Πρώτες βοήθειες στα θαλάσσια ζώα!

[Physalia]

Το φιλί της ζωής στα δελφίνια
Με επιτυχία έγινε το πρώτο σεμινάριο διάσωσης θαλάσσιων θηλαστικών

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Γιώργος Αράπογλου garapoglou@dolnet.gr


«Η έννοια των πρώτων βοηθειών στα ζώα είναι ακόμα άγνωστη στη χώρα μας. Στόχος μας είναι η δημιουργία ενός δικτύου περιβαλλοντικά ευαισθητοποιημένων ανθρώπων, που να μπορούν να βοηθήσουν ένα τραυματισμένο ζώο και να δημιουργήσουν τις κατάλληλες συνθήκες για να επανέλθει στο φυσικό του περιβάλλον».


O κ. Μιχάλης Χαβαράνης, περιβαλλοντολόγος του Ινστιτούτου Θαλάσσιας και Περιβαλλοντικής Έρευνας Αιγαίου «Αρχιπέλαγος», εκφράζει την ικανοποίησή του για τη μεγάλη συμμετοχή που είχε το πρώτο πανελλαδικό σεμινάριο διάσωσης θαλάσσιων θηλαστικών, που πραγματοποιήθηκε πριν από λίγες μέρες στον Ψαθόπυργο του Ρίου. Ήταν το πρώτο από μια σειρά σεμιναρίων που θα πραγματοποιηθούν σε κατοίκους της περιοχής, με σκοπό την περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση για τη διάσωση των θαλάσσιων θηλαστικών στον Κορινθιακό και Πατραϊκό, με τους διοργανωτές να ελπίζουν πως αυτή η προσπάθεια θα επεκταθεί σταδιακά σε ολόκληρη τη χώρα.
«Πολλές φορές βλέπουμε ένα εκβρασμένο ή χτυπημένο δελφίνι στην άκρη της θάλασσας και από αγάπη και διάθεση να το βοηθήσουμε έχουμε τη συνήθεια να τρέχουμε κοντά του, να το χαϊδεύουμε, να το τραβάμε προς το νερό. Η συμπόνια μας, όμως, μπορεί να γίνει απειλή για το τραυματισμένο ζώο. Πρέπει να γνωρίζουμε πώς πρέπει να του συμπεριφερθούμε για να μη χειροτερεύσουμε την κατάστασή του. Σκοπός των σεμιναρίων είναι να δώσουμε κατευθύνσεις στους πολίτες για την παροχή πρώτων βοηθειών, όπου χρειαστεί, ώστε να προστατεύσουμε όσο μπορούμε καλύτερα τα θαλάσσια θηλαστικά», λέει στα «ΝΕΑ» ο κ. Χαβαράνης.
Τα δελφίνια, οι θαλάσσιες χελώνες, οι φώκιες, ακόμα και θαλάσσια πτηνά, πολλές φορές χάνουν τον προσανατολισμό τους και εκβράζονται στη στεριά. Η επιστροφή τους στο φυσικό περιβάλλον είναι μια διαδικασία που απαιτεί λεπτούς χειρισμούς και σε καμία περίπτωση βεβιασμένες κινήσεις. Κάθε ένα από αυτά τα ζώα χρειάζεται ειδική φροντίδα, την οποία πολλές φορές οι πολίτες, φορτισμένοι συναισθηματικά από την επιθυμία να το βοηθήσουν, δεν είναι σε θέση να προσφέρουν, με αποτέλεσμα πολλές φορές η παρέμβασή τους να είναι μοιραία.


«Όχι πανικός»
«Το πιο βασικό είναι να μην υπάρχει πανικός. Να συμμετέχουν όσο το δυνατόν λιγότεροι, ώστε να έχει ηρεμία το ζώο και να μη νιώσει φόβο ή απειλή, κάτι που θα το αγχώσει και θα επιβαρύνει την κατάστασή του. Όσοι ασχοληθούν πρέπει να φροντίσουν να “μπουν” στον βιολογικό τρόπο ζωής του ζώου και να το προσεγγίσουν με προσεκτικές κινήσεις. Αν χρειαστεί η μετακίνησή του, αυτή θα γίνεται πάντα μέσω θαλάσσης. Σε αυτήν την περίπτωση θα πρέπει να γίνει σε σημεία όπου η θάλασσα είναι ήρεμη, δεν έχει κύμα, για να αποφευχθεί ο κίνδυνος τραυματισμών. Και βεβαίως, οι άνθρωποι που θα συμμετέχουν στη φροντίδα πρέπει να είναι και οι ίδιοι προστατευμένοι. Να φορούν γάντια, μάσκες, ακόμα και κράνος. Το ζώο, αν τρομάξει, μπορεί να κάνει κάποια απότομη κίνηση και με τον όγκο του να τραυματίσει κάποιον. Για τον λόγο αυτό, όλες οι κινήσεις πρέπει να είναι πολύ προσεκτικές», συμπληρώνει ο κ. Χαβαράνης.

«Προστατεύουμε τα φιλαράκια μας»


Πηγή ΤΑ ΝΕΑ Online