Βρέθηκαν τα ναυάγια του „Kormoran“ και του „HMAS Sydney“

[Dimitris Galon]

Τα ναυάγια του γερμανικού πλοίου HSK Kormoran και του αυστραλιανού πλοίου HMAS Sydney, βρέθηκαν 241 χιλιόμετρα από το Shark Bay, στα δυτικά της Αυστραλίας. Τα δύο πλοία ναυμάχησαν στις 19 Νοεμβρίου 1941 στον Ινδικό Ωκεανό με αποτέλεσμα το πλοίο HSK Kormoran να βυθίσει το HMAS Sydney, το οποίο βυθίστηκε αύτανδρο με 645 θύματα, αποτελώντας το πιο πολύνεκρο ναυάγιο στην ιστορία της Αυστραλίας. Το επίσης χτυπημένο γερμανικό HSK Kormoran, βυθίστηκε κι΄ αυτό μετά από λίγο, χάνοντας μόνο 80 άτομα από το πλήρωμα του. Τα υπόλοιπα 317 επέζησαν της βύθισης και παρέμειναν αιχμάλωτα στην Αυστραλία μέχρι το τέλος του πολέμου. Παραθέτω μερικά links με περαιτέρω πληροφορίες. Μεγάλο ενδιαφέρον έχουν οι εικόνες του πλευρικού σαρωτή.

http://www.abc.net.au/news/stories/2...16/2190745.htm

http://presspass.findingsydney.com/b...iscovered.aspx

http://www.abc.net.au/news/stories/2...17/2190983.htm

http://presspass.findingsydney.com/b...sydney-ii.aspx



Hilfskreuzer Kormoran

[hal]

Πολυ ενδιαφερον θεμα! Στο αγγλικο diver αυτου του μηνα υπαρχει ένα εξαιρετικο άρθρο για το HSK Komet,ένα ιδιας κλασης σκαφος που χαθηκε το 1942 στα στα ανοιχτα των γαλλικων ακτων(το μοναδικο του τυπου προσβασιμο σε δυτες). Τα ναυαγια αυτα εχουν ιδιαιτερη ιστορικη σημασια γιατι μας θυμιζουν την απεπισμενες προσπαθειες του γερμανικου ναυτικου να αποκοψει την ροη εφοδιων των συμμαχων αλλα και την ανυπαρκτη επιτυχια που ειχαν αυτες απο τα μεσα του πολεμου και μετα οταν η πολεμικη μηχανη των συμμαχων ειχε φτασει σε πληρη ισχυ.

[Beracuda]

Ευχαριστούμε Δημήτρη!

Ευτυχώς που έχουμε το επερχόμενο "4-ήμερο" της 25ης με άνεση χρόνου για να εντρυφήσουμε στα πολύ ενδιαφέροντα ναυάγια που μας αναφέρεις

Χαιρετίσματα απο την Αθήνα

[ΘΩΚΤΑΡΙΔΗΣ ΚΩΣΤΑΣ]

Εντοπίστηκε το ναυάγιο του πολεμικού πλοίου "Σίδνεϊ" 18/3/2008
11:30
Πηγή : ΑΠΕ-ΜΠΕ

Εξήντα έξι ολόκληρα χρόνια απασχολούσε την αυστραλιανή κοινή γνώμη και το υπουργείο Άμυνας η τύχη του πολεμικού πλοίου "HMAS Sydney" που χάθηκε ξαφνικά και ανεπάντεχα στις 19 Νοεμβρίου του 1941.

Τις δεκαετίες που πέρασαν είχαν γίνει αλλεπάλληλες προσπάθειες για την ανεύρεσή του χωρίς κανένα αποτέλεσμα, πράγμα που συνέβαλε στο να διογκώνεται συνεχώς ο μύθος του πλοίου `φαντάσματος` και των 645 μελών του πληρώματός του που παράμεναν αγνοούμενοι.

Η περίπτωση του καταδρομικού `Σίδνεϊ` απέκτησε και ιδιαίτερο παγκόσμιο ενδιαφέρον γιατί ήταν ένα από τα ελάχιστα πλοία που δεν άφησαν πίσω τους κανένα σημάδι από το ναυάγιο και κανέναν επιζόντα.

Από την στιγμή όμως που εντοπίστηκε το ναυάγιο και μάλιστα όχι σε μεγάλη απόσταση από τον "φονιά του", το γερμανικό "Κόρμοραν" το ερώτημα που συνεχίζει να απασχολεί τους πάντες είναι όχι μόνο το πως βυθίστηκε, αλλά πως είναι δυνατόν να μη σωθεί ούτε ένα από τα μέλη του πληρώματός του.

Τα μεγάλα αυτά ερωτηματικά ενδέχεται και να μην απαντηθούν ποτέ, αφού, για την ώρα τουλάχιστον, κανείς δεν μιλά για την ανέλκησή του, πράγμα που θα έδινε τη δυνατότητα στους ειδικούς να κάνουν με 66 χρόνια καθυστέρηση, μια λεπτομερή `αυτοψία` στο ναυάγιο, προκείμενου να απαντήσουν και στο ερώτημα αυτό.

Ενδεχομένως μελλοντικά η εξέλιξη της τεχνολογίας να τους δώσει τη δυνατότητα να προβούν σε "αυτοψία" από την επιφάνεια του ωκεανού. "Αλλωστε, στην τεχνολογική εξέλιξη και στα ραντάρ sonar, που καταγράφουν τα πάντα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, οφείλεται και η ανακάλυψη και των δύο ναυαγίων.

Προς το παρόν όμως η ομοσπονδιακή κυβέρνηση δήλωσε ότι το ναυάγιο του "Σίδνεϊ" θα παραμείνει ως έχει κηρύσσοντας τον χώρο ως προστατευόμενη περιοχή εθνικού ενδιαφέροντος.

Οι προσπάθειες για την λύση του μυστηρίου και την ανακάλυψη του "Σίδνεϊ" ουσιαστικά δεν σταμάτησαν ποτέ. Αρκετές φορές μάλιστα στο παρελθόν διάφοροι ιδιώτες που ψάχνουν συστηματικά για ιστορικά ναυάγια, είχαν δηλώσει ότι το ανακάλυψαν για να αποδειχθεί στη συνέχεια ότι επρόκειτο για λάθος ναυάγιο.

Όλα άλλαξαν από τη στιγμή που τις ερευνητικές προσπάθειες για την εντοπισμό του "Σίδνεϊ", ανέλαβε μια επιτροπή εμπειρογνωμόνων, `φίλων του Σίδνεϊ` και η ομοσπονδιακή κυβέρνηση που χρηματοδοτούσε τις προσπάθειες. Οι τελευταίοι το πρώτο που έκαναν για τον εντοπισμό του ήταν να ξεχάσουν όλη την παραφιλολογία και τους μύθους για την τύχη του καταδρομικού και να επικεντρώσουν τις έρευνές τους αποκλειστικά στα γεγονότα. Δηλαδή σε ότι είχε λάβει χώρα τις μέρες που προηγήθηκαν της συμφοράς.

Αυτό που τους οδήγησε κυρίως στην θαλάσσια περιοχή της αλληλοεξοντωτική ναυμαχίας μεταξύ των δύο πλοίων ήταν οι μαρτυρίες ορισμένων γερμανών μελών του πληρώματος του `Κορμοράν` που είχαν επιζήσει της ναυμαχίας και συνέχιζαν να ζουν στη Γερμανία.

Αξίζει να αναφέρουμε εδώ ότι, ενώ δεν επέζησε ούτε ένας από τα 645 μέλη του πληρώματος του `Σίδνεϊ`, από τα 387 μέλη του γερμανικού καταδιωκτικού επέζησαν 317 που βρέθηκαν την επόμενη μέρα σε 7 μεγάλες βάρκες. Οι επιζώντες Γερμανοί έδωσαν τις πληροφορίες που με την βοήθεια του υποθαλάσσιου ραντάρ οδήγησαν την ομάδα των ερευνητών στην ανακάλυψη των ναυαγίων.

Από την στιγμή που οι ερευνητές εντόπισαν σε βάθος περίπου 3.000 μέτρων το γερμανικό καταδιωκτικό `Κορμαράν` την περασμένη Πέμπτη, ήταν πλέον θέμα χρόνου να εντοπιστεί και το `Σίδνεϊ`. Και έτσι ακριβώς έγινε. Δύο μέρες αργότερα εντόπισαν, κοντά στο ναυάγιο του `Κορμοράν` και το `Σίδνεϊ` σε μια περιοχή 800 χιλιόμετρα βόρεια από το Περθ και σε βάθος 2.470 μέτρων και σε απόσταση 150 χιλιομέτρων από την ακτή. Σύμφωνα μάλιστα με τις εικόνες του ραντάρ το ναυάγιο του πλοίου παραμένει ακέραιο. Δεν έχει κοπεί δηλαδή στα δύο ή σε περισσότερα μέρη, όπως γίνεται σε πολλές περιπτώσεις. Όπως αναμένονταν η είδηση έκανε αμέσως το γύρο και συζητήθηκε πάρα πολύ στην Αυστραλία, με δήλωση του πρωθυπουργού, σχόλια, άρθρα, ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές και ειδικά πολυσέλιδα αφιερώματα στις εφημερίδες.

Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι το "Σίδνεϊ` χωρητικότητας 9.000 τόνων και μήκους 171,3 μέτρων, ναυπηγήθηκε στη Μεγάλη Βρετανία το 1933 για λογαριασμού του Αυστραλιανού Πολεμικού Ναυτικού και "ανέλαβε υπηρεσία" το 1935.

Κατά τη διάρκεια της σύντομης σχετικά ζωής του έλαβε μέρος με επιτυχία σε διάφορες ναυμαχίες εναντίον εχθρικών πλοίων στη Μεσόγειο που είχε καταπλεύσει το 1940 για να ενταχθεί στις συμμαχικές ναυτικές δυνάμεις.

Αργότερα επέστρεψε στην Αυστραλία αναλαμβάνοντας διάφορες αποστολές συνοδείας πολεμικών και εμπορικών πλοίων.

Από μια τέτοια αποστολή στον Ινδικό Ωκεανό επέστρεφε στις 19 Νοεμβρίου του 1941 στο Φρίμαντελ της Δυτικής Αυστραλίας, όταν έλαβε χώρα η μοιραία συνάντησή του με το `Κορμοράν`.

Ήταν γύρω στις 4 το απόγευμα και το `Σίδνεϊ` έπλεε σε απόσταση 480 χιλιομέτρων από τις ακτές της Δυτικής Αυστραλίας, όταν συναντήθηκε με ένα άλλο, αγνώστου εθνικότητας, πλοίο που έμοιαζε με εμπορικό.

Ο πλοίαρχος του `Σίδνεϊ` Τζόζεφ Μπάρνετ ζήτησε από τον καπετάνιο του `άγνωστου` πλοίου να δηλώσει την εθνικότητά του.

Το γερμανικό πλοίο έστειλε μετά μία ώρα ένα αινιγματικό μήνυμα που έλεγε ότι είναι Ολλανδικό και μάλιστα πως κινδυνεύει. Στις 5.30 το απόγευμα και ενώ το `Σίδνεϊ` πλησιάζει το `Κόρμοραν` για να προβεί σε οπτική αναγνώριση, ο γερμανός καπετάνιος δίνει διαταγή να βάλουν μπρος τις μηχανές και να ανοίξουν πυρ. Οι πρώτοι κανονιοβολισμοί του γερμανικού καταδιωκτικού βρήκαν το αυστραλιανό καταδρομικό στη γέφυρα με αποτέλεσμα να του προκαλέσουν μεγάλη ζημιά.

Στη μονομαχία που ακολούθησε τα δύο πλοία αντάλλασσαν πυρά και στις 5.45 το `Σίδνεϊ` εξαπολύει τέσσερις τορπίλες κατά του `Κορμοράν`, χωρίς όμως καμία να βρει το στόχο της. Το γερμανικό πλοίο απαντά με μία τορπίλη η οποία βρίσκει το Σίδνεϊ και το `τραυματίζει` θανάσιμα, ενώ λίγο αργότερα οι μηχανές του σταμάτησαν να λειτουργούν.

Το `Σίδνεϊ` στο μεταξύ είχε πάρει φωτιά και προσπαθούσε να απομακρυνθεί απαντώντας σποραδικά στα αντίπαλα πυρά με τα κανόνια του.

Γύρω στις 8 το βράδυ τα πάντα είχαν τελειώσει. Ο γερμανός πλοίαρχος δίνει εντολή στο πλήρωμα να εγκαταλείψει το σκάφος, ενώ το `Σίδνεϊ` συνέχιζε να κατευθύνεται προς τον Νότο, φλεγόμενο μέχρι και τις 10 το βράδυ, σύμφωνα με τους γερμανούς επιζώντες, ενώ τα μεσάνυχτα εξερράγη και βυθίστηκε φλεγόμενο το `Κόρμοραν`. Τους 317 γερμανούς ναύτες και αξιωματικούς, που είχαν επιβιβαστεί σε 7 μεγάλες βάρκες, περισυνέλεξαν τις δύο επόμενες μέρες άλλα πλοία. Τώρα πως και γιατί βυθίστηκε το `Σίδνεϊ` παραμένει το ζητούμενο για να γίνει κατανοητό γιατί δεν σώθηκε ούτε ένας από τα 645 μέλη του πληρώματος.

Το γεγονός ότι το πλοίο βυθίστηκε αύτανδρο είναι κυρίως η αιτία που το `Σίδνεϊ` μετετράπη σε εθνικό θρύλο και συνεχίζει να συγκινεί την αυστραλιανή κοινή γνώμη.

http://www.capital.gr/news.asp?Details=469700