Και τα ζώα εμφανίζουν ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή

[Sunshine]

Αμερικανοί επιστήμονες ανακάλυψαν το γονίδιο που ευθύνεται για την ψυχαναγκαστική συμπεριφορά στους σκύλους και τώρα μελετούν αν προκαλεί παρόμοια συμπτώματα στον άνθρωπο. Αρχικά οι έρευνες επικεντρώθηκαν στα ντόμπερμαν που κουλουριάζονται και γλείφουν τα πλευρά τους για ώρες ολόκληρες και διαπιστώθηκε πως όλα είχαν ένα κοινό γονίδιο.
΄Όπως υποστηρίζει ο Νίκολας Ντόντμαν, διευθυντής στην κλινική συμπεριφοράς των ζώων στο Πανεπιστήμιο του Ταφτς, τα ευρήματα έχουν μεγάλη σημασία για ανάλογες συμπεριφορές στον άνθρωπο, που αποκαλούνται ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή. Από τη συγκεκριμένη διαταραχή υπολογίζεται ότι πάσχουν 2,5%- 8% του παγκόσμιου ανθρώπινου πληθυσμού.
Οι ασθενείς με ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή υποφέρουν από νευρικότητα, στρες και χαρακτηρίζονται από αφύσικες εμμονές. Κάνουν κινήσεις επαναλαμβανόμενες, τελετουργικές και χρονοβόρες.
Για παράδειγμα οι ασθενείς πλένουν αδιάκοπα τα χέρια τους ή ελέγχουν συνέχεια αν έσβησαν τα φώτα, το θερμοσίφωνο, την κουζίνα ή αν κλείδωσαν το σπίτι. Σε χειρότερη μορφή, προκαλούν τραυματισμό στον εαυτό τους ή τραβούν τα μαλλιά τους από τη ρίζα.
Παρόμοιες διαταραχές είναι γνωστές στα σκυλιά, ιδίως σε ορισμένες ράτσες όπως τα ντόμπερμαν. Το γενετικό αίτιο βρέθηκε, ύστερα από τις έρευνες, σε 94 ντόπερμαν που έγλειφαν τα πλευρά τους ή πιπίλιζαν μια κουβέρτα με 73 ντόμπερμαν που δεν έκαναν τίποτα από αυτά.
Εντόπισαν λοιπόν ένα σημείο στο χρωμόσωμα 7 που περιέχει το γονίδιο CDΗ2 (καδερίνη 2), το οποίο ήταν διαφορετικό στις δύο ομάδες των σκύλων. Εν συνεχεία, βρήκαν ότι το γονίδιο περιείχε οδηγίες για τις πρωτεΐνες που ονομάζονται καδερίνες, οι οποίες συναντώνται σε ολόκληρο το ζωικό βασίλειο και φαίνεται πως εμπλέκονται στην ευθυγράμμιση, τη συγκόλληση και την επικοινωνία των κυττάρων.
Σύμφωνα με την Κάρεν Όβερολ, κτηνίατρο ειδική στη συμπεριφορά των ζώων, περίπου 8% των σκύλων στην Αμερική επιδεικνύουν ψυχαναγκαστικές συμπεριφορές, δηλαδή πηδούν πάνω από φράκτες, βαδίζουν χωρίς λόγο πάνω- κάτω ασταμάτητα, κυνηγούν την ουρά τους, κυνηγούν μύγες στη φαντασία τους, γλείφουν, δαγκώνουν αντικείμενα ή γαβγίζουν χωρίς λόγο.
Εντυπωσιακό είναι ότι στα σκυλιά, αυτές οι συμπεριφορές συναντώνται σε τριπλάσια αρσενικά από ό,τι σε θηλυκά, ενώ στις γάτες συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Σύμφωνα με τους ειδικούς υπάρχει θεραπεία, αλλά αν δεν εφαρμοστεί εγκαίρως, η διαταραχή εξελίσσεται σε μεγάλο πρόβλημα και θεωρείται μία από τις συνηθέστερες αιτίες για τις οποίες οι ιδιοκτήτες τους τα παρατάνε ή τους κάνουν ευθανασία.
Σύμφωνα με την κτηνίατρο Κάριν Όβερολ, εκτός από τα γονίδια, ευθύνονται και περιβαλλοντικοί παράγοντες. Το κρέμασμα ενός σκύλου από το κολάρο του, κάτι που κάνουν κάποιοι εκπαιδευτές για να πειθαρχήσει το ζώο, προκαλεί ψυχαναγκαστική συμπεριφορά. Επίσης σκυλιά από άσυλα, σκυλιά διασώστες, σκυλιά που είναι περιορισμένα στις κινήσεις τους συνηθίζουν τέτοιες συμπεριφορές.
Παρόμοια συμπτώματα παρατηρούνται και σε άλλα κατοικίδια όπως γάτες και άλογα, αλλά και σε ζώα σε ζωολογικούς κήπους. Για παράδειγμα οι σιαμαίες γάτες πιπιλίζουν μάλλινα υφάσματα, τα άλογα επιδεικνύουν μία σειρά από διαταραχές στην κίνηση όπως το επιτόπιο βάδισμα, ενώ οι πολικές αρκούδες και οι τίγρεις βηματίζουν πάνω- κάτω χωρίς σκοπό. Οι συμπεριφορές αυτές ελέγχονται προσωρινά με αντικαταθλιπτικά, ιδίως με εκλεκτικούς αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης (Πρόζακ) και χλωμιπραμίνη, που είναι τρικυκλικό αντικαταθλιπτικό, τόσο σε ζώα όσο και σε ανθρώπους.

Πηγή: http://tvxs.gr