Ελεύθερη κατάδυση και αποσυμπίεση

[Phoevos]

Αγαπητοί φίλοι σας χαιρετώ.

Το τόπικ του τίτλου είναι και η ερώτηση μου προς εσάς. Ελεύθερη κατάδυση και νόσος. Ξέρετε να έχει γίνει κάποια μελέτη? Ξέρετε τι πρέπει να φοβόμαστε?

Στα σχολεία AIDA International Ε/Κ διδάσκεται (αν θυμάμαι καλά) για βάθος μεγαλύτερο απο τα 25 μέτρα ο εμπειρικός κανόνας

Xρόνος επιφανείας=βάθος/5.

Έτσι για μια βουτιά στα 40 μέτρα θέλω περίπου 8 λεπτά διάλειμμα επιφανείας.

Υπάρχουν σημαντικές διαφορές με τα μοντέλα της αυτόνομης (είχα ασχοληθεί ελάχιστα παλαιότερα), κυρίως ότι έχουμε συνεχώς μειωμένη συγκέντρωση Ο2 και Ν2 στους πνεύμονες κατά τη διάρκεια της βουτιάς (εικάζω, ότι η υπόθεση της ίδιας πίεσης στο εσωτερικό των πνευμόνων με την εξωτερική υδροστατική (νερό+ατμόσφαιρα) είναι έγκυρη). Και λέω εικάζω γιατί υπάρχει το φαινόμενο του bloodshift όπου γεμίζουν οι πνευμονικές κυψελίδες με αίμα ώστε να αποφυγεί η σύνθλιψη των πνευμόνων. Και δεν ξέρω αν σε κάποιο βαθμό και μετά, η πίεση απορροφάται απο το πνευμονικό θώρακα, ή όχι.

Κάτι ακόμα, μετά απο πολύωρα ψαρέματα (περισσότερες απο 15 βουτιές) στη ζώνη των 30+- παρατηρείται έντονη κόπωση σε εμάς. Μάλιστα, αν συγκρίνουμε σε ίδιες ώρες πολύωρο ψάρεμα ρηχό και βαθύ, στο βαθύ υπάρχει μεγαλύτερη κόπωση. Μπορεί αυτό να οφείλεται σε συγκέντρωση Ν2 στο αίμα?

Σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας.
Χαιρετώ
Φοίβος

[Μπλε]

Δεν είμαι σε καμία περίπτωση ειδικός σε αυτά τα θέματα, καλό θα είναι να μην πάρεις τα γραφόμενά μου τοις μετρητοίς και να προσπαθήσεις να τα διασταυρώσεις!


Αρχικά νομίζω ότι πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι όλα όσα αναφέρεις δεν έχουν σχέση με την αποσυμπίεση, ή να το πω καλύτερα, έχουν πολύ μικρή σχέση με τα θέματα αποσυμπίεσης. Όλες σου οι αναφορές (κανόνας AIDA, κόπωση στις βαθιές) σχετίζονται με το θέμα "χρέος οξυγόνου" ή oxygen debt όπως αναφέρεται στην αγγλόφωνη βιβλιογραφία.


Τι είναι το oxygen debt:

Όταν ένα θηλαστικό (άνθρωπος, φάλαινα, κτλ) παράγει έργο, η ενέργεια που χρειάζεται την λαμβάνει από τη διάσπαση της γλυκόζης που είναι διαθέσιμη στον οργανισμό από την τροφή του (διάσπαση ATP σε ADP). Όταν αυτή η παραγωγή έργου είναι μεγάλη και το οξυγόνο που παρέχεται από την αναπνοή δεν φτάνει για τη διάσπαση της γλυκόζης (π.χ. γρήγορο τρέξιμο) ή όταν γίνεται υπό συνθήκες άπνοιας, οι ιστοί συνεχίζουν τη διάσπαση της γλυκόζης μέσω αναερόβιων χημικών διεργασιών.

Οι αναερόβιες αυτές διεργασίες παράγουν σαν παραπροϊόν το γαλακτικό οξύ, η συγκέντρωση του οποίου στους ιστούς και στο αίμα δημιουργεί την αίσθηση της κόπωσης. Μετά από την παραγωγή έργου μέσα από τις αναερόβιες διεργασίες, ο οργανισμός χρειάζεται επιπλέον οξυγόνο για να ξαναφτιάξει στοκ σε ATP και για να διασπάσει το γαλακτικό οξύ. Η έλλειψη αυτή του οξυγόνου ονομάζεται "χρέος οξυγόνου" και παρατηρείται σε όλα τα θηλαστικά, χερσαία και θαλάσσια.


Στην περίπτωση της ελεύθερης κατάδυσης, η εφαρμογή του εμπειρικού νόμου της AIDA που αναφέρεις ουσιαστικά έρχεται για να καλύψει τμήμα του χρέους οξυγόνου που δημιουργήθηκε από την παραγωγή έργου σε αναερόβιες συνθήκες άπνοιας. Και λέω τμήμα, γιατί πρακτικά, η πλήρης κάλυψη του χρέους αυτού δε γίνεται σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Έτσι, στην επόμενη ανάδυσή σου, έχεις να καλύψεις ουσιαστικά τμήμα του προηγούμενου χρέους σου συν το καινούριο που δημιούργησε η τελευταία σου κατάδυση.

Γιατί κουράζεσαι περισσότερο με τις βαθιές και όχι με τις ρηχές βουτιές ίδιας διάρκειας? Στην περίπτωση της ελεύθερης κατάδυσης με σταθερά βάρη, το έργο που παράγεις για την ανάδυσή σου από τα 40m είναι πολύ μεγαλύτερο από το αντίστοιχο έργο για ανάδυση από τα 10m. Έτσι, αντίστοιχα και οι απαιτήσεις σε ενέργεια, η παραγωγή γαλακτικού οξέος και το χρέος οξυγόνου που έχεις μετά την ανάδυσή σου. Συσσωρευτικά, μετά από αρκετές βαθιές βουτιές, το χρέος αυτό έχει αυξηθεί πολύ σε σύγκριση με το αντίστοιχο χρεός μετά από ρηχές βουτιές.





Ίδιους ακριβώς περιορισμούς έχουν και θαλάσσια θηλαστικά με εξαιρετικές επιδόσεις στις καταδύσεις. Οι φυσητήρες και οι ζιφιοί που καταδύονται σε εξαιρετικά μεγάλα βάθη (>1000m) τακτικά μέσα στη διάρκεια της ημέρας (και της νύχτας), παρά το γεγονός ότι αξιοποιούν καλύτερα το διαθέσιμο οξυγόνο που λαμβάνουν με την αναπνοή τους, χρεώνονται επίσης και χρειάζονται χρόνο επιφανείας για να καλύψουν τμήμα του χρέους πριν την επόμενη βουτιά και κάποια στιγμή μέσα στη μέρα θα αφιερώσουν για να ξεχρεώσουν πλήρως. Στην περίπτωση των φυσητήρων την οποία γνωρίζω, μετά από μια βουτιά διάρκειας 45' σε βάθος μέχρι τα 1000m, περνούν 15-20m στην επιφάνεια πριν την επόμενη βουτιά τους.

Στην παρακάτω εργασία, αν έχεις τέτοιο ενδιαφέρον, μελετάται τόσο το χρέος οξυγόνου στους ζιφιούς, όσο και τα θέματα αποσυμπίεσης. Στην τελευταία παράγραφο αναφέρουν οι συγγραφείς ότι ο κίνδυνος νόσου υπάρχει όταν το ζώο καταδύεται συστηματικά στη ζώνη της μισής απόστασης από την επιφάνεια και του βάθους σύνθλιψης των πνευμόνων...

Extreme diving of beaked whales


Τώρα, βιβλιογραφία σχετικά με τη φυσιολογία της ελεύθερης κατάδυσης, με μια γρήγορη αναζήτηση βρήκα πολλές εργασίες, αλλά από το σπίτι που γράφω δεν έχω πρόσβαση σε αυτές. Ενδεικτικά, σε περίπτωση που έχεις εσύ τέτοια πρόσβαση, σου αναφέρω την Lung compression effects on gas exchange in human breath-hold diving.

[DHMHTRHS]

http://diveoceanos.blogspot.com/

Νομίζω ότι περιγράφει αυτό ακριβός που ψάχνεις !!

[Μπλε]

Σωστός

[Phoevos]

Αρχικό μήνυμα απο DHMHTRHS

http://diveoceanos.blogspot.com/

Νομίζω ότι περιγράφει αυτό ακριβός που ψάχνεις !!

Φίλε Δημήτρη σε χαιρετώ.

Το άρθρο που μου παρέθεσες έχει πολύ ενδιαφέρον. Είναι εμπεριστατομένο (απο όσο μπορώ να καταλάβω με τις ταπεινές γνώσεις μου) και έχει και αναφορά στην εμβολή Ν2. Δυστυχώς δεν αναφέρεται σε συγκεκριμένα διαλείματα επαναφοράς.

Ευχαριστώ πολύ
=================================================

Φίλε grandblue σε χαιρετώ.

Σε ευχαριστώ πολύ για την απάντηση σου.
Δεν είμαι ειδικός επίσης, οπότε συγχώρεσε τις όποιες "αφελείς" απορίες μου.

Αυτά που περιγράφεις μοιάζουν με το μυικό κάματο, κάτι σαν αυτό που νιώθουμε όταν κάνουμε έντονα γυμναστική και αναγκάζονται οι μυς να παράγουν γαλακτικό οξύ, οπότε και νιώθουμε το γνωστό μας "πιάσιμο" μετά απο έντονη σωματική δραστηριότητα.

Αλλά δεν αναφέρομαι σε κανένα τέτοιου είδους συναίσθημα. Και βασικά δεν με ενδιαφέρει η κόπωση (αυτό αντιμετωπίζεται) αλλά η ασφάλεια απο νόσο. Ξέρω προσωπικά 2 ανθρώπους που έχουν πάθει, και έναν γνωστό, σύνολο 3. Οι 2 πρώτοι το έπαθαν:

1) Ο πρώτος 2 φορές (Εν έτη 1990 νομίζω), έντονη φαγούρα, ζαλάδα, οίδημα στα χέρια μετά απο πολύωρο ξεβράχωμα και απανωτές βουτιές για ώρες (2 λεπτά διάλειμα επιφανείας, ούτε) στα 28 μέτρα (περίπου ίδιο βάθος και τις δύο φορές) με 1.30 χρόνο βυθού.

2) Ο δεύτερος είχε έντονο οίδημα στα μάτια και φαγούρα για λίγο, μετά απο 4-5 καρτέρια με εναλλασόμενα στα 40-45 μέτρα (βουτιές 2.00-2.30). Του πέρασε σε μερικά λεπτά ευτυχώς. Δεν κράταγε χρόνους επιφανείας.

3) Ο "γνωστός" (Ο Herbert Nitch) το έπαθε μετά απο καρτέρια (σταθερά βάρη) στα 40+ μέτρα με 4 λεπτες βουτιές (καλά, αυτό ήταν αναμενόμενο), ευτυχώς τον πήγαν σε θάλαμο και τη γλύτωσε. Είχε bends κανονικά, απο όσο έχω μάθει.

Και απο τη 3η περίπτωση μακράν απέχω, αλλά απο τη 1η και 2η όχι, οπότε με ανησυχεί. Δεν είναι το ζήτημα δηλαδή μόνο της κόπωσης.

Απλά σκέφτηκα το συνδυασμό (της έντονης κόπωσης δηλαδή) με το Ν2, γιατί είναι πραγματικά διαφορετικό το συναίσθημα. Αναφερόμενος σε αυτά που περιέγραψες, να προσθέσω ένα ακόμη στοιχείο. Μπορεί να γίνουν απλά μερικές βουτιές για 1-1.5 ώρα στα βαθιά (έστω 3-4 καρτέρια στο πηγάδι στη βουλιαγμένη π.χ.) και πάλι εμφανίζεται το συναίσθημα της κόπωσης. Και είναι και "πνευματική" κόπωση επίσης (ζορίζεσαι για δύσκολες σκέψεις). Δεν ξέρω αν αυτό μπορεί να έχει σχέση με την "ελαφριά ζαλάδα" που παρατηρείται στα συμπτώματα της νόσου, ή την αδυναμία συγκέντρωσης (αν δεν απατώμαι).

Σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας, γιατί γενικά για το θέμα στην Ελεύθερη είμαστε ακόμα στα σκοτάδια, δεν υπάρχουν πολλές αναλυτικές μελέτες, και πάμε λίγο με το σταυρό στο χέρι. Δε ξέρω καν πως έχει προκύψει αυτός ο εμπειρικός κανόνας απο την AIDA Int. (1 βουτιά κάτω απο τα 50 ανα 24ωρο, χρόνος επιφανείας=χρόνος βυθού/5) και είμαι λίγο ανήσυχος για το τί μπορεί να γίνει σε μικρότερο βάθος, με περισσότερες βουτιές όμως.

Σας χαιρετώ
Φοίβος

[eye love scuba]

Phoevos,

υπάρχει νόσος στην ελεύθερη κατάδυση. Οφείλεται σε βαθείες διαδοχικές βουτιές με μικρές ώρες επιφανείας. Μία ονομασία που θα δεις να κυκλοφορεί είναι taravana. Επειδή η ώρα είναι περασμένη, επιφυλάσσομαι να αναφέρω λεπτομέρειες σε επόμενο post. καλό βράδυ

[GKAM]

Περισσότερες λεπτομέρειες για την Taravana υπάρχουν εδώ : Taravana revisited: Decompression illness after breath-hold diving

Επίσης αξίζει να ρίξεις μια ματιά και στο : Breath-hold diving can cause decompression illness αλλά και στο γενικότερο υλικό του Rubicon Foundation γύρω από το θέμα της νόσου στην ελεύθερη κατάδυση.

/GKAM

[apeiranthos]

Γειά χαρά. Καλές γιορτές σε όλους.
Κάτι που έχω έτοιμο και που "εν μέσω νεφών" εξακολουθεί να υπάρχει ακόμη.
Άσχετο. Έπιασαν οι προσευχές σου κοπελούδι, τρις για λίγα από τα αρχεία.
Μπακ απ
Μπακ απ
Μπακ απ

ΝΟΣΟΣ ΤΩΝ ΔΥΤΩΝ Η ΝΟΣΟΣ ΕΞ ΑΠΟΣΥΜΠΙΕΣΕΩΣ

Γενικά. Η νόσος των δυτών (the bends ή Dcs) αφορά κυρίως όσους ασχολούνται με την αυτόνομη κατάδυση. Είναι όμως δυνατόν να συμβεί και στην αθλητική ελεύθερη κατάδυση, σε βάθη μεγαλύτερα των 30 μέτρων, αλλά και σε κάθε περίπτωση, που γίνονται πολλές επαναληπτικές καταδύσεις σε μεγάλα βάθη, με μικρά ενδιάμεσα διαλείμματα επιφανείας.
Σαν νόσο των δυτών ορίζουμε εκείνη την παθολογική κατάσταση που επέρχεται σαν αποτέλεσμα παραμονής του δύτη σε υπερβαρικό περιβάλλον με πίεση πάνω από 2 ΑΤΜ και για χρονικό διάστημα αρκετό, ώστε το διαλυμένο στους ιστούς άζωτο να σχηματίζει κατά την ανάδυση φυσαλίδες, των οποίων το πλήθος και το μέγεθος δεν επιτρέπει την ομαλή απομάκρυνση τους μέσω του αναπνευστικού συστήματος. Οι φυσαλίδες αζώτου, που είναι το παθογόνο αίτιο και δημιουργούνται σύμφωνα με το νόμο του Henry και σε βαριές περιπτώσεις ανιχνεύονται σχεδόν παντού. Ως βασικός παθολογικός μηχανισμός θεωρείται η απόφραξη της ροής του αίματος στα αρτηρίδια και τα φλεβίδια, που προκαλείται με ενεργοποίηση διάφορων μηχανισμών απόφραξης (π.χ πήξη του αίματος) από τις φυσαλίδες αζώτου.
Κάθε ενόχλημα που ακολουθεί την έκθεσή μας σε αυξημένη πίεση, όσο ασαφές και ασυνήθιστο να είναι, πρέπει να θεωρείται πριν από οτιδήποτε άλλο ως νόσος των δυτών, μέχρι να αποδειχθεί το αντίθετο.
Τα συμπτώματα της νόσου ποικίλουν και διακρίνονται, σε ελαφρά και βαριά. Στα ελαφρά συμπτώματα συγκαταλέγονται ο πόνος στις αρθρώσεις (κυρίως των άκρων) εκδηλώσεις του λεμφικού συστήματος (διόγκωση λεμφαδένων) και δερματικές εκδηλώσεις (κνησμός, ερυθρήματα). Βαρύτερα συμπτώματα της Νόσου των Δυτών είναι τα παρακάτω:
1. Πνευμονική Νόσος (Πόνος πίσω από το στέρνο, Βήχας, Δύσπνοια και Αναπνευστική δυσχέρεια)
2. Νευρολογική μορφή της Νόσου. (Προσβολή του εγκεφάλου, Προσβολή του νωτιαίου μυελού) και ως εκ τούτου πονοκέφαλοι ημικρανιακού τύπου στη μία περίπτωση και διαταραχές της όρασης, ενώ στην άλλη παράλυση των κάτω άκρων. Συνοδεύεται συνήθως από ακράτεια ούρων και κοπράνων.
3. Νόσος του έσω ωτός. Σπάνια εκδήλωση που συνοδεύεται από βουητό στα αυτιά, μείωση της ακοής, ίλιγγο, ναυτία και δυσκολία συντονισμού των κινήσεων.
4. Σοκ. Είναι η βαρύτερη εκδήλωση της Νόσου και συνοδεύει συνήθως την πνευμονική προσβολή. Εκδηλώνεται με απώλεια της συνείδησης, χαμηλή αρτηριακή πίεση, χαμηλή καρδιακή παροχή και συνήθως οδηγεί στο θάνατο, ιδίως αν εκδηλωθεί πρώιμα. Πόνος στην οσφυϊκή χώρα, την κοιλιά και το στήθος, υποδηλώνει κατά κανόνα βαρειά μορφή της Νόσου, σε αντίθεση με τον πόνο στα άκρα. Μια άλλη εκδήλωση σοβαρής μορφής νόσου είναι η έντονη σωματική κόπωση, δυσανάλογη προς τις συνθήκες της κατάδυσης. Σε οποιαδήποτε περίπτωση υπάρχουν συμπτώματα νόσου χρειάζεται άμεση μεταφορά σε θάλαμο αποσυμπίεσης το συντομότερο δυνατόν για θεραπεία από ειδικευμένο προσωπικό και σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπεται η επανακατάδυση για θεραπεία εκδηλωμένης Νόσου ή υποψίας Νόσου.
Οι παράγοντες που ευνοούν την εκδήλωση της Νόσου (γενικά) είναι:
1. Αυξημένη σωματική δραστηριότητα κατά την κατάδυση.
2. Αυξημένη δραστηριότητα κατά την αποσυμπίεση (αυτόνομη κατάδυση).
3. Πρόσφατες ορθοπεδικές κακώσεις ή τραύματα.
4. Χαμηλή θερμοκρασία περιβάλλοντος.
5. Παχυσαρκία.
6. Ελαττωμένη πυκνότητα οξυγόνου στον εισπνεόμενο αέρα (αυτόνομη
κατάδυση).
7. Η μεγάλη ηλικία.
8. Η αφυδάτωση.
9. Η λήψη οινοπνεύματος πριν και μετά την κατάδυση
10. Ελεύθερη κατάδυση με υποβρύχιο προωθητικό όχημα, έλκηθρο (No limits)
ή scooter.
11. Ταχύτατες αναδύσεις με scooter ή μπαλόνι (No limits).
12. Επαναληπτικές ελεύθερες καταδύσεις σε βάθη μεγαλύτερα των 30 μέτρων
με μικρά διαλείμματα επιφανείας.

Τα συμπτώματα της Νόσου είναι δυνατόν να εμφανιστούν μέσα σε 15 λεπτά έως 12 ώρες μετά την ανάδυση. Μετά την πάροδο βέβαια του χρόνου οι πιθανότητες να εκδηλωθεί Νόσος μειώνεται. Με βάση επίσημα στατιστικά στοιχεία το 50% των περιπτώσεων εμφανίζεται σε 30 λεπτά. Το 85% εμφανίζεται σε 1 ώρα, το 35% σε 3 ώρες, ενώ το 1 % σε 6 ώρες. Φυσικά το ποσοστό μειώνεται δραστικά, κάτω του 1 % για το χρονικό διάστημα από 6-12 ώρες.
Για να υπολογίζουν οι δύτες που καταδύονται με αυτόνομη αναπνευστική συσκευή το πλεονάζον άζωτο στους διαφορετικούς ιστούς του οργανισμού και να καθορίζουν τα όρια ασφάλειας όσον αφορά στο μέγιστο βάθος και το χρόνο παραμονής στο βυθό χρησιμοποιούν καταδυτικούς πίνακες. Για την πρόληψη της Νόσου των δυτών οι αυτοδύτες χρειάζεται να γνωρίζουν τη χρήση των "καταδυτικών πινάκων". Μετά από κάθε κατάδυση οι ιστοί του σώματος του αυτοδύτη περιέχουν υπερβάλλουσα ποσότητα ασυμπτωματικών φυσαλίδων αζώτου, η οποία δεν αναπτύσσει παθολογικές εκδηλώσεις της Νόσου. Τα πολλά και διαφορετικά πρότυπα καταδυτικών πινάκων αναπτύσσονται με βάση μαθηματικούς υπολογισμούς, οι οποίοι προκύπτουν από τις διαφορετικές ταχύτητες απορρόφησης του αζώτου από τους διαφορετικής πυκνότητας ιστούς. Ουσιαστικά, λοιπόν, οι πίνακες είναι μαθηματικά μοντέλα, τα οποία δεν ανταποκρίνονται στις πραγματικές ανάγκες της υποκειμενικής φυσιολογίας του κάθε ξεχωριστού ατόμου. Υπάρχουν πολλοί και διαφορετικοί πίνακες, (Buhlman, Hans, Padi, TDI κ.α.) οι οποίοι έχουν κατασκευαστεί με βάση υπολογισμούς που προκύπτουν από την ταχύτητα πρόσληψης και αποβολής του αζώτου από τους ιστούς του σώματος. (αργούς ή γρήγορους). Οι καταδυτικοί πίνακες βοηθούν σε διαφορετικού είδους καταδύσεις, επαναληπτικές καταδύσεις με μικρό μεσοδιάστημα επιφανείας, κ.α..

Στην ελεύθερη κατάδυση. Ήδη από το 1965 είχε καταγραφεί ότι ελεύθεροι δύτες (Άμα) στην Ιαπωνία που έκαναν 40 με 60 καταδύσεις τη μέρα σε βάθη μεγαλύτερα από 30 μέτρα για να συλλέξουν μαργαριτοφόρα στρείδια, με μέσο χρόνο κατάδυσης 100 δευτερόλεπτα και χρόνο διαλείμματος ανάμεσα στις καταδύσεις 4 – 6 λεπτά, παρουσίαζαν συμπτώματα παρόμοια με αυτά της Νόσου των δυτών.

Συγκεκριμένα το 10% με 30% των δυτών, παρουσίαζαν, απώλεια ακοής, ζάλη, οπτικές μεταβολές, παράλυση άκρων, εγκεφαλικές βλάβες, βλάβες του νωτιαίου μυελού, ενώ αρκετοί πέθαναν. Οι ιθαγενείς ονόμαζαν τη νόσο αυτή Ταραουάνα (Taravana).
Ο μηχανισμός που οι ελεύθεροι δύτες είναι δυνατόν να εμφανίσουν συμπτώματα νόσου μελετήθηκε από τον Δανό, Δρ. Π. Παουλεβ (P. Paulev). σε ναύτες που θα επάνδρωναν υποβρύχια και εκπαιδεύονταν στη διαφυγή τους με ελεύθερες αναδύσεις από αυτά. Ο ίδιος έγινε «πειραματόζωο» κάνοντας 60 ελεύθερες καταδύσεις στα 33 μέτρα με χρόνο βυθού 2 λεπτών για κάθε του κατάδυση και διάλειμμα επιφανείας 1 με 2 λεπτά. Έπειτα από 5 ώρες καταδύσεων εμφάνισε συμπτώματα όπως πόνο, παράλυση στα πόδια, ναυτία, οπτικές μεταβολές, ναυτία και αδυναμία στο δεξί βραχίονα. Μπήκε όμως σε θάλαμο αποσυμπίεσης, ακολούθησε υπερβαρική οξυγονοθεραπεία και τα φαινόμενα εξαφανίστηκαν. Ο Παουλεβ υπολόγισε το άζωτο στους ιστούς στις επαναλαμβανόμενες ελεύθερες καταδύσεις και προσδιόρισε ότι τα μικρά διαλείμματα επιφανείας δεν επιτρέπουν στο άζωτο να εξαλειφθεί από τους ιστούς, έτσι συσσωρεύεται όπως και σε μια αυτόνομη κατάδυση.
Περαιτέρω μελέτες από τον Δρ. Ε. Λανπιέρ (E. Lanphier) έδειξαν ότι τόσο ο χρόνος κατάδυσης όσο και ο χρόνος επιφανείας αλλά και η ταχύτητα ανάδυσης είναι σημαντικοί παράγοντες εμφάνισης νόσου των δυτών στην ελεύθερη κατάδυση.
Για τις ελεύθερες καταδύσεις προς το παρόν δεν υπάρχουν ολοκληρωμένοι καταδυτικοί πίνακες. Η έρευνα όμως συνεχίζεται και αρκετοί είναι όσοι ασχολούνται με τα μαθηματικά μοντέλα που θα επιτρέψουν την κατασκευή τους.
Τα τελευταία χρόνια έχουν προκύψει περιστατικά νόσου στην αθλητική ελεύθερη κατάδυση.
Στο παγκόσμιο πρωτάθλημα ψαροτούφεκου που έγινε στην Ταϊτή το 2000, ο ισπανός AlbertoMarch έπειτα από 6 ώρες καταδύσεων βαθύτερα από τα 40 μέτρα, εμφάνισε συμπτώματα νόσου και διακομίστηκε σε υπερβαρικό θάλαμο για θεραπεία.
Ο γερμανός BenjaminFranzέπειτα από 6-7 καταδύσεις προπόνησης στα 100 μέτρα για να καταρρίψει το παγκόσμιο ρεκόρ στην κατηγορία No-limitsκαταλήγει με νόσο σε υπερβαρικό θάλαμο.
Το 2006 ο CarlosCosteστα πλαίσια προπόνησης (Nolimits) πραγματοποιεί κατάδυση στα 182 μέτρα. Η διάρκεια της κατάδυσης ήταν 5:02. Από αυτά τα 2:51 ήταν βαθύτερα από τα 100 μέτρα. Καταλήγει με νόσο στον υπερβαρικό θάλαμο για θεραπεία αρκετών ημερών.
Ο HerbertNitschέπειτα την επίδοση των 110 μέτρων που πέτυχε στον καλοκαιρινό αγώνα της AIDAπου έγινε στη χώρα μας το 2006 πήγε για υποβρύχιο κυνήγι και έπειτα από αρκετές βαθιές βουτιές με εναλλασσόμενα βάρη, καταλήγει με νόσο στον υπερβαρικό θάλαμο του Ναυτικού Νοσοκομείου Αθηνών.
Σε όλα τα συνέδρια Υπερβαρικής ιατρικής συστήνεται να μην γίνονται καταδύσεις βαθύτερα από τα 40 μέτρα γιατί πάντα εμπεριέχουν τον κίνδυνο εμφάνισης νόσου των δυτών. Πάντα πρέπει να γίνεται διάλειμμα επιφανείας τουλάχιστον 10 λεπτών πριν επιχειρηθεί επόμενη κατάδυση, έτσι ώστε ο οργανισμός να προλάβει να αποβάλλει αρκετό άζωτο.
Στις αθλητικές ελεύθερες καταδύσεις επιτρέπεται να γίνεται μόνο μια κατάδυση βαθύτερα από τα 50 μέτρα.
Ιατρικό οξυγόνο σαν μέτρο ασφαλείας πρέπει οπωσδήποτε να υπάρχει στο σκάφος αν επιχειρούνται ελεύθερες καταδύσεις βαθύτερα από τα 40 μέτρα.

[Phoevos]

Σας ευχαριστώ πολύ για όλες τις απαντήσεις σας.

Επειδή ως ελεύθεροι δύτες δεν λαμβάνουμε ιδιαίτερη εκπαίδευση για τη νόσο (έως τίποτα περισσότερο πέραν του εμπειρικού κανόνα που σας παρέθεσα, τουλάχιστον μέχρι το AIDA International *** επίπεδο), είδα κάτι που έγραψε ο Μανώλης στο τέλος:

Χρειαζόμαστε ιατρικό Ο2 για παροχή βοήθειας.

Δεδομένου ότι έχω πλήρη άγνοια για το πως αντιμετωπίζεται ένα περιστατικό-πως συμπεριφερόμαστε, μπορεί κανείς να με παραπέμψει κάπου? Έχω το τηλέφωνο του ΝΝΑ, αχρείαστο να είναι (ελπίζω ότι θα είναι), αλλά κάτι άλλο?

Ευχαριστώ εκ των προτέρων.
Φοίβος

[Dimitris Galon]

Αρχικό μήνυμα απο Phoevos

Χρειαζόμαστε ιατρικό Ο2 για παροχή βοήθειας.

Φοίβε, ρίξε μια ματιά εδώ

http://www.scubadive.gr/forum/showthread.php?t=2368

επίσης για την ερώτηση-θέμα που έθεσες στην αρχή, θα βρεις και εδώ πολλές πληροφορίες

http://www.greekdivers.com/forum/ind...howtopic=12180