδιο θα πρότειναν με αυτό που ήδη είχε στηθεί.
|
Για να μην υποτιμά κανείς τις ελληνικές δυνατότητες... Πάμε λοιπόν στο "καταδυτικό" μέρος και πάλι.
Παράθεση:
Η στάθμη του νερού είχε αρχίσει να κατεβαίνει. Τότε δοκίμασε να καταδυθεί ο Γιάννης Σπίνος με έναν ιδιαίτερο δικό του τρόπο σπηλαιοκατάδυσης. Με την μοναδική μπουκάλα στο χέρι προσπάθησε να καταδυθεί αλλά το σιφώνι ήταν αρκετά στενό και δεν μπόρεσε να περάσει.
Οργανώθηκαν ξανά ομάδες με βασικό έργο το σκάψιμο για την διεύρυνση του σιφονιού. Επειδή όμως ο καιρός ήταν βροχερός μέχρι και την Δευτέρα το βράδυ, το σιφώνι πλημμύρισε για μία ακόμα μια φορά με αποτέλεσμα η προσπάθεια άντλησης να ξεκινήσει εκ νέου.
|
Εδώ τα πράγματα άρχισαν να είναι πια δραματικά. Ο χρόνος είχε αρχίζει να γίνεται πιεστικός.
Παράθεση:
|
Οι τεχνητές δεξαμενές με την πάροδο των ωρών γέμιζαν, με αποτέλεσμα να δυσκολεύεται η διέλευση των διασωστών. Δημιουργήθηκαν τότε ομάδες για την αρμάτωση με τραβέρσες των σημείων που ήταν δύσκολη η διέλευση (δεξαμενές αλλά και σε μερικά σημεία όπου με την συχνή διέλευση, τα νερά και τη λάσπη έκαναν αρκετά γλιστερές επιφάνειες με κίνδυνο ατυχήματος). Έπρεπε δηλαδή σε περίπτωση που οι εγκλωβισμένοι ήταν τραυματισμένοι να είναι δυνατή η μεταφορά τους με φορείο. Επίσης στο στενό πέρασμα (Σ.6) έγινε μια μικρή διάνοιξη με χρήση καψυλλίου.
|
Το σπήλαιο λοιπόν ήταν έτοιμο για κάθε ενδεχόμενο. Αλλά εδώ έρχεται η "καταδυτική παρέμβαση"
Παράθεση:
|
Τρίτη απόγευμα. Τα νερά στο σιφόνι είχαν ήδη κατέβει και ο Γιάννης Σπίνος έκανε ακόμα μία προσπάθεια να καταδυθεί. Μετά από επίπονη προσπάθεια, κατάφερε να περάσει φτάνοντας στην άλλη αίθουσα. Η αγωνία από την μεριά μας ήταν στο κατακόρυφο, όσο περνούσε η ώρα και ο Γιάννης δεν επέστρεφε. Ύστερα από 20 λεπτά επέστρεψε φέρνοντας μαζί του και το χαρμόσυνο νέο. Ήταν και οι τρεις καλά στην υγεία τους και ψύχραιμοι. Απλά ήταν λίγο καταπονημένοι από την πολυήμερη παραμονή τους.
|
Ιδού η απάντηση του Quiz:
Γιάννης Σπίνος, σπηλαιοδύτης του ΣΠΕΛΕΟ, κατάδυση σε ένα θεόστενο σιφόνι, γεμάτο με φερτά υλικά και με μονή μπουκάλα σπήλαιο Χώνος Σάρχου Ηρακλείου.
Τα υπόλοιπα είναι ιστορία:
Παράθεση:
Αμέσως αρχίσαμε να δουλεύουμε με μεγαλύτερη όρεξη και διάθεση στο έργο της άντλησης, γνωρίζοντας ότι οι σύντροφοι μας είναι ζωντανοί.
Τελικά, την Τετάρτη, περίπου στις 00:20 πέρασαν οι πρώτοι διασώστες από το σιφόνι και τελικά οι τρεις σπηλαιολόγοι κατάφεραν να περάσουν το σιφώνι γύρω στις 02:00. Τους δόθηκαν οι πρώτες βοήθειες, ξεκίνησαν για την έξοδο και περίπου στις 09:00 εμφανίστηκαν στη είσοδο του σπηλαίου, όπου η ανακούφιση και η χαρά του κόσμου με την εμφάνιση τους δεν περιγράφεται σε λίγες γραμμές.
|
Σας συμβουλεύω να διαβάσετε όλο το κείμενο του Βασίλη Τριζώνη, είναι κυριολεκτικά γραμμένο από "πρώτο χέρι", μέ ό,τι αυτό συμβαίνει.
Θα προσπαθήσω να σας βρω και την άποψη των "εγκλωβισμένων" δια χειρός Χρύσας Μαυρόκωστα και κατόπιν κάποια "ανεκδοτολογικά" της όλης διαδικασίας.
Δημήτρης
ΥΓ. Ελπίζω να μην σας κούρασα...
03-05-09, 21:40
Αλλαγή σε γραμμικό τρόπο
