Γυναικα και καταδυση - Zalle Parry

[seafarer]

Η Zale Parry ήταν στην δεκαετία του 1940 στην Αμερική η πρώτη γυναίκα που πρόβαλε την γυναικεία πλευρά της κατάδυσης στα μάτια του κοινού. Μέχρι τότε ο κόσμος θεωρούσε την καταδυτική δραστηριότητα προνόμιο μόνο των ανδρών. Σήμερα θεωρείται η πιο διάσημη γυναίκα στην ιστορία της κατάδυσης. Εμαθε κατάδυση στις αρχές του 1940 και υπήρξε η τρίτη γυναίκα instructor στον κόσμο που βγήκε από το Λος Άντζελες στο πρόγραμμα του πανεπιστημίου UICC.
Γρήγορα ασχολήθηκε με την δοκιμασία καταδυτικών υλικών και το τεστάρισμα τους στην θάλασσα. Η γνώμη της σαν γυναίκα γινότανε αμέσως δεκτή από τους τότε κατασκευαστές. Εγινε μέλος του επιστημονικού κέντρου έρευνας και ανάπτυξης των καταδύσεων το 1953. Η συμβολή της και οι γνώσεις της στην κατασκευή του πρώτου στον κόσμο ανοιχτού στο ευρύ κοινό υπερβαρικού θαλάμου αποσυμπίεσης στην Καλιφορνία το 1954 υπήρξε ανεκτίμητη. Την ίδια χρονιά καταρρίπτει το ρεκόρ κατάδυσης κατεβαίνοντας στα 61 και αργότερα στα 64 μέτρα στο νησί Καταλίνα της Καλιφόρνιας. Ενα χρόνο αργότερα απογειώνει την γυναικεία καταδυτική δραστηριότητα με το ντεμπούτο της στον κινηματογράφο αλλά και στην μικρή οθόνη με το έργο ''Kingdom of the Sea'' του Jack Douglas που παίχτηκε σε 70 χώρες του κόσμου και έγινε μεγάλη επιτυχία για χρόνια!
Η φυσική της ομορφιά σε συνδυασμό με τον δυναμισμό της την έκαναν γρήγορα περιζήτητη στις κάμερες. Ετσι οι παραγωγοί του ''Sea Hunt'' την επέλεξαν δίπλα στον Louid Bridges στην μεγαλύτερη επιτυχία εκείνων των εποχών! Αφού κατάκτησε τις οθόνες με χαρακτηριστική άνεση η Zale άρχισε να ξεδιπλώνει τα διάφορα ταλέντα της στην φωτογραφία και στην συγγραφή. Εγινε επίσης μια από τις πρώτες υποβρύχιες φωτογράφους το 1957. Την ίδια χρονιά ιδρύει τον θεσμό ενός διεθνή υποβρυχίου φεστιβάλ κινηματογράφου μικρού μήκους το οποίο έτρεξε για 17 χρόνια. Το 1960 έγινε η πρώτη εκλεγμένη γυναίκα πρόεδρος της ένωσης υποβρύχιων φωτογράφων! Για 40 ολόκληρα χρόνια (από το 1950 μέχρι και το 1990) υπήρξε η αποκλειστικά γυναικεία παρουσία στο Hollywood στα γυρίσματα υποβρυχίων γυναικείων σκηνών ντουμπλάροντας τις εκάστοτε πρωταγωνίστριες. Σήμερα δίνει διαλέξεις στην Αμερική και ασχολείται με την συγγραφή βιβλίων. Εξέδωσε μαζί με τον All Tillman το βιβλίο Scuba America – The human history of sport diving in America. Εχει κερδίσει το βραβείο NOGI για τις κατασκευές και την συντήρηση, το βραβείο της DEMA έκθεσης καταδυτικών αντιπροσώπων, το βραβείο γυναίκα της χρονιάς, το βραβείο της ένωσης γυναικών αυτοδυτών, το βραβείο της πολιτείας του Λος Άντζελες για την αναψυχή και την αγωγή, το 2001 έγινε ισόβια πρέσβειρα της υποβρύχιας ακαδημίας της τέχνης και των επιστημών! Το 2002 ανακηρύχθηκε στα νησιά Κάιμαν η κορυφαία γυναίκα καταδύτρια και μπήκε στο πάνθεον των αυτοδυτριών. Στην πατρίδα της δίκαια θεωρείται η αυτοδύτρια που ανέδειξε την γυναικεία πλευρά των καταδύσεων και έγινε το έναυσμα να ακολούθησαν και άλλες και η μεγαλύτερη αυτοδύτρια της Αμερικής!

[Andreas Triantopoulos]

και μερικές φωτογραφίες της...

[seafarer]

Ηταν πραγματικα ωραια γυναικα στα νιατα της Ανδρεα!
Δεν συμφωνεις???

[Andreas Triantopoulos]

Αρχικό μήνυμα απο seafarer

Ηταν πραγματικα ωραια γυναικα στα νιατα της Ανδρεα!
Δεν συμφωνεις???

Not my cup of tea αλλά καλή...

προτιμώ τις παρακάτω:









and many more on

http://www.aquawomen.com/

[Tiburon]

Θα δώσω άλλη ροπή στη συζήτηση λέγοντας κάτι που μου κέντρισε το ενδιαφέρον όταν το πρωτοδιάβασα… Έχει να κάνει με τις γυναίκες αυτοδύτριες ή μάλλον για τη συμπεριφορά που επιδεικνύουν υποβρυχίως… Σύμφωνα με τους Rouphael & Inglis (2001) από το Great Barrier Reef Marine Park, οι γυναίκες αυτοδύτριες φαίνεται πως προκαλούν λιγότερες ‘καταστροφές’ στους θαλάσσιους οργανισμούς (π.χ. σπάσιμο κοραλλιών) σε σχέση με τους άντρες! Και αυτό διότι είναι πιο προσεκτικές και διστακτικές στο να ακουμπήσουν στον πυθμένα ενώ για υποστήριξη χρησιμοποιούν κυρίως τα χέρια και όχι τα βατραχοπέδιλα! Επιπλέον οι συγγραφείς της εργασίας ανατρέχοντας σε άλλες έρευνες υποστηρίζουν ότι αυτή η άποψη ενισχύεται από το γεγονός ότι οι άντρες γενικότερα τείνουν να είναι πιο ‘ριψοκίνδυνοι’ σε σχέση με τις γυναίκες, είναι λιγότερο δεκτικοί στο να ακολουθούν οδηγίες και παρουσιάζουν μεγαλύτερη κλίση στις παραβάσεις! Άλλοι συγγραφείς (π.χ. Vrendenburgh & Cohen, 1993) υποστηρίζουν ότι οι άντρες αυτοδύτες αγνοούν πιο συχνά τις οδηγίες φιλικής προς το περιβάλλον καταδυτικής συμπεριφοράς που δίνονται πριν από κάθε κατάδυση, σε σύγκριση με τις γυναίκες. Τέλος, σύμφωνα με τους Rouphael & Inglis, σε μεικτά καταδυτικά ζευγάρια αντρών – γυναικών, οι άντρες συνήθως πλησίαζαν προς σπηλιές και ρωγμές βράχων, προκαλώντας έτσι περισσότερες πιθανότητες επαφής με το υπόστρωμα και τους οργανισμούς που αναπτύσσονται σε αυτό!

Εσείς τι λέτε από την εμπειρία σας; Έχουν δίκιο όλοι αυτοί; Κάποιοι φίλοι εκπαιδευτές λένε ότι κάπως έτσι είναι! Μεταξύ μας κι εγώ το ψιλοπιστεύω αν και μάλλον εξαρτάται από το άτομο…

[seafarer]

Απολυτως ετσι φιλε μου καλε.
Πιστεψε με.
Τους λογους ασε να μην τους αναλύσουμε και εμβαθύνουμε γιατι δεν μας συμφερει

[ppetross21]

Women Divers Hall of Fame
http://www.wdhof.org/memberroster/memberroster4.shtml

[ΣΤΑΜΟΥΛΗ ΑΝΕΖΙΝΑ]

Αρχικό μήνυμα απο Tiburon

Θα δώσω άλλη ροπή στη συζήτηση λέγοντας κάτι που μου κέντρισε το ενδιαφέρον όταν το πρωτοδιάβασα… Έχει να κάνει με τις γυναίκες αυτοδύτριες ή μάλλον για τη συμπεριφορά που επιδεικνύουν υποβρυχίως… Σύμφωνα με τους Rouphael & Inglis (2001) από το Great Barrier Reef Marine Park, οι γυναίκες αυτοδύτριες φαίνεται πως προκαλούν λιγότερες ‘καταστροφές’ στους θαλάσσιους οργανισμούς (π.χ. σπάσιμο κοραλλιών) σε σχέση με τους άντρες! Και αυτό διότι είναι πιο προσεκτικές και διστακτικές στο να ακουμπήσουν στον πυθμένα ενώ για υποστήριξη χρησιμοποιούν κυρίως τα χέρια και όχι τα βατραχοπέδιλα! Επιπλέον οι συγγραφείς της εργασίας ανατρέχοντας σε άλλες έρευνες υποστηρίζουν ότι αυτή η άποψη ενισχύεται από το γεγονός ότι οι άντρες γενικότερα τείνουν να είναι πιο ‘ριψοκίνδυνοι’ σε σχέση με τις γυναίκες, είναι λιγότερο δεκτικοί στο να ακολουθούν οδηγίες και παρουσιάζουν μεγαλύτερη κλίση στις παραβάσεις! Άλλοι συγγραφείς (π.χ. Vrendenburgh & Cohen, 1993) υποστηρίζουν ότι οι άντρες αυτοδύτες αγνοούν πιο συχνά τις οδηγίες φιλικής προς το περιβάλλον καταδυτικής συμπεριφοράς που δίνονται πριν από κάθε κατάδυση, σε σύγκριση με τις γυναίκες. Τέλος, σύμφωνα με τους Rouphael & Inglis, σε μεικτά καταδυτικά ζευγάρια αντρών – γυναικών, οι άντρες συνήθως πλησίαζαν προς σπηλιές και ρωγμές βράχων, προκαλώντας έτσι περισσότερες πιθανότητες επαφής με το υπόστρωμα και τους οργανισμούς που αναπτύσσονται σε αυτό!

Εσείς τι λέτε από την εμπειρία σας; Έχουν δίκιο όλοι αυτοί; Κάποιοι φίλοι εκπαιδευτές λένε ότι κάπως έτσι είναι! Μεταξύ μας κι εγώ το ψιλοπιστεύω αν και μάλλον εξαρτάται από το άτομο…

Γειά απο Σάμο.
Θα σας πώ απο προσωπική μου εμπειρία οτι είναι έτσι ακριβώς τα πράγματα, εγώ στη Σάμο είμαι σπάνιο φαινόμενο με αντιμετωπίζουν σαν εξωγήινη οταν ακούν να μιλάω για καταδύσεις, μιας και εδώ είναι μετρημένες στα δάχτυλα οι γυναίκες αυτοδύτριες. Οσο για συμπεριφορά στο βυθό, οι αντρες της παρέας που είναι αρκετοι μιας και εγώ είμαι η μοναδική γυναίκα στην παρεα και μαμα τους, οπου βρούν τρύπα θα τρέξουν να χωθούν και προσέχω περισσότερο να μην προκαλέσω ζημιά σε κοράλλια κτλ.
Περισσότερο ασχολούμε με την φωτογραφία και με το βίντεο.

φιλιά Ανεζίνα.

[fin]

Αρχικό μήνυμα απο Tiburon

...οι γυναίκες αυτοδύτριες φαίνεται πως προκαλούν λιγότερες ‘καταστροφές’ στους θαλάσσιους οργανισμούς (π.χ. σπάσιμο κοραλλιών) σε σχέση με τους άντρες! ...

Καθολου παραξενο και δε συμβαινει μονο στο βυθο. Οι γυναικες δινουν ζωη και στην ψυχολογια τους ειναι πολυ πιο ισχυρα συνειδητη η αξια της ζωης και η ευθυνη για την διατηρηση της. Εμεις (γιατι να το κρυψωμεν αλλωστε) "στη κοσμαρα μας"! Βλεπουμε παντου πεδιο κατακτησης και κυριαρχιας. Μιλαμε παντα στατιστικα οποτε εντελως περιτη ειναι η επισημανση εξαιρεσεων.