ΚΙΝΗΤΡΟ ΓΙΑ ΚΑΤΑΔΥΣΗ

[ΣΤΑΜΟΥΛΗ ΑΝΕΖΙΝΑ]

Καλημέρα απο Σάμο.

Σήμερα αισθάνθηκα την ανάγκη να μοιραστώ μαζί σας ενα τραγικό προσωπικό γεγονός.
Γεννηθηκα και μεγάλωσα στη Σάμο, το σπίτι μου σε αποσταση αναπνοής απο την θάλασσα, μόλις 80 μέτρα ωστόσο πάντα είχα ένα φόβο μέ το βάθος, αν και τέλεια κολυμβητρια δέν τολμούσα να πάω βαθιά.
Μέχρι το Μάιο του 2007 ήμουν μητέρα 2 κοριτσιών, 7 και 5. Ολα ξεκίνησαν τον Μάρτιο του 2007 οταν μία πολύ σπάνια ασθένεια 'χτυπάει ' τη μεγάλη μου κόρη, μαθήτρια της πρώτης δημοτικού χωρις κανένα προβλημα υγείας νοσεί ξαφνικά, πουθενά στον κόσμο δεν υπήρχε θεραπεία, πρώτο κρούσμα στην Ελλάδα, κανένας δεν ηξερε τι το προκάλεσαι.
Μετά απο 2 μήνες μάχης στο Αγ. Σοφία καταληγει στις 21 Μαιου 2007.
Δεν θα σας πώ πως αισθάνεται μια μάνα που χάνει το παιδί της, θα σταθώ στο γεγονός οτι έπρεπε να βρώ τρόπο να σταθώ στα ποδια μου για το καλο του άλλου μου παιδιού που ήδη βίωνε την απουσία της αδελφής της.
Πήγα αμέσως στη δουλειά, ήθελα να απασχολώ το μυαλό μου, εψαχνα τρόπο διαφυγής, κατι να διατηρίσω την ψυχική μου ισσοροπία.
Μία μέρα στο γραφείο συνάδελφοι εβλεπαν βιντεάκι απο την βουτιά που είχαν κάνει, με μαγεψε τόσο πολύ το θέαμα που δεν σκέφτηκα το φόβο μου για το βάθος, ήθελα οποσδήποτε να το κάνω και εγώ. Όλοι γνωρίζεται τα συναισθήματα οταν μπαίνεις στο νερό, Γιά μένα ήταν λύτρωση, για πρώτη φορά μετά το χαμό του παιδιού ενιωθα το κεφάλι μου να αδειάζει, για μένα η καταδυση είναι τρόπος ζωής πια, κοντά σε μένα την αγάπησε και ο συζυγος μου που ερχεται μαζί σε κάθε βουτιά.
Συγνώμη για το ψυχοπλάκωμα θα ήθελα να σας γράψω περισσότερα αλλα ο χρόνος μου στο Δημαρχείο ειναι περιορισμένος.

φιλιά Ανεζίνα.

[fantomas]

Τα λόγια είναι περιττά.Πολύ απλά,Ανεζίνα καλώς όρισες.

[ppetross21]

καλώς όρισες!!
σας εύχομαι ολόψυχα το επόμενο κίνητρο για τη συνέχεια των καταδύσεων σας να είναι ενηλικίωση της μικρής για να εκπαιδευτεί και να σας ακολουθεί.

[ΣΤΑΜΟΥΛΗ ΑΝΕΖΙΝΑ]

Αρχικό μήνυμα απο ppetross21

καλώς όρισες!!
σας εύχομαι ολόψυχα το επόμενο κίνητρο για τη συνέχεια των καταδύσεων σας να είναι ενηλικίωση της μικρής για να εκπαιδευτεί και να σας ακολουθεί.

Εχω συγκινηθεί παρα πολύ ο σύζυγος εχει ήδη δηλώσει οτι σε λίγα χρόνια η Γεωργία θα έρχεται μαζί με όλο το team.


Ευχαριστώ Ανεζίνα.

[DHMHTRHS]

Καλοσώρησες Ανεζίνα στοιν όμορφο κόσμο της Κατάδυσης ........

από την Όμορφη Σάμο !!!!!

[seafarer]

Αγαπητη μου
Συγχαρητηρια για την σταση σου (και στον συζυγο)
Δεν υπαρχει τραγικοτερο πραγμα στον κοσμο απο αυτο που σας βρηκε.
Η ζωη ομως προχωραει μπροστα - δεν καθυστερει με το χθες οπως λεει και ενας μεγαλος συγγραφεας.
Και βεβαιως πρεπει να προχωρησετε για το αλλο παιδι.
Στην καταδυση τωρα.
Δεν υπαρχει στο κοσμο (πιστεψε με) σπορ που να σου δημιουργει τετοια συναισθηματα. Εξηγηση υπαρχει και ειναι απλη οσο και συνθετη.
Η θαλασσα ειναι η μητρα της ζωης. Γεννιομαστε μεσα σε υγρο. Προερχομαστε απο το νερο. Ειμαστε νερο! Καθε καταδυση ειναι μια επιστροφη πισω στο χρονο. Μια επιστροφη στις ριζες της ζωης!
Σε καθε καταδυση γυριζουμε νοερα πισω. Μας αποκοπτει απο το περιβαλλον. Δεν κανουμε σκεψεις που κανουμε στον κοσμο μας. Αυτο αυτοματως ειναι το καλυτερο αγχωλυτικο φαρμακο. Το μυαλο αδειαζει και ξαναφορτιζει.
Μοναχα που θα ανακαλυψεις με τον καιρο (αν δεν το εχεις κανει ηδη) οτι θα πρεπει να το κανεις συνειδητοποιημενα και οχι σαν μια φυγη απο το κοινωνικο συνολο και τα προβληματα σου.
Χαιρομαι ιδιαιτερα που διαβασα οτι πλεον γινεται οικογενειακα, και ακομα περισσοτερο οτι στο μελλον θα παιρνετε και την κορουλα σας μαζι.
Να χαιρεσται την θαλασσα, να την αγαπατε, να την προστατευετε.
Εκεινη ξερει. Θα σας το ανταπωδιδει ανιδιοτελως!
ΚΩΣΤΑΣ

[ΣΤΑΜΟΥΛΗ ΑΝΕΖΙΝΑ]

Αρχικό μήνυμα απο seafarer

Αγαπητη μου
Συγχαρητηρια για την σταση σου (και στον συζυγο)
Δεν υπαρχει τραγικοτερο πραγμα στον κοσμο απο αυτο που σας βρηκε.
Η ζωη ομως προχωραει μπροστα - δεν καθυστερει με το χθες οπως λεει και ενας μεγαλος συγγραφεας.
Και βεβαιως πρεπει να προχωρησετε για το αλλο παιδι.
Στην καταδυση τωρα.
Δεν υπαρχει στο κοσμο (πιστεψε με) σπορ που να σου δημιουργει τετοια συναισθηματα. Εξηγηση υπαρχει και ειναι απλη οσο και συνθετη.
Η θαλασσα ειναι η μητρα της ζωης. Γεννιομαστε μεσα σε υγρο. Προερχομαστε απο το νερο. Ειμαστε νερο! Καθε καταδυση ειναι μια επιστροφη πισω στο χρονο. Μια επιστροφη στις ριζες της ζωης!
Σε καθε καταδυση γυριζουμε νοερα πισω. Μας αποκοπτει απο το περιβαλλον. Δεν κανουμε σκεψεις που κανουμε στον κοσμο μας. Αυτο αυτοματως ειναι το καλυτερο αγχωλυτικο φαρμακο. Το μυαλο αδειαζει και ξαναφορτιζει.
Μοναχα που θα ανακαλυψεις με τον καιρο (αν δεν το εχεις κανει ηδη) οτι θα πρεπει να το κανεις συνειδητοποιημενα και οχι σαν μια φυγη απο το κοινωνικο συνολο και τα προβληματα σου.
Χαιρομαι ιδιαιτερα που διαβασα οτι πλεον γινεται οικογενειακα, και ακομα περισσοτερο οτι στο μελλον θα παιρνετε και την κορουλα σας μαζι.
Να χαιρεσται την θαλασσα, να την αγαπατε, να την προστατευετε.
Εκεινη ξερει. Θα σας το ανταπωδιδει ανιδιοτελως!
ΚΩΣΤΑΣ

Αγαπητέ Κώστα
Τώρα πια γίνεται συνειδητοποιημένα, είναι τρόπος ζωής, κάθε κυριακή που δεν δουλέυουμε μαζευόμαστε συνάδελφοι και φίλοι που αγαπούν την θάλασσα και γενικά το περιβάλλον και περνάμε τέλεια.
Απο τη μέρα που διάβασα στο diver για το συλλογο, αισθάνομαι οτι εχω μια δευτερη οικογένεια με κοινά όνειρα και στόχους, που δεν είναι αλλοι απο την προστασία του περιβάλλοντος.
Στο δήμο είμαι στην ενεργό δράση και έχουμε πάρει σοβαρά μέτρα για να περιορίσουμε την ανεξέλεγκτη αλιεία και να προστατεψουμε το φυσικό μας λιμάνι στον Όρμο Μαραθόκαμπου και να ενταχθεί στο πρόγραμμα NATURA που είδη βρίσκεται ο ορεινός μας ογκος ΚΕΡΚΗΣ.

Φιλικά Ανεζίνα.

[alkis]

Δεν μπορώ να γράψω τίποτα περισσότερο από ένα ζεστό καλώς ήρθες !!!!!!!!!

[Physalia]

Ήταν πριν περίπου 10 χρόνια που βίωσα μία απώλεια που τότε φάνταζε για μένα τραγική σα θάνατος. Δεν ήταν βέβαια θάνατος, όμως κάτι μέσα μου είχε πεθάνει και τα πάντα είχαν χάσει το νόημα και την αξία τους.

Συνειδητοποιώντας ότι περνούσα μία βαρειά φάση κατάθλιψης, αποφάσισα μόνη μου ότι αυτό που έπρεπε να κάνω, ήταν να κάνω στον εαυτό μου ένα δώρο. Και κατά προτίμηση ένα δώρο μεγάλο, τεράστιο, ασύλληπτο....
Και το πιο αύλληπτο και υπέροχο δώρο που μπόρεσα να σκεφτώ βέβαα, ήταν ένα σχολείο κατάδυσης.

Η κατάδυση ήταν μία επιλογή που για τα δικά μου τότε μέτρα και σταθμά έμοιαζε απόλυτα μακρινή, τόσο από άποψη κόστους όσο και γενικότερης (λανθασμένης) πεποίθησης ότι επρόκειτο για κάτι extreme, κάτι απρόσιτο στους κοινούς θνητούς και παντελώς εξεζητημένο, πεποιθήσεις που κυρίως πήγαζαν από το γεγονός ότι δεν είχα γνωρίσει ποτέ κάποιον που να ασχολείται με τη δραστηριότητα αυτή.

Δε θα ξεχάσω ποτέ την ανάποδη εικόνα της ήρεμης επιφάνειας της θάλασσας από τα 3 μέτρα βάθους. Δε θα ξεχάσω ποτέ την αίσθηση "ισότιμης πρόσβασης στον Παράδεισο" που ένιωθα αναπνέοντας απέναντι στο χάνο. Δε θα ξεχάσω ποτέ αυτό το συναίσθημα υπεροχής -παντοδυναμίας σχεδόν- που έβγαινε από μέσα μου με ένα ασυγκράτητο -και για τους τριγύρω μου ανεξήγητο- μπουρμπουληθρένιο γέλιο, λες και με γαργαλούσαν όλες οι ευτυχίες του κόσμου.

Είχα ανακαλύψει το πιο δραστικό φάρμακο κατά της κατάθλιψης. Είχα γιατρευτεί.


Ανεζίνα, τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με την απώλεια που έζησες εσύ.
Αν τα έγραψα όλα αυτά σήμερα ήταν γιατί μου τα έβγαλε αυθόρμητα η λέξη "κίνητρο" στον τίτλο του τόσο δυνατού σου μηνύματος.....
Και πάλι καλωσήρθες στην μεγάλη μας οικογένεια -πόσο δίκιο έχεις

[AMFIBIOS]

Αρχικό μήνυμα απο ΣΤΑΜΟΥΛΗ ΑΝΕΖΙΝΑ

Καλημέρα απο Σάμο.

Σήμερα αισθάνθηκα την ανάγκη να μοιραστώ μαζί σας ενα τραγικό προσωπικό γεγονός.
Γεννηθηκα και μεγάλωσα στη Σάμο, το σπίτι μου σε αποσταση αναπνοής απο την θάλασσα, μόλις 80 μέτρα ωστόσο πάντα είχα ένα φόβο μέ το βάθος, αν και τέλεια κολυμβητρια δέν τολμούσα να πάω βαθιά.
Μέχρι το Μάιο του 2007 ήμουν μητέρα 2 κοριτσιών, 7 και 5. Ολα ξεκίνησαν τον Μάρτιο του 2007 οταν μία πολύ σπάνια ασθένεια 'χτυπάει ' τη μεγάλη μου κόρη, μαθήτρια της πρώτης δημοτικού χωρις κανένα προβλημα υγείας νοσεί ξαφνικά, πουθενά στον κόσμο δεν υπήρχε θεραπεία, πρώτο κρούσμα στην Ελλάδα, κανένας δεν ηξερε τι το προκάλεσαι.
Μετά απο 2 μήνες μάχης στο Αγ. Σοφία καταληγει στις 21 Μαιου 2007.
Δεν θα σας πώ πως αισθάνεται μια μάνα που χάνει το παιδί της, θα σταθώ στο γεγονός οτι έπρεπε να βρώ τρόπο να σταθώ στα ποδια μου για το καλο του άλλου μου παιδιού που ήδη βίωνε την απουσία της αδελφής της.
Πήγα αμέσως στη δουλειά, ήθελα να απασχολώ το μυαλό μου, εψαχνα τρόπο διαφυγής, κατι να διατηρίσω την ψυχική μου ισσοροπία.
Μία μέρα στο γραφείο συνάδελφοι εβλεπαν βιντεάκι απο την βουτιά που είχαν κάνει, με μαγεψε τόσο πολύ το θέαμα που δεν σκέφτηκα το φόβο μου για το βάθος, ήθελα οποσδήποτε να το κάνω και εγώ. Όλοι γνωρίζεται τα συναισθήματα οταν μπαίνεις στο νερό, Γιά μένα ήταν λύτρωση, για πρώτη φορά μετά το χαμό του παιδιού ενιωθα το κεφάλι μου να αδειάζει, για μένα η καταδυση είναι τρόπος ζωής πια, κοντά σε μένα την αγάπησε και ο συζυγος μου που ερχεται μαζί σε κάθε βουτιά.
Συγνώμη για το ψυχοπλάκωμα θα ήθελα να σας γράψω περισσότερα αλλα ο χρόνος μου στο Δημαρχείο ειναι περιορισμένος.

φιλιά Ανεζίνα.

''Ονειρευτηκα οτι η ζωη ηταν απολαυση. Ξυπνησα και ειδα οτι ηταν αγωνας. Αγωνιστηκα και την εκανα απολαυση.''

Την παραπανω φραση την ειχα δει σε ενα νοσοκομειο, μπορει να μου ξεφυγε κατι, αλλα το νοημα παραμενει το ιδιο. Καθε φορα που περναμε μια δυσκολια γινομαστε πιο δυνατοι, με ελπιδα και κουραγιο για το μελλον.